Wij zijn via de fax van de k.a. hier rechtstreeks bij de kinderchirurg terecht gekomen in Nijmegen. De chirurg heeft gevoeld en toen konden we meteen door naar de anestestist omdat er toevallig een plekje vrij was gekomen. Daarna duurde het 2 weken toen ze ons belden om de operatie datum door te geven. 1 week later onder het mes. Al met al zo'n 4 weekjes geduurd. Misschien was de breuk niet goed te voelen omdat je kindje flink is gegroeid? Een dikker buikje gekregen waardoor het voelen moeilijker gaat? Die pleister is een doozichtig "plastic" velletje. We gebruiken deze ook wel eens in het verzorgingshuis als een bewoner een kapotte stuit heeft... Of op een huidwond op armen (oude mensen hebben een dun velletje ) Maar ik weet eigenlijk niet zo goed meer hoe moeilijk/gemakkelijk het verwijderen ervan gaat...
nee hij weekt er niet af, omdat het een waterafstotende pleister is. Eigenlijk gewoon een stuk plastic met superlijm! maar echt mijn zoontje had er geen pijn aan toen ik hem verwijderde. Ik vond het vreselijk, maar ik heb dat ook proberen niet te laten blijken aan mijn zoontje. Ik kreeg er een instructie bij, van boven en van beneden en niet van de zijkanten ofzo, of juist wel. ik weet het niet meer, is net iets te lang geleden. Ik weet in elk geval nog wel dat het heel langzaam moet en van alle kanten steeds een beetje. Maar het idee dat je wond opentrekt is eng, maar dat gebeurd niet als je het op de juiste manier doet. wanneer moet je het doen?
Ja kindjes van deze leeftijd groeien natuurlijk veel in een half jaar, meer vetjes heeft ze gelukkig zeker gekregen! Je voelt je bijna knullig omdat de ka het niet kan constateren maar goed. Ben blij dat er nu goed naar wordt gekeken en ook dat specialistische ziekenhuis vind ik alleen maar fijn! Maar vindt het wel enorm spannend hoor, arme kleine meis, zal blij zijn als het allemaal achter de rug is!
Mijn schoonzusje kan het bij haar kereltje ook niet meer voelen, maar dat is ook al een hele flinke baby voor zijn leeftijd. Mij is iig verteld dat het niet vanzelf dichtgroeid. Ik was vooraf ook huiverig voor de operatie, maar toen het bijna zo ver was, was ik blij dat ze iets gingen doen. En achteraf viel het allemaal erg mee. Het woord narcose klinkt alleen al zo eng. Maar het bleek een roesje te zijn. En tijdens het roesje een plaatselijke verdoving. Ons ventje is nu op een of andere manier een "tevredener en rustiger" kind tussen zijn honger buien en slecht slapen door Maar óók daar word aan gewerkt
Ik wil het eigenlijk a.s. maandag doen... dat word toch al een drama dag dus dat kan er ook nog wel bij. Hij krijgt maandag namelijk ook zijn eerste prikje