Inslapen en huilen

Wij hebben tot n paar weken terug eigenlijk nooit een moeilijke slaper gehad. Sinds een paar weken is het lastiger geworden. Ik laat hem niet gelijk huilen, ik ga eerst wat stapjes af voor ik daarop over ga. Ik heb een beetje getest met in slaap laten huilen. En toen kwam ik erachter dat ons bed ritueel te kort was. Als ik namelijk nog even wat 1 op 1 tijd geef door voor te lezen terwijl hij ondertussen in bed ligt dan huilt hij maar een minuutje. Terwijl hij voor het invoeren van voorlezen de volle 10 minuten huilde (de tijd dat ik me voornam om terug te keren).

Het kan heel goed zijn om consequent bed rituelen af te lopen, MAAR dan mag er ook niks aan de hand zijn. Als een kindje pijn heeft bijv is het denk ik absoluut niet goed. En het lastige is dat dat niet altijd helemaal in te schatten is. Daarbij denk ik dat 20/25 minuten wel heel lang is. 10 minuten is denk ik toch echt wel de max. Liggen er knuffeltjes in het bedje? Dat geeft misschien wat afleiding.

 

Ik weet dat hier moeders zijn die fel tegen laten huilen zijn. Maar ik ben van mening dat het niet altijd persee slecht hoeft te zijn. Natuurlijk is er wel verschil in manieren van huilen maar ik vind het niet raar dat kindjes nog jammeren of huilen. Je kan niet verwachten dat ze meteen braaf gaan slapen.
Mijn dochter heeft de eerste weken alleen maar gehuild. Ik kon niet even plassen zonder gehuil. Tot ik haar bij het slapen even liet huilen. (Medisch was er niks. Zelfs op vakantie in turkije hebben we haar laten onderzoeken) Ik had een totaal ander kind! Nu is ze heel rustig en een tevreden baby. Hoe meer ik haar wiegde, susde en troostte hoe erger het alleen maar werd omdat ze daardoor gewoon geen rust kon vinden. Als ze huilt/jammert ga ik elke 5 minuten kijken en dat werkt prima.
Ik zou niet weten waarom ik uren in de weer zou moeten zijn als ze op deze manier binnen 15 min slaapt.
Mijn zoontje is al wat ouder (bijna 2) maar die laat ik soms ook huilen. Hij huilt eigenlijk alleen als er wat is dus ga ik altijd kijken of hij wat water wil of om te troosten. Als het echt niet gaat mag hij ff mee de woonkamer in. Maar na 3x is het klaar en laat ik hem wel. Niet omdat ik dat leuk vind maar omdst we anders aan de gang blijven. Dus dan liever eventjes huilen dan uren in de weer, is alleen maar meer onrust voor allebei.
Ik klink zo wel hard maar dat is absoluut niet zo, ik ben juist een zachte lieve moeder en ben ook helemaal niet zo streng.
Maar met slapen ga ik niet uren naast een bedje zitten om te troosten en sussen (tenzij er echt wat aan de hand is zoals pijn of ziek zijn). Eventjes jammeren/huilen kan in mijn ogen echt niet kwaad, vooral als ze op een leeftijd zijn dat ze het dondersgoed snappen. Want als mijn zoon gezellig lacht en gek doet als ik kom en huilt als ik wegga is er blijkbaar niet veel aan de hand. Hier duurt zoiets ook niet meer als 3 dagen als hij het uitprobeerd omdat het toch niet werkt.

Ieder kind is anders dus bij iedereen werkt denk ik ook een andere aanpak. Doe gewoon waarvan jij denkt dat het beste is.

 

En voordien sliep hij wel goed vanzelf in of?

Misschien het slaapuur vervroegen? Dochter 9 maand is tegen 19u echt stikkapot en gaat dan haar bedje in.. We hebben haar 8 maanden na haar fles bij ons in de armen in slaap laten vallen. Op een avond geprobeerd haar na de fles wakker in bed te leggen en ging eigenlijk meteen goed!

Soms huilt ze eens, dan ga ik naar haar toe en aai ik haar en zeg zachtjes 'ssst', meestal valt ze dan terug in slaap. Ik laat haar zelden tot nooit huilen, tenzij ik hoor dat het een 'in slaap val huiltje' is.

Uit bed halen om te troosten werkt hier niet, daar wordt ze alerter van. Werkt hier dus averechts.

 

Eens,met Strandbal. Hier is het ook zo gegaan. Doordat ik Dafne telkens uit dr bedje haalde, werd ze weer helemaal wakker. Met een overprikkeld kind tot gevolg, wat op een gegeven moment 10-12 uur per dag huilde. Medische dingen bij arts uitgesloten. Toen ook laten huilen. En ja, het ging tegen mn hele gevoel in, maar binnen een dag hadden we een totaal aander kind. Nog steeds huilt ze regelmatig bij inslapen. Inmiddels ken ik dr goed genoeg om te weten wanneer er wel wat aan de hand is. Dan laat ik dr natuurlijk niet huilen.

 

Hier was laten huilen ook de oplossing, in combinatie met streng toespreken bleek later, maar mijn zoontje was al wel wat ouder (16 maanden).
Hier had hij het ook na 3 dagen/nachten door hoor en sinds dien altijd lief gaan slapen! Al was het middag slaapje hier sowieso eigenlijk nooit een probleem.

Je merkt zelf aan je kindje wat het beste is. Een kindje dat geborgenheid nodig heeft laat je inderdaad niet huilen. Maar mijn zoontje wilde (ook) niet getroost worden en wilde alleen maar uit bed, om dan weer te kunnen spelen, wilde niet toegeven aan vermoeidheid.
Hier zorgde steeds terugkomen ook voor meer onrust, dus dat deden we in principe ook niet.

Als jij het idee hebt dat dit voor jou en je kindje werkt, moet je voor deze manier kiezen en dit voorlopig volhouden, maar grote kans dat hij het inderdaad al 'door' heeft als hij nu al zo snel gaat slapen!

 

Hij ligt/staat dan in bed. Ik ga met mijn rug tegen de spijlen aanzitten zodat hij mee kan kijken. Na het voorlezen blaf ik een aantal keer met zijn knuffeltje die ik daarbij mee beweeg en de aandacht op laat vestigen.

Ik lees dat je kleine al kan staan. Kan je kleintje ook makkelijk terug naar zit?

 

Bij ons helpt consequent en duidelijk zijn. En op tijd in bed leggen, dus letten op slaapsignalen, ze heeft wel een vrij vast ritme overgens wat het wel een stuk gemakkelijker maakt. Als ze 'zwevend' is in haar ritme gaat het hier ook altijd wat moeizamer.
Dus een vast ritueeltje bijv (overdag): slaapzak aan, gordijnen dicht, drinken, in bed, speentje, muziekje en weg. Als ze blijft huilen leggen we haar even goed, speentje, muziekje en weer weg. We halen haar er nooit uit. En dit herhalen we tot ze slaapt. Dit heeft 1 keer lang geduurd (toen waren we net terug van vakantie waar we haar ook steeds in slaap wandelde) en sindsdien nooit meer problemen. Soms moet ik haar wel eens 'streng' toespreken hoor, maar niet vaak. Op deze manier ben je er toch voor haar maar is het wel duidelijk voor haar dat het slaaptijd is.

 

Mijn dochtertje huilt ook zodra ik haar in bed leg en in het begin wad het echt van de reflux en koemelk allergie maar daarnaast heeft mijn dochtertje het ook gewoon nodig om zichzelf in slaap te huilen. Ik kijk wel ongeveer hoelang het duurt en ga om de 5 a 10 minuten even kijken maar troost haar niet en pak haar niet op want mijn ervaring met mijn dochter is zodra ik dat deed ze alleen maar harder krijst alsof ze zeggen wilde mama laat me gewoon even met rust..
Dit is haar manier om in slaap te vallen en om alle prikkels te verwerken dus ik ben van mening dat huilen niet perse slecht hoeft te zijn maar sommige kindjes dat gewoon echt nodig hebben.
Das hun manier om alles te verwerken.
Als ze even gehuild heeft ongeveer 15 a 20 minuten is het ook gewoon over en valt ze tevreden in slaap...

 

Hier ook een meisje 7 maanden met opeens moeilijk in slaap vallen..
Ik weet niet meer wat ik moet doen en we worden er beide beetje machteloos van .. 5 minuten laten huilen doen we maar als haar door laten gaan gaat t over in krijsen en dan paniek.. Als een van ons dan naar haar toe gaat en in bed probeert te troosten accepteerd ze dit niet en wordt nog wilder.. Als we haar dan op onze arm neerleggen slaapt ze...... Dan wachten we even en leggen we haar terug en dan begint alles weer opnieuw in bed meteen klaar wakker en krijsen/schreeuwen... Huilen oke maar dat krijsen..... Onze harten breken op zo'n moment..
Iemand tips voor ons? Waar het aan kan liggen?
We hebben een ritueel met kleertjes uit schone luier insmeren met slaap zacht zwitsal olie en dan liedje zingen gordijnen dicht en in bed haar slaapzak aan.. Dan gaat t 2 minuten goed en dan begint dus de 'ellende'..

 

Nou ik heb eigenlijk geen tips, maar ik wil je wel een hart onder de riem steken. Mijn dochter (10,5 maand nu) heeft sinds dit weekend ook opeens problemen met slapen. Het ging juist de laatste tijd zo goed, ik snap er echt niks van. Als ik weg ga draait ze zich elke keer op haar buik en dan is het fout. Terug draaien lukt denk ik niet goed in bed. Terugdraaien heeft geen zin, het is echt krijsen. Het gaat mij door merg en been. Alleen als mijn man naast het bed zit valt ze in slaap. Maar dat is natuurlijk ook geen oplossing. Ik hoop maar dat het een fase is...

 

Hier helpt laten huilen ook en er steeds naar toe gaan averechts. Gaat ze totaal over haar toeren dan ga ik wel naar haar toe maar soms duurt het wel een half uur voor ze stil is. Hebben inmiddels wel gemerkt dat als het zo is en we laten haar dat ze dan met max 30-45 minuten stil is. Gaan we steeds naar haar toe dan kan het zo maar eens 2.5 uur zijn.

 

En daar komt mijn reactie.
Het verbaasd me niks dat de ouders die kiezen voor het laten huilen bijna altijd succes hebben met de methode. Hij werkt. Maar ten behoeve van wie? Het laten huilen systeem wat je omschrijft in je topic is tegenwoordig compleet achterhaald. Men heeft gemeten wat het met het stresshormoon in het lijfje van een baby/kind doet en dat blijft nog lang aanwezig. Zelfs als je een tevreden slapend kindje ziet, is er nog steeds stress in het lijfje en dat blijft nog lang meetbaar. Dat is punt 1.
Punt 2 is in mijn ogen nog belangrijker. Bijna elke moeder die dit doet, gaat doen of adviseert aan anderen om dit te doen omschrijft dat je 'even moet doorzetten' en 'het gaat tegen mijn gevoel in, maar..'. Dat is voor mij een bevestiging dat het ALLEEN laten huilen van je kindje niet natuurlijk is. Je kindje schreeuwt om nabijheid en je moederlijf schreeuwt om daarop te reageren. Dat kan toch nooit verkeerd zijn? Alleen schrijf ik in hoofdletters, omdat ik wil aangeven dat je vast niet alle verdriet kunt troosten. Maar als je als ouder in de buurt bent is dat imo van wezenlijk belang.

Ik heb net als jij op datzelfde punt gestaan. "Dan moet het maar", dacht ik. Gelukkig las ik verder. Ik ontdekte dat nabijheid en veilige hechting heel belangrijk zijn voor de ontwikkeling van een kindje. En ik koos om meer te gaan reageren op wat mijn zoon blijkbaar nodig had. Ik ging hem in slaap voeden, legde hem bij me, droeg hem in een draagdoek. Alles compleet tegen de 'regels' in. Ons gezin kwam tot rust, mijn zoon kwam tot rust. Mijn gevoel volgen bleek toch niet zo'n slecht idee.

En de grootste fabel wat men denkt over deze aanpak is dat kinderen wennen aan al die aandacht. Dat je ze tot ze 5 jaar zijn nog in slaap moet wiegen ed. Dat je kinderen wel moet sturen en in slaap vallen moet leren, omdat ze het anders nooit leren enz. enz.
Wij zijn het levende bewijs dat met veel nabijheid je kindje OOK zelf gaat leren in slaap te vallen. Vanzelf? Ja vanzelf.
Ik merkte dat mijn zoon opeens niet meer in slaap viel van de fles. Toen ging ik hem in slaap knuffelen zonder te wiegen en legde hem in diepe slaap in zijn bedje. Later merkte ik dat ik hem iets eerder kon weg leggen. En toen hij leerde dat je met je vingertje kan wijzen, gaf hij zelf aan dat hij niet wilde knuffelen, maar gewoon in zijn bedje gelegd wilde worden.
Met kleine stapjes kom je er ook.

Reden van mijn reactie is omdat ik het belangrijk vind dat je weet wat kan, zodat je een keuze kunt maken die bij JOU als moeder past. Ik wil je juist mijn manier niet opleggen, maar ik wil je wel een tegengeluid laten horen van wat zo te lezen blijkbaar nog steeds de norm is. Het is jammer als je keuzes maakt op een eenzijdig advies. Ik was destijds ook heel blij een forum te vinden waarin mensen meer hun gevoel volgden dan schema's. En ik vind het nog steeds onvoorstelbaar dat instanties moeders het gevoel geven dat er maar 1 manier is om om te gaan met een onrustige baby.. Er zijn meer wegen naar rome.

Veel succes met je kleine meid. Ik weet hoe heftig het kan zijn!

 

Zelf ben ik er altijd bijgebleven tot mijn dochter sliep, tot een jaar of 4.
Heo snel ze sliep, dat wisselde. Maanden achter elkaar kon ze in 2 minuten in slaap vallen en dan weer een tijdje na 15-30 minuten.
Pas vanaf haar 4e jaar heb ik haar wakker in haar bed gelaten. Toen was ze oud genoeg om aan te geven dat ze nog een paar knuffels wilde, moest plassen, honger had of wat er ook aan de hand is. Ook kon ik haar vertellen dat het belangrijk is om te slapen.
En nu? Ze is nu bijna 5,5 en valt rustig elke avond in slaap. Ze geeft zelfs ook regelmatig aan dat ze moe is en wil slapen.

Waar ik altijd goed op probeerde te letten waren moeheidssignalen. Als ze heel druk werd, moest ze snel naar bed. Anders was ze nog vrij lang wakker.

 

Dank voor jullie reacties.. Het gaat ook tegen mij principes in huilen krijsen enz.. Maar zoals je zegt het advies krijg je van zovele.. Net zoals: wil jij je kind straks tot 2-3 jaar in slaap wiegen? Waarop ik zei: ja, dat wil ik best als ze dat nodig heeft.. Maar dan toch komen de twijfels.. Het ging allemaal heel goed tevreden blije baby en toen passeerde we de 5 maanden snachts weer wakker, 6 maanden gepasseerd nog steeds snachts en overdag wordt ook lastiger.. 6,5 maand slaap gaat beter (uitslapen zelfs tot 06.45!! Vanaf 19.15) nu de 7 maanden en het inslapen wilt niet.... Terwijl we dus alles hetzelfde doen.. Zoals ik hierboven al schreef.. Ik ga denk ik idd maar mijn gevoel volgen en mopperen mag maar meer ook niet .. Hopen dat t dan snel weer terug gaat naar hoe t ging.. Baby blij en wij blij!

 

Dat is frustrerend he? Dat je denkt dat je lekker in de flow zit en dan gaat je baby ineens hele 'gekke' dingen doen. Het is herkenbaar en denk ik heel normaal. Er bestaat gewoon geen methode waarmee je gegarandeerd een kind krijgt die 's nachts nooit meer wakker wordt of die altijd zoet gaat slapen. En wees blij, want ik denk dat het heel waardevol is dat kindjes een beroep op hun ouders doen als ze het nodig hebben. Het wordt pas een probleem als ze dat niet meer gaan doen!

Blij dat je je gevoel weer gaat volgen!