Pfff en nu gaat het ineens weer over mensen die zich weer persoonlijk voelen aangevallen omdat ze littekens hebben... Misschien moet iedereen het begin nog eens lezen...het gaat echt niet alleen over littekens...
Tja, ik vind persoonlijk dat je gigantisch overdrijft. Het is niet alsof jouw dochter daar gaat slapen en weken bij haar verblijft. Maar dat neemt niet weg dat als jij je zo angstig voelt voor haar, je wel voor jezelf en dochter moet zorgen. Je zou ook je halfzus kunnen vragen om lange mouwen aan te doen omdat jij jouw dochter niet wilt confronteren met de littekens. Maar vaak hebben mensen die snijden uit zichzelf wel lange mouwen aan, juist omdat ze er niet mee te koop willen lopen.
Uit je eerste post begrijp ik dat je al jaren geen contact meer met haar hebt gehad. Ik zou er ook niet op zitten wachten als ik gezellig een dagje naar mijn ouders zou gaan en ik dan zit opgescheept met iemand waar ik totaal geen behoefte aan hebt. Als er nu nog een heleboel andere mensen bij zijn kun je mekaar nog wel een beetje ontwijken maar in dit geval kan dat dus niet. Ze wordt nu aan je opgedrongen terwijl je zelf (voorlopig) helemaal geen contact met haar wil en dat weten je ouders toch ook lijkt mij.
Als het niet goed voelt, niet doen! Jij wilt geen contact met zus X en jij hebt daar je redenen voor! Als zij daar is, zou je eventueel je ouders bij jullie kunnen uitnodigen, zodat jullie elkaar toch kunnen zien. Mijn dochter is heel mondig en die had echt gevraagd wat die littekens waren. En dan moet direct uitgelegd worden, ik kan me voorstellen dat je niet zit te wachten op iemand die zegt; daar heb ik mijn sigaretten op uitgedrukt. Dat begrijpt zo'n kind etc niet, want waarom zou je dat doen?? Hier ook geen contact met man zijn vader. Ieder heeft zijn eigen verhaal en menig! Als TS het niet wil, doe het niet. Zorg gewoon voor een andere oplossing! Succes!
Ik denk dat dit genoeg zegt. Je hebt er -om welke reden dan ook- geen behoefte aan.... Punt uit. Verder moet iedereen echt even goed lezen.... Ze vindt het lastig om haar dochter te confronteren met haar depressieve zus, die ondergewicht heeft, onder de littekens zit EN ze heeft er zelf geen behoefte aan. Het draait dus niet om een paar littekens alleen....
Ik vind je heel hard. En je schetst het erg zwart-wit, misschien is er een middenweg? Een goed gesprek aan gaan als volwassenen onder elkaar, proberen te begrijpen waarom ze zich zo voelt..?
Ik denk dat je het vooral zelf lastig vind om er mee geconfronteerd te worden. Kinderen valt zo iets helemaal niet zo op en als ze iets zou vragen dan kun je toch gewoon zeggen dat ze ziek is. Ik kan me wel voorstellen dat je ouders boos zijn dat je haar zo uit de weg wilt gaan. Je hoeft toch niet meteen beste vriendinnen te worden en gewoon een praatje over koetjes en kalfjes te maken. je schrijft wel erg veroordelend over je zus, al dit soort dingen doe je niet omdat je je zo goed voelt weet ik uit ervaring.
Er zal vast en zeker een goede reden zijn waarom jij geen contact met je half zus wilt En ik kan me ook helemaal voorstellen dat je er geen behoefte aan hebt... het zijn zuigers.. die zuiden zoveel negatieve energie en terwijl jij je energie ergens anders in wilt stoppen ik zit ongeveer in dezelfde situatie en weet hoe je je voelt Als je het niet wilt echt niet doen. Het is jou gevoel. En draai de rollen om jou ouders weten hoe je over hun half zus denkt ze hadden dan ook ff tijd voor jou alleen vrij kunne maken ipv haar erbij. Sterkte Nee het ligt niet aan jou En sorry hoor maar ik vind niet dat andere hier op het forum kunnen zeggen dat ze hard is of harteloos etc.
Als je niet wilt dat jou dochter geconfronteerd word met die lidtekens dan vraag je toch of ze een blouse met lange mouwen aantrekt ofzo? En je kan bijvoorbeeld ook zeggen tegen je kind wanneer ze ernaar vraagt dat ze nog te klein is om dat te begrijpen. Maargoed, je wil helemaal geen contact met haar en ik vind dat je ouders dat dan maar moeten respecteren...
Volgens mij heb ik dat ook geschreven ik ben niet van gisteren hoor... met welke woorden veroordeel ik haar dan?? Maar idd mensen betrekken dingen altijd meteen op zichzelf en voelen zich persoonlijk aangesproken (had het moeten weten) Sorry daarvoor.. ik wil niemand kwetsen, ook mijn halfzus en mijn ouders niet. Maar ik wil ook niet aan mijn eigen gevoel voorbij gaan (en mezelf wederom wegcijferen) en mn kind nog even in de sprookjeswereld van een kleuter laten leven.. ik begrijp niet wat daar nou zo verkeerd aan is. Het is trouwens ook niet dat ik mijn halfzus iets verwijt of zeg dat ik haar niet wil zien, maar als ik de keus heb (zoals nu) kies ik ervoor om haar niet te zien. Misschien komt het hard over, dat komt idd omdat ik moeilijk het hele verhaal hier neer kan zetten. Bedankt voor de reacties iig.
Vaak kleeft er aan dit soort verhalen ook een persoonlijkheid met vervelende trekjes, bijv. erg claimend, theatraal, etc. Ik kan me voorstellen dat dát misschien nog wel het grootste probleem is, dat TS geen zin heeft in dat drama. Egoïstisch en hard kun je het wat mij betreft niet noemen: als de confrontatie met iemand (wie dan ook) te zwaar en beladen voor je is, doe je er wijs aan de confrontatie niet aan te gaan. Daar schiet geen van beiden wat mee op, want omdat jij "on edge" bent is de kans op escalatie enorm. De littekens lijken me wel lastig uit te leggen, zeker bij een onderzoekend kind. Ik had als kind geen genoegen genomen met "halfzus is ziek" en had details willen weten. Als ik die vervolgens had gehad was ik werkelijk geshockeerd geweest. Ik kwam achter het bestaan van automutilatie op mijn 14e en was tóen nog diep geshockeerd. Dat ouders teleurgesteld zijn snap ik daarentegen óók wel weer: je wilt graag dat je kinderen het met elkaar kunnen vinden..
Juist. Dankje. Ik heb haar al 10 jaar niet meer gezien en ze heeft een half jaar gelden nog een zmpoging gedaan. Ik heb wel ff genoeg aan mn eigen sores voor nu...
Misschien had je het beter daarbij kunnen houden, feit dat je haar 10 jaar al niet hebt gezien. Punt. Ik zou dus niet gaan, niet om waarom je haar niet gezien hebt, maar t feit dát je haar zo lang niet gezien hebt en geen behoefte hebt om haar nu te zien, om welke reden dan ook...
maar je hoeft toch niets met haar op het moment dat je bij je ouders bent. Je vraagt toch naar meningen en dan krijg je ook reacties die anders zijn dan hoe jij er over denkt Het raakt me als sommigen die hier reageren meteen iedereen met deze problematiek als zuigers, aandachttrekkers e.d. neerzetten. en bedankt denk ik dan.
Ik denk dat het in dat geval is "wie de schoen past trekke hem aan" , waarom zou je je erdoor beledigd voelen?
omdat meteen de link tussen twee zaken wordt gelegd. suicidaal, automutileren ondergewicht = zuigers, aandachttrekkers. maar laat maar