35 weken zwanger en het is een zware zwangerschap. Maar nu word het echt te zwaar. Ik heb zoveel pijn in mijn bekken en fisio heeft niet gewerkt. Heb al van alles geprobeerd tot bekkenband aan toe maar helaas... Nu ging ik net mijn 2 oudste van school halen en had zoveel pijn. Kon wel janken tijdens het lopen en de terug weg naar school (echt om de hoek zit de school!) was een hel met lopen. Doordat ik niet kan slapen van de pijn moet ik nu elke week 1 nachtje in het ziekenhuis slapen op een prik. Ik kijk zo uit naar die dagen dat ik mag komen want de pijn verdwijnt als sneeuw voor de zon en ik kan eindelijk slapen. Maar ja,1 nacht per week dat ik echt kan slapen... Mijn man had de optie thuis werken pas gekregen van zijn baas zodat hij mij kon helpen daar waar nodig. Nu wou mijn man dit 2 weken terug gaan doen omdat het echt niet meer ging maar nu zegt zijn baas opeens dat het wel mee zal vallen aangezien ik nu ook voor de kinderen kan zorgen Kan ze moeilijk aan hun lot over laten toch!!! De gynaecoloog heeft mij gezegd dat ik echt meer rust moet nemen omdat hij bang is dat het kindje te vroeg zal komen (ivm vele onrust in mijn buik en laatste weken bloedverlies bij teveel doen) Maar de baas van mijn man vind het wel meevallen omdat ik niet in het ziekenhuis lig Dus ik moet eerst maar in het ziekenhuis belanden wil de baas van mijn man mijn man thuis laten werken... Mijn man baalt hier ook ongelooflijk van want hij kan nu overdag niks voor mij betekenen en voelt zich er zo rot onder. De 2 oudste zitten dan op school en blijven nu ook over tussen de middag omdat ik het niet trek om op en neer te lopen,ook al zit de school echt om de hoek. Mijn oudste kan alleen naar huis maar de middelste kan nog niet alleen naar huis,ze is net 5! School staat ook (logisch) niet toe dan de oudste (8 jaar) haar jongere zusje mee naar huis neemt (ik vind dat ook geen fijn idee omdat onze 5 jarige een behoorlijk eigenwijsje is) Thuis heb ik nog een kleine dame rond lopen van 22 maanden dus daar moet ik ook achteraan geregeld nu ze echt op ontdekkingstocht is Normaal geen enkel probleem maar nu met de pijn een hele klus omdat elke stap door merg en been gaat qua pijn. Ik heb zoveel pijn,ben moe of eigenlijk gewoon op... Rust nemen gaat niet zo gemakkelijk met 3 kindjes in huis,kan het huishouden ook niet laten voor wat het is dus ik doe wat ik ''kan'' zodat het er wel toonbaar uitziet in huis. Maar ik zit zo met mijn handen in het haar. Enige wat ik nu mag voor de pijn als ik gewoon thuis ben is paracetamol. Enige moment in de week is de nacht dat ik in het ziekenhuis slaap op de prik waar ook de pijn mee weg gaat (en een slaapmiddel) Ik snap wel dat ik die prik maar 1x in de week kan omdat de baby het ook binnen kan krijgen. Maar hoe moet ik de tijd nog doorkomen? Ik heb vandaag al zo hard gehuild omdat ik er gewoon echt doorheen zit. Vrienden hoef ik niet op te rekenen want of ze hebben geen tijd (werk) en andere familie hebben het ook te druk met werk en hun eigen gezin. Ik weet echt even niet meer hoe ik het moet doen... Ik had wel verwacht en rekening mee gehouden dat de laatste weekjes zwaar zouden worden maar zo zwaar met zoveel pijn had ik nooit verwacht. Mijn lijf is zo op,ik zelf ben ook echt helemaal op.... Ik heb geen idee wat ik met dit bericht wil maar moest het gewoon even kwijt. Voel me een enorme zeur want ik ben niet iemand die je snel hoort over pijn of vermoeidheid maar het is zo erg dat ik er echt zo doorheen zit
Ik kan helaas niks voor je betekenen maar wil je wel een virtuele dikke knuffel geven!! Hopelijk dient je kleintje zich iets eerder aan zodat je daarna weer kunt gaan herstellen! Sterkte nog even met de laatste loodjes!!!
Ik voel met je mee! Ook ik heb een zware zwangerschap en onze oudste heeft een beperking, ik kan echt niet voor hem zorgen. Gelukkig heeft mijn man wel een fijne baas en kan mijn man buiten schooltijd thuiswerken. Echt frustrerend zeg dat jouw man dat niet mag, zowel voor je man als jou. Zou het misschien een mogelijkheid zijn dat de gyn een korte verklaring schrijft dat je meer rust nodig hebt zodat je man die aan zijn baas kan geven. Is toch van de zotte dat zijn baas even bepaalt dat jij het nog wel aankan.
Allereerst veel sterkte! Weten vrienden/familie hoe erg je er doorheen zit? Dan kan vast toch wel iemand tijd vrijmaken om te helpen? Als ik zou weten dat iemand in mijn omgeving het zo zwaar heeft dan zou ik echt wel m'n best doen om bij te springen. En is er misschien iemand op school (bijvoorbeeld een moeder van een vriendinnetje) die de kinderen even naar huis kan brengen? Als je het vraagt zijn mensen vaak bereid om te helpen! Heel veel succes/sterkte!
Ze weten hoe erg ik er doorheen zit en hoeveel pijn ik heb. Op school vragen moeders uit de klassen mijn dochtertjes vaak hoe het gaat en dan zeg ik ook dat het heel zwaar is en ik heel veel pijn heb. Maar niemand die eens zegt: Goh,ik neem ze wel eventjes mee. Krijg zelfs nog dagelijks de vraag of hun kindjes bij ons kunnen komen spelen.... Geloof niet dat de andere ouders op school de woorden zoals veel pijn en het heel zwaar hebben,gewoon echt niet snappen. Ik zou het nooit aan een zwangere die veel klachten heeft vragen of mijn kinderen daar kunnen spelen. Het komt niet vaak voor dat mensen vrijwillig daar staan en aanbieden om mijn kids even mee te nemen. Het is dat mijn oudste het zelf vraagt aan de andere moeders zonder dat ik het door heb want opeens heeft ze dan een speel date Vorige week zei een ouder tegen mijn oudste: Ja het kan nu wel eens een keer bij jou he! En dan komen ze mij vragen of dat goed is. Ik leg dat de situatie uit maar er is op school qua ouders weinig begrip voor ofzo... Familie weet ook hoe zwaar ik het heb en vrienden ook maar buiten 1 vriendin en mijn ouders en man om heb ik niemand die eens kan helpen. Maar die vriendin werkt echt super veel en komt dan elke zondag bij mij helpen met het huis poetsen,mijn moeder werkt fulltime in de zorg met zwaar verstandelijk gehandicapten en is ook de jongste niet meer dus ze doet haar best waar ze kan maar kan ook niet alles,mijn vader kan het niet aan om op 3 kindjes te passen want dan raakt hij compleet gestresst want hij kan er echt niet tegen (wel als we op bezoek zijn maar hij alleen met 3 kids gaat m echt niet worden) en overige familie is weinig contact mee. Iedereen is maar druk druk druk. Hebben wel allemaal aangeboden om te helpen als het nodig is maar als ik het vraag dan is het altijd; Nee sorry,ik kan niet... Voel mij echt aan mijn lot over gelaten. Mijn man belde net,is godzijdank onderweg naar huis,dat hij het ziekenhuis gaat bellen omdat de pijn ondragelijk is. Nu zit ik heel even achter de laptop maar verga echt van de pijn. Ik weet gewoon niet waar ik het zoeken moet. Zitten gaat niet,lopen al helemaaaaal niet want ik heb gewoon steeds uitval in mijn linkerbeen (zenuw beklemd?? Zo voelt het wel) Liggen doet ook gruwelijk veel pijn... Godzijdank willen ze bij 37 weken gaan kijken of ze mij kunnen inleiden,dat staat al vast maar dan moet ik deze laatste weken nog even door maar het zijn wel meteen de aller heftigste weken ooit
Wat verschrikkelijk zeg! Lees gewoon de wanhoop uit je bericht. Kan je man geen zorgverlof opnemen? Dat is er toch voor situaties als deze?
Wat een rot situatie! Jammer dat er niet meer uit zichzelf wordt aangeboden, maar als ik jou was, zou ik het zelf vragen aan andere moeders. Zolang je zelf nog op school komt, hebben ze misschien niet door dat het echt te zwaar is. Vraag een aantal ouders die sowieso langs je huis komen (dat moet haast wel als je zo dichtbij woont), om je kids 1 dag te brengen of te halen. Dat zal al veel schelen voor je. Het is een drempel om te nemen, dat begrijp ik. Succes! Groetjes Suzanne
Wat heftig zeg!!! Snap heel goed dat je je alleen voelt!! Is het misschien een idee om je jongste eventjes naar je vader te brengen? Begrijp dat 3 kinderen teveel is voor hem maar dan heb je in ieder geval even rust voordat de 2 oudste weer naar huis komen. En je schoonouders? Wat eerder al genoemd werd is ook een goede, laat je VK een briefje schrijven voor je man. Misschien dat het dan wel serieus genomen wordt. Ik verbaas mij er altijd weer over hoe makkelijk gedacht wordt over een zwangerschap... Zo jammer dat maar weinig mensen echt inlevingsvermogen hebben.... Wil je heel veel sterkte wensen!!!
Precies dit. Aangeven dat het heel zwaar voor je is en dat het heel veel zou schelen als je niet 2x per dag naar school hoeft te lopen en vragen of ze je oudste 2 kunnen halen of thuisbrengen (liefst nog thuisbrengen na een speeldate ). En de buren vragen of ze eventueel een keer voor jullie zouden willen koken of boodschappen meenemen als ze toch gaan. Veel mensen willen best iets voor je doen maar weten niet zo goed wat, maar als je het concreet vraagt is het meestal geen probleem. Ik zou je man laten informeren naar het opnemen van zorgverlof, dit kan ook in halve dagen of een paar dagen per week, en dan scheelt het al. En is het mogelijk je jongste een paar keer per week een ochtendje uit te besteden (evt via gastouderbureau/kdv)? dan kun jij rustig nog even een paar uurtjes slapen of rustig aan je dingen doen in huis zonder afgeleid te worden.. en via helpling of via via iemand een keer je huis laten doorrazen zodat het er weer een beetje schoon is. Zijn wel opties die geld kosten, maar je moet wat en je rust is nu het belangrijkste, want als je nu doorgaat en dan straks een prematuurtje in het ziekenhuis hebt én nog klachten én 3 kinderen thuis is het niet beter dan nu..
Hoe is het afgelopen nadat je man het ziekenhuis heeft gebeld? Hopelijk kunnen ze daar wat voor je doen!!
Pff heftig zeg. Maar helaas wel herkenbaar. Ik heb een bed in de woonkamer staan, waardoor ik iets meer rust krijg. Gelukkig hier wel veel hulp van familie en schoonfamilie. Verder ook helaas geen advies, hier nu bijna 32 weken en weet ook niet hoe de laatste loodjes door te komen! Bij mij zal de pijn helaas ook niet weg zijn direct na de zwangerschap, helaas zit het ook niet alleen in mn bekken. Mocht je eens van je af willen praten/schrijven je mag me altijd een pb sturen.
Als je weer naar het ziekenhuis moet om te slapen kan je man zn werk dan niet bellen om te zeggen dat je bent opgenomen? Hun weten toch niet voor hoelang je bent opgenomen? Dan kan hij vragen of hij thuis mag werken? Tis maar ff een idee hoor. En ik ken het maar al te goed hoor dat iedereen zn hulp aanbied maar puntje bij paaltje heeft ineens niemand tijd. Heel veel sterkte!
Helpt het misschien voor je om met krukken te lopen? Ik had er veel baat bij door de ondersteuning, en nog een voordeel mensen zien dat je slecht ter been bent... Ik weet precies hoe de pijn voelt, kon zelf ook niks meer. Je moet ontzettend oppassen dat je nu niet te ver gaat, dus ik zal zeker krukken of zelfs een rolstoel overwegen. En zoek na de bevalling een goede therapeut (fysio manueel chiropractor) ga proberen wat bij je past en wat werkt.
Wat zijn jullie lief!!! Jullie reacties doen mij echt veel! Mijn man heeft gisteren het ziekenhuis gebeld en onze eigen gyn had dienst dus dat was een ''geluk''. Het staat nu wel vast dat ik bij 37 weken echt ingeleid ga worden want ook de gyn zei dat de pijn onmenselijk geworden is. Hij heeft medicijnen voorgeschreven en gisteren moest mijn man bij hem morfine tabletjes komen halen. 1 ingenomen maar de pijn ging niet weg en was helemaal van de wereld. En beroerd dat ik er van ben geweest de hele nacht,voel me nu echt een zombie Net kon mijn man morfine pleisters ophalen bij de apotheek maar na dat pilletje van gisteren avond durf ik die pleisters echt niet te gebruiken. Wat een eng spul is dat en ik word zoooooo suf van die medicatie en misselijk,duizelig,zweten....bah... Het was ook om te proberen en te kijken hoe ik er op reageer maar het is dus niet voor mij weggelegd! Het is ook voor een paar dagen want ik moet bij 36 weken stoppen ermee zodat het helemaal uit mijn lijf is en uit het lijfje van de baby anders kan ze bij de geboorte ademhalingsproblemen krijgen. Gisteren heeft mijn man ook contact gehad met zijn baas ivm zorgverlof maar zijn baas wil dat niet geven,dan moet hij maar vakantie dagen opnemen en dan direct na de bevalling weer komen werken...(buiten de dagen verlof na dan) Maar mijn man heeft juist 2 weken na de bevalling vrij genomen zodat hij dan kan helpen omdat de kans groot is dat ik een keizersnede krijg ivm stuitligging van de baby. Maar zijn baas onderschat het echt enorm... Hoorde zijn baas gisteren ook zeggen door de telefoon: Ja,pijn hoort erbij he,het is vervelend maar geen reden om thuis te werken. Halloooooo.....Morfine tegen de pijn...!!!! Ik zei ook al tegen mijn man dat hij gewoon moet zeggen dat ik in het ziekenhuis lig ofzo want dat kunnen ze niet checken en als ze het ziekenhuis bellen krijgen ze toch geen informatie over mij. Maar hij heeft dat niet gedaan,maar gaat vandaag wel met zijn baas praten en de situatie eens goed uitleggen face 2 face. Ik snap ergens ook heel goed dat mijn man ''wil'' werken want met dadelijk 4 kindjes hebben we het geld hard zat nodig en als hij met zorgverlof gaat krijgt hij ''maar'' 70% uitbetaald. Hij heeft het er echt wel voor over hoor maar het feit is dat zijn baas gezegd heeft dat als hij vrij gaat nemen hier om hij gewoon echt zijn baan kan gaan verliezen. Ik ben geen fan van zijn baas... Vanaf dag 1 dat mijn man daar ging werken al niet. Het is echt zo'n gladde patser in dure auto,duur pak,alles merk en een grote flirt met elke vrouw....bah! En zijn mening is dat je gewoon moet werken voor je centen,ongeacht wat er gaande is. Voorbeeld: Laatst hadden we een begrafenis en mijn man kreeg alleen vrij in de uren dat de dienst was,daarna moest hij gewoon komen werken... Die baas heeft echt geen gevoel,dat is echt geen mens!:x We hebben wel gedacht aan krukken of een rolstoel. Al is het maar voor thuis of als ik ook eens gewoon lekker naar buiten wil want ik ben echt een kluizenaar aan het worden nu... Zit hele dag thuis en de muren komen op mij af dus krukken of rolstoel zou wel een uitkomst zijn dus daar ga ik in ieder geval achteraan vandaag. Uitleenpunt van de thuiszorg winkel zit hier in het dorp dus zal die dadelijk gaan bellen. En straks weer contact met de gyn ivm de medicatie. Moest contact opnemen als het niet deed wat het moet doen. Wellicht dan toch opname met pijnbestrijding in het ziekenhuis of andere medicatie tegen de pijn. Maar morfine.... Ik doe het echt niet meer want het is link spul als je het opeens moet slikken en je het niet gewend bent en dan ook nog eens overdag een kleintje van 22 maanden hebt rond rennen en er 2 na schooltijd hebt rond rennen.
Nog 11 zware dagen meid. Pfffff ik word ook mega beroerd van morfine dus snap dat je die niet wilt. Wb zorgverlof...volgens mij mag die niet geweigerd worden als je geldige reden hebt (bewijsbrief van bijvoorbeeld de gyn.) Hij mag het wel weer intrekken als jij in het ziekenhuis komt te liggen. Om de stomme reden dat je dan uiteraard daar verzorgd word. Ik zal er eens op googlen en opzoeken wat je kunt qua zorgverlof. Die directeur moet echt een pets om zijn oren.
Die baas van mijn man die hoeft van mij ook echt niet op kraamvisite te komen. Dat wil zijn baas heel graag want dat is persoonlijk... Blegh.... Hij met zijn persoonlijk... Ik weet dat ik het thuis wel redt als mijn man er is want mijn man is een top vader en huisman (huisman als het moet he hahaha) dus ik kan dan gewoon mijn tijd uit gaan zitten zeg maar. We zaten er ook aan te denken om een bed beneden te zetten waar ik dan ook zal slapen zodat ik niet steeds de trap af en op moet als ik bv naar de wc moet in de nacht enzo mja we hebben geen bed over en al rondgevraagd aan kennissen,familie en vrienden maar die komen ook niet verder dan een stretcher haha dus dat schiet niet op Dan lig ik bijna op de grond haha. Zal de gyn straks vragen een briefje te schrijven voor zorgverlof. Wie weet gebeurd er dan wel wat want als ik zo nog 11 dagen door moet dan ben ik gebroken tegen de tijd dat ik ga bevallen. Mocht de baby gedraaid zijn en goed liggen dan ga ik dus gewoon bevallen maar ik wil daar wel de kracht voor hebben en niet uitgeput de bevalling in gaan door de pijn waar ik al weken mee rondloop en wat steeds erger word en niet minder zal worden de komende dagen. Las trouwens net dat je ook een bed kan huren van de thuiszorg?? Weet iemand hoe dat dan zit? Is dat ook voor zwangere die bedrust moeten houden,wat ik eigenlijk zou moeten doen (maar omdat dat niet gaat nu,heb ik dus die morfine gekregen om toch de dagen door te komen mja zo kom ik de dagen ook niet door... Zo ziek voel ik mij er door!) Maar hoe zit dat met zo'n bed? Heb ik daar recht op? Of is dat voor mensen die echt erg ziek zijn? Kan er echt niks over vinden en had net gebeld naar de thuiszorg winkel maar word niet opgenomen,krijg meteen een stom bandje...
Wat een verhaal Blue Water. Heel erg vervelend dat je zo'n pijn hebt. Een bed kan je volgens mij zeker wel aanvragen. Te dikke mama's die thuis willen bevallen moeten ook zo'n bed aanschaffen, omdat ze anders de trap niet afgedragen kunnen worden ivm calamiteiten. Ik neem aan dat met jou reden dan ook het wel toegekend wordt, mocht dat moeten.