Die naam is helemaal voor jullie... Vond het zo verdrietig voor je dat je man in eerste instantie geen naam wilde. X
@moontje; nog niet hoor, maar dat terzijde. Ik ben er erg blij mee en het voelt goed. Nu is de tijd aangebroken om het te kunnen verwerken.
Lieve Dees.. heb ondanks dat ik weinig op zp ben geweest.. veel aan je gedacht! Een naam geven voor je mannetje, is voor jou een stuk verwerking. Hij is er geweest dus je wilt hem erkennen door een naam te geven. Dat jullie die voor jullie zelf houden, is jullie goed recht!
@Poppetje; Je hebt het vast al gelezen in de club, ik wil de naam niet graag openbaar maken. Sommige van hier weten de naam inmiddels wel, ook jij mag en kan het lezen. Onze zoon heeft wel degelijk bestaan inderdaad, daarom vind ik dat hij recht heeft op een naam.
Jouw zoon is er geweest en natuurlijk heeft hij recht op een naam. Wij hebben Mia zelfs aangegeven bij de gemeente. Trouwen we ooit, dan komt ze erbij in ons trouwboekje. Ik wil de naam van jouw mannetje heel graag weten. Staat het in ons clubje? Dan kan ik het terug vinden.. Hoe voel jij je verder? Ook zo verdoofd? Momenten dat je ineens beseft dat het echt was en sommige momenten dat je het probeert ver weg te stoppen??
Ik schreef heel toevallig net nog in de club dat ik mij zo vreselijk verdoofd voel, alsof ik niet kan rouwen. De afgelopen dagen ook amper gehuild, ik lijk mijn gevoel te onderdrukken door iets. Zijn naam staat inderdaad in het clubje.
Ik huil ook nog weinig terwijl mijn hart gebroken is! Zodra ik weer een keer op de laptop zit ga ik terug lezen! Mooi mannetje was het, jullie mannetje!!!
Pfff wederom wordt er vandaag of morgen een engeltje geboren, ik vind het zo vreselijk oneerlijk dat dit zomaar moet en kan gebeuren. De tranen en onbegrip beginnen weer te komen
Ik heb het gelezen.........het is oneerlijk.........onmenselijk...... Ik brand een kaarsje voor jou en madelein en blaas een vlinderkusje naar de hemel voor jullie lieve engeltjes
Dees wat dijn dat jullie je zoon een naam hebben gegeven . Gisteren vierde we Sinterklaas en toen kreeg ik schoentjes die we 4 jaar geleden voor ons neefje hadden gekocht en die zou ons eerste zoontje dan weer krijgen etc etc. Toen ik had pakje opende brak ik .... Ik ben gaan huilen als een klein kind joh , vreselijk. 4 jaar na dato kan de pijn nog zo scherp zijn . En dat mag . Soms lees ik je berichten en vind ik dat je erg veel van jezelf vraagt en verlangd . Rustig aan . Er staat geen tijd voor . Je zoon draag je je hele leven bij je en 'loopt, in alles met je mee . Geef jezelf wat rust meis Liefs
DeesDees, ik wens jou en je man en de jongens heel veel sterkte en kracht toe bij de verwerking van dit grote verdriet. Woorden schieten te kort.
Heb je verhaal net gelezen tranen in mijn ogen.. wat kan het leven oneerlijk zijn. Heel veel sterkte, ik weet niet goed wat ik moet zeggen. Vind het zo erg om te lezen...
Ohw jeetje, dat zal even slikken zijn geweest. Werd je wel goed opgevangen? Ik vraag ook teveel van mijzelf, is een behoorlijk vervelende eigenschap...maar het houdt mij nu op de been. Ik moet bezig blijven, anders verdrink ik in gedachten... Komt ook wel omdat deze maand een erg drukke maand is, voor anderen ook maar icm met dit overlijden en straks nog een verjaardag en het starten op de basisschool/afscheid kdv maakt het in mijn hoofd chaotisch. Hopelijk eind van de maand wat meer rust die terug keert
Dankjewel, het is ook best heftig om terug te lezen. Maar ik ben blij dat ik het op heb kunnen schrijven, geeft een stukje rust dat ik het op papier heb kunnen zetten.
opvangen .... wat is dat ? nee het is AL 4 jaar he ? we feesten er gewoon overheen grrrr. ik heb ook altijd het voorkomen de sterkste te zijn en ook vooral alle lachers op mijn hand , dat is helemaal niet erg , het houd mij ook staande idd maar als je thuis dan maar tot jezelf kan komen