Vorige week woensdag, op 16/1, om 13.15 is ons kindje geboren. Ik was iets meer dan 15 weken ver. We hebben zelf deze beslissing moeten nemen, de zwaarste die we ooit moeten maken hebben. Ons kindje had het syndroom van down en een zware hartafwijking. De bevalling zelf is me enorm tegen gevallen, normaal gezien zou de cytotec (medicatie) direct moeten gewerkt hebben. Ik ben maandag morgen, 14/1 binnen gegaan in het ziekenhuis. Woensdag morgen, na 10 x cytotec, een ballon om de baarmoederhals open te rekken en medicatie om de hals te verweken had ik nog steeds geen ontsluiting. Heb heel de nacht van 15 op 16/1 in de verloskamer gelegen waar ze men vliezen hadden gebroken, maar ook dat bracht niets op. Daarom is er woensdag middag beslist om toch maar een zuigcurretage te doen, gelukkig onder volledige verdoving. We voelden ons ontzettend machteloos, schuldig ook, omdat dit kindje blijkbaar echt wel bij mij wilde blijven. Maar we moesten doorgaan, omdat ons kindje gewoon geen levenskansen zou hebben. Gisteren is het begraven, op de foetusweide hier op het kerkhof, heb nog niet de moed gehad om naar daar te gaan. Dit heb ik wel meegegeven met het kistje: Een sterretje Een sterretje mag je nu zijn, Voor altijd in ons hart, voor eeuwig bij ons Niet in dit leven, maar hopelijk ergens beter Voor altijd zul jij ons eerste kindje zijn, Hetgene dat we zo graag zagen, en zou graag hadden zien leven We zien je graag Je papa en je mama
Jeetje petra wat verschrikkelijk. Wij hebben hetzelfde meegemaakt 7-1-'04 Wij hebben ook naa aanleiding van een vlokkentest een negatieve uitslag gekregen namelijk sydroom van down en ook een ernstige hartafwijking. Ik was toen 20 jaar en mijn vriend 30 dus allebij heel jong net als jullie! Wij zijn toen 6 januari smogrgens opgenomen en werd om 9 uur de 3 cytotec tabletten ingebracht, bij mij heeft het wel gewerkt en ben 07-01-04 bevallen van een ieneminie jongetje met alles erop en eraan. Dit is nu onze 3e zwangerschap en zal maandag de 28 weer een punctie hebben en 6 februari de uitslag maar oh wat is het spannend
ik duim voor jullie mee! hoop echt dat het allemaal goed mag gaan nu. Ik ben nog steeds van slag omdat we geen afscheid hebben kunnen nemen, door die curretage, we weten ook nog niet of we een jongen of meisje hadden. Normaal binnen een week krijgen we de uitslag van de punctie en komen we het hopelijk te weten
Jeetje Petra het valt niet mee he. Is ook moelijk om te verwerken je hebt je zolang aan je kleintje kunnen hechten en dat is allemaal weg. Maar dat verwerken duurt een poos, heeft bij mij maandne geduurt maar heb het wel op een goede manier kunnen afsluiten, wetende dat we voor ONS de goede keuze hebben gemaakt. veel sterkte dikke knuffel!
ook wij weten dat we de juiste beslissing hebben genomen, maar de verwerking zal nog een hele poos duren
Wat verdrietig , en wat een moeilijke keuze hebben jullie moeten maken. Veel sterkte in deze moeilijke, verdrietige tijd.
Wat een moeilijke beslissing hebben jullie moeten nemen. Heel veel sterkte met het verlies van kindje! Dikke knuffel Naatje
Wat een moeilijke beslissing heb je moeten nemen. Gun jezelf ook de kans het een plaatsje te kunnen geven. Jullie kleine sterretje zal altijd bij jullie zijn op een bijzonder plaatsje. Veel sterkte meid
Lieve Petra, Ook ik heb een zuigcurretage gehad toen bleek dat ons dochtertje een open schedeltje had. Ik was 13 weken ver. Ook ik kon niet bevallen en daarom hebben we besloten om ons kindje middels een curretage te halen. En wat heb ik daar last van zeg! Heb haar niet kunnen zien, vasthouden, aanraken, geen afscheid kunnen nemen. Dus weet precies wat je bedoelt en wat je voelt. Ons dochtertje is vorig jaar september overleden en ik rouw nog steeds, denk elke dag aan haar. het duurde 2 maanden voor wij eindelijk te horen kregen dat we een meisje hadden gekregen. Dat was echt afschuwelijk dat het zo lang moest duren! Maar we waren zo trots toen we uiteindelijk het nieuws kregen. En toch, we hebben niks nu he... Ik wens je zoveel licht en liefde meis.
Lieve Petra, wat een keuze he... Eigenlijk is het helemaal geen keuze. Want als je een keuze had dan zou je jullie kindje hebben gehouden! Dit is een keuze, of een beslissing die eigenlijk voor jullie al gemaakt is... Zo zie ik het tenminste bij onze Luna*. Ik hoop dat je het allemaal een beetje een plekje kan geven meid! Heb je de uitslag van de punctie ondertussen al? Liefs en een knuffel Marjolein
Precies, de keuze is al gemaakt door de natuur, God of hoe je het ook wil noemen. Trouwens Marjolein, dit is de mama van Pippy* van de mailinglijst van LE.
Hoi vlinder, Ben jij de mama van Pippy*? Of is Petra dat? De mailinglist is in een keer gestopt bij mij. Ik ben er verder ook niet meer achteraan gegaan, omdat ik heel druk ben geweest met de site voor Luna*. Ben jij er wel (nog) lid van? Lfs
Ik ben de mama van Pippy* Wat gek dat de lijst opeens is gestopt? Ik vroeg me al af waar je was joh! Zal ik het voor je doorgeven anders? En is de site van Luna* al af? Ik wil het graag zien. PB me anders als je wil, want we moeten wel ontopic blijven.