Sinds ik weet dat ik zwanger ben is het een en al drama! Ik durf er helemaal niet van te genieten, bang dat het uiteindelijk toch mis gaat. Ben er constant mee bezig, ik sta er mee op en ik ga er mee naar bed, gék wordt ik van mezelf! Ik kan dan ook niet wachten tot ik mijn 1e echo krijg..maar ook daar maak ik weer mooie verhalen van voor mezelf. Zo zie ik mezelf daar bijvoorbeeld liggen en dan krijg ik vast en zeker te horen dat het vruchtje bijvoorbeeld gestopt is met groeien. Bij elk pijntje die ik voel denk ik meteen al..ooh jee, alsjeblieft niet! Ik snap niet waar het allemaal vandaan komt maar doodmoe word ik er wel van! Ik ben altijd iemand geweest die redelijk positief was over alles maar nu ben ik zo pessimistisch als maar kan. Is die angst normaal of ben ik gewoon gek aan het worden?
idd, volgens mij hoort het erbij dat je superonzeker bent in het begin. Ik had het wel in ieder geval en ik was pas gerust bij de 1e echo. Probeer een beetje vertrouwen te hebben in je lijf. Er zijn al zoveel kinderen geboren en gezonde zwangerschappen geweest! Echt, de kans dat het goed gaat is veel groter dan dat het niet goed gaat. Als je weet dat je bijv. een kans hebt van 1 op 10 om de jackpot te winnen denk je: die is toch niet voor mij. Maar als het om zwangerschappen gaat en de kans op een mk is 1 op 10 denkt iedereen opeens: wow, die kans is groot! (snap je? )
pfff dat hoop ik echt wendy...lijkt me zo veel beter als ik er gewoon van zou kunnen genieten, niet alleen voor mij maar ook voor mijn omgeving ..Net met de vk gebeld en krijg volgende week dinsdag al mijn 1e echo! Dacht dat dat pas rond de 10e week werd gedaan? Niet dat ik daarover te klagen heb hoor
Ow ben gelukkig niet de enige die er last van heeft! By elke hobbel in de weg denk ik: ehm dat zou toch niet erg zyn? By elke steekje of wat maak ik me zorgen. En ga van vrolyk naar chaggie en weer terug. Dus ja hormonen zyn en goeie verklaring......
nou lekker hoor! volgende week al je 1e echo. Bij mijn VK praktijk is het pas in de 11e/ 12e week! Ik had mn 1e echo met 6.5 wk omdat ik bang was voor een bbz was omdat ik steeds aan 1 kant buikpijn had op hetzelfde plekje. Gelukkig zat het vruchtje mooi in mn bm. Geweldig was dat. Hopelijk krijg jij ook wat moois te zien!
Ben echt blij om te lezen dat meerdere dat hebben, niet dat ik nou iedereen zo'n onzeker gevoel wens hoor..maar begon al aan mn gezond verstand te twijfelen ..maar wat ik me afvroeg..is 8 weken niet te vroeg om iets te kunnen zien?
ze kunnen het vruchtje al zien en als ze het niet goed kunnen zien dan krijg je een inwendige echo.. geen zorgen.. ( moet ik zeggen )
ik ben zeker 13 weken doodongelukkig geweest, een en al stress. Daarna was het over en kon ik genieten. Dus het komt helemaal goed, het scheelt als je bij de VK je kindje gezien hebt.
Met 8 weken proberen ze het geloof ik niet eens uitwendig. Maar met een inwendige echo kan je met 8 weken al echt een klein wurmpje zien, met stompjes en een kloppend hartje! Echt geweldig hoor! Over het zorgen maken, ik maak me soms nog steeds zorgen, maar dat is wel gezond geloof ik, ik heb er nu wel alle vertrouwen in dat het goed gaat. Zorgen om je kindje blijf je natuurlijk altijd houden. Het moment dat ik echt kon gaan genieten, was toen ik de kleine begon te voelen, met 19 weken. En nu kan ik nog wel eens onzeker zijn als ik de kleine even niet heb gevoeld (wat overigens heel normaal is). Ik vond, zolang je de kleine nog niet voelt is het met elke controle maar weer afwachten of het hartje nog klopt. Al is de kans dat het fout gaat na 12 weken wel erg klein, ik vond het telkens erg spannend. Liefs, Snoopy
Ja hoor meid hoort erbij hoor dat je je zorgen maakt en logisch toch! over een zwangerschap heb je nou eenmaal weinig controle en dan zit je ook nog eens op een forum waar je regelmatig met de minder leuke kanten word geconfronteerd. Ik hoop dat je toch nog een beetje kan genieten van je zwangerschap, in iedergeval alvast heel veel plezier bij je echo!
OOO zo herkenbaar dit! ik weet t ook pas 2 dagen hoor. maar ik kan echt helemaal nergens anders aan denken! word er helemaal gek van. heb veel gerommel in mn buik, voelt echt alsof ik ongesteld ga worden. En t handige (not) is dat me man t eigenlijk ook niet echt gelooft. dus we zitten allebei absoluut niet op de roze wolk. hoop dat dat binnenkort komt...
Ja wij net zo hoor, ook meer het idee dat het mis kan gaan. Ik moest wel lachen gisteren dat mijn mannetje toch even op het internet had gekeken naar meer informatie..
ik had met bijna 7 wk een uitwendige echo (om te kijken of het vruchtje in mn bm zat) en daarop was zelf het hartje al te zien (knipperlichtje) maar gewoonlijk is het inwendig bij zo'n korte termijn.
Inwendig? ...oh god...wat gaan ze dan doen? Maar vooral...is t pijnlijk? Jullie zullen wel denken..en dat moet over 7 maanden bevallen?