Ik denk dat er geen ouder op deze planeet rondloopt die niet af en toe een klein leugentje aan zijn of haar kind verteld. Mijn leugentjes zijn vaak dingetjes in de trant van het is nu te laat om nog X of Y te doen, terwijl dat eigenlijk nog best zou kunnen, maar het niet uitkomt/ ik er even geen zin in heb. Soms is een leugentje gewoon aardiger en makkelijker dan de waarheid ("mama heeft geen zin om voor de vierde keer vandaag een half uur bij de glijbaan te staan kleumen" ). Over grote dingen zou ik niet liegen, omdat ik inderdaad bang ben dat haar vertrouwen dan beschaamd zou worden. Over Sinterklaas liegen wij ook niet. We vieren het wel gewoon zoals iedereen, maar ik vertel m'n dochter niet dat hij bestaat.
Mee gaan in fantasie doe ik zeker. Concrete vragen over Sinterklaas zal ik beantwoorden met een wedervraag (wat denk je zelf). Liegen over geen geld oid zou ik niet doen. Ik ben prima in staat om nee te zeggen. Net als met speelgoed wat herrie maakt. Nee daar mag je nu niet mee spelen want ik heb geen zin in die herrie... Lijkt me heel duidelijk. Dus liegen omdat het anders te veel gedoe geeft. Nee dat doen wij niet. Dochter vroeg wel of de tandenfee echt bestond of dat papa/mama dat deden. Ik vroeg toen wat ze leuker zou vinden. Antwoord: als jij dat doet
Mijn oudste is 4 en ik lieg nooit tegen hem. Ik zou me ook echt geen reden kunnen bedenken waarom ik dat zou doen. Hij mag ook niet liegen, dan kan ik het niet voor mezelf goedpraten om het wel te doen.
Yep ook ik ben er schuldig aan.. De Sint tijd is zoooo leuk in dat leugentje ga ik graag mee, ik ken niemand die het zijn ouders kwalijk heeft genomen dat ze 'mee deden' met het Sint verhaal. Verder zal er hier wel vaker zo'n 'leugentje' verteld gaan worden. Maar dan meer de onschuldige dingetjes, verder is mijn intentie om gewoon eerlijk te zijn tegen hem over de normale dingen. (Doe ik nu al als zoon vraagt om nog een koekje oid zeg ik ook weleens dat ze op zijn ipv de discussie aan gaan van wel/geen koekje meer krijgen..)
Nope, ik hou er niet van. Mijn dochter weet heel goed dat Sinterklaas niet echt is... maar het maakt het niet minder leuk voor haar. Ik vind liegen een van de meest vreselijkste eigenschappen die mensen hebben.... Ik kan al niet liegen om een leugentje voor eigen best wil...
Ik doe mee wanneer ze zelf ook wel weten hoe het zit, ik ga geen spoken wegzuigen of krokodillen verjagen. Maar ik denk dat mijn kinderen sowieso niet 'geloven' in zulke dingen.
Maar even zonder gekheid en niet om een discussie uit te lokken ben hier nl echt oprecht benieuwd naar... Toen ik zes was heb ik voor het eerst aan mijn moeder gevraagd of sinterklaas bestond. Toen heeft ze verteld dat hij niet bestond. Kortom ze heeft nooit gelogen want de vraag kwam niet. Ik ben nu wel benieuwd hoeveel kinderen onder de 5 gevraagd hebben of sinterkkaas wel echt is/bestaat.
Wij vieren geen Sinterklaas, ik heb het er nooit over gehad maar ze wist al redelijk snel dat hij verkleed was, over zwarte piet heb ik nooit wat gehoord trouwens. Maar sowieso heeft ze al meteen door wat nep is wat 'echt'..
Toch heb ik dan slecht nieuw voor je. Iedereen liegt wel eens. Of het nu een ja is wat een nee moet zijn of iets groters. Iedereen liegt.
Maar zou dat dan komen omdat jullie hrt niet vieren? Nogmaals bedoel het echt niet kullig maar ik was er zonder extra input van mijn moeder op 4 jarige leeftijd echt van overtuigd dat hij bestond al zouden honderd mensen mij verteld hebben dat hij nirt bestond had ik ze echt niet gelooft hahaha.
De eeuwige Sinterklaas discussie . Ik lieg over Sinterklaas ja omdat ik mijn kind het plezier gun. Vroeger ook tegen mij gedaan en, ja ja, het is helemaal goedgekomen met me. De stralende ogen (al maakt die van mij het natuurlijk nog niet heel bewust mee), de spanning die van haar gezichtje af te lezen is straks. No way dat ik dat ga verpesten. Ga ik zo lang mogelijk over liegen . Serieuzere dingen in het leven, nee daar lieg ik niet over. Dan zou ik gewoon zeggen 'dat is even jouw zaak niet' of ik ben daar eerlijk over.
Het feest van Sinterklaas vind ik niet liegen. Waarom je kindje het plezier van Sinterklaas afpakken?! Vind jij dat je ouders je vroeger voorgelogen hebben over Sinterklaas? Heb je daar een trauma van opgelopen?! Of heb je fijne herinneringen aan de schoen opzetten, cadeautjes zoeken, enz? Wat een onzin om dat liegen te noemen...
Dat zou ik persoonlijk niet doen. Als kinderen dat vaak horen, kunnen ze zich zorgen gaan maken dat er geldproblemen zijn en gaan ze zich ook zorgen maken over of er wel geld is voor dingen als schoolreisjes/-activiteiten, muziekles en sportclubs. En in extremere gevallen zelfs over kleding en eten. Het is bovendien alleen maar goed om kinderen te leren dat er wel geld is, maar dat je er zelf voor kunt kiezen waar je het wel en niet aan uit geeft.
Over de hele Sinterklaas lieg discussie; ik vind het nog steeds ECHT niet leuk dat m'n vader het al op m'n 5e nodig vond om het te vertellen en m'n moeder al helemaal niet (die waren toen al uit elkaar) En m'n broertje die van een andere moeder is en 11 jaar jonger wel er zelf achter laten komen. Dus ja ik zal tegen m'n kind liegen, niet over belangrijke dingen maar de magie die ik dus al snel miste ga ik ze niet afnemen. En ook denk ik dat als je niet in de fantasie van een kind mee gaat dat ze daar later ook problemen mee kunnen krijgen. Als ik vroeger bang was voor een spook ofzo onder m'n bed zei m'n vader onzin, ga slapen. Vervolg daarvan is dat ik 24 ben en bang in het donker in m'n eigen huis, is niet leuk hoor irrationele angst. Dus ik denk dat liegen/meegaan in fantasie tot een bepaalde hoogte juist ook goed kan zijn voor kinderen. Maar dat is ieder voor zich om te bepalen maar nav mijn eigen ervaring denk ik er zo over.
Ik heb het trouwens weleens gevraagd toen ik klein was. Dat omdat twee vriendinnetjes (tweeling) van me het nodig vonden iedereen te vertellen dat Sinterklaas niet bestaat. Gelukkig heeft mijn moeder toen nog volgehouden dat hij wel bestond en die vriendinnetjes gewoon dom deden (achteraf hoorde ik dat ze best boos is geweest dat hun moeder ze niet had gezegd hun mond te houden omdat de rest van de klas er nog wel in geloofde), maar ja ik heb het dus weleens gevraagd.
Ik vind Liegen om dat soort dingen een groot woord, maar ja ik doe dat ook hoor, heb er zelf absoluut geen trauma aan over gehouden, en dat zal mijn kind ook vast niet doen, Het fijt dat het een KID kindje is, lieg ik dus niet over. het is afwegen wat wel en niet kan, en dingen zoals sinterklaas, laat ze lekker opgaan in dat feest, het is iets onschuldigs.
Met de sint lieg ik. Met spoken onder het bed lieg ik. Als ik ze de deur uit trap dan lig ik. Als iets niet voor kinderen oren bestemt is lieg ik. Tot een bepaalde leeftijd hoeven kinderen echt niet alles te weten. Dus ja lieg ik tegen mijn kinderen en heb me er nog nooit druk om gemaakt. Als je gaat scheiden ga je ook niet helemaal eerlijk tegen je kinderen zijn. Dan vertel je ook liever van papa en mama vinden elkaar nog wel lief maar. wonen liever niet meer samen maar ze houden ontzettend veel van jou. Of cadeaus geven. ( meestal komt dat via mij en toch zeg ik van papa en mama gekregen) kinderen snappen er nog niks van als een andere ouder niks te besteden heeft. En dan laat ik ze in die waan. Kortom het ligt aan de situatie waar over ik tegen mijn kinderen zal liegen.
N.a.v. een aantal reacties hier: ik lieg dan weer niet over geld of koekjes e.d. Dan is nee gewoon nee. Soms leg ik dat wel uit ("Dat vind ik zonde van het geld." of "Je hebt net je tanden gepoetst.") Dat is dan een uitleg waar hij nog niet zoveel mee kan. Dus soms is het antwoord ook gewoon nee omdat nee nu eenmaal nee is. En dat heeft hij dan maar te accepteren. Ik vind dat kinderen dat ook moeten leren. En ja, dat levert soms (nou ja, vrij regelmatig ) even een drama op. Prima, hij leert er wel mee omgaan. Ik krijg ook niet altijd m'n zin, toch? Soms roept hij dan ook heel dramatisch "JA MAAR IK WIL DAT!!!" en dan zeg ik "Ja maar, ik wil dat jij je niet zo aanstelt en volgens mij hebben we allebei pech." Ik ga ook niet zeggen dat ik voor het één of ander naar opa of oma bel of omdat het van de politie moet ofzo. Hij moet gewoon luisteren omdat ik zijn moeder ben en beslissingen voor hem neem. Dus over dat soort dingen lieg ik dan weer niet.
Oh het kan erger hoor... Mijn oma zei altijd... "Als je op de dijk speelt komt haantje pik je halen hoor!" Ik heb serieus jaaaaaaaren die dijk niet opgedurfd. Langer dan dat ik in Sinterklaas geloofd heb zegmaar Hier vroeg dochterlief vorig jaar waarom zwarte piet een pruik droeg.. Tja.. Dan ga ik niet zeggen dat het een blanke puber is... Dan vraag ik wel of ze dat zeker weet. En ja, je kon het zo zien? Het was vast voor de voorstelling! Ik ga geen enorme verhalen verzinnen ofzo.. Maar ik hoop stilletjes dat ze er nog heel lang in zal geloven