Zoon 27 maanden pfffff meer kan ik er niet over zeggen.. Gillen, slaan, gooien, aandacht, zusje op schoot hij ook op schoot, papa een kus hij ook een kus, maamaaaaa, maaamaaaaaa moet ik nog door gaan? Vandaag mijn geduld verloren en heb geschreeuwd wat ik dacht mij nooit zou overkomen, maar hij liep te zeuren over aardbeien, speciaal aardbeien gaan kopen. Voor hem klaar gemaakt in een bakje wilt die het niet en smijt die dus de hele bak aardbeien van zich af pfffff schaam me diep maar ik weet het even niet meer Zorg al geregeld dat die bij oma slaapt, zij geeft m ook niet extra aandacht gewoon net als thuis anders is de omschakeling wel heel groot steeds. Hoelang gaat dit duren en wat kan ik doen?
Heftig he! Ik zou hem niet overal zijn zin opgeven. Hij wil aardbeiden, sorry heb ik niet. Andere keer neemt mama die wel mee. Peuterpuberteit is ook een fase van grenzen op zoeken. Wij waarschuwen 2 keer en 3e is een consequentie. Werkt prima, vermoeiende ja!
Och meis weet dat je niet alleen bent. Bij ons hield deze fase net op voor zijn vier jaar. Het is waar niet overal gelijk in geven en als het er niet is jammer dan.
Hij eet eigenlijk nooit fruit dat wil die niet dus dacht nu wil die eindelijk een keer fruit vandaar de moeite Ben blij dat ik niet alleen ben maar halleluja dit bezorgd me zeker mijn eerste rimpels
Net nog uit mijn slof geschoten toen mijn dochter eten uitspoog, rijst gooide en weigerde te eten. En straf. .. Doet haar niets. Pfff later weer goedgemaakt.
Pff, hier nog zo een. Is écht de leeftijd helaas. Het enige wat hier een beetje helpt is zeer duidelijk zijn in wat wel of niet mag en dan ook ook echt doen wat je zegt. Dus niet toch toegeven.nee is nee en wanneer ik iets beloof het ook doen,bijv nu mag je zusje op schoot en als ze in de box ligt mag jij en dan gaan we bijv samen zingen (vind ze erg leuk) en als ze iets niet mag of niet luisterd na een waarschuwing moet ze 2 min op de trap en zeg ik daarna waarom en laat ik het haar ook zeggen (bijv ik mag niet slaan) en krijgt ze een knuffel en mag ze weer gaan spelen.
Hier ook zo een vreselijke peuter. Vandaag een zeer vermoeiende dag gehad. Vind t dan echt niet leuk meer maarja, soms kan ze ineens ook weer zo lief en grappig zijn dat ik alle moeilijke momenten in 1x vergeet. Maar goed dat er zoiets bestaat als moedergevoel 😋
Ik herken het, het is de leeftijd.... Ik ben ook pas geleden me geduld verloren en heb toen tegen dochter geschreeuwd (de laatste loodjes van me zwangerschap en hormonen zullen vast ook meegespeeld hebben) dus ik snap hoe rot je je nu voelt.. Helaas zijn we niet perfect dus ondanks dat ik me rot voelde dacht ik ook bij mezelf het hoort erbij..! Ze kunnen je echt zo erg uitlokken en zolang doorgaan pfffff vreselijk! Het is echt doorbijten en consequent zijn!
Hah! Hier ook een.. Ik ben onwijs consequent, tel 100 x per dag tot 20 (of 30). En ik heb iets nieuws ontdekt. Ze begint nu vaak te huilen en te jammeren om niks. Dan zeg ik als je gaat huilen hierom of jammeren dan ga je dat maar even op de gang doen. Kom maar weer terug als het over is, want ik ga hier niet naar luisteren. Heerlijk rustig... Vanmorgen was het weer zover. Ze ging daadwerkelijk naar de gang toe om heel hard te jammeren (zichzelf bekijkend in de spiegel) en terug te komen met de woorden: Ik ben klaar met huilen mama. Mag ik nu een snoepje? Waarop ik "nee, want je krijgt straks een boterham". Waarop er opnieuw een schreeuwbui kwam en ik haar zelf maar op de gang heb gezet zonder woorden. Toen heb ik maar tot 100 geteld. Dolle boel die peuters ghehe!
Heel erg herkenbaar! Mijn zoontje is vandaag precies 23 maanden. Het meest vervelende vind ik nog dat hij sinds een week begint met slaan. Ik weet niet zo goed hoe ik hier tegen op moet treden. Ik zeg dat dat niet mag omdat het pijn doet, maar het gekke is, zodra ik benoem dat iets pijn doet ''auw'', gaat hij het nog 10x doen en zegt daar zelf ''auw'' bij. Idem met het gooien van spullen. ' Je mag hier niet mee gooien want dan gaat het stuk'. Om er dan vervolgens nog maar een keer mee te gooien met de woorden ''stuk''. Iemand suggesties hoe ik hier mee om kan gaan? Enne, hoe ''straffen'' jullie je kinderen?
Oooh is dat het! Ik zat er van de week ook even doorheen hoor ts. Gooien met spullen,de hond slaan, op tafel tekenen... En maar gillen. Ze heeft geloof ik 2,5 uur gegild. (Arme buren) Gisteren is ze lekker bij oma geweest en geloof dat we er nu wat beter tegen kunnen haha.
Heel herkenbaar! Sinds deze week slaat hij zelfs papa en boos dat hij dan is pff. Het is vakantie dus papa is ook 4 weken thuis ritme natuurlijk helemaal anders dan normaal. Maandag weer stak in het schema dat scheelt vaak al iets. Hier kan hij ook nog niet praten op wat losse woorden na dus uiten lukt niet oo die manier fijne extra frustratie. Hoop echt van harte dat het snel minder word. Herken veel van jullie verhalen boos om de kleinste zaken. Al valt zn auto op de grond dan kan hij soms al helemaal uit zn pamper schieten van nijd.
Pffft ja, vreselijk herkenbaar dit,ik denk de laatste dagen ook best vaak ' waar ben ik aan begonnen.....( ik zou ze natuurlijk nooit meer willen missen hoor..) ik vind het ook pittig, met een kereltje van 3,5 en een ventje van 1,5, al lijkt de jongste al behoorlijk in de NEE !!!! Fase te zitten, wat ik ook best irritant vind is dat ze allebei de hele dag schreeuwen, NEE MIJ!!!!!!!!! Delen is er niet bij,echt pittig hoor deze leeftijden, Het lijkt wel alsof ze al meer willen dan dat ze werkelijk kunnen met deze leeftijd, Nou ja, vandaag nog ff bikkelen, dan is het weekend, en dan volgende week mag ik fijn weer werken!!!!!! Joehoeeeeeee
Hier nog 1. Als gaat het op het moment wel weer redelijk. Gewoon duidelijk zijn. En ook steeds blijven. Ik zal er ook vaak door heen hoor. Ga als hij slaap wat leuk doen voor jezelf. Haal je kracht uit.
Het ergste vindt ik nog dat gehuil, en nee geen 5 minuten maar hij blijft er gerust een halfuur in echt door merg en been en gillen tussendoor. Als ik zeg in de hoek dan gaat die ook wel bij de voordeur zitten brullen. En dan komt die weer terug en vraag ik of die stopt met gooien, zegt die ja. En 5 sec later gooit die zo weer een boterham van zich af dan zeg ik nu is het afgelopen en zeg naar de hoek en hoppa begint het gebrul en geschreeuw van voor af aan.. Ik denk dat ik een halfjaar ibiza boek
Mijn dochter kan ook flink huilen, is bijna 2 1/2. Wat ik vaak vraag is moet je gewoon even huilen? Vaak is het antwoord dan ja. Dan mag ze gewoon even op schoot komen zitten om te huilen en meestal gaat het dan best snel weer over. Is goed voor mijn eigen zen en voor haar om het te doorbreken. Ze mag best verdrietig zijn zonder reden, of gefrustreerd met reden. Dat ben ik zelf ook wel eens. Maar mijn dochter (ik klop het af) heeft niet echt heel veel peuterpuber buien, dat zal vast uit maken.
Heerlijk die peuterpubertijd😁. Hier ook last van. Alles is neeeeee. Zoals we hier zeggen het is maar een fase 😜. Af en toe flink de kieteldood geven haha
Het gaat vast ooit (mijn manneke is 3,5) wel weer over! De communicatie wordt steeds beter en het begrip ook dus de frustratie uiten en consequenties ondergaan gaat hier ook steeds beter... ik heb hoop!
Hier ook flink aan het peuterpuberen. Ik probeer de laatste tijd wel minder nee of niet te zeggen. Maar eerder zou je daar van af willen blijven, of mama vind het fijn als je aait, knuffelt of kusjes geeft (ipv niet slaan). Ook het gillen vind hij erg leuk (arme oren van mij hahaha) dan vraag ik maar weer voor de zoveelste keer aan hem "waar mag je gillen?" en dan hoor ik buiten. Vaak begrijpt hij dat dan wel en anders even gek doen met hem om hem af te leiden