Ook een hele dikke digitale knuffel voor jou!! Ik wil je eerst feliciteren met je zwangerschap, het zullen wel hele lange eerste weken worden...wordt je goed begeleid door de vk of de gyn? Mijn bloedverlies is hevig nu, dat vertrouw ik even niet...ook omdat ik buikpijn en krampen heb. Verlies ook weer stolsels. Gisteren en eergisteren was het bloed ook niet helder meer maar roze/bruinig. Ik heb nog niet weer aangedrongen op een naam, ik wil hem daar ook niet toe pushen . Weet nu dus ook niet zo goed wanneer daar weer over te beginnen omdat hij zei dat ik hem daar de tijd voor moest gunnen. Voor mij heeft hij ook al een naam, ik heb hem alleen nog niet uitgesproken... Voor de miskraam nooit eerder iets gehad, ik heb 2 zoontjes van bijna 4 en bijna 3 , er zit 14mnd tussen. Ik was vrij vlot weer zwanger. Het zwanger worden is hier nu lijkt wel geen probleem...het blijven wel Het ene moment kan het werk mij volledig gestolen worden...en het andere moment vreet het zo aan mij. Ben bang dat ze te snel verwachten dat ik weer ga werken, vooral omdat ik al vanaf juni deels en volledig thuis zit. Ik zou aankomende week gebeld worden door mijn zorgmanager.
Deesdees: je moet nu niet aan je werk denken, neem de tijd nu voor jezelf, die heb je nodig voor de verwerking, zowel geestelijk als lichamelijk.
Veel mensen heb ik nog niet gesproken, ook nog niet veel behoefte aan. 1 ding zit mij wel vreselijk dwars, en durf het gewoonweg hier niet op te schrijven. Bij mijn vriendinnen heb ik dit besproken en zij vonden het erg vervelend voor mij. Komt erop neer dat er mensen zijn die zich opdrongen om thuis langs te komen terwijl ik daar toch geen behoefte aan had....dat werd mij even kwalijk genomen. Of ik wel besefte waar ik mee bezig was....
Dees, als je het niet vertrouwd moet je echt even bellen hoor! Ik had de eerste twee weken ook nog stolsels dus het kan er wel bij horen. Maar maak je geen zorgen en bel ze asjeblieft! Moeilijk van die naam. Jammer dat jullie op dat gebied niet op 1 lijn zitten. Koester de naam maar in je hart, dat is je zoontje. Als je wilt, mag je hem altijd hier delen of via pb hoor. Kan soms zo fijn zijn om de naam uit te spreken. Alsof het dan echt is... Ik mag met 7wkn voor een eerste echo. Doodeng! Ik heb hiervoor ook nooit iets gehad. Wel zware zwangerschappen en dreigende vroeggeboorte met 28 wkn. Maar geen miskramen of kindje verloren. We hadden blijkbaar al te veel geluk gehad. Tsja werk...mijn werk heeft me ook enorm gepusht. Ik heb dat als heel vervelend ervaren en raakte er echt depressief door. Het voelde als een soort zwaard van damocles boven mijn hoofd. Ik had eerste 3 weken vakantie en daarna ben ik nog 1 week thuis geweest. En toen langzaam opgebouwd, heel lang langzaam. Ik ben nu 4 maanden verder en volgende week ben ik volledig hersteld gemeld. Probeer zo snel mogelijk contact te zoeken met een arbo arts. Die is er echt voor jou en heeft begrip voor je situatie. Je bent nu net bevallen, je hoeft echt nog niet te werken!!! Geef ook aan je zorgmanager aan dat werken niet lukt. Verder hoef je ze niks te vertellen als je dat niet wilt.
Och, wat moeilijk! Jammer dat mensen hun ego niet opzij kunnen zetten als een ander verdriet heeft. Trek het je niet aan. Het was ongetwijfeld goed bedoel van ze maar zo misplaatst. Ik ben zo blij dat je hebt aangegeven dat je er geen behoefte aan had. Denk alleen aan jezelf Dees!!!!
Ik vind het zo vreselijk moeilijk, alles gaat gewoon door terwijl mijn wereld even flink op zijn kop staat en stil lijkt te staan. Daarom denk ik ook dat ik hulp nodig heb, ik kan dit niet alleen. Wat je zei over hulp, misschien is het wel fijn dat mijn oudste zoon aankomende week start op de basisschool. Dan heb ik meer mijn handen vrij voor de jongste, ik zie echt tegen de dagen op dat ik de volledige zorg voor hun heb. Ik durf het huis nog niet uit, misschien alleen...maar niet met beide...en daar voel ik mij zo schuldig over. Dit weekend is mijn man thuis en ben dan ook 's middags op bed gaan liggen...een hele dag hou ik niet vol. Net of ik dan ontplof!
Oh dat is rot, heel rot zelfs, ik wordt terplekke kwaad..... Wat gemeen om jou voor het blok te zetten als je net het zwaarste uit je leven hebt mee moeten maken......
Gaat je man morgen weer aan het werk? Kan hij niet nog even thuisblijven? Of anders mss een lieve vriendin die je kan ondersteunen zonder dingen terug te verlangen? Het is hel normaal dat je het nu allemaal nog niet ziet zitten hoor, echt!!!!!
Jeetje meid je bedoeld dat mensen niet begrijpen dat je even niemand wil zien nu? Dat lijkt me idd heel erg moeilijk meid, het is nu juist zo belangrijk om naar jezelf te luisteren. Heb je er geen behoefte aan dan moeten ze dat begrijpen. Wat betreft je werk herken ik heel erg. Ondanks dat mijn bazin (gelukkig) heel begripvol was qua thuisblijven voelde het voor mij toch alsof iederen verwachtte dat ik snel weer aan het werk zou gaan. Na de miskraam heb ik dit toen ook wel gedaan maar deze keer was ik ook bevallen en heb echt even tijd nodig gehad om bij te komen. Niet eens lichamelijk maar geestelijk. Wat betreft hulp zoeken, gewoon doen. Ik heb het ook heel snel al gedaan. Wilde niet zeurderig over komen maar had behoefte er met iemand over te praten naast lieve mensen om me heen die het verdriet ook voelde. Verder herken ik nog zoveel meer dingen ook van andere die hier schrijven. Ook ik riep gelijk ik wil dit niet meer. Ook omdat we via de mmm eindelijk zwanger waren en het toen met 22 weken fout ging. Maar al heel snel kwam ik daar op terug. Ik ben via zp met een aantal meiden in contact gebleven die een kindje verloren zijn tijdens de zwangerschap. Ik heb daar heel veel steun aan gehad en nu nog steeds. Ook nu ik opnieuw zwanger ben maar nog steeds niet kan genieten begrijpen ze dat. Heel fijn dat je niets uit hoeft te leggen.
je hebt wel veel op je bordje deesdees, Ook nog je zoontje naar de basisschool en de feestdagen......helemaal niet gek dat je er zelf niet uitkomt. Ik hoop dat je snel met een hulpverlener kan spreken al is het maar om je hart te kunnen luchten.....
Bij de Arbo-arts liep ik al vanwege de MA van afgelopen juni, het werk ging toen ook niet zo soepel met de situatie om en liepen mij te pushen open kaart te spelen over mijn situatie. Terwijl ik van mening was dat dat niet hoeft, is ook niet de bedoeling maar voelde mij zo gepust! Heb toen ook de stekker eruit getrokken en mij volledig ziek gemeld door de situatie. Nu hebben ze gelukkig alle begrip hoor maar ik voel vanuit mij zelf nu de druk om gauw weer te moeten herstellen omdat ik een boel in te halen heb zeg maar. Lastig uitleggen. De eerste echo met 7 wkn lijkt nog zo'n eind weg, ik duim voor een prachtige echo! Al ben ik eerlijk gezegd het vertrouwen kwijt in een goede echo...deze zwangerschap heb ik 7! Goede echo's gehad tot 14+6....en ineens is het over en voorbij. Krijg jij nu ook vaker controles? Waaraan is jullie kleine meid overleden?
Ohja ik vind het al knap dat je vandaag even eruit bent geweest. Dat heeft hier echt even geduurd vond het zo moeilijk...Ook omdat mensen me gezien hadden met een dikke buik en ik bang was dat ze me zouden aanspreken. Ik weet nog dat ik het een hele stap vond om mn dochter weer naar de psz te brengen. Gelukkig was mijn man erbij toen.
Mijn man gaat morgen weer werken, die is een echte work-a-holic. Niet verkeerd hoor want hij heeft mij afgelopen week ook erg goed geholpen. Morgen ben ik alleen thuis, dus dat scheelt wel...de jongens zitten op het kinderdagverblijf morgen.
Ik wilde je even meegeven dat het ziekenhuis bij ons had aangegeven dat je van de bevalling toch echt wel 2 weken fysiek moet herstellen. Er werd aangegeven dat ik niet mag tillen (ook mijn zoontje niet), niet stofzuigen e.d. Daarnaast werd nog aangegeven dat na die twee weken je minimaal jezelf nog 2 weken moet geven om mentaal bij te komen en te rouwen. Ik weet niet of jullie begeleiding hebben van maatschappelijk werk vanuit het zkhs. Onze begeleidster heeft aangegeven, mochten onze werkgevers of het uwv moeilijk doen zij voor ons wil bemiddelen, omdat het voor ons allemaal al zwaar is. Je zoontjes zijn dezelfde leeftijd als ons zoontje. Maatsch. Werk heeft ons ook geholpen hoe we hem kunnen begeleiden. Het belangrijkste volgens haar was dat we hem vertellen waarom er verdriet is (met name zorgen dat hij niet denkt dat hij de oorzaak van het verdriet is) en nooit in zijn bijzijn in paniek raken (zijn gevoel van veiligheid ligt in onze bescherming en hij zou ook angstig/paniekerig kunnen worden hierdoor). Wij hebben voor de begeleiding ook het boekje 'we moeten je iets vertellen' gekregen.
Ik snap precies wat je bedoeld met je werk. Ik voelde dat ook zo. En ben daarom eerst ook wat te snel aan de slag gegaan. Na een mega terugslag besefte ik dat dat echt niet werkte. Probeer dus echt je tijd te nemen, echt! Ik had ook al een stuk of 6 echo's gehad waarom alles er perfect uit zag. Alles was mooi en goed aangelegd. Paar dagen van te voren zelfs nog een super mooie pretecho gehad. En toen bleek ze plotseling dood te zijn op de echo, haar hartje klopte niet meer. Vanuit het niets. Er is ook geen oorzaak gevonden. Een mooie echo zegt dus zo weinig inderdaad. Hoe kunnen wij ooit weer vertrouwen krijgen? Een goede echo zal je even blij maken maar eenmaal thuis slaan de zorgen weer toe vrees ik.
Het voelt wel goed voor je dat hij weer gaat werken? Gelukkig. Fijn dat je morgen wel alleen bent. Dekbed over je kop, zielige liedjes luisteren en jank maar flink! Dat heb je echt nodig.
Klopt helemaal... Heb ze toen ook gelijk gezegd dat ik van hun wel wat respect had verwacht, dat ik het niet zie zitten heeft niks met hun te maken maar puur voor mijn eigen gevoel. Oef en toen kreeg ik wel even te horen dat het eigenlijk veel te laat was dat ik afbelde, of ik dat niet eerder had kunnen zeggen ( nee helaas niet, ik had verwacht dat ik mij wat vlotter hersteld voelde). Of ik hun dus wel respecteerde?! Oeh wat was ik kwaad en teleurgesteld. Tuurlijk ik snap dat ze mij graag willen steunen en knuffelen maar als ik het bezoek niet trek ga ik er niet tegenin zeg maar. Ik vind het zo super fijn om die herkenning terug te lezen bij jullie
Het is echt even teveel. Zoontje gaat naar de basisschool, nu de eerste 2 weken wennen afgewisseld met KDV dagen. 5 dec Sinterklaas en afscheid KDV. 9 dec volledig starten op de basisschool. 13 dec is hij jarig, de 14e zijn verjaardag vieren. 12 dec heb ik de Na-controle...spannend ivm uitslagen?' Tussendoor zit ik ook nog met mijn oudste zoon in een moeilijk traject wat betreft zijn heup-ziekte die pas geleden ontdekt is, op zoek nog naar de juiste hulp en begeleiding. Tja en nu dus dit overlijden tussendoor....te zwaar en te veel.