Uiterlijk wel, innerlijk voor geen meter. De oudste is een tom-boy, de jongste is echt een meisje-meisje. De oudste is een ongelofelijke dramaqueen, de jongste echt een bikkel. De oudste is totaal niet zelfstandig, de jongste doet bijna alles zelf. De oudste is erg op zichzelf, de jongste is ONGELOFELIJK knuffelig en aanhankelijk. De oudste lijkt op mij, de jongste op haar vader. Innerlijk dan, uiterlijk precies andersom. Leuk hoor, twee van die verschillende kinderen. Ze vullen elkaar perfect aan en zijn 90% van de tijd superlief voor elkaar. ik bof met ze!!!
Qua uiterlijk zijn ze pas na de operatie van de jongste op elkaar gaan lijken. Mijn jongste had een wigschedel en vaak zie je daarbij een bepaalde opgetrokken oogopslag (alsof ze altijd strak staan). Zijn gezichtje is na de schedelcorrectie behoorlijk bijgetrokken en lijkt mer op de baby die zijn grote broer was. Qua innerlijk schelen ze ook niet zoveel. De oudste is al erg druk maar als je denkt dat het niet drukker kan? De jongste kan ook echt fel zijn, blijft wat langer in zijn driftbuien hangen en is echt een jantje huilt, jantje lacht.
De oudste is blond met blauwe ogen. De jongste heeft bruine ogen en donkerblond haar. Maar qua oogopslag lijken ze wel op elkaar. Ze zijn echt wel broertjes. Qua innerlijk zijn ze heel verschillend. De oudste is meegaand, rustig en luistert goed. Wel kan hij dreinen en jammeren. Hij wordt vanaf jonge leeftijd al graag voorgelezen en is een binnenkind. De oudste is een buitenkind. Een rauwdouwer die niet snel bang is en zijn oudere broer gewoon tackelt. Hij dreint nooit, hij luistert namelijk gewoon niet als hij het niet mrt je eens is, dan hief je natuurlijk niet te dreinen. Al met al, wereld van verschil en dat is best een uitdaging met opvoeden.