Ik denk dat dit compleet los staat van het geslacht. Hier nl wel een echte knul maar die deed dat niet. Maar dit is lastig omdat het ook betekend dat jullie zouden blijven slapen. Mensen zonder kinderen zitten daar gewoon niet altijd op te wachten, of het nu meiden of knullen zijn. Maar ik begrijp ook wel zoals jij hem beschrijft als hierboven het voor mensen het ook lastig is hem te ontvangen maar dan moet hij ook niet vragen of jij wel komt. er wordt gezegd, een kras in een boek, het is een kind. Daar ben ik het niet mee eens. Natuurlijk vinden kinderen dat erg leuk om te doen daarom liggen de boeken en kleurtjes hier ver uit elkaar en wordt er alleen gekleurd aan de grote tafel en mogen ze niet met kleurtjes lopen. Ik vind daar ook een taak van ouders liggen zeker als je op visite bent. Als mijn kind niet welkom zou zijn zou ik niet gaan en hem bij mij uitnodigen.
ik vind het jammer dat je zo voelt. ik vind het niet raar dat jij met sommige mensen zonder je kinderen contakt hebt.als ze goed door papa verzorgd kunnen worden(sommige papa's kunnen dat heel goed) kun je toch alleen gaat. of met je jongste? als je deze mensen leuk vindt om in contakt te blijven natuurlijk.
Ik kan het me goed voorstellen dat jouw oom niet zit te wachten op bezoek van een "wervelwind". Kras in een boek vind ik niet acceptabel. Als mijn zoontje dat zou doen, zou ik op zijn minst aanbieden om de kosten van het boek te vergoeden. Maar...ik vind het mijn verantwoording dat mijn zoontje geen kras in een boek zet. Dus of er voor zorgen dat hij weet dat hij dat soort dingen niet mag doen en als hij die impulsen niet onder controle heeft (zoals je beschreef) dan is het jouw taak om er voor te zorgen dat hij geen pen en/of boek te pakken krijgt.
Bedankt voor de reacties weer! Mijn oom heeft geen hekel aan kinderen, verre van. Hij wil volgens mij juist wel dat we met zn allen komen, maar hij wordt zenuwachtig van mijn zoontje. Inderdaad omdat hij ook zuinig is op zijn huis. Mijn vriend kan heel goed "op de kinderen passen", maar die werkt in het weekend, dus dat is geen oplossing. Andere oppassen heb ik niet. Bovendien wil ik naar familie voor het familiegevoel, en niet om mijn kinderen thuis te laten. Mijn vriend zou dan ook meegaan. Nu is het zo dat ik daar vroeger ook wel eens iets stuk heb gemaakt. En daar kan ik me nu nog schuldig over voelen. Het verschil tussen bij hun en bij mij thuis (vroeger) was dat hun kinderen wisten dat ze aan bepaalde spullen niet moesten komen, en dat mijn ouders meer waren van het wegzetten. Niet in de verleiding brengen. Bij hun stonden en staan dus heel veel spullen binnen handbereik. Als je daar woont (zoals mijn nicht en neef vroeger) dan is het na een tijdje natuurlijk absoluut niet meer interessant om eraan te komen. Maar als je er niet woont, dan is dat uiteraard wel het geval. Ik let overigens wel erg goed op mijn zoontje. Extreem zelfs. Ik zit hem bij anderen thuis altijd verschrikkelijk op de nek. Zelfs zo erg, dat buitenstaanders mij soms erop wijzen dat ik rustig aan moet doen. Ik krijg nu een beetje het gevoel dat ik de schuld krijg van die kras. Dat vind ik niet zo leuk. Ik kan wel de hele situatie uit gaan leggen, maar geloof mij maar: mijn kind is zo snel als het licht, en je kan echt niet altijd ogen in je rug hebben. Ik heb immers ook twee kinderen. Dit is gebeurd, en ik vind het echt niet leuk, maar laten we het zo zeggen: er hadden in het afgelopen jaar 100 van dat soort ongelukjes kunnen gebeuren, en het is 1 keer gebeurd. En ja, ik heb ook aangeboden het boek te vervangen.
Nee gelukkig niet herkenbaar... Voor jou wel heel vervelend! Ik heb ook niet echt tips anders dan het bespreekbaar maken... Succes!
ik denk dat het er bij ts niet omgaat dat de papa dat niet zou kunnen, maar het idee dat haar kindje niet welkom is...ik ben daar zelf ook heel gevoelig voor.
Ik ken het gelukkig helemaal niet, dat mijn zoon minder welkom zou zijn dan mijn dochter. Bij mij mag ook iedereen op bezoek komen, jongens of meisjes, ook als het boefjes of wervelwinden zijn. Maar ik verwacht wel dat hun eigen ouders op ze letten, dat zij ingrijpen als ze ongewenst gedrag van hun kind zien, en dat ze het niet erg vinden als ik daarop ingrijp als zij het bijvoorbeeld zelf niet gezien hebben. Krassen in een boek vind ik niet normaal; als ik zie dat mijn kind tegelijkertijd een boek en een pen/potlood/viltstift heeft dan grijp ik in. Mocht het dan toch gebeuren, dan bied ik geen geld aan om het boek te vervangen, maar stel ik voor dat ik het boek vervang (en vervolgens doe ik dat ook, ook als degene wiens boek het is zegt dat het niet hoeft). TS: Ik weet niet wat je exact gedaan hebt toen je kind met boek en pen bezig was, dus misschien kon je er echt niets aan doen. In dat geval vind ik eigenlijk dat je familie niet moet zeuren om zo'n enkel voorval. Ik hoop dat jullie het met elkaar kunnen uitpraten, want het is voor mij geen optie dat familie mij met jongste wel uitnodigt, maar dat ik oudste zou moeten thuislaten.
Tja waar kinderen komen kan wel een keer wat kapot gaan. Gisteren had mijn dochtertje, die echt geeeeeen sloper is, per ongeluk iets kapot gemaakt. Tja shit happens. Maar eerlijk is eerlijk, mijn man heeft 2 nichtjes die ik liever ook niet zie komen met de kinderen. Dat zijn kinderen die dus echt nergens naar kijken, over het bankstel rennen, eentje had bijna de flatscreen van het tv-meubel gemept. Het is zo erg dat ik breekbare en dierbare spullen echt weg zette als ik wist dat ze kwamen. Dat hoeft voor mij dus echt niet. En van een ander nichtje van mijn man hadden de jongens (ook toevallig jongens) zo'n troep gemaakt met zijn tweetjes, zoveel troep heb ik van een gemiddelde verjaardag waar 7 kinderen en 20 volwassenen zijn, nog niet. Nog los van het feit dat ze het speelgoed van mijn dochter moedwillig gesloopt hadden en ga zo maar door. Dus bij mij is iedereen welkom MET kids, jongen of meisje maakt me niet uit, maar ik laat me niet de tent afbreken. Zeg overigens niet dat jouw kindjes dat doen. En waar ik niet welkom ben met mijn dochter, die goed is opgevoed en zich keurig gedraagt, kom ik zelf ook niet.
Mee eens! Als je zoontje in een onbewaakt moment een kras in een boek zet is het jou taak als ouder om hem in de gaten te houden. Op het moment van die kras in het boek (of muur of andere kattekwaad) ligt de fout dus bij de ouder die het kind niet in de gaten houd ipv aan het kind zelf die de kans grijpt en de grenzen opzoekt als papa en mama weer eens niet opletten. Ik ken ook genoeg moeders die met van alles en nog wat bezig zijn op bezoek ipv met hun kind met als gevolg dat hun kinderen het hele huis op zn kop zetten en alles mollen omdat papa of mama niet opletten. Ligt de fout dan bij het kind? Nee, vind ik niet, die weet niet beter.. Ik irriteer me altijd mateloos aan dat soort mensen en nodig ze dan ook niet meer uit. Niet vanwege het kind, maar vanwege de ouders die hun kind niet in de gaten houden of 1000x zeggen "niet doen (naam), anders ...." en vervolgens niet ingrijpen en het kind vrolijk zijn gang gaat omdat papa en mama toch niet doen wat ze zeggen ik ga m'n huis en spullen ook niet laten mollen.
hoi meid ja zeker herken ik dit. mijn zoontje van 8 wordt overal buiten gehouden. voorbeeld; mijn vriendin heeft nieuwe bank,haar 2 oppas kinderen mogen wel op bank,maar mijn kind mocht niet binnen komen want er lag geen beschermhoes over dus hij huilen,maar was toch naar binnen gegaan en zei mama ik heb toch op bank gezeten. voorbeeld 2'; geen contact meer met ouders want mijn zoontje zat overal aan,hij was toen pas 2 jaar,daar heb ik ook mee gekapt. ouders sturen continu hun kinderen naar mijn deur,of vragen of ik wil op passen,NEE is het antwoordt,mij bellen ze ook nooit. dus ik nu echt klaar om mij te laten gebruiken. ik moest een tijd geleden geopereerd worden en mijn vriendin wilde voor de baby zorgen ,maar niet voor mijn andere zoontje van 8. dus ik heb bedankt en zelf alleen gelegen in ziekenhuis. oke mijn zoontje heeft adhd ,maar is een lief kereltje,met overgevoelig gedrag. schijnbaar als mensen zien dat hij met busje wordt op gehaald ,hij zit op speciale school,accepteren ze dit niet. dit doet mij erge pijn,niemand accepteerd hem zoals hij is. hij is alleen wat drukker. nu ben ik ook t denken zijn dit wel vrienden?ik denk t eigenlijk niet. sterkte groetjes