Ik hoop zo dat je hier iemand vind! Zou dit in de toekomst ook wel willen, maar nu ben ik alleenstaand met nog een te grote wens voor een tweede. Daarna zou ik het zeker overwegen.
Dus aan de hand van jouw reactie zou ik er van uit moeten gaan dat ik twee werkdagen zou missen en misschien wel in totaal zo'n tien keer naar het ziekenhuis. Afhankelijk van de afstand naar het ziekenhuis vind ik dat nog goed te overzien, hoewel ik daar dan niet voor verzekerd ben. Ik had alleen geen idee of je ook in de tussentijd van het traject lamlendig zou zijn, maar ik begrijp dat dat dus wel meevalt. Eigenlijk maakt dat dan de afstand naar het ziekenhuis een best belangrijke factor voor me. Miss, bij welk ziekenhuis zijn de onderzoeken voor jullie?
Ik heb 3 echo's gehad voor de punctie, die plande ik altijd zo vroeg mogelijk, zodat ik hooguit iets later op mn werk was. Nogmaals, het is natuurlijk per persoon verschillend hoe je op de hormonen reageert. Ik heb nul komma nul bijwerkingen gehad, maar ik snap prima dat dat voor anderen heel verschillend kan zijn. Dat weet je gewoon niet van tevoren helaas. Ik vind het super dat je het overweegt!
Ik heb ook nagenoeg geen bijwerkingen gehad van de hormonen. Maar ik heb wel veel meer echo's gehad omdat mijn eitjes niet goed groeiden en ik moest bijspuiten. Om de dag een echo. Maar zelfs dan is het nog goed te doen!
Wow, wat wordt er veel gereageerd! Dank jullie wel meiden, voor alle steunbetuigingen en reacties. Dat doet me goed! Ik plaats even onderstaande reacties en ga dan verder met reageren, anders wordt mijn bericht te lang ben ik bang! @ Moppiemuis: bedankt voor je compliment. Ik ben van nature heel open, maar ik vind het ook belangrijk om me hier open op te stellen. Ik zie veel oproepen voor eiceldonoren waarin de wensouders nauwelijks iets over zichzelf vertellen. Daar zou ik als potentiële donor niet eens op reageren. Je wilt toch weten voor wat voor stel je zoiets groots zou doen, lijkt me? Veel geluk gewenst met de mogelijke gezinsuitbreiding! @ tjiptjap: bedankt voor je reactie. Donatie lijkt me ook zeker niet voor iedereen weggelegd. Ik denk dat je het echt moet kunnen zien als het weggeven van een eicel, niet als een kindje. En zo voelt het vast niet voor iedereen. Wel heel mooi dat jij ook een kindje hebt mogen krijgen dankzij een donor. Ik hoop voor je dat er een 2e kindje mag komen! @ fluitekruid: bedankt voor je lieve bericht. Ik weet dat je 6 maanden na je bevalling mag doneren en ik denk dat het niet uitmaakt dat je een keizersnede hebt gehad, omdat je zelf niet zwanger zult worden. Ik weet wel dat donoren die drager zijn van (ernstige) erfelijke ziekten/aandoeningen niet mogen doneren. Maar eerlijk gezegd geen idee wat er onder ernstig verstaan wordt. Ik schrijf al jaren op zwangerschapspagina (bij de mmm-clubs) dus ik kende het forum al goed, maar het leek mij inderdaad ook een logische plek om mijn oproep te plaatsen. Lief dat je hart zegt dat je zou willen doneren, maar denk er inderdaad maar goed over na! @ Gizje: ik snap heel goed dat sommige vrouwen het wel voor een bekende zouden willen doen, maar liever niet voor een onbekende. Al hopen wij ook de potentiële donor eerst beter te leren kennen, het is absoluut anders dan voor een zus of een vriendin. Tegelijkertijd lijkt de afstand me juist ook prettig voor beide partijen. Er zal zeker contact zijn, maar je ziet elkaar niet wekelijks waardoor het kindje echt van ons zal zijn. En ja, een onvervulde kinderwens is vreselijk. Je hele toekomstbeeld valt in duigen en overal waar je komt wordt je geconfronteerd met het gemis, er is geen ontkomen aan! @ Josien: wij wonen in Amsterdam maar hebben onze ICSI pogingen in Dusseldorf en Gent gedaan omdat daar de beste artsen zitten op het gebied van vervroegde overgang. Ik ben 1.82m, heb een normaal postuur (maar wel met rondingen ) en ik heb donkerblond haar en blauw/grijze ogen. Ik ben universitair opgeleid en werk als leidinggevende in de media. Na de geboorte (zoiets durf ik bijna niet te zeggen, weet je dat?) zou ik zeker minder gaan werken, maar niet stoppen. Als het ons nog gegund is, zouden we misschien nog wel voor een broertje of zusje willen gaan van dezelfde donor. Met een beetje geluk, lukt dat nog van de cryo's die overblijven van de eerste poging. Ik zou de donor in ieder geval niet vragen nog een verse poging te doen. Nog een reden dat we het bij 1 kindje zouden kunnen houden, is dat wij niet de jongsten meer zijn. En omdat we al zoveel ellende hebben meegemaakt, zou ik zo blij zijn met 1 gezond kindje dat ik niet weet of ik het risico durf te nemen om voor een 2e te gaan. Maar goed, zulke dingen weet je pas als het zover is denk ik. Al is het natuurlijk goed om vooraf met de donor te bespreken of zij akkoord gaat met mogelijk meer dan 1 kindje! Wat hebben jullie ook veel meegemaakt lees ik in je handtekening. Sterkte met het gemis! @ Suikerfee: de donor moet 1 of 2 keer komen voor een gesprek met de psycholoog (1 keer alleen en 1 keer met eventuele partner) en 1 keer voor een medische screening, waarbij bloed wordt geprikt en er een inwendige echo wordt gemaakt van de eierstokken en baarmoeder. Wij moeten ook 2 keer naar de psycholoog. Tot slot komt er nog een afspraak met de donor en ons samen, waarbij de arts de medicatie voorschrijft en het behandelplan wordt opgesteld. In NL mag het inderdaad niet anoniem en daar staan wij volledig achter. Wij vinden dat ieder mens er recht op heeft te weten waar hij vandaan komt, dus anoniem is voor ons geen optie. In België doen ze zowel anonieme als gekende donatie, in Duitsland is eiceldonatie gek genoeg verboden (terwijl spermadonatie wel mag). @ Lindah: dank je wel voor je lieve bericht en compliment. Wat fijn voor jullie dat het met IUI gelukt is. Ik vind het voor iedereen heftig die de mmm nodig heeft om kindjes te krijgen, dus onderschat niet wat jij zelf hebt gedaan! Eiceldonatie is zeker iets waar je helemaal achter moet staan voordat je besluit dit te doen. Al merk ik zelf al wel een verschil in hoe vrouwen hier over denken: er zijn vrouwen die meteen, zonder enige aarzeling (behalve misschien over praktische zaken), weten dat ze dit zouden kunnen en willen doen. Dat zijn denk ik de vrouwen die uitermate geschikt zijn. Er (te) lang over na moeten denken of je het emotioneel gezien aan zou kunnen, betekent denk ik dat je er misschien wel niet geschikt voor bent. En dat is natuurlijk prima. Je moet zoiets alleen doen als jij er zelf niet de dupe van wordt. Maar dat vrouwen er überhaupt over na willen denken, maakt ze in mijn ogen al heldinnen! @ Khlo: bedankt voor je lieve bericht. Ik begrijp heel goed dat sommige vrouwen het een te grote opoffering vinden. En als je denkt dat het kindje 'van jou' zou voelen, ben je inderdaad niet geschikt als donor. Mijn vriendin omschreef het als volgt: 'mijn kinderwens is vervuld, dus dit kindje zou er nooit komen zonder jullie wens en zonder jouw baarmoeder. En als ik het niet aan jullie zou geven, zou ik het maandelijks door de wc spoelen '. Bovendien wordt mijn man de vader, dus ook daardoor zag ze het al niet als haar kind want zij heeft uiteraard geen kinderwens met mijn man! Maar goed, zo rationeel kon zij ernaar kijken en dat maakte haar zeer geschikt als donor. Maar begrijpelijk dat het voor sommige vrouwen ingewikkelder ligt. Wat betreft rechten: de Nederlandse wet heeft vastgelegd dat de vrouw die het kind draagt en baart automatisch alle rechten en plichten heeft en juridisch en biologisch gezien (niet te verwarren met genetisch) dus ook de moeder is. Vandaar dat het draagmoederschap zo ingewikkeld is, maar dat is weer een ander verhaal! @ Pinter: jij ook bedankt voor je bericht. Wat verdrietig dat je vriendin dit ook mee moet maken. Maar zoals ik net al schreef: als jouw gevoel zegt dat dit te moeilijk voor je zou zijn, moet je het denk ik niet doen! Vinden dat je het zou moeten doen, is iets anders dan het emotioneel gezien aankunnen. Maar wellicht gaat het op een dag toch anders voelen. Een van mijn beste vriendinnen heeft het na heel lang piekeren uiteindelijk ook aangeboden en ik geloof wel dat zij er nu van overtuigd is dat ze het zou willen, maar vanwege haar leeftijd mag ze helaas mijn donor niet meer zijn. @ Merah: nee! Wij passen ons graag aan aan de wensen en bijv. de woonplaats van de donor. Al is het natuurlijk wel verstandig om te bekijken welk ziekenhuis het beste is, dat is een beetje extra reistijd voor beide partijen wel waard. @ Annabel: ik heb je teruggemaild! @ femkes: dank voor de toelichting! Onze vorige donor was erg bang dat het kindje dat geboren zou worden uit de ecd iets zou mankeren, waardoor ze ons mogelijk met nog meer leed op zou zadelen, dus ik wilde even checken of je het op die manier bedoelde of op de manier die je nu omschrijft. Wat ik helemaal begrijp hoor, dat zou ik zelf ook zo voelen als ik zou doneren. Daarom vinden wij het voor beide partijen zo belangrijk dat we elkaar eerst leren kennen en dat er een klik is. Dan weten jullie dat het kindje goed terecht komt en niets tekort komt en andersom willen wij natuurlijk ook graag dat het DNA van ons kindje afkomstig is van een normaal/leuk iemand . Mocht je meer van ons willen weten, kunnen we natuurlijk altijd kennismaken via Facebook en later eventueel in persoon als het goed voelt? @ Klaproos: dank je wel lieverd! Xx
Lieverd, ik hoop zo dat je hier iemand vindt! Ik gun het jullie zo, zo, zo ontzettend erg! Ik heb er de afgelopen jaren meer dan eens over nagedacht, maar ik denk niet dat ik de juiste persoon ben. Ik duim keihard mee voor het vinden van die persoon! ♥ Mocht er iemand zijn die eiceldonatie overweegt, dan zijn Miss76 en haar man echt de twee meest fantastische mensen om voor te kiezen!
@ Yuk: wat mooi dat je ervoor open staat om te doneren! En jij kent dus de andere kant van de medaille. Ik zou het fijn vinden te horen hoe jij het ervaren hebt om een kid-kind te zijn, maar dat kan natuurlijk ook in een pb als je dat prettiger zou vinden. Wat betreft je vragen: ik weet niet hoe het zit met de prikpil maar ik weet dat je de gewone pil kunt slikken tot vlak voor de behandeling. Soms is de pil zelfs onderdeel van de start van de behandeling. Ik zie dat Wijffie75 en Klaproos al zo lief zijn geweest (bedankt dames!) om je iets meer te vertellen over de tijd die je kwijt zou zijn. Dit zijn in het voortraject zoals ik al beschreef 4 afspraken (2 x psycholoog, 1 x medische screening en de uitleg van de daadwerkelijke behandeling) en tijdens de behandeling meestal 3 echo's en de punctie zelf inderdaad. Natuurlijk kan er gesproken worden over een financiële compensatie voor gemiste inkomsten, dat spreekt voor zich! Wij waren onder behandeling bij het VUmc maar andere ziekenhuizen zijn zeker bespreekbaar, we vinden het belangrijk de donor hierin tegemoet te komen. @ LA85: dank je wel! @ wishfulthinking: bedankt voor je lieve berichtje en voor het duimen, it means a lot! Xx @ Silverwings: dank je wel! @ mnonc: bedankt voor je reactie. Mooi dat je het ooit zou willen overwegen. Voor nu veel geluk gewenst met het vervullen van je wens voor een 2e kindje! @ Shaddixxx: aaah lieve schat, dank je wel voor je lieve woorden!!! Jij weet als geen ander welk pad wij hebben moeten bewandelen (en ik van jullie), aangezien we dat voor een groot deel samen hebben gedaan. Lief dat je het hebt overwogen, maar blijf bij je gevoel en laat de mmm alsjeblieft lekker achter je na alles wat jullie hebben meegemaakt! Xx
kun je mij eens vertellen wat de voorwaarden zijn en hoe dit in zijn werking gaat en natuurlijk wat zijn jou verwachtingen van de eiceldonor
Wat goed dat je deze oproep plaatst. Hopelijk vinden jullie uiteindelijk de perfecte donor. Hier sta ik open voor donatie, echter heb ik een zus met dezelfde diagnose als jouen ook een kinderwens. Ik heb haar eiceldonatie aangeboden. Ze weet nog niet of ze die stap wilt nemen, maar de toekomst zal het leren.
Ik ken meerdere mensen die zo beroerd werden van de hormonen, tijdens het traject van eitjes oogsten, dat ze zich ziek moesten melden. Ik zou er dus niet van uit gaan dat enkel de tijd voor de afspraken en punctie etc alles zijn wat je zou missen. Niet om je er van af te praten, maar wel handig als je weet wat er kan spelen.
Ik heb al een keer gereageerd, ga het nu weer doen. Wat ben jij een onvoorstelbaar lief mens. Echt, de puurheid, eerlijkheid, interesse en betrokkenheid straalt van elk bericht af. Ik hoop echt zo intens dat er iemand is die jullie kan helpen.
@ Mamaatje van 5: ik heb in de voorgaande pagina's de meesten van jouw vragen denk ik wel beantwoord. Vind je het goed om mijn posts eerst te lezen en daarna misschien wat gerichtere vragen te stellen, als er nog dingen onduidelijk zijn? In ieder geval bedankt voor je interesse! @ Sparky: wat verdrietig dat je zus dit ook mee moet maken, maar wat lief dat jij hebt aangeboden haar donor te zijn! Ze boft maar met zo'n zus, al moet het voor haar natuurlijk ook goed voelen en dat kan om allerlei redenen (te dichtbij, te confronterend) niet zo zijn. Mocht je het gaan doen, heel veel succes en geluk gewenst voor jullie beiden! @ Rozemarijke: goed dat je jouw ervaringen hier ook vermeldt. Ik ken niemand die het zo ervaren heeft, maar ben me er bewust van dat er ongetwijfeld ook vrouwen zijn bij wie het tegenvalt. Het is inderdaad goed voor een potentiële donor om zich daar vooraf bewust van te zijn.
Ik ben er aan het over nadenken of ik het aan zou kunnen om eiceldonor te zijn. Mijn man ziet dit op dit moment nog niet zitten. Mijn man is meer van het praktische zeg maar en ik wil alleen maar een vrouw moeder kunnen maken ook al zou ik hetzelfde onwijs moeilijk kunnen vinden dat er iemand met mijn DNA bestaat en die door iemand anders opgevoed word. Ik hoop dat er in ieder geval voor jouw snel een donor komt.
Ikheb destijds ook alle hormonsters gespoten die er maar te verzinnen waren en heb nagenoeg nooit ergens last van gehad. Sterker nog, pas na mn bevalling had ik last van hormonen, door het geven van bv, daar werd ik behoorlijk labiel van.
Ja, daarom idd, want als je denkt dat het allemaal wel even mee zal vallen en alleen de punctie pijnlijk gaat zijn, dan kan dat toch even flink tegenvallen. En als je dan zzp-er bent en je inkomen helemaal op eigen kracht binnen moet halen... Wil je nog wel even succes en sterkte wensen trouwens, hoop voor je dat jullie een goede match vinden!
Vandaag met mijn man over gehad, hij staat er nog steeds achter en snapt mijn drive om dit te doen. Ik ben zelf ook enthousiast, maar weet dat ik ook naar de praktische dingen moet blijven kijken. Ik ga even googlen naar ervaringsverhalen, kijken of ik wijzer word.
Ik heb twee vriendinnen, die IVF hebben gehad en beide hadden toch echt wel meer last dan 'hooguit wat humeurig of vermoeid'. Ik vind het jammer dat je zo bagatelliseert.
Ik hoop Zo dat je snel een donor vind! Helaas ben ik geen geschikte donor. Overgewicht, niet hoog opgeleid en ik zou de tegenpartij niet beter willen leren kennen althans niet persoonlijk. Hoe zit het met de kosten van de behandelingen? (Eigen risico enzo?)