Ik weet dat ik erg gevoelig ben voor hormoonschommelingen, ik reageer er heel sterk op... Maargoed, ondanks dat ik dat weet vind ik het soms lastig om het te relativeren en vind ik dus dat ik (in dit geval) gewoon gelijk heb.... Vandaar even jullie mening gevraagd Het gaat om mijn schoonmoeder. Ze is best wel lief, maar totaal niet betrokken bij de zwangerschap. Ze belt niet uit zichzelf, ze vraagt er weinig naar... Opzich geen probleem, maar ze doet dan wel: - Tegen haar collega's loopt ze wel constant op te scheppen dat ze oma wordt, maar ze weet niet eens hoe het met de kleine gaat, want ze belt dus nooit - Zeggen dat ze nu al verliefd is op haar kleinkind... Nou sorry, maar als ik verliefd ben op iemand dan zou ik wat vaker bellen of ernaar vragen - Als ik een foto op facebook plaats van een echo-foto, zet ze erbij 'nog 2 maanden, dan ben ik oma'... , ehmz... nog twee maanden en dan is je kleinzoon er?! Of jij oma wordt, dat zal mij benieuwen, want je stelt je nu in elk geval nog totaal niet als oma op. Als ze net zoveel interesse toont na de geboorte als dat er nu is... Het zit me gewoon heel erg dwars dat mijn zwangerschap en onze toekomstige (klein)zoon in haar ogen constant om háár lijkt te draaien. Zij wordt oma, zij gaat dit doen, zij gaat dat doen... Maar ondertussen horen we niks van haar... En dan straks na de geboorte zeker opeens de happy en enthousiaste oma spelen?? Het zit me gewoon niet lekker. Komt deze irritatie nou door de hormonen, of klopt dit gewoon niet helemaal??
Ik hoop voor je dat dit je hormomen zijn Bij ons vrouwen doen schoonmoeders het helaas bijna nooit goed. Belt ze teveel is het ook niet goed. Laat haar haar gang gaan, en wees gewoon blij dat ze op haar manier erg uitkijkt naar haar kleinkind. Ze heeft ook haar eigen leven, en iedere keer als ze gelukkig is met de komst van haar kleinkind, hoeft ze je toch niet steeds te bellen?
Ja, maar dat is het dus: ik twijfel of ze blij is met haar kleinkind, of dat het meer is dat ze gewoon graag oma wil worden. Al vanaf het begin dat ik verkering had met mijn man heeft ze het erover dat ze oma wil worden, dat al haar collega's al oma zijn en (nu dus) dat ze nu eindelijk ook oma wordt... Net alsof het een status-symbool voor haar is.
Wat is het verschil tusse oma worden en een kleinkind krijgen? Ik denk echt dat ze niet zo goed weet hoe ze het naar jou toe goed kan verwoorden. Ze mag toch wel een beetje egoistisch zijn als het om haar emoties gaat? Toen ik tante werd, was ik net zo blij voor mijn zus als voor mezelf haha.
Ik hoop dat je gelijk hebt... Ik zie het uitdraaien op een grote ik-ben-oma-show straks als die kleine er is.
Ik begrijp je helemaal! Ik heb ook zo een SM rondlopen.....Zelfs mijn eigen moeder...... Maar als mijn prinsesje er eind oktober is blijven ze er mooi af in de kraamkliniek! Ze blijft lekker bij mij liggen. Er is afgelopen tijd net iets teveel gebeurd om dit zo te doen.
Bolkje: hihihi... Schoonmoeders doen het zelden goed! Hier zelfde verhaal.. Ik haal mijn schouders op, ze mag toch niet oppassen
Geloof me, hoe ouder de kindjes hoe makkelijk het voor je word als mama. Ik kon mijn schoonmoeder ook wel schieten maar heb geleerd dat het ook bij hun hormonen zijn haha.
ik hoop het... ik schiet nu echt in de stress bij veel dingen die ze zegt... als ze zegt: ik wil dan wel een flesje geven, dan gaan er bij mij al alarmbelletjes rinkelen Heel stom eigenlijk...
Gewoon niet toelaten....zeggen: hij drinkt gemakkelijk bij mij....... Gaat bij mij ook niet door ze "flesje drinken" en met de familiefeesten in december/januari zal ik braaf met haar rondgaan om ons prinsesje te laten zien maar zij neemt haar NIET vast om te showen! En oppassen heeft ze nog nooit mogen doen bij ons kindjes.....
Ik wil borstvoeding gaan geven, dus dat wordt helemaal makkelijk... Kan zij niet eens doen!! Ik kijk ook best op tegen de feestdagen... hummeltje is dan nog zo klein in mijn ogen Wil eigenlijk gewoon dat ie thuisblijft zodat ik hem kan beschermen tot ie 18 is ofzo Echt erg, ik had nooit verwcht dat ik zo zou worden
Ik denk dat t je oergevoelens zijn, tuurlijk is t niet leuk als ze zo doet en niks van zich laat horen. Zoals jij het schrijft komt het inderdaad over als een status, omdat een ander ook al oma is. Misschien ervaart zij het zo, en is ze echt trots maar wilt ze jou niet lastig vallen. Zelf heb ik ook last van die oer-gevoelens, stiefschoonvader, schat van een man, we boden hen een babybadje en aankleedkussen aan, hij wees het af met de woorden, we kopen alles wel nieuw.. Mijn gevoel direct "Hallo dit is ONS kind, ze hoort bij ONS en niet bij JULLIE!!" Achteraf bedoelde hij het helemaal niet zo... En laatst belde sm op om het met manlief erover te hebben dat ie zn opleiding wilde starten, hij kan misschien via uwv een taxi diploma vergoed krijgen, wat ie al heel lang wilt, yes eindelijk kan die dan werken.. Vind ik super voor hem.. Sm vroeg hem of ie zn opleiding niet zou verwaarlozen wegens de baby, hij gaf al aan, we zijn met 2 mensen. Op mij als a.s. moeder komt t over alsof ik waardeloos ben en het kind alleen op de wereld zet zodat hij eind verantwoordelijke zal zijn voor ons dochtertje. Dit is beslist niet leuk om te horen, en zeker niet om te voelen.. Ik heb dit met m'n moeder en beste vriend besproken en beiden zeggen, waar bemoeit ze zich mee. Je bent goed voor je dochter en je zal voor der zorgen. Hier gaan jullie samen voor.. Ondanks dat mijn sm een super vrouw is, erg bezorgd om der kinderen (en ze is zeker blij met der a.s. eerste kleinkind/kleindochter) vind ik dit niet heel leuk om te ervaren.. Ze vertelt veel over haar zoons als kleine kinderen en begrijpt heel goed dat ik mijn eigen moeder meer bij de zw. betrek als haar. En ze is beslist niet slecht, ik denk alleen dat ze een bepaald beeld in der hoofd heeft over haar zoon die vader word. En daar zal ik buiten beeld vallen ofzo.. Kan ook haar eigen ervaringen zijn, zij was thuismoeder en zorgde voor der kinderen terwijl de vader ging werken etc. Wat ik je wel wil zeggen, ondanks mijn eigen ervaring er tussendoor gegooid.. Probeer je te herinneren dat iedereen een plaats op schuift, jij word ouder, maar zij ook. Jij word van jonge vrouw naar moeder verschoven en zij van moeder naar oma. Iedereen ervaart dit anders, erger je niet teveel.. Fijne zwangerschap!
Oohh bekend!!! Feestdagen die eraan komen, ons meisje is dan net 6 weken, we willen ons nu al inplannen ook i.v.m. de kleine, wie, wanneer, hoelang, waar.. Anderen hebben moeite met dit te snappen merk ik, sm belde eergisteren haar andere zoon die hier zat (als t aan hem ligt zit ie hier de hele dag, iedere dag..) maar ze zei wel tegen hem, houd rekening dat je dit niet kan blijven doen, zij krijgen een baby.. Dat vind ik dan weer erg lief, hij beseft t niet. Maar de feestdagen zie ik echt tegenop, ook de kraamweek, wie komt er, wanneer en wie mag der vast houden.. ik wil niet dat ze door iedereen gepakt wordt als een knuffelbeer..
Komt echt goed. Bij de eerste was ik ook zo. Bij baby nr 2 liet ik het kind na 3 uur beneden bij mijn familie, want ik wilde alleen maar slapen na de bevalling. Flesje kon mijn zus ook wel geven haha. En uit logeren? Dat vind ik nu pas fijn hoor. Bedenk wel: als je kindjes de leeftijd hebben dat ze naar school gaan, heb je pas weer een baby om voor te zorgen en ziekelijk van te houden als je oma wordt......... Vergeet dat alsjeblieft niet, want dat maken de oma's nu door.
bolkje hier hetzelfde...... vreselijk is het en mijn schoonmoeder heeft ook nog vieze gewoontes aan messen likken enzo jak terwijl ze taart of ontbijtkoek snijd nou ik hoef geen stukje en mijn kleintje ook niet!
Ik denk toch echt dat dit je hormonen zijn... Het word haar allereerste kleinkind en ze is helemaal in de wolken. Ik ben zwanger van haar 3e kleinkind en ze is ook helemaal trots. Wij hebben zelfs bij de geboortekaartjes 3x een extra stapel moeten bestellen zodat ze dit naar haar vriendinnen en kennissen kon sturen haha. Kan er wel om lachen, vind het fijn dat mijn kinderen zo'n lieve oma hebben. Ze hoeft niet toegewijd te zijn aan mij om bij mn kinderen te kunnen komen.
ik zie het probleem eerlijk gezegd ook niet zo. Dat overbeschermende herken ik ook wel (ik grap steeds dat iedereen eerst moet worden gedesinfecteerd voordat ze de kleine aan mogen raken) maar het zal wel los lopen. Als ik kijk naar mijn schoonzus (ze heeft er één van 2,5 en één van 3,5) is ze juist dolblij wanneer even iemand anders voor de kids zorgde. Dat dat dan niet helemaal op haar manier gaat zal ze vast niet altijd helemaal oké vinden, maar merk er weinig van. Je wordt vanzelf relaxter en het is inderdaad voor iedereen wennen en spannend hoe deze nieuwe rol zal zijn.
Ik begrip Bolkje helemaal eerlijk gezegd en bij ouder worden van de kinderen heb ik er minder moeite mee. Maar oppassen enzo en vastpakken....nee nee.... Ligt hier ook aan de "band" dat ik met hen heb.
Ik had het ook van te voren.. Maar dat duurde niet lang, want door mijn hormonen vond ik iedereen heel lieffffff die maar een beetje verliefd naar mijn zoontje keek. Mensen die hem de eerste weken wilden vasthouden moesten eerst de handjes wassen (had een pompje dettol klaarstaan hehe, meegenomen van werk als dok.ass.), gaan zitten, kregen dan een dekentje over zich heen en dan legde ik mijn zoontje heel voorzichtig in de armen.
Heb ik ook hoor! Mijn schoonmoeder praat continu mijmerend over de andere dochter van m'n vriend (kind uit vorige 'relatie'). Laat me steeds kleertjes zien die ze voor haar kocht, haar babyfoto's en hoe lief en mooi iedereen haar wel niet vindt. Maar ze toont niet echt interesse in ons kind, overigens ook niet echt in haar andere kleinkind. Ik vind het allemaal best. Ik ga met m'n vriend mee naar haar, zit me daar een uurtje te irriteren en ga weer naar huis. Aangezien ze niet zo betrokken is in m'n zwangerschap en ons kindje, zal ik haar ook niet betrekken. Ze heeft nog nooit gevraagd om een echo foto of iets dergelijks