Dat laatste viel mij wel op ja. Wil je een zusje of een broertje.. Een zusje.. Misschien krijgt ze helemaal niets. Dus dat zou ik denk ik niet vragen.
Ik begrijp je ook hoor. Natuurlijk mag je een kinderwens hebben. En gevoelens van gemis van een tweede kind. Alleen vind ik het een terechte vraag hoever je die wens door voert in het dagelijks leven. Of is in het hebben van een kinderwens alles geoorloofd? Die indruk krijg ik door de felle reacties op ts.
Volgens mij gaat het niet om de wens, maar om hoe ze met de wens om gaat. Wat een snelle veroordeling, jammer.
Ik vind persoonlijk 40 ook oud maar soms loopt het leven zo. Heb het niet gezien hoor maar wellicht nieuwe partner en wil ze samen met hem ook nog een kind? Of heeft ze u jaren geprobeerd voor nr 2, lukte het niet en nu nog toch nog laatste keer proberen omdat blijkbaar 45 haar eigen grens Is. Vind 45 oud omdat wellicht mijn moeder oma werd op haar 39 haha en mijn vader opa met zijn 47 .Ook worden ze aan de kant van de familie van moeder hooguit 60 jaar. Das de oudste tot nu toe van die generatie en heeft daarvan 5 jaar zo goed als in het ziekenhuis geleeft . Echter is dat voor ieder voor zich
Wil toch even op jou reageren. Ik begrijp dat jezelf ook vruchtbaarheidsbehandelingen hebt ondergaan, weet wat het inhoudt en daarom komt met de opmerking "is het hebben van een kinderwens alles geoorloofd"...? Of ben je soms zelf telkens gemakkelijk zwanger geworden? Want die reactie van jou vind ik dan ook behoorlijk fel. "Is alles geoorloofd"....makkelijk praten als je zelf in een poep en een scheet zwanger bent geworden toch? Want het valt me op dat juist de personen die gemakkelijk zwanger worden, met dit soort opmerkingen op de proppen komt zetten. In het geval van TS gaat dit in elk geval niet op. Zij heeft zelf ICSI ondergaan.
Net een stukje gekeken, klopt het dat het maar 8 min is?.... Of kijk ik weer verkeerd komt het op tv of alleen online? iemand? Vind het heel moeilijk om hierover te oordelen dus doe ik het niet, een onvervulde kinderwens is vreselijk hoe oud je ook bent, wil wel graag weten hoe het afloopt dus hoop dat iemand hier meer weet? xxx
Maar is de onvervulde kinderwens ontstaan door de technieken van nu? Mensen hebben grenzen nodig en dus ook voor het zwanger worden. Helaas is er zoveel mogelijk tegenwoordig, dat mensen hun eigen grenzen verschuiven. Soms is een harde "nee" nodig om verder te kunnen......
Ik vind het een bijzondere serie, goed om eens te zien hoe het gaat in het MMM circuit als je nog maar weinig mogelijkheden hebt en de wens zo groot is. Wel vond ik het apart dat de blonde 45-jarige vrouw haar ovu test kennis blijkbaar niet zo groot is na al die jaren MMM. Ze zei volgens mij letterlijk: de controle streep is donkerder dan de test streep, dus dat betekent dat de eisprong eraan komt. Of heb ik dit nu verkeerd begrepen?
Ik heb net de aflevering gekeken en dit viel mij ook al op. Ze zij dat letterlijk de controle streep is donkerder dan de teststreep dus ik heb nu mijn eisprong. Volgens mij kloppen er zelfs 2 dingen niet in die zin. Sowieso vond ik het apart, wat al vaker is vermeld, dat ze zo erg bezig was met een tweede kindje terwijl ze een prachtige dochter heeft. We zien natuurlijk niet het hele leven van deze mensen, maar zoals het overkwam lijkt het alsof de dochter inderdaad wordt achtergesteld door de (2e) kinderwens van haar moeder.
Ik bedoel het niet fel. Ik vraag me af of er grenzen zijn en waar die grenzen dan liggen, moreel en ethisch gezien. Zoals dds noemt. De eerdere reacties waren zo fel op ts. Alsof de grenzen, door technieken, er niet meer (mogen) zijn. Van dichtbij de pijn van een onvervulde kinderwens mee gemaakt. Waarin de bewuste keuze is gemaakt om geen icsi-traject te volgen. Ook al ben ik 'in een poep en scheet' zwanger geworden, ik denk en praat er niet licht over hoor. Juist niet.
Tsja, ik heb jaren fertiliteits afdelingen in en uit gelopen. Eerst kinderloos en daarna als moeder. Zelfs toen ik 3 kinderen had heb ik nog een ivf poging ondergaan voor een 4e. Het commentaar is niet van de lucht kan ik je zeggen. Ik kan het best begrijpen, maar mijn artsen hebben me altijd als kansrijk gezien. Ben heel dankbaar dat ik de hulp heb mogen krijgen en wat een ander daar van vindt kan mij eigenlijk niet zo veel uitmaken. Ik ben er diep gelukkig mee.
Ik heb het programma niet gezien, maar wilde even reageren inzake de vrouw van 45 die een tweede kindje probeert te krijgen. Kan niet zeker weten of het bij haar ook zo ging hoor, maar als het allemaal niet vanzelf gaat, dan kan het bijvoorbeeld zo lopen: Je probeert een tijdje zelf of je zwanger kan worden. Minimaal een jaar, maar misschien wel langer want je bent nog druk bezig met je eerste kind. Dat lukt niet en je gaat naar de huisarts. Die stuurt je door naar het ziekenhuis. Die doen wat onderzoeken en sturen je weer weg. Half jaar verder. Je krijgt wat verdere onderzoeken en misschien IUI behandelingen. Een zomerstop, paar vakanties en een kerstreces ertussen en je bent weer driekwart jaar verder als je zes IUI's niet slagen. Dan verder voor het grote werk: intake voor IVF. Wachttijd, eventueel nog wat onderzoeken, hormoon spuiten en hopelijk een terugplaatsing. Als die niet lukt, misschien wat cryo's. Half jaar verder. Even pauze omdat je er doorheen zit. Een half jaar want je wil niet te lang wachten. Volgende IVF pogingen, evaluatiegesprekken tussendoor, half jaar verder bij elkaar. Wil je naar Gent omdat het hier niet lukt? Maandenlang wachttijd. Of: je pogingen zijn "op", maar de artsen schatten in dat het toch nog best kan lukken. Dus je legt zelf het geld maar neer en doet nog een poging, of nog twee. Je had nooit gedacht dat je zo ver zou gaan, maar je gaat steeds een stapje verder in het medische traject. Ondertussen jaren verder dan toen je begon. En zo fladdert de tijd weg en ben je 45 jaar en probeer je het nog een laatste keer omdat je het heel graag wil, en je kind wil graag een broertje of zusje, en je hebt toch niet al die tijd moeite en pijn er in gestoken om dan zonder beloning op te moeten geven? En dan komen ineens mensen tegen je zeggen dat je geen grenzen kent en je eerste kind niet genoeg waardeert. Mooi is dat.
Wat jou betreft. Mooi gezegd Ik vind mezelf ook op mijn 45e te oud om nog kinderen te krijgen. Zeker omdat mijn dochter dan 15 zal zijn. Maar als ik naar mijn man kijk, die is nu 42. Dus als er nog een tweede kindje komt zal die dicht bij de 45 zitten. En hem vind ik helemaal niet te oud om nu nog kinderen te krijgen. Hoewel een eventuele derde er dan wel heeeel snel achteraan zou moeten komen, of dus gewoon niet meer komt. Want een man van 50 die nog kinderen krijgt zie ik (persoonlijk) ook niet zo zitten. Vind het alleen wel bijzonder dat er wel vaak verschillende reacties zijn op vaders en moeders op leeftijd. Bij moeders wordt 45 gezien als not done, terwijl een vader die 45 is over het algemeen weinig commentaar krijgt. Ook niet helemaal eerlijk..
Dat laatste zal waarschijnlijk zijn, omdat (men denkt dat?) er meer risico's zijn voor een vrouw en/of kind om op oudere leeftijd zwanger te worden dan om een oudere vader te zijn. Maar voor mij persoonlijk zijn er nog andere aspecten die meespelen, waardoor ik zowel mannen als vrouwen vanaf een bepaalde leeftijd te oud vind voor het ouderschap.
Ik heb mijn behandelingen en zwangerschappen tussen mijn 28e en 34e gehad. Wbt het behandelen van een vrouw van 45, dat staat onze wet gewoon toe. Echter moet je de behandelingen dan zelf financieren. Vanaf 46 is het verboden in Nederland meen ik, ongeacht geld. Wat mij betreft mag er idd ook voor mannen een leeftijdsgrens komen voor medische behandelingen om een kind te krijgen.
Je mag hier over elke scheet een mening hebben en sparren tot je alle kerstbomen hebt omgezaagd, maar kom niet aan iemands kinderwens Ik vind 45 ook te oud, ongeacht de achtergrond. Ik snap best dat er hele trieste situaties zijn, maar ik vind dat daar duidelijke grenzen voor nodig zijn, het liefst natuurlijk internationaal, anders heb je er niets aan.