Hoi dames, Ik wil graag eventjes mijn verhaal kwijt. Het is een heel verhaal, dus voor wie het wil lezen: Een maand voordat onze kinderen 2 jaar werden besloten mijn man en ik voor een derde kindje te gaan. Mijn man leek dit erg leuk en ik had zelf ook al een aantal maanden het gevoel dat er nog een derde ontbrak. Ik zag af en toe, bijna fysiek, een klein meisje staan die zei: vergeet mij niet, ik ben er er ook nog. Wij waren in de volle overtuiging dat een derde kindje (een meisje?) zijn of haar kans zou pakken als het zo moest zijn. We wouden dus maar een aantal maanden proberen om zwanger te worden. We hadden t/m januari dit jaar in gedachten. Dus we wouden het 4 rondes proberen. Zou het niet lukken dan zou het goed zijn, maar als het wel zou lukken was het ook geweldig. De reden dat we het niet willen blijven proberen was simpel: we zijn van onze tweeling 2 jaar bezig geweest, en we hadden geen zin in, evt, weer zo'n lange weg. In december hadden we zoiets van: misschien willen we het langer proberen... maar deze maand hoorden we van een collega waarvan haar peutertje terminaal ziek is, en een kennis is onlangs met 27 weken bevallen van een tweeling. Aangezien we nu een geweldige en gezonde zoon en dochter hebben hebben we gisteren de knoop doorgehakt om te stoppen en het te houden bij twee kinderen. We zijn zo trots en gelukkig met ons viertjes, dat het zo goed is. Ook speelde erg mee dat we de eerste 2 jaren van onze tweeling best als zwaar hebben ervaren. Onze zoon is een moeilijke slaper en we komen eigenlijk al 2 jaar slaap tekort. Een paar uitslapen helpt niet meer. Hoewel we uiteraard enorm van onze kids genieten, is het wel erg zwaar. Ik heb het afgelopen jaar bovendien letterlijk het hele jaar bijna tussen hun in moeten staan omdat die twee elkaar zo aan het pesten waren... en nu het eindelijk allemaal beter begint te worden, het spelen, het slapen etc etc... Tja, dan willen we nu écht voor 100% kunnen gaan genieten van onze kids. Het klinkt zo gek misschien dat ik dat zo zeg, alsof we niet van onze kids hebben genoten de afgelopen 2 jaar. Dat is natuurlijk niet zo. Maar we zijn zoooo ontzettend moe en nu het beter wordt allemaal zou je dan evt een derde kindje krijgen en alsnog weer je aandacht moeten verdelen en wéér niet voor 100% van de tijd van onze tweeling kunnen genieten. En dan tot slot (sorry voor het lange verhaal) durf ik een zwangerschap niet weer aan. Mijn afgelopen 2ling zwangerschap is goed gegaan, de kids kwamen gezond maar met 36 weken ter wereld via een keizersnede. Maar... er kan zoveel fout gaan... en wil ik uberhaupt het risico nemen met al twee kinderen, en een jongen en een meid, om tóch weer zwanger te zijn en te bevallen? Al met al voor ons allemaal redenen om het er nu bij te laten. Het voelt vreemd, want de afgelopen paar maanden waren toch erg spannend en nu is het niet meer elke maand: zou het wel of zou het niet... Grappig is dat ik zelfs nog 2 testen in huis heb hahaha (wie in Leeuwarden woont, ik kan ze door de bus gooien ) Tja, het is een gek gevoel om nu ineens te stoppen terwijl je nog niet "klaar" bent. Het zit toch in de mens om door te gaan tot het lukt. En dan stop je zo ineens... Ondanks alles voelt het besluit goed. Ik ben zo trots op mijn mooie en gezonde gezin! Bedankt voor alle lieve hulp hier en voor alle dames die nog steeds in de race zijn: heeeeeeeeeeeel veel succes. Ik hoop dat het jullie lukt om (snel) zwanger te worden! Liefs Linda
Heel knap dat je die wens naast je neer kan leggen, ik zou dat niet kunnen. Eind vorig jaar werd ik ongepland zwanger van de vierde, helaas werd dit een miskraam. Nu is de wens voor een vierde kindje daardoor zo sterk geworden, dat wij hebben besloten toch te proberen of we nog een keer zo'n wonder mogen meemaken. Ik wil je veel plezier wensen met jullie tweeling. Lijkt me super, maar inderdaad ook heel vermoeiend, alles dubbel, en dat vooral de eerste jaren. Groeten, MVL
Poeh wat knap dat jullie de wens van een 3de kindje naast jullie neer kunnen leggen! Heel veel geluk met z'n viertjes en geniet ervan!
@IVP GENIET van je kindjes!! Je hebt er 2 en als het zo goed voelt stop dan alle energie in je kindjes en niet in de zorgen omtrent een nieuwe/ spannende zwangerschap.. kort even mijn verhaal waarom jouw stukje mij zo aanspreekt: ik ben 3 maanden geleden bevallen. Helaas is ons eerste kindje vlak na de geboorte , door zuurstofgebrek, aan complicaties na 9 dagen overleden. Ik had een voldragen en gezonde zwangerschap. Er is geen goede oorzaak te vinden. Waarschijnlijk heeft er een knik in de navelstreng gezeten en heeft hij daardoor, bij elke wee, zuurstoftekort gehad. Wel iets van de laatste paar uur geweest zei de gynaecoloog. Maar goed.... Onze kinderwens blijft nog steeds! We zijn ook flink aan het klussen sinds een maandje. Mijn arts zei dat het geen kwaad kan om weer snel zwanger te raken. Het enige waar je rekening mee moet houden is dat het wat zwaarder kan worden. Ik ben nu 27 en dat is een leeftijd waar een gezond vrouwenslichaam dit aan zou moeten kunnen. We wachten dus af...en plukken de dag...want niets valt te plannen en kinderen krijgen is ECHT een cadeau p.s Mijn NOD is 8 februari.
Och meid, ik zit hier met tranen in mijn ogen jouw stukje te lezen Gecondolleerd met je kindje. Mag ik vragen hoe je zoon heette? Heel veel sterkte in ieder geval. Ik hoop dat jullie weer zwanger mogen raken. Je hebt gelijk, het is het grootste cadeau wat je kunt krijgen. Liefs Linda
lvp: knap dat jullie deze beslissig hebben genomen en het naast jullie neer hebben gezet! Lekker gaan genieten van jullie zoon en dochter en wie weet.. komt er toch plots nog een derde wonder bij! onelove: wat een verschrikkelijk tijd moet jij hebben! Ik duim dat het deze ronde raak is! 8 feb... nog 7 nachtjes slapen! Zal een kaarsje voor je aansteken!
hi linda oo ik vind het ook knap vanje zeg dat je de wens naast je neer kan leggen maar idd je hebt 2 mooie kindjess een jongen en een meissie dat is tog super zeg!! wow echt leuk een 2 ling succes in ieder geval met de kiddies xxx
Ik hoop dat het raak is! En ja.... klinkt hard... maar ook ik merk dat het leven verder gaat en dat er nu af en toe ook tijd is voor blije momenten. Hoe dubbel en onwennig dit ook voelt. Thanks voor jullie lieve woorden. Ik hou jullie op de hoogte. Ben niet altijd alle forums aan het lezen dus een prive berichtje sturen vind ik ook niet erg.