Geen idee of er al zo een topic bestaat, maar goed dan nog maar een. Mijn ouders zijn 19 jaar geleden gescheiden. Ze kunnen niet meer samen. Vader wel met moeder maar moeder wil niet bij vader. Half zus wil ook niet bij vader ( is niet haar vader maar hebben wel 9 jaar samen in een huis gewoond) Verjaardagen moeten altijd in tweeën gevierd worden. Nu mijn meisje 1 word moet ik dus weer twee tijden regelen. Nu wil ik zus in de ohtend met moeder en nog wat mensen en in de middag mijn vader met vrouw en vrienden. Nou werden mijn moeder en zus er vreselijk boos over. Omdat ze het gevoel hadden op de tweede plaatst te komen. Gaf al aan dat ik al steeds moest kiezen en nu eens andersom denk. Vonden ze niet eerlijk en zijn boos. Ik heb ervoor gekozen in de middag de taart te doen waar ze in mag slaan en dat was toch helemaal een punt. Wat moet ik hiermee
Wij hebben hier hetzelfde probleem gehad met de ouders van mjn vriend. Maar op een gegeven moment gezegd: "We vieren het dan en dan, en lijkt ons leuk als je wilt komen. Ja, pa/ma zal er ook zijn." Dus gewoon die keuze niet geven. En toen zijn ze allebei gekomen en in het begin was het onwennig maar het gaat nu prima. Wij hebben er in het begin ook telkens ruzie over gehad, is het niet met de een, dan wel met de ander. Dus waarom zou jij al die drukte jezelf op de hals halen als het toch nooit goed is? Succes meid!
Ik zou dus géén twee tijden regelen! Jou meisje word 1 , het is jullie dag! Zij zorgen er maar voor dat ze voor dit soort momenten even wel door een deur kunnen!
Tja, gescheiden ouders...soms kan het lastig zijn. Ik heb er zelf ook enige ervaring mee, en hoe ik erover denk is het volgende: je dochtertje is jarig, het gaat dus om je dochtertje. Vinden zijn haar niet belangrijk genoeg om hun (kinderachtig)gedrag even aan de kant te zetten - dan komen ze maar niet. Je viert háár verjaardag en niet een opa-verjaardag en oma-verjaardag. Ik vind je al méér dan coulant om het op 2 tijden te doen, want in de situatie die ik ken gebeurt dat al niet meer. Je komt wel en je gedraagt je maar even, of je komt niet. Het gaat niet om jou het gaat om je kleinkind! "ze kunnen niet bij elkaar in 1 kamer.." Ja natuurlijk KUNNEN ze dat wel (je moeder dan in dit geval) maar WILLEN het niet. En bij mij zouden ze weinig te willen hebben.
Het op deze manier vieren. En dan haar eventueel de keuze laten om 's middags te komen als je de taart doet, maar dat dan je vader er ook bij is. Zij is uiteindelijk degene die niet bij je vader in 1 huis wil zijn, andersom is geen probleem. Ik vind het altijd zo erg als gescheiden ouders hun kinderen voor zo'n probleem zetten. Kunnen ze niet gewoon voor 1 keer (een paar uurtjes) hun eigen strubbelingen aan de kant zetten. Maar ja, ik weet dan ook niet wat er gebeurd is. Maar kom op, ze zijn 19 jaar geleden gescheiden..
ook als ik een feestje heb helegedoe.maar ik gooi me planning niet om wie niet wil komen blijf maar weg dan zo lekker makkelijk
Ook al is het heel moeilijk, maar maak er vooral niet jou probleem van. Het is een probleem van en tussen je ouders! Superlief als jij de verjaardagen op twee tijden viert, maar eigenlijk zouden ze zo volwassen moeten zijn om even de problemen opzij te zetten voor jou en je dochtertje. Er komen vast ook nog momenten die op geen enkele manier te splitsen zijn, zoals een huwelijk of diplomauitreiking oid, en wat dan??? Ik vind het dus echt niet kunnen dat je moeder boos op jou wordt. Succes!
Ja nou, dát zal een lekkere sfeer geven op zo'n dag. Ik zou gewoon twee tijden regelen. Niet omdat zij zich nou zo volwassen opstellen, maar omdat gewoon uit ervaring blijkt dat de boel verziekt wordt als ze samen in één ruimte zitten en je daar geen zin in hebt. Het is heel vervelend als twee ouders niet door één deur kunnen, maar het is wel een feit waarin jij je weg moet zien te vinden... Zelf zou ik dan kiezen voor de weg die 't minste spanning oplevert, omwille van m'n kind.
zoals gezegd leg het bij haar. het is niet haar feestje maar dat van je dochter, benoem dat het belachelijk is dat ze boos op jou wordt. het idee alleen al zeg. en geef haarzelf de keuze óf ze komt in de ochtend zonder gezeur meer van haar kant. óf ze komt in de middag voor de taart en dan samen en ook zonder gezeik van haar kant. de volgende keer zou ik niet eens meer een ochtend of middagtijd doen.en haar dat ook haarfijn mededelen. gewoon 1 feestje en dan moet je moeder maar buigen óf barsten.
wat ik niet snap is dat jij je druk gaat maken over de verjaardag van je kleine.. laat ze t lekker uitzoeken... willen ze komen dan komen ze..willen ze niet komen dan komen ze toch niet. komen ze elkaar tegen.. pech gehad.. dit is toch jullie dagje.. je hoort toch te genieten van de verjaardag van je kleine? snappen ze dat dan niet? mijn ouders zijn ook gescheiden en gaan ook niet meer samen.. goede oplossing.. papa verhuisd naar thailand.. geen last meer van elkaar en......... een leuk vakantie adres
ik sluit me bij velen aan, i tijdstip, je kindje is maar een keer 1 jaar! jiep hiep hoera!!! dusssssss kappen met die onzin, wie komt goed wie niet komt krijgt spijt dikke knuffel en alle komt goed zoiezo , focus je op jouw gezinnetje mamaatje123
ik zou zeggen ik houd het maar 1x, en als je het niet kan opbrengen om als volwassen een beetje normaal te doen op de verjaardag van een kind dan moet je maar wegblijven! het draaid niet om hun maar om je kindje!!
Dit vind ik dus ook. Nu ben jij je aan hun aan het aanpassen en krijg je evengoed commentaar. Voor mij zou het klaar zijn, gewoon vertellen wanneer (waar hoelaat) je het viert, zeggen dat pa/ma ook komt en dan is het aan hun om te kijken wat ze doen.
Is best lastig, aan de ene kant ben ik het met de meerderheid eens dat het jouw probleem niet is en ze volwassen mensen zijn die zich volwassen moeten kunnen gedragen... MAAR aan de andere kant ben ik het ook met mijkeltje eens dat de sfeer dan ook om te snijden zal zijn.. en of je daar nu zo gelukkig van wordt. Als je er voor kiest om 2 verschillende tijden te doen zou ik wel proberen om het niet jouw probleem te maken. Dus wel heel duidelijk tegen je moeder van jij dwingt mij om 2 verschillende momenten te doen en dit is mijn oplossing PUNT en dan verder geen discussie aan proberen te gaan (ik weet het klinkt heel makkelijker)
Heb hier precies hetzelfde... en ouders zijn nog wat langer gescheiden... ruim 24 jaar.... en de rest van de familie gaat ook allemaal niet samen..... De eerste verjaardag is vader geweest.... nu vond moeder dat zij dan de keer dr op mocht komen en dat ik dan vader maar moest weigeren.... Heb haar toen duidelijk uitgelegd dat ik op die datum een feest vier, en gewoon iedereen uitnodig.... dat het HAAR probleem is,.... en dat ze hetzelf maar uitzoeken.... Tis triest dat kinderen met scheidingen de dupe worden, maar dat het zelfs gewoon doorgaat op de volgende generatie.... kom op zeg!!! Kunnen ze niet gewoon voor één dag en uit goed fatsoen in één ruimte zitten.... gewoon voor de kleinkindjes.... hoeven ze toch niets tegen elkaar te zeggen.... pffff.....
helemaal herkenbaar alsof ik mijn eigen verhaal lees ik ben het toch wel eens met de meeste mensen dat het jullie dag is en dat je ouders zich maar aan moeten passen maar ik zie ook jou kant, tenminste zo ervaarde ik het zelf.... je zit de hele dag in spanning van gaat het wel goed bla bla... dan heb je ook geen fijne dag lijkt me prcies eigenlijk zoals lotte82 zegt vanaf bekend werd dat ik zwanger was hebben mijn ouders tegen elkaar gezegd dat ze normaal met elkaar omgaan i.v.m de kleine en dat gebeurt gelukkig ook, daar komt nog bij dat dat voor ons extra onwennig was omdat mijn moeder hetrouwd is met de broer van mijn vader, nu gaan ze allemaal goed en netjes met elkaar om, en soms voor mijn gevoel net iets te goed hahah ondanks dit lastige parket hoop ik dat je een hele fijne eerste verjaardag hebt van je kleintje!!!
Klinkt mij als zeer bekend in de oren. Mijn ouders zijn 25 jaar geleden gescheiden (pffff wat een eeuwigheid geleden zeg, nu ik het zo eens neerzet), maar in het begin hadden wij hetzelfde probleem. Toen wij nog thuis woonden werden onze verjaardagen in twee etappes gedaan, eentje bij ma en eentje bij pa thuis. Toen wij (mijn zusjes en ik) op onszelf gingen wonen, ging men er eigenlijk vanuit dat we dat zouden blijven doen, dus twee tijdstippen, om maar te zorgen dat ze elkaar niet zouden tegenkomen. Daar zijn we een paar jaar in meegegaan. Totdat we het redelijk zat waren en we hebben aangegeven dat ze zich maar eens wat volwassener moesten gedragen en dat wij niet meer onze verjaardagen dubbel zouden vieren. Het is ons niet in dank afgenomen, maar ze hebben zich vermand en nu zijn we zelfs zover dat ze met elkaar kunnen praten (overigens een proces van jaaaaaaren), en toen mijn oma van vaderskant overleed, is mijn moeder zelfs naar de begrafenis geweest. Het zijn geen vrienden, ze geven elkaar een hand op verjaardagen en andere gelegenheden, maar in ieder geval is de koude oorlog over. Zeker als er kleinkinderen in beeld komen, gewoon voet bij stuk houden en maar 1 tijdstip doen, ze houden zich maar in en als ze dat niet voor een paar uurtjes per jaar kunnen doen, moeten ze zichzelf maar eens ernstig diep schamen.