Vol verbazing lees ik de verschillende forums. Nooit geweten dat zoveel mensen ons leed delen. Zwanger worden is een wonder, zwanger blijven een nog veel groter wonder.. Na veel gedonder met mijn baarmoederhals (afwijkende cellen), ben ik na 5 mnd zwanger geworden. Op 1 oktober heb ik samen met mijn zusje een zwangerschapstest gedaan en hij was positief! We hebben staan dansen, juichen en huilen van blijdschap. Wat een wonder, ik was zwanger! Op naar de 12 weken... Dat is tenslotte de 'drempel'.. Pas na 12 weken mag je je blijdschap delen met je omgeving. Oei, met 8 wk toch een klein beetje bloedverlies. Gesprongen adertje? Of misschien toch iets ernstigers? Met spoed naar het diagnostisch centrum, maar gelukkig doet onze 'Bolke' het goed! Niets aan de hand dus. Het wonder der zwangerschap is ons nog maar eens een keer verduidelijkt. De weken tot de 12 weken echo verstreken erg snel en we hebben het nieuws dan ook na de echo snel met iedereen gedeeld. We zijn zwanger en het is nu 'veilig'! Op de echo bleek onze Bolke zelfs al groter te zijn, dus de termijn werd ook aangepast. 1 juni 2011 zou mijn bevallingsdatum zijn. Op naar de 20 weken... Dan weten we of alles goed gaat, de orgaantjes werken en of hij/zij goed groeit. Wat een wonder dat men dit toch allemaal kan zien op zo'n echo! We hebben enorm uitgeleefd naar deze echo. Zwangerschapskwaaltjes had ik niet, dus de zwangerschap was echt geweldig! Ik genoot van elke minuut! Gelukkig kwam deze dag ook snel.. Ruim 3 kwartier hebben we naar ons kindje mogen kijken. Enorm druk in mijn buik, schoppen, salto's en andere acrobatische trucjes werden getoond. Wederom, wat is zwanger zijn toch een wonder!! Alles was goed, alles zat 'erop en eraan'! Mijn buik groeide en groeide, elke dag vroeg wel iemand aan mij of ik niet zwanger was van een tweeling? Ik genoot er volop van, droeg nog strakkere kleding om iedereen te laten zien hoe trots ik was op mijn dikke buik. De schoppen werden steeds harder en kon papa nu ook aan de buitenkant voelen. Jeetje, wat een kracht had ons kindje! We hebben zelfs kunnen spelen door zachtjes op de buik te trommelen en te wachten tot ons kleintje reageerde. Regelmatig verbaasd geweest hoe gek je al kan zijn op een wezentje wat je alleen nog maar in je buik kent. Omdat ons huisje te klein is hadden we gauw nog een ander huis gekocht. Lekker veel ruimte, maar nog genoeg aan te klussen. 1 februari de sleutel gekregen en vol goede moed waren we gaan verbouwen. Ik natuurlijk meer instructies gegeven en op een stoel gezeten en mijn vriend mocht het uitvoeren! Ik had de kinderkamer al uitgekozen en dit zou mijn project gaan worden. Natuurlijk wel wat leuke uitjes ertussendoor gepland, zoals de 9 mnd beurs. Dat was inkopen geblazen! Met mijn uitzetlijstje in mijn hand heel de beurs afgestruind. Goed geslaagd voldaan naar huis.. Hmm, wanneer had ik Bolke nou voor het laatst gevoeld? Misschien is hij/zij ook moe van heel de dag 'winkelen'. Vannacht even goed opletten.. Verschillende keren die nacht wakker geweest. Heb ik al iets gevoeld? He he, gelukkig.. De volgende ochtend voelde ik Bolke luid en duidelijk. Pfff, opluchting!! De dagen daarna vlogen weer voorbij. Werken, klussen, eten, slapen... 24 februari.. Wanneer heb ik Bolke nou vor het laatst gevoeld? Weer even opletten.. 25 februari, nog geen gevoel. Enorm overstuur de verloskundige gebeld. God, wat was ik weer lastig, ze "zat nu niet in de praktijk, dus ik had beter de dag ervoor kunnen bellen". Maar volgens haar had ik ook geen probleem, dit kan vaker voorkomen met deze termijn. Ik zat tenslotte nog niet in de laatste maand??? Maarrrr, als ik erg ongerust bleef, mocht ik haar best nog wel even 's avonds bellen. Nou ja, ze zal wel gelijk hebben, ik weet tenslotte ook niet wat ik wel/niet kan verwachten/voelen in mijn 1e zwangerschap. 26 februari, nog steeds niets gevoeld. Het is niet goed!! Ik voel het, maar niemand doet iets!! Mijn schoonzus had nog wel een stethoscoop van haar opleiding medicijnen liggen waarmee we misschien het hartje konden opsporen. Gespannen gaan liggen, maar geen idee hoe zo'n ding werkt! Nog meer ongerustheid en spanning. Mijn moeder kon het niet meer aanzien en vond dat ik weer moest bellen. Maar ik durfde de verloskundige niet te bellen, misschien was ik tenslotte wel weer 'lastig'. Dan maar de dokterspost. Helaas, zij kunnen niets maar hebben geeist:'"Je belt NU de verloskundige, want je hebt een echo nodig!!".. Ik kon onderhand niets anders meer dan huilen en huilen. Gelukkig was mijn moeder er en heeft zij de weekenddienst van de verloskundige praktijk gebeld. De vervanger (gelukkig) was er met 10 minuten... Maar het was te laat... Geen hartslag te vinden.... Met spoed naar het ziekenhuis. De echo was verschrikkelijk, ons kindje lag helemaal opgekruld onderin mijn baarmoeder. Hij/zij was er niet meer.. Ik wilde graag weten wat het zou worden, want ik wilde mijn kindje zo graag een naam geven.. Het was niet te zien.. Ik moest het dus nog steeds hebben over 'het' en de baby. Dat terwijl ons kindje er niet meer was en ik het zo graag al een naam had willen geven. 28 februari de inleiding ingezet (26 wk en 5 dg zwanger) en op 1 maart 's nachts bevallen van ons mannetje Gijs. Wat een mooi kindje!!! Helemaal af, alle 10 vingertjes en teentjes zijn er, hij is gewoon perfect! Maar hij ademt niet.. Hij huilt niet.. Wat is het oneerlijk!!! We hebben Gijs gelukkig heel de nacht bij ons mogen houden en in de daarop volgende dagen vaak mogen zien. Zaterdag 5 maart hebben we Gijs gecremeert.... Morgen krijgen we de uitslagen van de onderzoeken. Enerzijds hopen we dat ze iets hebben gevonden, zodat we de schuld aan iets kunnen geven.. Anderzijds hopen we dat er niets gevonden is, zodat we een volgende keer weer 'onbezorgd' (zal niet lukken vrees ik) zwanger mogen worden.. Het is een heel verhaal geworden, maar ik wil hiermee iedereen aansporen om tijdig de verloskundige te bellen als je twijfelt. Laat je niet afwimpelen of denk niet 'het komt wel goed'. Bij twijfel, altijd bellen! Ze had waarschijnlijk niets meer kunnen doen bij ons, maar het gevoel dat er misschien wel iets gedaan had kunnen worden vreet elke minuut van de dag aan mij. Wij hopen ooit ook weer zwanger te mogen worden, te mogen zorgen voor een kindje en te mogen genieten van een gezinnetje. Dit houdt me nu ook op de been.. Liefs Sannie
Och, lieve meis......wat verschrikkelijk dat dit jullie is overkomen . Je hebt een heel erg nare gebeurtenis wel heel prachtig verwoord.... Lieve mama en papa van Gijs; ik wil jullie heel erg veel sterkte en kracht wensen, en vergeet niet....Gijs heeft jullie papa en mama gemaakt! Lies Duveltje
Gefeliciteerd met jullie prachtige mannetje Gijs, tevens ook gecondoleerd met het verlies van jullie mooie mannetje! Het is zo oneerlijk dat zo'n prachtig klein wondertje niet bij jullie mag blijven! liefss
oh jeetje, wat vreselijk... gecondoleerd en heel veel sterkte met het enorm grote verlies van jullie lieve lieve Gijs. heel goed dat je anderen waarschuwd en op t hart drukt dat ze bij twijfel altijd moeten bellen. Vind t zo erg wat jullie is overkomen. Veel sterkte. knuffel
Wat verschrikkelijk om te lezen. Krijg er kippenvel van. Heel veel sterkte de komende tijd. En zoals de anderen zeggen: gijs heeft van jullie pappa en mamma gemaakt!! En je zult hem altijd in je hart bij je dragen. Dikke knuffel van mij aan jullie!!!
Gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoon Gijs*. Gecondoleerd met dit grote verlies. Ik wens jullie heel veel kracht toe!
Gefelicteerd met je mooie mannetje Gijs, wat verschrikkelijk dat jullie hem hebben moeten laten gaan. Wat een *** van een verloskundige had je zeg, ik hoop echt dat ze jullie later haar excuses heeft aangeboden. Zo ga je toch niet met mensen om. Dat je op het moment dat je weet dat je kindje dood geboren gaat worden, echt wilt weten of je een zoon of een dochter krijgt, dat had ik ook. Sterkte morgen met de uitslagen van de onderzoeken.
Sannie, gecondoleerd met het verlies van jullie mooie zoon... En tegelijkertijd ook gefeliciteerd, jullie zijn ouders geworden! Moeilijk is het om je kindje zo te moeten missen en je moeder liefde niet kwijt te kunnen... Sterkte! Liefs Patatje
Beste Sannie, Wat een stoere naam voor jullie zoon! En gefeliciteerd met de geboorte, maar afschuwelijk dat je afscheid hebt moeten nemen. Veel sterkte. Peet
Lieve Sannie als eerst gefeliciteerd met jullie prachtige zoon Gijs, maar helaas ook gecondoleerd met dit grote verlies.
Gefeliciteerd met jullie zoon Gijs*! En helaas gecondoleerd met dit immense verlies. Ik wens jullie heel veel licht en liefde, nu en voor de toekomst.
Gefeliciteerd met jullie zoon Gijs* en tegelijkertijd helaas ook gecondoleerd. Wens jullie heel veel sterkte de komende tijd en hopelijk nog meer geluk voor de toekomst.
Lieve sannie en sannie man, om te beginnen gefeliciteerd met jullie grote kleine man Gijs*... Helaas komen nu de woorden die niet uit te spreken zijn....gecondoleerd met jullie grote kleine man....dit verlies is echt onmenselijk....
Ik heb hier geen woorden voor. Ontzettend mooi verwoord...Ik krijg een brok in mijn keel als ik dit lees. Ik hoop voor jou en je partner dat jullie snel Gijs een broer of zusje mogen geven!!!
Wat heb je het ontzettend mooi beschreven...ik zit met een brok in mn keel. Heel veel sterkte morgen met de uitslagen en ook de komende tijd met het verwerken van dit verlies.