begrijp me niet verkeerd ik ben erg blij weer een kindje te mogen krijgen maaaar zwanger zijn ben ik nu al zat. ik begon met 6 weken met spugen hielt niks binnen en ben opgenomen geweesd in het ziekenhuis. nog altijd heb ik er dagen tussen zitten dat ik de gehele dag misselijk ben. ik spuug ook nog elke ochtend. verder heb ik last van mijn banden en voel ik me gewoon moe slecht en niet mezelf. nu zit mijn oor weer geheel dicht soort verkoudheid op de oren. voel me een beetje een zeur maar vind het echt heel zwaar verder heb ik nog een zoontje van 3,5 jr rond lopen die ik gewoon geen aandacht kan geven omdat ik moe misselijk of me niet lekker voel. herkend iemand het en hoe kom je er door heen?
Snap je heel erg goed.... En je moet nog zolang... Probeer je zinnen te verzetten voor zover het gaat.. Hier ook een rot zwangerschap..godzijdank zal ik einde van de week eindelijk ingeleid gaan worden. Ik heb echt van week tot week geleefd. Week 11 begon de erge BI Week 20 begonnen de harde buiken in beweging ->rusten Week 24 zwangerschap diabetes-> drie maal daags insuline en zonodig bijspuiten Week 30 opgenomen met hoge vliesscheur voor 15 dagen week 34 opgenomen met harde buiken om de 5 min Week 35 opgenomen met weeen, en ontsluiting 3cm En nu kan ik mijn lijf niet meer dragen. Kan mezelf niet meer aankleden, niet meer verzorgen na toiletgang. Hele dagen en nachten pijn. Zit nu ook bomvol vocht erbij dus was al niet mobiel nu nog minder. Moet mijn zoontje van 3 jaar me helpen met aankleden. Dit weekend elke dag weer een ctg omdat ik te weinig leven dacht te voelen. Ben zo moe, ben op..Gelukkig hoor ik woensdag of ik dodag of vrijdag ingeleid zal worden.
Ik begrijp je ook heel goed! Bij de eerste had ik hg. van 5tot 14w nu is de kleine 19mnd.. ik ben nu 17w van nummer 2. Heb van 11tot 14weken in het zh gelegen met hg... 10kilo kwijt.. En vanaf week 13 tot heden aan de sondevoeding.. vandaag al 5x gespuugd.. terwijl we vrijdag de sleutel van ons nieuwe huis hebben gehad. Verschrikkelijk
Oh wat een drama......een kleine die nog echt klein is, en een nieuw huis, en aan de sonde....wat zal jij het zwaar hebben.. Heel veel sterkte.
Hier ook 1 die de tijd aan het uitzitten is. Ik heb tot nu toe alleen maar met de angst geleefd om mijn kindje kwijt te raken. Vanwege herhaalde miskramen, verlies dochter* en een haematoom met veel bloedverlies. Dat is sinds 2,5 week voorbij, maar nog steeds het gevoel. Voor mijn gevoel heb ik al 23 weken erop zitte (van vorige zwangerschap) en nu de overige 17 dus nu mag de baby komen jammer genoeg kan ik dat gevoel niet uitschakelen.. ik moet nog heel wat weken. Ik doe mijn best, probeer er van te genieten, maar het lukt niet.. En heb nu nog geeneens gesproken over de BI etc. Nog even succes met volhouden.. hopelijk worden de komende weken niet erger. En blijf denken waarvoor je het doet
Ja hoor heel bekend. De eerste 12 weken misselijk (vanaf week 3) en aan de tabletten. Met 16 weken opgenomen ivm longembolie, dat was het gelukkig niet, geen idee wat het wel was de artsen zijn er nog niet uit. De weken daarop nog steeds erg benauwd, kon de trap enkel oplopen. Ook erg vermoeid, maar 50% gaan werken omdat ik de middagen sliep. Met 23.5 weken opgenomen ivm weeen en weeenremmers gekregen. Nu thuis met volledige bank- en bedrust. Mag gelukkig wel douchen en naar de wc. Het ergste is nog dat ik niets met mn zoontje kan doen, behalve een boekje lezen op de bank. Mag het arme kind ook niet optillen en hij begrijpt er uiteraard niets van dat mama plotseling niet meer met hem kan spelen. Pfft kan iemand de klok 12 weken vooruit zetten? Dan blijft de kleine in elk geval nog binnen en hoef ik me minder te vervelen.
wat fijn zoveel herkenning te lezen al is het voor smmige met andere klachten. heftige verhalen ook van jullie zeg vroege weeen pffffffff. Als ik het in mijn omgeving zeg dan vinden ze het heel raar, op mijn werk word het helemaal niet begrepen. moet blij zijn dat ik een kindje mag krijgen en dat soort opmerkingen. ik ben daar ook ontzettend blij om maar de zwangerschap mag van mij wel over geslagen worden. bij mij werkt het wel om in stapjes te denken maar soms zit ik er gewoon door heen en denk ik nee niet nog 17 weken dit pfffffffffffff als ik het schrijft denk ik wat lang nog maar als ik het in stapjes van 5 zie dan denk ik valt wel weer mee. nog twee weken en dan nog maar drie handen maar soms duurd een vinger al zo lang. @cin er he ik voel me ook schuldiig naar mijn zoontje toe. @baby ook niet makkelijk nee dan lijkt het net of je al langerzwanger bent dan lijkt het helemaal zo lang te duren @tamara wat een drama zeg en je andere kleintje ook nog zo klein die snapt er helemaal niks van. @ukoldaatje ik had jou verhaal inderdaad al ergens gelezen fijn voor je dat je snel verlost word letterlijk en figuurlijk en erg knap dat je het zolang heb weten vol te houden mag je ook trots op zijn hoor. wij zijn altijd zo bezig met de kinderen en of die het wel goed maken maar de moeders zijn soms ook maar het huisje.
Nou meid,geloof het wel. Hierook eventjes echt zat geweest maar begin wel steeds meer te genieten. Vanaf week 4 tot 13 kotsten kotsen kotsten,daar tussendoor wel 8x buikgriep eroverheen gekregen. Week 6 flinke bloedingen iv.m. flinke stolsols die tot week 14 er zoizo hebben gezete. Echt bang geweest om ons kleintje te verliezen. Na week 25 kon ik het allemaal los laten en missenlijkheid was weg enz. Ook al was de 20 weken echo goed....kon er toch nog niet helemaal van genieten. En...............ik heb nog 2 kids rondlopen van 3 jaar en 1,5 jaar. Die veel aandacht hebben gevraagt en het was erg moeilijk,maar gelukkig kan ik er nu weer ''helemaal'' voor ze zijn. Moet nu nog 9 weken en mag van mij niet snel genoeg gaan. Een 3e zwangerschap is echt wel zwaarder.......
geloof ik graag komt voor mij ook echt geen derde hoe graag ik het ook zou willen daar heb ik echt de kracht niet voor. ga vandaag met mijn leiding gevende praten erg spannend want ze is niet echt makkelijk maar zou toch moeten aangeven dat het niet gaat anders de arbo in schakelen.