Nu ik je topic 'kinderwens loslaten' lees, wil ik je helemaal een schop onder je kont geven. Kom op! Een kindje kost geld, ivf/icsi kost geld.
Oh wauw... nu ik dit lees denk ik ook, ga naar school, word eerst eens volwassen en verstandig en ga over een jaar of 5, als je een leuke baan hebt en wat spaargeld nog eens denken over kinderen.
Grijp die kans, ga vol voor die baan, denk na over een opleiding, ga er vól voor. Als je 's avonds thuis komt, is je vriend er. Dan douche je even iets later, bv als hij al in bed ligt? Zodat je elkaar kan spreken. Bouw aan jullie relatie, want het klinkt nu super wankel. En dán, als jullie relatie goed zit én jij zit goed in je vel qua werk/opleiding/eigenwaarde (!!!) ... dán gaan jullie weer naar die kinderwens kijken. Ik heb een gierende kinderwens gehad vanaf mijn 17de, maar het is ZOOO belangrijk dat je een stabiele basis hebt, en daar moest ik dus eerst aan werken. Jij ook, anders trekt jullie relatie het niet en trek jij het zelf ook niet.
Jij neemt nu de aanname dat het verhaal van je moeder klopt, zonder de informatie te hebben ontvangen van de bron (supermarkt). Je hebt 2 jaar thuis gezeten en hebt ervaren dat het lastig is om een nieuwe baan te vinden, nu komt er iets op je pad (ook al is dat maar tijdelijk) en toch wil je het op afstand houden.
Je bent 19! Waarom ga je niet studeren? Neem deze baan aan en zie dan of je het kan combineren met een deeltijdsstudie. Haal een diploma en doe iets wat je graag doet! Kies voor jezelf. Zie dan of jij en je vriend dan nog bij elkaar zijn en ga dan pas denken aan due kinderwens. Echt, het is eng om zelf de verantwoordelijkheid over je leven te nemen maar het is de ENIGE weg naar je echt nuttig, zelfzeker en gewaardeerd voelen. Dat bereik je niet met 2 jaar thuis zitten en je zorgen maken om het feit dat je werk niet goed is voor je relatie (hallo, er moet toch brood op de plank komen?) Stop met die meisjesmentaliteit en die afhankelijkheid en kies aub voor je toekomst en jezelf.
Als het waar is dat je pas 19 bent en al 2 jaar bezig bent om zwanger te worden, maar niet wil werken,want zo komt het over.. Wat voor een voorbeeld geef je dan aan eventuele kinderen? Wat kun je een kindje bieden? Het is ECHT niet zo rooskleurig als je denkt als je 19 bent. Een kindje kan niet alleen maar groot worden van liefde. Het heeft ook een moeder nodig die sterk in haar schoenen staat, initiatief neemt en de juiste beslissingen neemt. Een baan aannemen die je misschien niet ziet zitten hoort daar ook bij om stappen te zetten. Één kindje verandert jouw leven en dat van je partner. Je hele relatie gaat op zijn kop staan, als het nu al niet stabiel is, wordt het alleen nog lastiger om stabiliteit te creëren.
Dit inderdaad. Wij zijn nu bijna 5 weken ouders en we hebben nog bijna geen normaal gesprek kunnen voeren hoor, haha. Het is baby voor, baby na en baby tussendoor! Wat ook wel heel leuk is hoor, maar een echt goed gesprek wat langer dan een half uur duurt? nee. En dat vitamine D tekort zal niet eeuwig duren he. Binnen een paar weken zal hij zich een stuk beter voelen dus daarvoor hoef je het baantje niet te laten. Enne, ik wil het toch zeggen: als jij al 2 jaar opzoek bent naar een baantje en je bent nu 19. Betekent dat dan dat je vanaf je 17e al niet meer naar school gaat? Ik zou je willen adviseren om te gaan studeren ipv te gaan werken! echt hoor!
Het topic wat Logan noemt kwam me bekend voor. Heb het toen ook gevolgd. Meid, ik denk dat je eerst heel goed moet gaan nadenken wat je wil in je leven. Niet alleen met de problemen met je partner, vind die nl ook niet echt waarvan ik denk deze relatie Al lang stand houden. Maar ook mbt je kinderwens. In april gingen jullie we ondanks de financiële zorgen en hoge kosten toch voor en nu is het juli en hebben jullie het uitgesteld. Volgens mij kan je niet anders dan de baan accepteren! Als je je kinderwens in vervulling wil laten gaan heb je dit geld hard nodig, je hebt geen keus. Jet lijkt erop dat je door alles niet meer weet wat je moet en wil en steeds switcht in gevoelens en wensen/prioriteiten. Nogmaals zorg eerst voor een stabiele situatie in je relatie en financieel, jullie tijd komt echt nog wel.
Ik ben ook even door je topics gegaan.. je bent 19.. je woont nog thuis.. je hebt geen baan.. je hebt geen stabiele relatie. En toch wil je straks de mmm in gaan om samen een kind te krijgen? Ik raad je toch echt aan om eerst alles op een rijtje te zetten. Zorg dat je een baan krijgt. Zorg dat je een stabiele relatie hebt. Zorg dat je een eigen plekje hebt. Dan kun je pas na gaan denken over kinderen. Ik ben zelf bewust moeder geworden toen ik 19 was. Maar ik had een baan, een stabiele relatie en een eigen huis. Na de geboorte van de oudste heb ik ook periodes gehad dat ik mijn man enkele dagen per week niet zag omdat onze werktijden adders liepen. Als hij thuis kwam was ik al weg en als ik dan savonds laat thuis kwam sliep hij allang. Verder deel ik de mening van twinkle star over je wensen en prioriteiten.
Bedenk wat je met je je salaris kan gaan doen. Zoals samenwonen, sparen voor Mmm enz. Geldzorgen zet ook een relatie onder druk. Mijn vraag is alleen: waarom ben je niet verder gegaan met een opleiding? Want nu kan je geen baan krijgen, terwijl je nog zo jong bent. En dus goedkoop voor de werkgevers. Met een goede opleiding heb je meer kans op de arbeidsmarkt. Of was het plan, ik word thuisblijf moeder? En dan hoef ik niet te werken.
Als jij mijn kind zou zijn kreeg je een mooi een schop onder je hol! 19 en twee jaar thuiszitten? Geen studie?geen werk? En vruchtbaarheidsbehandelingen om een kindje te krijgen? Nou wij hadden hele gezellige gesprekken gehad
Jeetje...je bent 19.. zo oud is mijn dochter ook. (Die ik God zij dank weer heb kunnen motiveren om in september te beginnen met een vervolgopleiding en nu fulltime in de supermarkt werkt) en ik zie haar echt nog genoeg. Ik was 20 toen ik in verwachting raakte, woonde op mijn 18de al op mezelf. Ik werkte overigens wel fulltime. Bewuste keuze ,want god wat voelde ik me volwassen.. als ik nu (41) er op terugkijk was ik gewoon een ontzettend grote snotneus en totaal nog niet volwassen. Ik heb geen spijt vanijn keuze, maar zou mijn dochter nu niet graag zwanger zien. Onze relatie strandde ook, zat al niet lekker en dat ging ons kindje natuurlijk echt niet oplossen.. Wat ik hiermee wil zeggen, ga werken, het liefst een opleiding doen ( wat tegenwoordig intern bij heel veel supermarkten kan) Ga jong zijn, ga sparen en probeer een stabiel leven en relatie op te bouwen. Een kindje is niet alleen leuk, maar keihard werken vergis je niet. Succes, en doe iets met alle gegeven tips meid!
Als ik jou was zou ik met deze instelling niet gaan. Zonde van de tijd van de supermarktmanager. Maar je loopt al 2 jaar thuis, als je deze instelling al 2 jaar hebt snap ik dat je al 2 jaar thuis zit. Wees eens blij dat je wordt uitgenodigt, je hebt een uitnodiging, het betekent niet dat je de baan al hebt. Als je nu al in relatiecrisis zit, zou je dan wel een ICSI-traject starten? Ben je op de hoogte van het feit dat een kind, op welke leeftijd ook, aardig wat stress op een relatie kan zetten. Als je relatie al standhoudt tijdens zwangerschap... Oei en dan lees ik ook dat je nog maar 19 bent. Kon je in die 2 jaar thuis zitten op je luie kont (ja sorry hoor) geen school afmaken? Mochten mijn kinderen zo'n instelling hebben, zonder diploma of werk, hadden ze het inderdaad niet heel gezellig thuis. Je mag je moeder dankbaar zijn dat ze dit gesprek heeft geregelt voor je.
Als je op je 19e al 2 jaar geen werk kan vinden gaat er iets flink verkeerd. Of je straalt aan alle kanten uit dat je totaal geen zin hebt om iets te doen en dus niet als een betrouwbare werknemer overkomt, of je zoekt gewoon niet en zegt dat je zoekt, of je wacht tot het werk jou vind..... niemand wilt jou hebben door je piercings??? Nou trek die dingen er dan uit! Jij hebt voor piercings in je gezicht gekozen en daardoor zit jouw moeder nu voor jouw financiën te zorgen terwijl jij je gedraagt als een klein kind. Als mijn dochter op die leeftijd zich zo zou gedragen, zou ik haar aan haar oren naar school trekken bij wijze van spreken. Echt niet dat ik dit gedrag bij een 17-19 jarige zou tolereren! Het is hier geen hotel! Als je stopt met school ga je werken. Zo simpel is het.
Het klinkt hard, maar ik ben het hier wel mee eens.... Wordt letterlijk en figuurlijk eerst (samen) volwassen! Ga een paar jaar werken, doe levenservaring op en pak dan je kinderwens weer op.
Dovemansoren Neem gewoon die baan. Wees gemotiveerd en verdien geld. Mijn man werkt 60 uur in de week en ik werlt parttime en in de avonduren en weekenden. Mijn man en ik spreken elkaar soms ook weinig maar wij hebben wel een stabiele relatie. Zo te lezen heb jij dat totaal niet. Wees verstandig en begin nog niet aan de mmm.
Je moeder moet geen baantjes voor je ronselen maar je naar school sturen. Echt, je bent nu nog zo jong! Later (en zeker met een kind) wordt het alleen maar moeilijker om nog te studeren. Je woont nu nog thuis...je hebt de mogelijkheden te over! Je relatie is al niet stabiel en je bent pas 19. Zorg toch eerst voor je eigen toekomst. Leer op eigen benen te staan. Ga studeren wat jou leuk lijkt en ga wat van de wereld zien. Nu kan het allemaal nog makkelijk! Klinkt heel cliché allemaal maar ik denk wanneer jij 30 bent en je nog achter de kassa zit je had gewenst dat iemand je met een schop onder je kont je naar school had gestuurd.
Die piercings zou ik er wel uithalen trouwens, niet per se vanwege de supermarkt, maar jij wil zelf meer dan dat... en piercings geven echt een bepaalde indruk.
Nog voordat je het werk hebt ben je nu al een uitweg aan het zoeken om het niet te hoeven doen. Ga eerst naar de afspraak...word je aangenomen dan ga je daar eerst werken en dan zie je vanzelf wel hoe het zal gaan straks in de relatie. Je denkt nu echt 3 stappen te ver. Je bent nog maar 19 jaar...waarom heb je zo'n haast met huisje boompje beestje. Wat er ook al eerder werd geschreven...waarom ga je niet naar school? Nu al de MMM in?