tja mijn meisje is 10 nov geboren en we hebben voor haar geboorte met schoonmoeder alles uitgepraat over haar weinige aandacht tijdens de zwangerschap(1 keer langsgeweest)we hebben toen ook aangegeven dat we t niet leuk vinden alleen kontact te hebben als wij jarig zijn,kerst,pasen enz. ze was het hier mee eens en gaf toe dat ze fout zat. nou is ze na de geboorte 1 keer 10 min in ziekenhuis geweest en daarna op 19 nov heeft mijn man haar gehaald voor kraamvisite/bezoek. nu is het dus 21 januari en we hebben nog geen een keer meer wat van haar kant gehoord. wij zijn met kerst geweest,toen zou ze met oud en nieuw ons bellen dat heeft ze niet gedaan dus wij maar weer gebeld om gelukkig nieuwjaar te wensen toen zei ze tegen mijn man ik bel vandeweek voor een afspraak. nou is natuurlijk nog niet gedaan. nu is ze februari jarig en ik heb geen zin meer om heen te gaan. ik ben zo gekwetst er is totaal geen aandacht voor onze kleine meid. en nu komen haar zussen op bezoek en kunnen dan meteen ff ons feliciteren met de kleine meid(hoeven ze niet bij ons op bezoek) het staat me zo tegen. mijn man is er al een beetje klaar mee hij is wat nuchterder hij zegt mirell als ze het zo wil hebben kan ze het zo krijgen. maar dit is toch niet normaal! ik weet niet wat te doen. p.s:er is nooit ruzie geweest als we bij elkaar is kletsen we gewoon er vallen geen stiltes er zijn geen gekke dingen gebeurd in het verleden. voor het geval mensen denken aan een ruzie.
wat raar zeg! mijn moeder en schoonmoeder komen het liefst iedere dag naar noa kijken....een oma wil toch haar kleinkind zien....vind het niet zo gek hoor dat je er verdrietig om bent...praat er nogmaals over...en vraag wat de reden is dat ze nooit langskomt belt etc...en als ze na dit gesprek geen verandering komt jij ook je best er niet meer voor doet.....moeilijke situatie! succes verder meid!
grappig jouw dochter heet noa lynn mijn meisje heet amy-lynn. ja maar hoe moet ik haar nou duidelijk maken dat ze straks haar kleinkind echt niet meer ziet. wand ik ben t zooooooo zat.
Ik begrijp (om andere redenen) best goed hoe je je voelt. Je verwacht gewoon van (schoon)ouders dat ze aandacht aan je schenken en dat als je moeder wordt, ze ook aandacht schenken aan je kleinkind. En dan is het heel erg teleurstellend als ze dat niet doen. Ik begrijp uit je verhaal dat je schoonmoeder waarschijnlijk niet ziet hoe erg dit je kwetst. Ik zou het, vooral voor je dochter, toch nog een keer uitspreken, en aangeven dat je het jammer vindt hoe het nu gaat. Maar je kan haar natuurlijk niet veranderen. Als zij niet de behoefte heeft vaak contact te hebben, dan moet je dat misschien ook maar een beetje accepteren. Dan is het gewoon niet anders. Maar dat kan je natuurlijk ook tegen haar zeggen. Dat je niets van haar verwacht en dat je dat erg jammer vindt, maar dat dat nu eenmaal zo is. Ik weet niet of het zin heeft om haar verjaardag ook maar over te slaan. Maar als zij niet zoveel hecht aan dat soort dingen (dat lijkt een beetje uit haar gedrag), dan zou ik ook niet hemel en aarde bewegen om op haar verjaardag te komen. Als je wat anders hebt, is dat maar zo. Maar dat kan je ook tegen haar zeggen als je je irritaties uitspreekt. Nou, succes en laat je niet op de kop zitten door dit soort dingen... Trouwens, ik vind eigenlijk wel dat je man het woord mag voeren met dit soort dingen. Straks heb jij, als schoondochter, het nog gedaan en dat moet je voorkomen.
Ik denk dat je het duidelijk kan maken door niet te gaan en ook niet bellen ( je man ook niet) Dan gaat schoonmams zich vast wel afvragen wat er is en contact opnemen. Dan kun je zeggen als je niet de moeite neemt om bij ons thuis te komen waarom moeten wij dan wel bij jou komen?
ja het is idd heel moeilijk want het blijft de oma van je dochter en de moeder van je man, maar ze moet wel wat meer interesse gaan tonen want dat is wat oma's doen.. mijn dochtertje dr roepnaam is noa...haar tweede naam is lynn (after me )
Mmm... Ik wil me er niet al te zeer mee bemoeien, maar die oog-om-oog-tand-om-tand-tactiek vind ik nooit zo netjes. Door het nog een keer duidelijk uit te spreken (en misschien wel daarbij te zeggen dat je niet op de verjaardag komt) houd je de eer aan je zelf en kan je later niets kwalijk worden genomen. Gewoon een keer, en voor de laatste keer (ook erbij zeggen) het gesprek aangaan. Ja, en het kleinkind van haar afnemen vind ik nogal ver gaan. Mijn schoonmoeder is van een heel ander kaliber en heeft mij tot voor kort zo ongeveer dagelijks doodgewenst, maar zelfs haar doe ik dat niet aan. En uiteindelijk doe je het ook je kind aan...
joh ik ben 34 jaar al vanaf mijn 15e met mijn man en als ik iets bespreek met mijn schoonmoeder wat mij dwars zit laat ik dat echt niet door mijn man doen. en daarbij heeft hij al denk 5 keer met zijn moeder alleen gepraat over haar nooit langskomen(dit speelt al zo lang)steeds zegt ze ook dat er niets aan de hand is .als we vragen of er iets is dan kunnen we er over praten en steeds zegt ze ik zal er aan denken. het is ook eigenlijk niet ff uit te leggen in t kort denk ik. als ik haar nu zou bellen en zou zeggen u zou nog bellen voor een afspraak te maken dan zegt ze o meid dat ben ik vergeten ik heb er niet meer aan gedacht. 6 dagen na de geboorte van mijn meisje zei ze ooooo ik heb er al een week niet gezien(ze was nog geen eens een week oud ) toen dacht ik echt gelukkig ze vind het leuk dat ze komt. met kerst zijn we bij haar geweest en was ze helemaal gek van haar. en het rare is dat ze nog verteld over haar andere kleindochter dat ze het raar vind dat die andere oma haar nooit bezoekt ja ze ziet haar maar 4 keer per jaar...... ik heb maar niets gezegt het dringt echt niet tot haar door.
Hier een beetje hetzelfde verhaal en we hebben wel geprobeerd om dan ook maar niks meer van te ons laten horen, maar dat dringt gewoon niet eens tot ze door. Dan wachten ze gewoon net zolang tot er weer een verjaardag oid is en dan bellen ze weer. Ik zou er toch over proberen te praten.
Helemaal mee eens Praten is altijd het beste ipv niet meer gaan of negeren. Kennelijk verwacht jij andere dingen van de relatie oma-kleinkind dan zij. Het moet ook hartelijk van haar kant komen lijkt me. Misschien is er een reden dat ze zo doet? Dat kan je toch vragen? Maar zeker je man het woord laten doen anders ben je de boze schoondochter. Succes, en anders moet je maar denken "graag of niet". Van opdringen worden oma en kleinkind niet vrolijker.
ze neemt zelf haar kleinkind af. of moet ik een kind van 9 weken voor de deur daar afleveren? sorry hoor maar mijn deur staat open ze komt zelf niet. ik neem haar het absoluut niet af. ze wil het niet.
ik heb toch duidelijk beschreven dat er geen ruzie is. en ik ben oud en wijs genoeg om zelf het woord te doen. vind dat zo iets raars om je man het te moeten laten zeggen wat mij dwarszit. eerlijkheid voor alles heb ik meer en ik had ook al beschreven dat we al gevraagt hebben of er iets is en dan zegt ze nee.
tja, ik zou in dit geval toch voor de eerder genoemde oog om oog tand om tand 'techniek' gaan. Misschien dat ze dan voelt en doorkrijgt hoe het is. Want praten werkt blijkbaar niet. Het bellen, of afspreken schuift ze blijkbaar zo voor zich uit ofzo 'dat komt wel' zonder dat het uiteindelijk gebeurd (en dat hoeft niet eens negatief bedoelt te zijn) dat het er uiteindelijk niet van komt. En als ze zelf even voelt hoe het is, zal ze misschien voor zichzelf gaan nadenken. Simpelweg omdat al het andere blijkbaar niet helpt.
oh wat herkenbaar.. Mijn ouders zijn ook zo ongeinteresseerd.. Alles moet altijd van ons komen.. Ik heb me voorgenomen: Zij tonen geen interesse, doe ik dat ook niet.. Na 3 weken belde mijn moeder of we soms druk waren? Hoezo dan? Nou we hebben jullie al zo lang niet gezien.. Hier werkte het dus wel.. Succes, het is niet makkelijk want je "verwacht" interesse in je kindje, zeker van de oma..
Mijn ouders hadden een beetje hetzelfde. Waren (zijn) dol op hun kleindochter en vertelden dat ook tegen iedereen, maar verder kwamen ze maar weinig langs en kochten ook nooit eens wat voor Eva. Vorig jaar kwam ik er via mijn nichtje/tante achter dat ze zich eigenlijk geen houding weten te geven. Bang om iets verkeerde te doen ofzo. Dat is nu gelukkig niet meer zo, ze komen nu wel geregeld langs (nog niet vaak, maar ze komen tenminste) en gaan nu gewoon hun gang met Eva en ik geef het wel aan als ze iets niet goed doen. Gaat prima zo. Wat je zegt over haar andere kleindochter en de andere oma, eigenlijk had je toen juist een mooi punt om aan te kaarten dat het bij haar toch eigenlijk hetzelfde gaat... Ik zou het gewoon aankaarten en zeggen dat je het niet leuk vindt dat ze zo weinig interesse toont. Want volgens mij ben je nog niet een gesprek met haar aangegaan toch?
Hoi, klinkt alsof je schoonmoeder iemand is die gewoon vrij weinig behoefte aan contact heeft. Ik zou even wat minder initiatief naar haar toe nemen, zodat ze gaat merken van: He, ik heb ze al zolang niet gezien, laat ik eens bellen... Ik hoor namelijk van jou terug dat je vooral graag wilt voelen van haar dat ZIJ contact met JULLIE wil. Door steeds zelf contact op te nemen, geef je haar niet de kans zelf eens iets te doen daarin, (die heeft ze natuurlijk wel, maar als zij maar eens per kwartaal bedenkt dat ze eens bij jullie langs wil komen en jullie bellen elke maand, ben je haar steeds voor, snap je?). Wat mamavesmee dus ook zegt: laat het maar eens van haar kant komen. Dat zou je overigens best uit kunnen spreken naar je schoonmoeder: Joh, je zegt steeds dat je zult bellen, en onze verwachting is dan eigenlijk wel dat we binnen een week dan eens van je zullen horen, maar dat gebeurt niet en wij zijn het wel zat om dan zelf steeds maar achter je kont aan te zitten om weer wat af te spreken, dus je hoort van ons even niets, maar je bent van harte welkom om zelf te bellen en/of langs te komen. Zoiets... Verder is het misschien ook handig om de verschillende verwachtingen naar elkaar toe uit te spreken en je schoonmoeder te vragen wat zij in gedachten heeft als ze zegt: Ik bel voor een afspraak. Wanneer denkt ze dat dan te doen, hoe vaak zou zij jullie graag willen zien, dat soort dingen. Gewoon maar zo concreet mogelijk maken, want contact hebben en elkaar regelmatig zien betekent voor de een wat anders dan voor de ander. Wij hebben het hier met mijn schoonouders gehad: zij hadden meer behoefte aan contact dan wij. Maar goed, zij hebben weinig contacten buiten de kinderen en hebben dus zat tijd. Mijn schoonpa werkloos, m'n schoonma werkt maar 20 uur, tja... Wij werken beiden 32 uur en doen daarnaast nog een deeltijdstudie, zijn druk in de kerk, hebben eens in de 2 weken de kids van m'n man hier voor het weekend en hebben nogal veel contacten die we graag ook willen zien/spreken enz. Mijn schoonouders hadden toch ergens de verwachting dat ze ons toch wel eens in de maand zouden zien en zij eens in de maand bij ons, terwijl ik alles bij elkaar iets van om de 2 maanden al lang wel best vind, (is dus 4 keer zo weinig als wat zij wel zouden willen). In dit geval was het extra vervelend omdat zij de neiging hebben alles negatief op zichzelf te betrekken, dus gingen zij bedenken dat we hen niet wilden zien, dat we mijn ouders vast veel vaker zagen, (nee, maar bovendien laten die zich ook niet afschrikken als we 2 keer achter elkaar zeggen dat we niet kunnen). Nouja, toen dat allemaal is uitgesproken en we nog maar eens benadrukten dat we het druk hebben en dat als we hen elke twee weken gaan zien, we verder met bijna niemand meer af kunnen spreken, snapten ze het wel, (hadden ze gek genoeg nog niet zelf bedacht...). Maar goed, die verschillende verwachtingen kunnen dus nogal eigen levens gaan leiden als je ze niet concreet hebt uitgesproken, dus dat zou mijn advies voor jullie wel zijn... Zorg dus dat je schoonmoeder gewoon uitspreekt hoe zij het zou willen, (en dus geen genoegen nemen met: ja, dan bel ik elke maand wel even, want dan denk ik dat ze meer iets zegt waarvan ze denkt dat jullie het graag willen horen). Dan heb je tenminste duidelijkheid en daar kun je dan weer mee verder,
TS verteld nu al 3x dat ze dit wel gedaan heeft zonder meetbaar resultaat. Ik zou het er bij laten. Jou kindje is ZO speciaal...als zij daar geen deel van wil uitmaken of iig niet zoiets heeft van ik mis haar of wil niks missen. Erg jammer maar haar keuze en haar verlies. Zou idd ook niet lang haar gaan dan. Eventueel n kaartje zodat ze weet dat t niet vergeten is maar dat er niks meer van komt. Ze gedraagd zich nu als een kennis ipv oma
Mooi gesproken rozemarijke! ff offtopic: Jij hebt mij ook goede tips gegeven toen ik zo hoog zat met mijn ouders en vooral mijn moeder.. We hebben het bij hen gelegd.. Nemen jullie maar eens de stap en laten jullie maar zien dat jullie contact willen.. Het gaat de goede kant op.. Thanx!
dat eerste wat je omschrijft doen we al een aantal jaren omdat ze nooit onseens belt of langskomt is er alleen nog maar contakt met verjaardagen,moederdag,kerst,oud en nieuw.
ze komt in totaal 2 keer per jaar bij ons mijn man en mijn verjaardag. en ze belt altijd als het onze trouwdatum is(dat vergeet ze op de een of andere manier niet. staat denk ik op de kalender in de w.c)