Onze zoon is goed 3 jaar en heeft momenteel het hystrerisch zijn uitegvonden, ik wordt er niet goed van en weet momenteel ook niet meer hoe te handelen, dit is al de 3e keer vandaag en hij schreeuwt nu gewoon al een half uur tot spugen aan toe. Ik heb hem toegesproken, gewaarschuwd, netjes op ooghoogte uitgelegd waarom het niet mocht en toch doorgaan na 3 keer gezegd je bent net ziek geweest we gaan binnen spelen, met water mocht niet van mama. Toe brak de hel los, man man man wat een drama. Gille schreeuwen schoppen totaal door het lint, spugen. en nu al een half uur schreeuwen dat die naar buiten wil. Ik probeer het nu te negeren, ook doordat ik gewoon echt boos begin te worden en mezelf in de hand wil houden (ik ben een redelijk opvliegend persoon en zoon heeft dit nog nooit eerder gedaan dan de afgelopen week) Hij zit inmiddels op de trap, ik was aan het koken, wist zo snel niet wat ik met hem moest, maar hij houd stug vul. Heeft iemand de gouden tip, ben geneigd te zeggen je gaat zo maar naar je kamer.
dan zeg je dat toch? Weet niet of jullie al even buiten zijn geweest maar zou m anders even lekker laten uitrazen.
Ik zeg naar zijn kamer en pas terug komen als tie rustig is. Simpel is gedrag wat niet geaccepteerd word en dus zijn er consequenties (schrijf je dat zo?)
Natuurlijk heeft die er behoefte aan maa meneer is net herstellende van een fikse longontsteking dus wordt er niet met water gespeeld en ook niet in de natte zandbak. Vandaar dat die ook na een 3 kwartier buiten spelen weer naar binnen moest, ook omdat die eigenlijk 20 minuten lang heeft gejankt en gedreind omdat die iets anders wilde wat niet beschikbaar was. (lees op de zolder van de schuur) Uiteindelijk is die rurstig geworden, ik denk zelf wel te weten waar het hem in zit, het is meestal na het weekend of als mijn man thuis is geweest, ik werk veel op de momenten dat hij thuis is en hij is toch wat minder streng, maar hoe krijg ik dit dan weer recht?
Hier ook zo'n baasje die denkt dat die ons huis heeft gekocht van tijd tot tijd en dan niet tot reden vatbaar is. Wat ik doe is een andere situatie zoeken voor mezelf dus bijvoorbeeld afwassen of was opvouwen. Dan hoef ik hem ff niet van dichtbij mee te maken en kan hij even uitrazen. Ook probeer ik niet overal nee op te zeggen en sommige dingen wel toe te laten tenzij het gevaarlijk is. Belangrijkste voor mij is niet een gillende keukenmeid te worden ... dan wordt het alleen maar erger. Sterkte het zijn van die dingen die je liever overslaat.
Hier een dochtertje van 2,7mnd en ook bezig aan het peuterpuberen. Ik waarschuw haar eerst dat als ze niet doet wat ik zeg ze in de hoek moet ik geef haar 3 tellen (niet 1..2..3.. maar 1 en dan ga ik verder met bezigheden en hou d'r in de gaten dan 2.. en meestal begint ze dan wel met de opdracht en anders 3.. en in de hoek) Maar het is sinds vorige week wel raak hoor eigenwijze antwoorden enz. maar meestal helpt het strafhoekje wel.
kan goed zijn dat het komt omdat je veel werkt, kan veel invloed hebben op gedrag van je kind. maar voel je er vooral niet schuldig door. is gewoon een periode waar je beide doorheen moet. kinderen zijn gevoelig in veranderingen. hier krijgt zoonlief 2 waarschuwingen. 1e waarschuwing is corrigeren dat iets niet mag 2e waarschuwing is weer corrigeren dat iets niet mag en hem de keuze geven óf ermee stoppen, óf bij de deur gaan zitten(strafplekje) vaak stopt hij dan meteen want hij weet wat er gebeurt als hij door gaat. en dan is het over. soms gaat ie toch door en dan gaat ie gewoon simpelweg 3minuten bij de deur zitten en daarna vraag ik rustig aan hem waarom hij daar zit en dan kan ie je dat haarfijn uitleggen. sorry mama, knuffel, kus, en tis weer klaar. belangrijkste is vooral zelf rustig te blijven. als jij gaat flippen dan zijn het 2 stieren tegen elkaar in en daar los je niks mee op succes! ken die drift-buien helaas maar al te goed
Je geeft aan dat je denkt dat het te maken kan hebben met je man zijn manier van aanpakken. Probeer samen een vast ritme voor jullie zoon te bedenken en houd jullie daar beide aan. Ook hoe je corrigeerd, kies een middenweg die bij jullie beide past. Dan is het voor jullie beide makkelijker om consequent te zijn en voor jullie zoon duidelijk wanneer hij de grens bereikt heeft.
Sanne hier pas voor het eerst ook zo`n drifbui.. man man wat was ze boos. Ik heb haar eerst op de mat gezet maar toen het daar ook niet stopte haar op haar kamer gezet. En iedere 5 min gaan kijken of het klaar was. Na 10 min was het over en daarna was ze zelf ook erg onder de indruk dus toen hebben we lekker lang geknuffeld... ze heeft het er zelf nog over.. wat was ik boos he mama... Zelf zijn ze ook nog onder de indruk van al die emoties althans hier wel..
De kleine man is momenteel behoorlijk dwars, ik denk toch echt de leeftijd, ik weet eht neit zo goed, hij kan zich sinds kort uitten hij is laat goed gaan praten en dan ook echt van niets naar alles gegaan. Nu wil hij de hele dag alles vertellen ik probeer te luisteren maar soms gaat het ok langs me heen, zonder overdrijven als die 15 minuten stil is over de hele dag dan is het veel en dat is meer om te eten. Hij ratelt en ratelt maar (duideliijk geen uitknop bijgeleverd.) Het is ook wel gezellig maar soms kan het ook even niet, nadat die ziek is geweest kan die zichzelf ook nog eens heel slecht vermaken. Hij was altijd van het zelf spelen en moest hem echt overhalen iets met ons te doen, nu de hele dag zelfs tv kijken met ons samen. Ik maak nu dus ook echt meer tijd dat ik hem er meer bij betrek hij mag me wat meer helpen, maar oms kan dat gewoon niet. Daarnaast is meneer ook ineens helemaal zindelijk, het zijn heel veel fases lijkt wel die die ineens doormaakt. Kan het zijn dat die wat moeite heeft dit allemaal te plaatsen?
15min stil over de hele dag? dat vind ik nog veel mijn zoon kan echt zn klep niet houden. al zijn t alleen maar zing achtige geluiden. hele godganze dag komt er geluid uit zn waffeltje. heb al 2weken dikke koppijn dat maar niet weg gaat, en zijn geklep helpt er absoluut niet bij. blij dat ie zaterdag dagje naar opa en oma is rust aan mn hoofd!
Zou het met de leeftijd te maken hebben denk het wel. Gisteren kwam mijn dochter terug van het kdv. En ze moest en zou boodschappen doen. Ook gillen hoesten met bijna spugen toe. Denk als ik nu toe geeft blijft ze het doen. Dus gaf niet toe. Nu is vader het beloofde boodschapje met haar gaan doen. Heeft zo wat een half uur geduurd en daarna was ze lekker actief uit dagen,,, Maar ook gezellig. Het is echt de leeftijd. Ze was ook moe maar pff. onthoud deze periode gaat ook weer over. Soms op je streepjes staan en afleiden hoe moeilijk ook. Gisteren hiel het hier afleiden ben even met haar naar haar kamer gegaan ik zeg maak jij wat te eten voor mama toen was het goed.
Gelukkig heel herkenbaar, ik wil hem absoluut niet zijn zin geven en zeg eens eerlijk als jullie kinderen in de tuin niet luisteren alleen maar gillen en krijsen omdat ze met 0graden met een slang met water willen spelen zeggen jullie toch ook niet van goh ga maar lekker door, ziek of niet ziek buiten spelen doen we meer dan genoeg, denk zelfs meer dan de gemiddelde kinderen tegenwoordig buiten komen dat is het probleem ook niet het gaat om het luisteren. Inmiddels is die wel gekalmeerd hoor. Wel erg op snel op zijn teentjes getrapt en een hele erge rotfase, meneer presteerd het vanmorgen mij vol in het gezicht te slaan omdat die boos werd. Dit gedrag accepteer ik niet of die nu 3 of 13 is, slaan doen we niet en ook om alles boos worden niet, ik merk dat het heel erg veel vergt van mij zelf maar we komen er wel.
Tuurlijk is slaan niet fijn, maar zou het niet zo zijn dat het mannetje gewoon nog niet overweg kan met zijn boosheid? Ik geloof echt niet dat die kleintjes bewust slaan. Ze zijn gewoon zó boos dat het eruit moet en wij als ouders kunnen daarbij helpen. Om alles boos worden is imo hetzelfde. Ze worden toch niet expres boos? Ze hebben nog niet zoveel woorden om zichzelf te uiten en de woorden die ze hebben juist gebruiken lijkt me vreselijk moeilijk als je zo boos bent, als je je zo boos voelt. Ik lees een beetje in dit draadje dat de kindjes niet boos mogen zijn. Of alleen wanneer ouders het goed vinden dat ze boos zijn, maar het zijn mensjes. Die bepalen zelf hoe en wanneer ze boos zijn. Wij moeten ze leren hoe om te gaan met die boosheid. Stampen, of op een kussen slaan of even schreeuwen en daarna als het weer kalm is samen kijken naar een oplossing.
heb je er zelf een van drie of zelfs in mijn geval een puber. ??? Natuurlijk mogen mijn kinderen boos zijn. En speel daar zeker op in. Maar er zijn grenzen ook voor peuters. Als ze slaan dan zet je ze even apart als ze echt stampvoeten krijzen ect dan laat ik ze even met rust en woord het erg probeer ik altijd ze er wel uit te krijgen lukt het niet meestal na een minuut of 10 gaat het van zelf weer over daarna weer lekker knuffelen en troosten.
Boos worden, graag kom maar voor jezelf op. stampvoeten mag ook, deuren slaan niet, en ook continue schreeuwen gaat te ver en slaan is een not done hier. En geloof mij als die mama aankijkt en zegt jij bent niet lief jij bent stom en dan uithaalt nee dat was niet perongeluk.
Nee, niet per ongeluk, maar wel omdat hij dus niet weet hoe er anders mee om te gaan. Apart zetten doe ik nooit, hij leert er namelijk weinig van. Ik blijf altijd bij hem zitten en als hij wil kan hij bij me komen. Als hij niet wil dan mag hij nog even op zichzelf blijven. Maar goed, mijn visie wordt duidelijk niet gewaardeerd Fijn zo'n forum, waar je van elkaar kan leren.... Oh nee, in het zelfde straatje moet praten.... Recensie: Lastige kinderen? Heb jij even geluk | Kiind Magazine