Gefeliciteerd met de geboorte van jullie mooie meisje, en gecondoleerd met het vreselijk grote verdriet. Ik herken zoveel van wat je schrijft, ook al is mijn verhaal totaal anders. Heel veel sterkte.
Jeejte wat heftig zeg, dan ben je al zo'n eind op weg. Gefeliciteerd met jullie dochter en gecondoleerd met het verlies. Huilen helpt niet zeg je maar ik denk dat huilen wel help om je emoties te uiten, opkroppen dat helpt m.i. niet. En dat is toch ook niet erg? Laat ze maar lekker gaan die tranen, terecht bij zulk intens verdriet. Het is heel heftig wat je hebt meegemaakt. Hoe gaat het met je? Heel veel sterkte.
Ha meiden, bedankt voor jullie lieve berichtjes. Ik weet niet zo goed hoe ik er mee om moet gaan..ik besef heel goed dat ik moeder ben geworden..maar het nu niet daadwerkelijk kan zijn. Het kamertje blijft leeg... Op het ene moment voel ik me sterk.. maar zodra ik denk aan hoe het had kunnen zijn...ben ik ontroostbaar. In mijn omgeving worden zoveel baby's geboren... bij ieder berichtje dat er weer een baby is geboren of dat iemand zwanger is ...raak ik helemaal van slag. Ik wilde zo graag een goede moeder voor haar zijn. Ik heb het gevoel alsof we haar aan haar lot hebben overgelaten...een enorm schuldgevoel... " had ik maar" ... maar daarvoor is het allemaal te laat. Vind het erg moeilijk om niet meer zwanger te zijn. Ze had nu nog maar een kleine 7 weken veilig in mijn buik moeten zitten. Kamertje was bijna klaar..kleertjes hingen in de kast...... Mijn toekomstbeeld is even helemaal weg... Was er zo vanuit gegaan dat we binnenkort echt met zijn drietjes zouden zijn... Loopt het toch ineens totaal anders... lege buik..lege babykamer... enige houvast zijn de foto's en het bezoeken van haar grafje. Vanmiddag hebben we gesprek met psycholoog...hopelijk helpt zij ons op weg om dit alles een plekje te kunnen geven...
Wat goed van je om te gaan praten met een psycholoog. Het is ook moeilijk om alles 'een plekje' te moeten geven. Je leeft in een roes en je moet over een tijd weer deelnemen aan de wereld. Wat nu zo onbelangrijk is geworden. Je bent een goede moeder! Je houdt veel van je meisje en hebt gedaan wat je kon uit liefde voor Lisanne! Neem goed de tijd voor jezelf. Veel sterkte.
Wilde ook reageren op het 'huilen helpt niet'. Natuurlijk helpt huilen wel, je emoties moeten eruit. Huilen, praten, misschien zelfs boos schreeuwen of ergens op slaan. Je voelt vanalles en dat is niet zomaar weg. "Je moet het accepteren" schrijf je ook, nou, dat komt nog wel hoor, nu mag je volop rouwen en het helemaal niet willen accepteren. Wees niet te streng voor jezelf! Je hebt je meisje verloren! Wens je heel veel sterkte met het langzaamaan afscheid nemen van Lisanne, hele lieve naam trouwens
Heel veel sterkte, wat vreselijk! huilen helpt je wel, om alles een plek te kunnen geven. Goed van je je dat je naar de psycholoog gaat. nogmaals sterkte, het lijkt me heel erg moeilijk. Ik kan me ook jouw gevoel: `hadden ze nou maar ingegrepen` heel goed begrijpen.
Ik begrijp zó goed hoe je je voelt. Ik herken heel veel van wat je zegt. Het missen van je buik, het klaar hebben van het kamertje en de kleertjes al in het kastje, zo gewenst... Het beseffen hoe het nu eigenlijk had moeten zijn, de toekomst die je dacht te hebben, alles valt weg. Zó enorm veel verdriet, dat is niet te omschrijven. Maar lieverd, hoe enorm heftig het nu ook is, ik beloof je dat het minder wordt. Het kost heel veel tijd en er gaan nog liters tranen komen! Maar langzaamaan kom je er steeds iets meer bovenop, 2 stapjes vooruit en soms een stapje achteruit, maar uiteindelijk komt er weer een toekomst in zicht! Kan je weer uitkijken naar dingen, blij zijn om dingen en zin hebben in dingen. Je moet jezelf niets kwalijk nemen, jij kon hier níets aan doen. Je kindje kon het gewoon niet aan, dat is enorm verdrietig en heel zwaar, maar jij kan daar niets aan doen. Je bent een super mama geweest voor je kindje, je hebt gedaan wat je kunt! Ik hoop dat je alsnog een trotse mama bent en een beetje kunt genieten van de gedachte aan het moment dat je je kindje hebt kunnen vasthouden. Hele dikke knuf en je mag me altijd PBen!
Woorden kunnen niet omschrijven hoe erg ik het vind voor jou en alle ouders die een kindje hebben verloren. Ongelooflijk veel sterkte gewenst in deze moeilijke tijd...