Goh...zo doet mijn man ook maar dan buiten.. maar die heeft op dit moment erg veel last van zijn angstoornis. Waarom werkt je man niet?
Het derde kind zou ik voorlopig maar laten. Jij kan deze situatie niet aan met twee en hij is lamlendig en werkloos. Eerst maar eens werken aan een fijnere en gezondere relatie, lichaam en financiële situatie.
Ik vind roken echt smerig en zeker gezien zijn gezondheid , de kleine kinderen en het verlies van je moeder, zou ik het niet accepteren. Maar ik denk dat ik ook geen relatie met een roker zou kunnen krijgen zelf. Maar los daarvan denk ik dat er echt veel meer aan de hand is bij hem of tussen jullie. Het klinkt absoluut niet als een stabiele relatie. En zolang er geen balans is en de situatie zo is, zou ik niet eens aan een derde kindje durven te beginnen. Probeer eerst jullie relatie en zijn gedrag in balans te krijgen, voor je evt aan een kindje begint. Dat geeft nl alleen maar meer stress en zal de situatie niet verbeteren.
Als hij thuis is, is er een rede dat jij dan niet werkt? Ik zou echt gek worden om 24/7 thuis te zijn met mijn man. Wat vind je man er van dat hij thuis zit? Misschien is dat de "oorzaak" van zijn gedrag?
Maar als jij het allemaal niet aankan en het gevoel hebt alles altijd alleen te moeten doen, en je man een kettingrokende niet pratende man is die het allemaal wel mee vindt vallen .. Waarom dan in hemelsnaam een 3e kind? Dat is toch vragen om problemen?
Maar dan nog kan hij gewoon actief zijn en zaken op zich nemen om te gaan doen. Binnenshuis of buitenshuis. Jij werkte toch wel meen ik. In een supermarkt toch? Hoe doet hij dat dan als jij werken bent?
Ten eerste, over het roken op zich mag je best wat meer op je strepen staan. Met zoveel roken moet hij verschrikkelijk stinken. Vind je het nou echt lekker om zo'n asbak uit te likken als je hem zoent??? En je huis stinkt mee, zeker als hij ook binnen rookt. En tweedehands en waarschijnlijk ook derdehands rook is slecht voor je kinderen! Hij is oud genoeg om stomme keuzes te maken over zijn eigen gezondheid, maar als het jullie welzijn en gezondheid beïnvloedt, mag jij daar eisen over stellen. Ten tweede, hij heeft dringend een dagbesteding nodig. Hij lijkt te zijn afgegleden in een staat waarin er niks meer uit zijn handen komt en zijn verslaving de overhand heeft, en alles teveel is. Laat hem iets oppakken, vrijwilligerswerk, sport, een verbouwing van het huis, leuke cursus... een schop onder zijn kont maar dan positief. misschien kan hij gaan babyzwemmen met de jongste? Vast moment om uit huis te gaan, 1 op 1 tijd met zijn kind, en jij ook even rust. Win-win-win. Ook aan zijn aanwezigheid thuis en bemoeienis met de kinderen mag je wat meer eisen stellen. Hij is er de hele dag, dus mag hij zijn steentje bijdragen. 20 minuten per half uur aan het roken is bizar, wat doet hij nog meer in die tijd? En zoals de anderen al zeggen, dit is niet de basis voor een derde!
Met je vent naar de huisarts om deze situatie te bespreken. Dat rare gedrag van hem vind ik nog ongezonder dan het roken zelf. Grote kans dat hij depressief is en/of last van angsten heeft. Zoek hulp. En in godsnaam, ga er nu geen derde kind bij nemen. Daar wordt het alleen maar moeilijker van. Als je met 2 kinderen amper naar de wc kan dan kan je met 3 kinderen niks meer. Op je man hoef je niet te rekenen de komende tijd.
Is omscholen naar een minder zwaar beroep niet mogelijk? Het klinkt namelijk niet alsof hij een heel zinvolle invulling aan zijn bestaan geeft. En ik ben het eens met wat anderen al schreven, ik zou in deze situatie niet aan een derde kind beginnen. Twee lijkt nu al moeilijk.
Ik vind een depressie niet heel voor de hand liggend omdat hij wel actief naar buiten gaat. Misschien is het een idee om te vragen of hij overdag wil wandelen met de kinderwagen? Je zegt dat jouw leven nu vooral in de woonkamer is. Wat onderneem jij zelf buiten de deur? Wat doen jullie als gezin? En hoe reageert hij als jij bijv een middag wil gaan shoppen of naar een vriendin zou gaan?
Nee dat snap ik als je de hele dag sigaretten in je mond hebt. Waarom rookt hij op de plee? Dat snap ik echt niet? Dat klinkt echt als vluchten. Kan je misschien proberen om in de avond dingen met hem te bespreken? Gewoon aankaarten? Heb je dat al eens geprobeerd bij hem?
Hoezo is een depressie niet voor de hand liggend als je naar buiten gaat?! Ik zit momenteel zelf in een prenatale depressie, maar ik ga ook 'gewoon' naar buiten. En uit dit verhaal blijkt dat hij vlucht. Ik zou niet zomaar dingen gaan roepen. Dat er hulp ingeschakeld moet worden, dat is duidelijk. Laat die hulp het een en ander uitzoeken/uitsluiten. Verder ben ik het eens met het feit dat een 3e kindje in deze situatie absoluut geen prioriteit moet zijn. Misschien moet je dat hele idee even laten varen tot jullie beide, alles op orde hebben. Ook jouw eigen aandeel in deze situatie moet onder de loep gelegd worden, want je hebt het stilzwijgend toegelaten. Misschien omdat je dacht geen andere keus te hebben. Maar die heb je wel degelijk. Nu hier je stem in vinden zal niet makkelijk zijn, want er zal een heleboel moeten veranderen. Dus hup, bel maandag de huisarts voor een afspraak, schakel zijn longarts desnoods in. Als hij COPD heeft, zal dit natuurlijk met het vele roken ook alleen maar verslechteren. Dring jij niet tot hem door, misschien een professional wel.
Omdat als je het hebt over depressie er al snel naar 1 persoon gewezen wordt terwijl het ook kan gaan om de interactie tussen 2 mensen. Een depressie is niet niks en ik vind dat er nu nog te weinig info is om daar vanuit te gaan. Dan komen subtielere dingen die zouden kunnen helpen minder aan bod. P.s. Goed van je dat je veel de deur uit gaat. Dat zal je zeker helpen om er sneller uit te komen dan wanneer je dit niet zou doen.
Toch lijkt me een bezoek aan de huisarts zinvol. Vluchtgedrag, in zijn eigen wereld zitten en heel veel roken... Wat hulp hier lijkt me verstandig.
Ik zeg niet dat hulp zeker niet nodig is. Maar we zitten op pagina twee... Er is nog zoveel wat besproken kan worden om een punt te vinden om op in te haken. Ts zelf heeft het gevoel dat ze de oppas is van haar eigen kinderen. Dat haar wereld de woonkamer is. Ze heeft nog geen antwoord gegeven over haar eigen dagbesteding. 24/7 op elkaars lip zitten is ook niet altijd leuk. Er wordt imo gewoon een deel overgeslagen. Een deel dat waarde kan hebben. Ze geeft aan dat ze alles geprobeerd heeft. Maar ieder heeft zijn eigen blinde vlek. En alleen al de toon kan zo'n verschil maken dat het lastig is om zelf echt zeker te zijn dat je alles geprobeerd hebt.