nou ik ken die frustratie ok hoor.. Ik wil zooo graag een kleine.. Heb in nov een MK gehad.. En een vriendin van mij.. die klust er maar op los.. eerst een abortus laten doen van de 1e vriend.. nu had ze een paar weken een andere vriend.. daar is ze nu zwanger van.. het is uit met die vriend.. dus ze wil weer ee abortus.. dan denk ik bij mezelf.. wat is de wereld toch oneerlijk verdeeld.. Degene die het graag wil.. die ervoor kan zorgen.. die zijn weken/maanden/jaren bezig voor een kleine.. En degene die er helemaal niet voor kunnen zorgen en er niet eens aan toe zijn.. die worden zwanger.. daar kan ik ook soms zooo kwaad op worden.. waarom zij wel en ik niet.. terwijl ik het wel wil en zij niet.. zij gooit weer een mensenleventje weg..
Mijn schoonzus en zwager die hebben een zoontje en leven er nog net zo op los als voor de geboorte van die kleine. Slecht eten, veel van huis, stappen en vooral zuipen. Alles wat God verboden heeft zeg maar en ja hoor.... zwanger van de tweede. Wij doen alles netjes, denken er goed om, nog zonder resultaat. Dat frustreert mij mateloos, vooral ook omdat zwager en schoonzus hun kind maar dumpen bij mijn schoonouders. En mijn schoonmoeder heeft nu alleen maar oog voor schoonzus(aangetrouwd, zwager is zoon van schoonmoeder) omdat zij zwanger is. het enige wat zij kan doen als ik er ben is staren naar mijn buik....
Vandaag de uitslag van ons chromsomenonderzoek gekregen . Zie hier Ik weet nu dat het mis is, maar nog niet hoe mis.... Oooo wat schommel ik tussen hoop en wanhoop....
Das erg voor je een mk. Dat is ook erg wat je vriendin doet. Doet ze het niet veilig dan? Ben je allang bezig? Ik zit al in ronde 8. Alle 3 mn zussen waren zwanger,behalve ik:S. Maar geef de hoop niet op.
Nou ik was 4 okt 07 gestopt met de pil.... op 16 okt 08 had ik een positieve zwa.test. Toen bleek ik 2 en halve week te zijn.. en op 14 nov.. ben ik gecurreteerd.. had die ochtend een echo.. en baby was overleden, hartje klopte niet meer.. dus mocht het op de natuurlijke manier af laten komen of een operatie.. dus heb gekozen voor die operatie.. dan kon ik genezen en weer verder.. en toen was de baby 6 weken en 4 dagen. Dus 6 weken daarna ongi geworden.. dat was 30 dec, tot 2 jan.. en nu weer aan het klussen.. Ik denk zelf dat het deze keer wel weer raak s.. dat ik me volgende menstruatie niet krijg.. waarom ik dat denk... dat weet ik niet.. ts een soort gevoel.. Dus ik geef demoed zeker niet op.. die kleintjes komen er wel
Hoe irritant is het he Mexicang! Dan doe je alles goed, dan lukt het niet en leef je van God los, floept het zomaar in je buik. Daar word je band met je schoonouders denk ik ook niet beter van he?! Sterkte meis!
Niet echt nee.... die met mijn schoonmoeder al helemaal niet. Gisteren waren we daar even en het enige waar zij oog en oor voor heeft is schoonzus en zwager. Ik sta erbij en kijk ernaar. Net als mijn man,voor wie het ook pijnlijk is. Het was net alsof we er niet waren, ik voelde me zo niet welkom. En dat gevoel heb ik nog niet eerder gehad. Maar ja... zwager en schoonzus geven haar kleinkinderen, dat hebben wij nog niet gedaan... Door dit weet ik 1 ding zeker....als wij het geluk hebben zwanger te mogen zijn, dan zijn zij de laatste die het horen! Doe ik die dag express een band om mijn buik, kijken of ze dan nog zo durft te staren!
Vreselijk, heb met je te doen hoor! Natuurlijk moet je niet van die wraakgevoelens koesteren, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. De enige raad die ik je kan geven; laat je niet behandelen als een legbatterij kip. Het draait er immers niet om of je haar nu wel of geen kleinkinderen kunt geven. Maar waarschijnlijk zien zij dit anders.....
Klopt, heb je helemaal gelijk in Nicoletta! Alleen kan ik 'r soms wel wat! Toen wij vertelden dat we gingen trouwen(inmiddels zijn we getrouwd), toen was het eerste wat zij tegen mijn moeder zei:"Ooohh...dan komt er vast een kleintje!" Mijn moeder vertelde dat zij dit had gezegd. Dat was voor mij zo'n domper om te horen. Het draait toch niet alleen maar daarom? Gelukkig is mijn man haar soms ook 'zat' en zegt hij er wat van. Ik denk dat hij er nog slechter tegenkan dan ik Met mijn schoonpa kan ik het wel goed vinden, is een leuke vent. En laten we hopen dat wij allemaal snel kunnen vertellen aan ouders, schoonouders, broers, zussen, vrienden en collega's dat wij zwanger zijn !
Oftewel je bent een heeerlijke broedkip voor je schoonmoeder! Nu maak ik er een grapje om, maar ik weet er eigenlijk ook te veel van. Mijn schoonmoeder vindt mij ook veeeeeeeeel leuker als ik zwanger ben . Alleen na het nieuws van vandaag van het ziekenhuis weet ik niet of ik dat weer in de toekomst mag en kan worden van haar zoon. Wat ik wel dapper vind van je man dat hij wel tegen zijn moeder zegt dat ze zich moet gedragen. Dan hoop ik dat je je sterker voelt. Zo werkt het wel bij mij eigenlijk.
Ik heb het gelezen ja Nicoletta...vreselijk... dan is het echt tussen hoop en vrees zitten he? Ik hoop echt dat ze wat voor je kunnen doen. Om een beetje hoop te geven, ik ken 2 meiden die beide vele miskramen hadden: 1 voortdurend, nu moeder van een zoon. En een vriendin 3 miskramen, een bbm-zwangerschap en nu inmiddels moeder van 2 kids. Ik ga voor jou hopen en duimen dat dit ook jou mag gaan gebeuren!
Angel26: hier meld er zich nog 1 hoor! overal waar ik kijk zie ik bolle buikjes of gevulde kinderwagens. misschien juist ook omdat ik er (onbewust) op let en ik heb ook zoiets van: EN nu ik!
Maar nu is het mis in het genetisch materiaal..... dus de aanleg is dan eigenlijk bij voorbaat al niet goed . Ach, moed houden. Ik probeer zoveel mogelijk te leven naar: Men lijdt het meest voor het lijden dat men vreest..... Thanks Mexicang
Ik werk op een school voor zeer moeilijk lerende kinderen, waarvan we er een aantal hebben met een chromosoomafwijking of dat ze een bepaalde chromosoom missen. Ik maak de ouders soms van dichtbij mee, en makkelijk is het zeker niet. Ik hoop voor jou en je man dat de genetisch arts(toch?) jullie kan helpen! Zijn jullie die molen in gerold vanwege de beide miskramen die je hebt gehad?
Ja. Vanwege mijn hartafwijking sta ik bij zwangerschappen onder behandeling van een gynaecoloog ipv verloskundige. Ik heb toen twee miskramen gekregen en daardoor mag je een chromosomenonderzoek laten doen. De kans dat hier iets uit zou komen zou minimaal zijn maar dat bleek dus wel anders.... Tja dan heb jij gezien hoe het dus kan zijn. Ik ben eigenlijk al de hele dag aan het zoeken en vogelen wat de gevolgen kunnen zijn en wat er mogelijk is. Eigenlijk kom ik geen steek verder dan KID. Misschien moet ik er ook mee stoppen om te zoeken, dan vind je vaak de naarste verhalen en ik blijf liever nog positief dan in zak en as voor je echt iets weet.
jeetje nicoletta wat erg zeg.. eigenlijk weet je meer maar toch meer vragen .. en altijd maar dat wachten! BEn benieuwd hoe het woensdag verloopt.. laat je het weten? Mexicang wat akelig is dat he als mensen er zo "makkelijk"mee omgaan terwijl wij juist overal opletten! en die schonmoeders ook! Ik heb dr ook 1.. nou dikke pret! eerst continu vragen: jullie gaan nu trouwen en een babytje wanneer komt die?Ik zeg dan ach dat heeft geen haast.. zien wel! krijg ik tegenwoordig van haar: Ach jullie moeten eerst nog maar lekker van mekaar genieten over een paar jaar is de tijd vast wel rijp! dat is beter voor jullie, maar oja jij bent AL 26.. ( ik scheel 6 jaar met mn schoonmoeder) zij ziet het allemaal niet echt in een goed perspectief.. Gelukkig is het niet mn vriend zijn echte moeder, en kunnen we er een beetje afstand van nemen!gekkigheid! Ik ben mnu met ronde 5 maar ja door die ellelange cyclus is het weer afwachten! Ben nu ook erg met de laatste dingen bezig voor de bruiloft..ben er wel mee bezig maar anders als een paar maanden terug! Het is nu wel in mijn voordeel dat ik lekker kan drinken op mn eigen vrijgezellen feest en de bruiloft natuurlijk.. Maar goed er is nog een kans dat het voor de bruiloft raak is! Wat zou dat leuk zijn!Volgens mij is dat dan ook net de week dat ik zou kunnen testen.. toch maar een klein btje hopen op een eigen huwelijksgeschenk! Wat heerlijk trouwens lovecouple dat je het zo zeker weet! hoop voor je dat het nu wel raak is..
En Up! Meiden, hoe gaat ie? Ik zit inmiddels nog altijd op de wachtbank. Wist dat wachten lang duurt, maar dat het zo lang zou duren! Ik vind de tijd momenteel heel langzaam gaan Van de week nog op kraamvisite geweest. Wat een lief ventje zeg, echt een schatje. Maar het gekke is, hoe graag ik het ook wil, dat ik niet meteen overal de kriebels voel. Zal misschien wel komen omdat het niet eigen is? Ik hoop zo dat dit jaar ons en jullie jaar wordt!
Naast het feit dat ik jullie verhalen en gevoelens herken maak ik me ook nog eens extra druk door mijn leeftijd; 34 (wordt komend jaar 35)... ik ben echt niet stokoud maar toch... het valt me op dat de meeste dames hier tussen de 20 en 30 zijn... en zelfs zij moeten soms lang wachten op een zwangerschap. Ik ben dan heel bang dat het bij ons helemaal niet zal gebeuren. Mijn vrienden hebben allemaal al 1 of meerdere kinderen,ik neem het ons nu wel kwalijk dat we niet eerder begonnen zijn. Ik mag morgen testen en meen zwangerschaps symptonen te hebben (zeer gevoelige borsten, erg prikkelbaar/snel boos, beetje moe) maar ook daarover lees ik dat t niets hoeft te betekenen.... in ieder geval gun ik het jullie allemaal van harte om zsm zwanger te zijn! (en mezelf ook) liefs!
Meid, ik ben 37 en bezig voor de eerste. Dus je bent nog niet oud hoor! Als je mee wilt kletsen met vrouwen van 35 jaar en ouder ben je hier welkom: http://www.zwangerschapspagina.nl/viewt ... 43#4116843 Je zult zien, je bent nog jong