Ik werk niet vanwege fibromyalgie dit is weken delen reuma. Ik zorg/zorgde 24/7 voor de kinderen.Maar hij deed ook veel met de kinderen en lette ook op ze.Waardoor ik dingen in het huishouden kon doen en zo. Maar de laatste maanden wordt dat steeds minder. Hij vind zelf ook dat hij iets buitenshuis wilt ondernemen.Maar actief ermee bezig zijn doet hij niet. In het verleden deed hij vrijwilligerswerk. Dan was hij ook echt aanwezig en actief met de kinderen. Maar nu lijkt hij onzichtbaar voor het gezin. Hij roept veel,maar doet weinig. Ik heb ook gezegd dat zolang deze situatie is zoals hij nu is onze kinderwens voorlopig uitstel. Deze situatie moet eerst een stuk verbeteren. Als gezin doen we wel veel ondernemen buiten de deur.Speeltuin, pretpark enz. Maar gaat nu daar ook steeds meer pauzes nemen om te roken.
als ik het goed begrijp zijn jullie 24/7 samen thuis zonder werk? Dat zou hier ook echt niet goed gaan, ja in het begin, maar na een paar maanden wil je toch een grotere wereld om je heen, je wilt uitgedaagd worden, jezelf ontwikkelen? Dit is voor geen enkele relatie gezond. Kan hij wel gaan sporten? En jij? Of inderdaad vrijwilligerswerk. Hoe willen jullie over 40 jaar terugkijken op jullie leven? Dag in dag uit thuis. Los van zijn gezondheid zou ik het echt heel vies vinden als iemand in ons huis rookt, daar zou ik niet mee samen kunnen leven. Overigens, afgekeurd door zwaar werk, zou hij dan geen opleiding kunnen volgen door omscholing? Ik zou zelf ook niet blij worden van hele dagen thuis zitten zonder toekomstperspectief.
Zijn er ook instanties bij jullie betrokken? Sorry om te zeggen, jullie komen over als een risico gezin. En hoe denk je in hemelsnaam met een uitkeringsgezin op een flatje 3 kinderen groot te brengen. Gezien je partner al COPD heeft, heeft hij ook een fors lagere levensverwachting.
Sorry ts, ik ben het hier wel mee eens. Met 2 kleine kinderen op een flat waarbij papa de hele dag loopt te paffen en jullie beiden de hele week werkeloos thuiszitten. Lijkt mij ook niet echt een "gezonde" situatie voor de 2 kinderen, laat staan dat er nog 1 bijkomt. Ik zou zeker hulp inroepen en kijken wat eer allemaal nog wel kan. De zorg voor kleine kinderen is lichamelijk ook zwaar en dat lukt wel blijkbaar. Dan zullen er voor je man qua omscholing best wat opties zijn.
Ik lag al bijna te slapen en dacht juist dat je zei dat hij een depressie kon hebben. Begrijpend lezen en slaapdronken zijn is niet heel slim.. En dat als je een depressie hebt dat je dan niet naar buiten gaat. Wauw, mijn hele visie is geblurred zeg. Sorry! Dan denken wij er inderdaad helemaal hetzelfde over en is onze input eigenlijk van gelijke strekking!
Ik krijg een beetje het idee dat hij helemaal geen 3e wil aangezien hij niet stopt met zijn ongezonde levensstijl. Ook krijg ik het vermoeden dat dit kindje een redmiddel moet zijn voor jullie. Meer voor jou dan. Wat een vervelende situatie. Hoe kan hij niet inzien dat binnenshuis roken enorm ongezond is?
Goed dat je een derde on hold zet. Hier op het forum gaat vaak de wens voor alles, maar een beetje ratio kan soms geen kwaad. En ik spreek uit ervaring. Hier geen derde omdat dat niet verstandig is, terwijl gevoel keihard ja riep. Een flat vind ik niet schokkend, er zijn flats en flats. Wij woonden 7 jaar in een flat van 95m2 met drie slaapkamers, niks mis mee. Ja ons huis nu is fijner,maar een flat is niet per se een ramp. De situatie dat jullie beiden 24/7 thuis zijn en je vriend af lijkt te glijden lijkt wel zorgwekkend. Lijkt me zinnig om hulp te zoeken voor jullie, en als vriend niet wil voor jezelf. Soms heb je gewoon een derde partij nodig om je weer op de juiste weg te helpen.
Ja mee eens. Wat onze flat betreft daar heb je gelijk in. Wij hebben een 3 kamerwoning en is best groot . En gezellig en schoon. Mijn vriend rookt op de wc,maar vooral buiten. In speeltuinen rookt hij niet. Dan gaat hij een blokje om.Ik zie genoeg mensen die gewoon buiten in een speeltuin roken.
Over de jongste. Mijn zoontje was precies zo, niet in de box. Altijd maar op mijn arm. Zelfs als ik naar de wc ging, anders krijste hij alles bij elkaar alsof hij levend gevild werd. Echt, ik werd er nog net niet geestelijk gestoord van. (Serieus, ala huilbaby, en dan ook nog altijd maar huilen als ik 1 seconden moest plassen.) Dus dat begrijp ik volkomen, al zie ik reacties staan met dat het overdreven is als je niet alleen even kan plassen etc. Dat roken op de wc vind ik echt belachelijk. En ook dat hij om het half uur gaat roken, en dan ook nog eens 20 min weg is. Dat hij rookt is al niet zo prettig, maar moet hij zelf weten. Maar zo lang en vaak zou ik wel een dingetje vinden! Oja en een derde. Tsja, ik zou sowieso zorgen dat hij niet meer op de wc rookt. Vind dit echt belachelijk trouwens... Vragen ze aan de oudste Ja waar is je vader? Ja die zit te roken op de wc.
Dus: - Jullie werken allebei niet en hebben geen zicht op een betaalde baan in de toekomst - Beide lichamelijk niet gezond - Vriend paft zichzelf de hele dag de pleuris en helpt totaal niet mee met de opvoeding/verzorging - Je hebt het nu al enorm zwaar met twee kinderen En jullie wonen in een flatje met drie slaapkamers... Hoe kom je dan op het idee voor een derde?
Hier ook een baby gehad die om alles huilde maar no way dat ik het zag als dat ik niet naar de wc kon, kom op zeg dan maar even krijsen in de box heel vervelend maar als ik moet dan moet ik... Ik zie alleen maar een hoop ik kan niet: - wc kan prima dan maar huilen in de box beetje raar als je niet kan omdat je zoontje niet wil ook die zal moeten leren dat het niet altijd ‘ik wil’ is - kan niet werken, ook met fibromyalgie kan je werken, weliswaar aangepast en minder maar waar een wil is daar is een weg ( en ja dat durf ik te zeggen omdat ik het ook heb maar gewoon werk, daarnaast heb ik ook nog een zenuwafwijking) - koffie...uuhhh hou jij de hele tijd de hand van je kind vast dan? Ik heb niet alle reacties gelezen en ik wil absoluut niet lullig doen maar zolang je denkt in ik kan niet dan word het erg lastig. Probeer te denken in mogelijkheden. Ik lees in je beginpost dat jullie beide al wat ouder zijn (in woorden) want in de manier van schrijven zie ik dit niet terug. Nogmaals zolang je alleen maar denkt in ik kan het niet word je leven zwaar...
Jij kiest er voor om je baby te laten huilen in de box. Ik niet, ik nam mijn baby liever mee. (Bijv met wipstoeltje) hadden mijn oren ook eens een keer rust. Ik zat al uren in dat gehuil. Ik had er geen behoefte aan om op de wc te zitten en dan ook nog eens naar keihard gekrijs te moeten luisteren.
Ik was gisteren avond te moe om de woorden te vinden die ik zocht. Dus vul ik het nu nog even aan. Gaan werken is voor jou misschien een grote stap, maar ik heb het idee dat je in een modus zit waarin je moeite hebt met kleine oplossingen bedenken. Om die reden denk ik dat jij zelf niet lekker in je vel zit. Begin met die kleine oplossingen als je ergens een blokkade ziet. Hoe meer jij gaat denken in oplossingen hoe beter jij je zal voelen. Misschien dat het helpt om met iemand te praten over hoe jij je hoofd weer in kan stellen op denken in oplossingen ipv problemen. Hoe meer kinderen je hebt, hoe creatiever je moet zijn om alles zo glad mogelijk te laten verlopen. Misschien word jouw angst om er alleen voor te komen te staan ook minder als je meer (kleine) oplossingen gaat zien. Samen veel tijd thuis doorbrengen kan benauwend zijn. Daar zou ik ook een oplossing voor gaan zoeken.
Of ik hem nu mee nam of niet het maakte geen verschil dus ja ik werd op een gegeven moment doof voor het harde gekrijs hoe vervelend ook. Hij was namelijk ook niet stil in een wipstoel, schommelstoel, draagzak of wat dan ook Na een tijd kwamen ze acher de lichamelijke problemen en was het gekrijs over, gelukkig.
Ik ben juist iemand die in oplossingen denkt. En veel opstakels heeft overwonnen. Het probleem is juist dat hij niet in oplossingen denkt. En absoluut geen prater is. En ik denk dat hij met zichzelf overhoop ligt. En ook wel weet dat het anders kan / moet. Maar het lastig vind om het ook daadwerkelijk te doen.
Heb je bijvoorbeeld gevraagd of hij de kleine in de wagen mee wil nemen als hij gaat lopen? Dan heb jij even je handen vrij om iets voor jezelf te doen.
Dan zou ik een rustig en geschikt moment kiezen om samen met hem te gaan zitten en bespreken dat je je zorgen om hem maakt maar ook om jezelf. En dat je het graag anders wilt doen en de taken meer evenredig verdelen. Je kunt bijv samen een weekschema maken met per dag erin wat allemaal moet gebeuren en erbij wie dat doet.
Dit inderdaad. Vast niet de leukste reactie die je kunt bedenken maar begin alsjeblief niet nu aan een 3e.. Zorgen dat je man beter in zijn vel zit, werkt en stopt met roken lijken me veel hogere prioriteiten. Werk jij wel? Want zoveel samen doelloos thuis zijn lijkt me voor niemand goed.