Al jaren heb ik ellende met mijn vader, om het niet al te moeilijk voor jullie te maken zal ik het kort houden. Me ouders zijn gaan scheiden was ik 8, meneer moest en zou voogdij hebben, maar kreeg het niet voor elkaar, hij kwam niet opdagen bij de rechtzaak. Vanaf dat moment ging het al mis. Er werd een regeling getroffen, om het weekend bij hem en de helft van de vakanties. Die kwam hij nooit na, enkel wanneer het hem uitkwam. Mijn zusje was onderweg, placenta is gebroken, later werd bekent dat ze door zuurstofgebrek zwaar gehandicapt was. Mijn vader zei ijskoud " het is beter er komen in je moeders en in (stiefvader noem hem henk) Henks familie alleen maar mongooltjes voor" Ben hier link om geweest. Maar a fijn we bleven wel contact houden, was immers op dat moment nog maar 11. Meneer ging trouwen met een vrouw, noem haar maar even kim. Hij en kim gingen dus trouwen 9 maanden later uit elkaar, hij zij"ze hield niet van kinderen"( ze was gek met ons) heeft haarbedreigt met de dood, terwijl wij bij hem in de auto zaten. Meneer ging later weer trouwen met een andere, ik noem haar even eefje) Eefje woonde in het buitenland, hij ging daar op vakantie en ontmoette haar, ze kwam in nederland wonen, maar had een zoontje in het buitenland zitten, bij zijn vader, mijn vader alles op alles gezet dat zoontje hierheen te halen. Niet gelukt gelukkig. Hij ging tijdens zijn huwelijk voor anderhalfjaar naar het buitenland, samen met eefje, na anderhalf jaar geen contact te hebben gehad, stond hij voor ons deur, hij was weer terug. Na een huwelijk van geloof 4 of 5 jaar, gingen ook zei uit elkaar. Hij bleef ook haar zwart praten. Maar ik miste mijn vader. Hij was er nooit voor me, met me diploma uitreiking niet, met mijn verjaardagen niet, en met kerst niet. Jarenlang heb ikgehoopt dat hij terug kwam in mijn leven, maar ik ben achter de waarheid gekomen, hij geeft niks om me. Mijn moeder is ook gaan hertrouwen met een lieve vent, die ik als vader heb beschouwd, maar mijn vader deed alsof mijn stiefvader de duivel hemzelf was. Dit klopte niet, hij stond voor me klaar met alles, al had ik een klein griepje, dan stond hij daar met een bekertje warme chocomel om me op te vrolijken. Toen mijn moeder en stiefvader uit elkaar gingen sprak hij enkel kwaad over die man, de man die mij had opgevoed, trapte hij de grond in. Ik had hem vorige jaar een kaartje gestuurd, ik ging samenwonen, was best trots op mezelf, in dat kaartje stond "ik bel deze week nog wel, want ik wil graag langskomen"We zijn meer dan een jaar verder . Ik heb hem gezien op mijn broertjes verjaardag in december, en hij deed zo kill, alsof ik niet bestond, alleen maar klagen over mij. Dus ik schreef mijn woede af, met gedichten ik was zo boos dat ik 1 op me hyves heb gezet, en wat doet hij, hij loopt te zeuren over mij dat ik dat niet op me hyves moest zetten, maar hij begrijpt de boodschap niet, hij snapt niet dat hij mij ook echt pijn doet. Altijd staat mijn broertje in de spotlight maar ik besta niet. Altijd krijgt me broertje van hem een bezoekje op zijn verjaardag, en altijd maar cadeaus, laptopje hier, chalet weekje daar, ga zo maar door, het kan allemaal. Maar bij mij kan er nog geen belletje vanaf, hey gefeliciteerd meid met je verjaardag, hoor het van iedereen, maar niet van hem. Waarom zijn vaders nou zo? Mijn gedicht staat hieronder, misschien begrijpen jullie het wel, en misschien kan iemand mij helpen, want het breekt me hart echt, heb al zovaak hulp gezocht, met professionele mensen gepraat maar tot nu toe werkte niks. Vergeten kan ik niet en vergeven ook niet. 11 jaar geleden ben ik jou verloren Vanaf dat moment zit ik op dwaalsporen. Nooit toonde je meer interesse in mij Alsof ik niets was, zette jij mij op zij. Woorden die jij heb gezegt dwalen in me hoofd rond. Je wilt niet weten die woorden hebben mij erg verwond. Later kwam er een ander in me leven een echte vaderfiguur, Maar volgens jou leide hij ons in het vagevuur. Volgens jou was hij nooit goed genoeg voor ons. Jaren heb ik gewacht op antwoord op een respons. Waar was jij toen ik jou het hardst nodig had? De dromen die mij jarenlang achterna zat. Je zoon was alles voor je maar je dochter was lucht. Ik ben voor me dromen en me gedachten gevlucht. Nooit zou jij de persoon zijn, die mij het leven heeft geschonken. Je bent bij mij behoorlijk diep gezonken. Ik heb geen zin in je spelletjes en me te verlagen naar jou niveau. Je krijgt van mij de laatste de woorden, mijn iets voor jou, je afscheidscadeau. Ik heb zovaak geprobeert je de sleutel van me hart te geven. Maar je gaf hem terug, je hebt me afgeschreven. Je zette iets online, wat mij veel pijn heeft gedaan. Het heeft mij doen denken en laten doorslaan. Gezellig huiswerk maken en een hutje bouwen. Dit heeft me aardig doen benauwen. Waarom kon dit niet met je eigen kinderen? Waarom moesten al deze dingen voor jou eigen egoisme hinderen? Je vond het moeilijk om een kaartje te sturen of te bellen met bijzonderheden. Na dit gedicht sluit ik alles af, me gehele verleden. Een jaar geleden had je beloofd in een kaartje nog langs te komen was net verhuisd. Een jaar lang hoop gehad, dat jij je woorden na zou komen, nu ben je afgekruist. Mijn deur is voor jou gesloten, je bent niet meer welkom. Je hebt nu eindelijk iets af laten gaan, de afscheidsbom. Een toekomst met kleinkinderen kun je bij mij vergeten Dat heb je zelf naar de klote gesmeten. Wat je zei over me zusje, me stiefvader en mij heeft genoeg schade aangericht. Alles wat je zij, deed je express en doelgericht. Nou deze meid is groot geworden zonder jou, grootgebracht door een andere vader. Het verleden dat mij ooit heeft achtervolgt, daarvan ben jij de hoofddader. Alle spelletjes die jij speelde, komen nu tot een eind. Me vertrouwen in jou, is met de jaren weggekwijnt. Jarelang speelde ik je spelletje mee. Maar nu ben ik uit de vurenzee. Ik haat je niet, ik houd niet van je, ik heb geen hekel aan je maar je bent niets meer. Het gevoel is weg, je doet mij geen pijn, geen zeer. Je bent een afgesloten hoofdstuk, Ik vond een jaar geleden mijn geluk. Vind het jammer het niet met je te kunnen delen. Maar ik heb me eigen vruchten lopen telen. Van mij zul je niks meer horen, Ik heb jou inmiddels afgezworen, de hoop verloren. Ik hoop dat je gelukkig bent met je nieuwe kids. En dat ze meer zijn dan een bliksemflits.
Hi hi dank je, ben er 2 dagen mee bezig geweest, als je het leest voel je gewoon de boosheid ervanaf komen.
Wat een rotzak zeg... Die is het helemaal niet waard om vader te zijn. Ook erg dat ie wel leuk voor je broertje is. Misschien heeft ie wat tegen vrouwen? Misschien lijk je veel op je moeder, qua karakter of uiterlijk, en zit dat hem dwars? Ik weet het niet. Het is in elk geval geen goed excuus om jou zo te behandelen. Ik denk dat het beste is die vent compleet uit je leven te bannen. Geen contact meer. Geen hoop. Niks. Lijkt me erg moeilijk, want 'het blijft je vader', maar soms is gedrag voldoende om die band te negeren. Hij gedraagt zich ook niet als vader, dus waarom zou jij je als dochter gedragen? Veel sterkte!
Ik heb geen idee waarom ik het ook nog probeerde, ik lijk niet op me moeder ik lijk op hem, lichamelijk en ook de ogen en karakter, zelfs me oren zijn hetzelfde als die van hem. Hij heeft mijn broertje vroeger ook laten vallen, dus ik probeer uit te vinden waarom hij nu zo met mijn broertje omgaat of er meer achter zit dan enkel proberen een vader te zijn. Misschien klinkt dat wel achterbaks maar goed heb ook totaal geen vertrouwen in die vent.
Hihi dat is je gelukt. Nee grapje!!! Wat ik allemaal lees in je verhaal is te erg voor woorden. Vroeger heeft ie je dus al gekwetst met dat verhaal over die mongooltjes en het werd van kwaad tot erger zo te horen. Als ik jou was dan zou ik het contact definitief verbreken. Je vader had een vader voor je moeten zijn, zoals het hoort. Hij is tever gegaan. Plus zijn gedrag naar jou toe. Jou laten stikken en wel veel met je broertje optrekken. Ik zou hem wel vergeven. Ik stuur je daar wel even een privebericht over, als het lukt. Veel sterkte! Je bent zoveel waard meisje!
Klopt het is wel wat minder, maar ik weet dat mijn vader het gedicht ook gelezen heeft en ik hoop dat hij hetzelfde heeft gevoelt. Nou ben ik binnekort jarig en zie er dwars tegen op, zeker omdat dit weer een jaar wordt waar ik weer zonder me vader door het leven ga, het lulligste is, mijn opa is 3 dagen voor mij jarig, dus daar moet ik ook nog na toe, maar aangezien hij de stiefvader is van mijn vader, zal de kans op ruzie erg groot worden. Denk dat ik even vraag of het erg is dat ik een andere keer kom ( die mensjes begrijpen mij gelukkig wel) Ik denk dat ik binnenkort nog wel even laat zien "haiiii ik leef, en het gaat beter zonder jou "Dan laat ik tenmniste nog iets weten
Ik denk dat je hem eens stevig de waarheid moet gaan vertellen. Je bent een volwassen meid dus dat kun je nu beter dan vroeger. 1 op 1. Wees maar eens zo boos en vraag gewoon eens hoe het zit.. dat je recht hebt op aandacht en liefde van hem omdat je een kind van hem bent. Waarom kan hij dat niet voor jou doen maar wel voor je broertje? Vertel hem de waarheid meid, geef je grenzen aan, geef aan wat je wil en wat er gebeurd als hij dit niet wil/kan beantwoorden. zoek hem op en laat het dan bij hem liggen. Laat hem maar eens nadenken over het verdriet dat hij je aandoet.. als blijkt dat hij er geen begrip voor heeft en niet reageert (geef hem wel even een paar weken de tijd) kun je hem aan de kant zetten.. Dan heeft hij die keuze gemaakt. Ik hoop voor je dat het goed komt, maar als ik lees hoe hij bij die andere relaties te werk is gegaan zie ik een patroon die niet makkelijk te doorbreken zal zijn.. Meid wat een kl*te verhaal.. Maar wat een ontzettend goed gedicht!
Goed komen doet het niet meer, ben er net achter dat madame ( zijn nieuwe vriendin) ook mijn broertje loopt te verkloten. Maar aan dit alles zit natuurlijk nog geen einde, als hij me broertje wil moet hij eerst langs mij.
hey hey, hebben wij de zelfde vader?mijn verhaal staat in grote lijnen gelijk aan die van jou. ook mijn broertjes werd voor getrokken die kreeg voor duizenden euro aan spullen en ik moest maar op de achtergrond blijven. ik heb sinds een jaar geen contact meer met mijn vader. hij wilde niets met zijn kleinkind te doen hebben en heeft ons niet een gefeliciteert dit was voor mij de druppel. mijn broertjes heeft ook al geen contact meet met hem. dit gedicht heb ik toen geschreven. ik maak de keuze voor mijn leven. ik laat mij niet langer kleineren. ik laat mij niet langer slaan. jij bent de dader. jij hebt mij dit aangedaan. jij noemde mij dom. jij sloeg mij bont en blauw. jij zal nooit meen van mij horen pap "ik hou van jou" hoe kan ik van iemand houden die zelf niet weet wat het is. jij dacht liefde te kopen dit is niet gelukt. hoe voel je je nu ben je trots op jezelf dat je je eigen dochter zo de grond in hebt getrapt. nou ik kan je vertellen. ik ben een sterke vrouw geworden door alles ik weet wat ik kan en weet wat ik doe. ik vecht voor wat ik wil. ik heb nu een leven zonder angst. een leven met iemand die weet wat liefde is. hij houd van mij zoals ik ben en ik hou van hem. er komt een kleine aan jij wilde er niet mee te doen hebben. het is prima zo onze kleine zal jou nooit zien. ik zal mijn kleine nooit aan doen wat jij mij hebt aangedaan. ik kies voor mezelf in iedergeval ver bij jou vandaan.
Wauw, krijg tranen in me ogen, mijn vader is inmiddels 40 de jouwe? Misschien hebben we inderdaad wel dezelfde, weet niet of mijn vader meer kids rond heb lopen, zou me niet verbazen, hij heeft de boel aardig los zitten en neemt ook alles. Hoe stom het ook klinkt soms ben ik wel jaloers op me vriend, hij en zijn vader zijn kop en kont, steunen elkaar altijd, en dan kijk ik na me eigen dan wordt het toch aardig groen zien van jaloezie. Ik weet het hoort niet zo , maarja.
de jaloerssheid ken ik wel hoor.niet bij mijn vriend want die heeft weinig met alle 2 zijn ouders.maar mijn vriendin heeft wel weer goed contact met haar pa daar kan ik best jaloers op zijn. mijn vader word dit jaar alweer 60. dus een stukje ouder als die van jou
goh misschien hebben we alledrie wel dezelfde pa, Ik zat jou verhaal te lezen en het leek net of ik over mijn eigen pa las. Hij is ook 3 (bijna 4 keer) getrouwd en weer gescheiden. Hij is Godsdienstwaanzinnig en dat betekent dat ook hij niets van vrouwen moet hebben ,ik heb ooit een broer gehad dat was alles voor hem,helaas is hij overleden,hierna heeft mijn pa in elk huwelijk alleen maar meiden gehad en dat vind ie niet leuk, hij heeft met bijna al zijn dochters geen contact meer, ik heb het ook honderd keer geprobeerd weer contact te maken,de ruzies uit te praten,maar op de een of andere manier ging het toch elke keer weer mis,door de rot dingen die hij zegt. een aantal jaar geleden heb ik dan maar een punt achter de hele relatie met mijn pa gezet,al was dit zeker niet makkelijk,want het blijft altijd je pa. En zowaar begin dit jaar stond ie hier op de stoep en is hij binnen geweest in mijn nieuwe huisje, dit ging redelijk. Hij zal nooit een vader worden maar eens in de zoveel maanden hebben we nu een oppervlakkig koetjes en kalfjes gesprek en als het daarbij blijft is het voor mij prima,ik hoop dat het voor jou ook zo mag gaan. Maar meis probeer hem wel te vergeven want dat is de enige manier om verder te kunnen met je eigen leven, hij zal ws niet veranderen en daar moet je dus ook niet op blijven hopen,want dat zal je alleen maar teleurstellen. Ik zou het contact gewoon verbreken als ik jou was en voor je zelf kiezen en wie weet over zoveel jaar staat ie ook bij jou op de stoep en kun je ook een koetjes en kalfjes gesprek hebben.
Mijn vader kan alleen maar negatief over mij praten, dus koetjes en kalfjes worden het niet, maar ik kan het hem niet vergeven, niet zonder dat ik de waarheid weet, waarom? Hij weet dat hij hier niet meer welkom is, maar ik heb het gevoel, dat zonder de waarheid en toch een groot probleem blijft in me leven. Ik denk dat ik gewoon nog eenmaal een brief schrijf en dat ik de waarheid wil weten. Alleen ondanks dat ik hem zal schrijven is het nog maar de vraag of ik hem op de bus doe.
Pff wat een verhaal, ik voel erg met je mee! Moet zeggen dat mijn vader ook niet een lieverdje was dus weet hoe het voelt, maar geloof me ik ervaar me leven zonder hem veel beter dan elke keer maar een rot gevoel te moeten hebben met hem. Tis voor mij de beste keuze geweest om het contact te verbreken, en dat terwijl ik een echt papas kindjes was.