Soms heb je van die dagen dat je nadenkt over je leven, dat had ik vanmiddag dus. Vroeger als kind zijnde wilde ik net zo worden als mijn moeder, thuisblijfmoeder. Het leek me geweldig! Min of meer is het ook zo gegaan eigenlijk, ik ben 5 dagen thuis bij mijn dochter en werk 2 dagen, ben gelukkig getrouwd, woon in een leuk (huur)huis met tuin in een kindvriendelijke buurt. Het enige wat jammer is, is dat mijn man schulden heeft waardoor we financieel wat minder ruimte hebben. Maar al met al zijn we best gelukkig. Hoe is dat met jullie? Is het leven precies wat je er van voor had gesteld of juist helemaal niet?
Ja, eigenlijk kan ik wel zeggen dat ik alles heb waar ik van droomde . Huis, auto, hond, baan die ik wilde, man, kind(eren).
Nee totaal niet. Sowieso een heel andere baan als dat ik voor ogen had....daarnaast is mijn man ziek (2x een beroerte gehad) hij is nu 35, maar er zijn dagen bij dat het heel zwaar is, veel rekening houden met, ben ook mantelzorger... De goede dagen geniet ik extra van en houden me op de been. Daardoor houden we het waarschijnlijk bij 1 kindje, terwijl ik er altijd 2 wilde. En toch....ben ik best gelukkig al met al.
Kan het niet mooier maken Ik had nooit gedacht dat ik half verlamd zou raken dat ik een aantal keer per week de grond van dicht bij mag bekijken en zon 2 keer in de week zulke verschrikkelijk spasme aanvallen krijg dat dat ik stik en uiteindelijk compleet van de wereld raak... Nee dat zat niet echt in mijn planning.
Nee, maar waar ik vroeger van droomde was ook helemaal niet belangrijk (veel geld) verder dacht ik een leven lang perfect familie te zijn en gelukkig te zijn daarin, dat is ook anders gelopen, maar daardoor ben ik nu wel heel erg gelukkig in de liefde en met mijn kinderen en wie weet ooit samen met mijn vriend nog wel een kindje, wel met geen rode rot cent, maar dat komt wel weer.
Ja en nee. Ik heb een job die ik graag doe, heb een eigen huis met tuintje waar ik nu zelfs nog een bijbouw aan kan zetten, maar ik had niet echt voor ogen om op mijn 27 weduwe en alleenstaande moeder te worden. Mais bon, dat komen we ook wel weer te boven, los van die opdoffer mag ik niet klagen. Geen financiële problemen, een leuk huis, leuke vrienden, lieve familie en een topkerel van een zoontje.
Uiteindelijk wel....maar daar heb ik wel tig jaar voor moeten knokken met heel veel ellende, bloed, zweet en tranen. 😪 Maar de laatste vijf jaar ben ik héél gelukkig en is mijn leven mooier dan ik ooit had durven hopen en dromen. Ik ga ervan uit dat zo verschrikkelijk als de eerste helft van mijn leven was, zo mooi de tweede helft zal zijn. Al zeg ik het zelf.....dat hebben we wel verdiend! 😊
Ja. Wilde een beter dan ik had. En heb het gekregen met veel, vallen en opstaan. Mijn wens was dat mijn kinderen een stabiele jeugd zouden hebben. Daar knok ik nog elke dag voor.
Nee, ik had nu getrouwd willen zijn en dacht ook echt dat dat op m'n (bijna) 30e wel gelukt zou moeten zijn. In werkelijkheid ben ik alleenstaande mama (al sinds de zwangerschap) en doe ik alles in m'n uppie. Ik doe ook totaal ander werk (accountantskantoor) dan ik vroeger wilde worden (pedagoog) Ben niet ontevreden, heb het grootste geschenk... m'n zoontje, hij maakt alles goed
Grotendeels wel, alleen ben ik geen thuisblijfmoeder zoals ik vroeger hoopte. Ik weet wel zeker dat ik minder fijn in mijn vel zou zitten als ik wel thuisblijfmoeder zou zijn.
Ja, huisje boompje beestje baby.. Schat van een vent en beide een goed inkomen en lieve familie en vrienden om ons heen. Maar uiteraard heeft elk huisje zn kruisje.. Maar ik ben zeker niet ontevreden.
Heftig Ik heb wel eens meegekregen dat jou gezondheid nou niet bepaald om over naar huis te schrijven is maar dit had ik ook niet verwacht. Mag ik vragen of je dit altijd hebt gehad of dat dit n.a.v. een ongeluk o.i.d. is ontstaan? OT: Nee niet echt, maar dat wil niet zeggen dat het dan per definitie slechter is Wilde vroeger altijd 3 kinderen. Waarom ik dat eigenlijk wilde dat weet ik niet. Maar ik moet er nu echt niet aan denken. 1tje, heel misschien nog eens een tweede and thats it. Qua huis had ik dit ook niet verwacht. We hebben een koophuis. Vroeger dacht ik altijd dat koophuizen voor rijke mensen waren en dat ik dat nooit zou kunnen betalen. Nu hebben we een mooi een-gezin koophuisje waar ik heel trots op ben. Qua man heb ik nu beter dan ik durfde te dromen. Werd vroeger soms gepest en de jaren dat ik niet werd gepast hoorde ik ook niet bepaald bij de populaire kids. Toen ik mijn ex-vriend trof dacht ik uiteraard dat ik met hem oud zou worden. Nu met mijn huidige man kan ik me echt niet voorstellen wat ik ooit in mijn ex heb gezien. Totaal niet mijn type, vind qua uiterlijk niets aantrekkelijk aan hem. Mijn huidige man is super knap (vind ik uiteraard). Dan ben ik toch wel trots op mijzelf dat ik zo een knappe kerel heb kunnen binnen halen Qua werk is het toootaaaaaaal niet wat ik voor ogen had. Maar ik heb niet de juiste opleidingen af + hetgeen ik wil is bijna geen werk in te vinden dus zodoende eigenlijk maar in het huidige werk terecht gekomen. Maar dit is niet iets wat ik leuk vind. Had overigens het allerliefste thuisblijfmoeder willen worden maar dat zit er helaas niet in.
Nee, het is compleet anders maar ben er niet minder blij om. Zag een of andere hippe baan voor me, had nooit gedacht voor mijn 35e kinderen te krijgen, soort van vrij, zorgeloos leven al wijntjes drinkend in mijn tuin, Ik ben nu thuisblijfmama, werd op m'n 27e moeder, jaar later kwam de tweede. Verder eigenlijk wel zorgeloos, lekker in het buitenland, we hebben het erg goed. Ben gelukkig, maar het is niet zoals ik vroeger bedacht had.
Idd daar kom je pas achter als het fout gaat. Maar vermaak me nog prima hoor hehehs. Zijn ook zat dingen die beter zijn dan ik gehoopt had... zo had ik nooit gedacht het lichaam (uiterlijk) te krijgen wat ik nu heb.