... zucht ... het lijkt weer een fase in mijn omgeving te zijn ... het wachten is op een aantal mensen on onze omgeving, die voor je gevoel dan zo'n heerlijk onbevangen leven hebben, en ja nu zijn onze beste vrienden zwanger ... we wisten dat het ooit zou gebeuren, dat is nu ... de klap is groot, ik gun het hun van harte uiteraard alleen kan ik niet de blije vriendin gaan spelen, klinkt gek maar ik heb het gevoel nu een vriendin te gaan verliezen. het zou allemaal zo verdomd makkelijker zijn als je er niet zo dagelijks mee geconfronteerd werd. het ging best goed de hele tijd maar steeds BAM vandaag op mijn werk ging het over ieders standaard vrije dag, om een lang verhaal kort te maken, nu is het net alsof ik flexibel moet zijn omdat iedereen een kutcrechedag heeft of een woensdagmiddag waarop de kinderen thuis zijn. Zo moest ik ff kwijt, op dit moment bn ik vooral kwaad, op alles.
Och Linda................. ik weet niet wat ik tegen je moet zeggen. Wat is het toch oneerlijk allemaal! Tuurlijk je bent heel blij voor je vrienden maar tegelijkertijd is het voor jullie heel erg moeilijk! Kun je er met haar wel goed over praten? Probeer aan te geven wat je wel en niet aankunt en denk vooral ook goed aan jezelf! Gun jezelf en je vriend eerst eens wat rust om zelf alles te verwerken en misschien dan ben je een beetje aan het idee gewend! Ik denk aan je en voel wat jij voelt! Dikke knuffffff (als je wilt mag je me altijd PB-en, we zitten in hetzelfde schuitje). Ik ben er voor je als je me nodig hebt!
Lieve Linda, wat rot allemaal zeg. Net of je dan nog even een trap na krijgt. Probeer er met je vriendin over te praten, maar denk in eerste instantie aan jezelf meid. Het is nu gewoon heel confronterend. Heel veel sterkte en een dikke knuffel. Liefs Zora
Linda, dat is idd erg moeilijk als je vriendin zwanger is. Ik heb het de afgelopen 3,5 jaar al veels te vaak moeten meemaken. Vreselijk vond ik het! Terwijl ik het iedereen zo gun, gun ik het ons ook heel erg. Veel sterkte meid en dikke knuf Liefs Nikkie
pfff heftig is dit... want wees eerlijk, je gunt het een ander maar je zelf nog het allerallerallermeeste! Logisch toch? Mijn beste vriendin raakte ook zwanger toen wij volop in de mmm zaten. Erg pijnlijk en heb me heel lang enorm klote gevoeld daardoor. Op den duur slijt dat gevoel wel iets, maar het blijft knagen. Ik ken het gevoel ook Linda (hoewel jullie avontuur in de mmm vele malen heftiger is dan bij ons....) Hele dikke knuffel en wees maar even flink boos op alles en iedereen, dat lucht op! Liefs!
Ik denk dat je vriendin wel zal begrijpen dat het heel moeilijk voor je is en je wat ruimte zal geven. Ik was ook ontzettend boos op mijn schoonzus toen zij over 4,5 maand met het "blijde nieuws" kwam, vreselijk heb ik erom gehuild! Ik was zelfs boos op mijn schoonouders omdat ze blij waren voor hen... Met de tijd heb ik me er wat bij neergelegd voor zover dat lukte en haar wat vermeden (ook mijn schoonouders)... Neem voor alles de tijd, ik heb gemerkt dat mensen vaak redelijk goed proberen te begrijpen wat je doormaakt en je proberen te troosten, maar gewoon niet weten hoe en wat ze moeten zeggen... Sterkte met het verwerken van je gevoelens meis
Oh Linda, zó herkenbaar die frustratie. Alleen zó raar dat ik nu aan de andere kant van die lijn sta, waar ik voorheen samen met jou aan de 'wij als niet zwangeren tegen de rest van de wereld' kant stond. Meid meid meid... wat zou ik er véél voor over hebben dat het jullie nu ook gegund is. Maar nee. Wat we ook doen, het enige wat je kunt is wachten. En dat KUT-wachten, daar kun je ooit ZO ONTZETTEND KLAAR mee zijn! Ik denk aan je hoor meisje. Echt waar. * meisje knijpt de tranen in haar ogen weg *
ach jee lieverd toch, wat een vervelende situatie. ik kan me zo goed voorstellen dat je boos bent. boos op alles en iedereen wat met zwanger te maken heeft. het is gewoon zo oneerlijk. ik denk ook vaak dat de hele mmm veel makkelijker zal zijn als de buitenwereld het ons niet zo moeilijk zou maken. elke keer als je denkt dat het weer wat beter met je gaat, krijg je weer die klap, weer iemand zwanger grrrrrrrr. het is ook niet dat je het een ander niet gunt dat wordt zo vaak gezegd, maar soms gun ik het een ander ook echt niet dan wou ik dat ze een miskraam kregen want dan was ik niet verdrietig maar hun erg he' het zullen de hormonen ook wel zijn die je zo gek maken, en dan krijg je ook alles tegelijk over je heen. ik denk ook zo vaak van moet ik me dan maar weer aanpassen omdat ik geen kinderen heb, bah en ik wil ook gewoon meedoen met de babywereld. ik voel me ook zo vaak buiten gesloten omdat ik niet mee kan praten over alles wat met baby en zwanger te maken heeft. en soms voelt het gewoon alsof iedereen mij voorbij loopt. dan is er b.v. iemand zwanger die veel jonger is als mij, en dan wordt ik weer boos omdat ik eerder aan de beurt was. ik weet niet of je wat aan me geklaag hebt, maar weet dat ik aan je denk. dikke knuffel.
Vandaag gaat het voor het eerst iets beter. Lekker mijn vrije dag. Maakte me nog wel even zorgen, ongi was bijna over en vandaag een beetje krampen en veel heel donkerbruin bloed, heel vies ga dan wel weer gelijk denken, klopt het allemaal wel? Heeft het met de endometriose te maken? Hoe kan ik nou veel oud bloed verliezen terwijl ik tussen de behandelingen door (vanwege de medicijnen) geen bms opbouw? Is het dan van de ivf? Wilde vandaag ook nog naar het ziekenhuis bellen voor een afspraak ergens in mrt/apr. Doe dat altijd tijdens het telefonische spreekuur omdat je dan de fertiliteitsassistenten krijgt. Alleen was ik het op dat tijdstip vergeten. Vond het eigenlijk wel best, bel binnenkort wel een keer. Dit weekend hebben wij een love-weekend, sauna, hotelletje (geld moet rollen ahum) ...etc. We willen dan lekker ontspannen en samen nadenken over hoe nu verder... Van de week hebben we ondanks ons verdriet en het feit dat we er nog niet heel actief mee bezig zijn, de papieren voor adoptie opgestuurd. Voelde best wel als een grote stap maar ik wilde IETS doen. De toekomst staat nog open maar we willen komende periode ook eens verder gaan denken want wat als het niet lukt? Soms schiet mij bij draagmoederschap ook wel eens door het hoofd. Maar verder gaat het dus redelijk, in ieder geval wil ik ook over een zomervakantie na gaan denken, iemand ideeen?
Heey Linda Wat fijn dat je je vandaag wat beter voelt! Ik hoop dat het adoptieverhaal niet nodig zal zijn bij jullie. Heb je nu nog twee IVF pogingen tegoed? Als het bij ons niet lukt, dan denk ik aan draagmoederschap. Maar hoe dat allemaal is geregeld, geen idee. Daar wil ik me dan ook nog niet in gaan verdiepen. Liefs Nikkie
Hey meis, Gelukkig gaat het vandaag weer wat beter met je ! Ik heb dat ook wel eens hoor van die hele wisselende dagen, is helemaal niet erg daar moet je je gewoon aan toegeven! Wat betreft het bruinverlies en krampen dat heb ik ook gehad toen ik ongesteld was bij de laatste dagen. Heeft toch wel een dag of 3 aangehouden. Kan ook misschien oud bloed zijn i.v.m de punctie of zo?!?! Ik had daarbij ook wat krampen. Blijf ook hier en daar wel eens last van opvliegers houden (met name s' nachts) zal wel van de hormonen komen denk ik! We hebben toch een hoop "rotzooi" in ons lichaam gehad de laatste maanden! Heerlijk dat je zo'n weekend hebt gepland! Wij hebben in het weekend ook leuke dingen gepland, lekker genieten van elkaar! Alvast heeeel veel plezier! Ook wij denken dagelijks na over de toekomst en wat we wel en niet willen, moeilijk is dat he? Ik voel nu eigenlijk ook echt het einde van de MMM eraan komen na 2 mislukte pogingen. Maar we proberen het positief te bekijken, we hebben nog 1 verzekerde poging en ik denk dat we nog 1 poging zelf willen bekostigen. En met de zomervakantie? Mmmmmmm ideeen zat maar met name ZON, ZEE en STRAND klinkt mij goed in de oren! Lekker met een cocktailtje erbij en lekker luieren en doen waar je zin in hebt! Ik ga zo lekker uit eten met mijn werk! Gr. Sabrien
@nikkie: we hebben nog 1 poging te goed die vergoed wordt @sabrien: grappig toch steeds dat ik zoveel in je herken. ben wel gerustgesteld over wat je schreef mbt de ongi. Die opvliegers, bedoel je zeker zweten 's nachts? dat heb ik nu niet maar de vorige keer heel veel, volgens de acupunctuur komt dat idd door de extrema verandering van de hormonen na zo'n behandeling. Verder willen wij misschien ook nog zelf een behandeling betalen. En vakantie, jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa ZON!
Lieve Linda Ik lees elke dag jouw topic en ik wil steeds van alles schrijven. Mooie woorden om je te steunen en op te beuren. Maar ik heb helemaal geen mooie woorden, ik weet niet hoe jij je voelt.... Ik denk wel heel veel een vaak aan jou en ik hoop zo ontzettend dat het helemaal goed gaat komen en jullie wens in vervulling mag gaan! Liefs Chantal
Hoi Linda, Ik heb je topic gelezen en herken je gevoelens. Ik ben met de 3e icsi zwanger geraakt en heb tussen 2 en 3 ook een pauze ingelast van 4,5 maand. Lekker een vakantie naar Londen geboekt. Voor de 3e icsi ben ik met accupunctuur begonnen en achteraf weet je niet of het echt geholpen heeft, maar bij een volgende icsi of cryo-terugplaatsing doe ik het zeker weer. Ik ben vrij jong met de pil gestopt (23), een jaar geprobeerd en toen 2,5 jaar in de mmm geweest en in de tussentijd zijn er twee stellen zwanger geworden, maar achteraf volgde ik wel snel. Dus ik kan niet meepraten over je verdriet dat vrienden om je heen zwanger worden, maar kan me er alles bij voorstellen. Het had bij ons zeker niet langer moeten duren, want er volgen er al meer. Mijn vriend en ik kenden zeker momenten van verdriet en tegenslag en denken van 'misschien wel nooit'. Maar we zorgden er altijd voor dat we ons leven doorleefden en onze vakanties, weekendjes weg en uistapjes door bleven doen. Ik heb niet het gevoel dat de 2,5 jaar mmm ons leven overgenomen heeft. Een vriendin van mij is na 2 jaar ook nog niet zwanger (1 x mk) en ik heb het gevoel dat ze wat afstand van mij neemt. Aan de ene kant denk ik; het is ons ook niet komen aanwaaien, maar aan de andere kant begrijp ik het wel. Het is wel confronterend voor haar. Ik hoop dat je je lichaam en geest een beetje rust kunt geven de komende maanden, want het is elke keer weer een impact om de hele spuitenhandel en alle echo's, de punctie en vooral het akelige wachten weer door te moeten maken. Ik wens jou en je partner alle sterkte en succes bij de volgende poging! Geniet van de maanden 'niks doen'. Werkte voor ons erg ontspannend dat we even niks hoefden te hopen of verwachten. Groetjes!
hey meissie... weet ajb dat ik aan je denk... soms durf ik je topic niet te openen, bang voor wéér slecht nieuws en dan weet ik weer niet wat te zeggen... maar het gaat om jou! en net als chantje wil ik de liefste en de beste woorden zeggen... die dingen zeggen die jij nodig hebt.. Maar kan alleen maar zeggen dat ik aan je denk, en er voor je ben. maar dat voelt ook zo "makkelijk" immers, jij zit daar achter je pc en wij hier.. ik hoop dat je omringt bent door schouders om op te huilen en armen die je vangen. vrienden die het onderwerp niet mijden.. maar ook gezelligheid willen bieden! Meis, ik denk aan je.. hielp het maar iets, want er denken heel veel mensen aan je! verder heb ik ongelofelijk veel respect voor je! En dapper dat je de adoptiepapieren hebt opgestuurd. is stap 1! je hebt nog tijd genoeg om daarover na te denken! maar dat duurt vaak zo lang, dus wijs dat die stap al is gezet! Liefss, taliaa