Bij mijn baby is het slapen altijd al niet makkelijk geweest. Laatste tijd lijk het steeds slechter te gaan. Ze is nu 3 maanden. Heb alles eigenlijk wel geprobeerd. Dragen, kinderwagen, rrr, voorspelbaarheid, medicatie reflux, etcetera. Ze kan zelf in slaap vallen maar is vaak na twee minuten opeens weer wakker. Nu bijvoorbeeld. Wanneer ik bemerk dat ze moe wordt gaat ze met een kort slaapritueel haar bedje in met speen. Na 5 min valt ze in slaap, 3 min later wakker en nu lukt het slapen haar niet meer. Gedurende de dag is ze steeds chagrijniger en ze slaapt laatste dagen maar een uur per dag, overdag... Ik ben gewoon ten einde raad. Ik dacht dat het wel beter zou worden, maar eerst sliep ze nog drie uurtjes overdag. Nu echt nog maar 1. Ze valt gewoon heel de tijd nét niet in slaap. Of ze gaapt veel en begint te jengelen en ik zie dat ze moe wordt en ze valt in slaap en dan wordt se automarisch binnen vijf min wakker.. En dan huilen, huilen, huilen. Zou het ooit beter worden? Wat kan ik nog doen? Dit is zwaaaar frustrerend...
Heel herkenbaar. Ik was er teveel mee bezig om de kleine in bed te laten slapen.. Iedereen die zei; neem hem lekker bij je, frustreerde mij alleen maar want ik kwam nergens meer aan toe en genoot niet meer.. Hij sliep alleen maar lopend, wiegend, in de draagzak. In het begin probeerde ik m altijd in bed te leggen met als gevolg; een half uur rond hobbelen voor 10 min slaap steeds. Op n gegeven moment was ik dat zat, en liet ik hem gewoon op me buik liggen. Om 9 uur (geen minuut eerder) accepteerd hij zijn bedje wel.. Ik heb het losgelaten, het huis is een puinhoop, maar ik heb veel meer rust als dat ik had toen ik zo in de weer was met HIJ MOET... Uiteindelijk hadden ze gelijk, vraag me nogsteeds af hoe ik het verder ga doen want wil en kan dit niet altijd blijven doen.. In iedergeval, laat haar gewoon op wat voor manier dan ook lekker slapen. Een uitgerust kind valt beter in slaap dan een oververmoeide.
Oh.. Vergeten bij te zetten, Ik draag dan een sjaal tijdens het lopen zodat hij niet om zich heen kan loeren.. Soms wel jaloers als ik hoor hoe goed andere baby's slapen en ik eerst 2 km moet lopen.. Het is niet anders he
Ik herken het, mijn dochter sliep op die leeftijd nog wel goed in de draagdoek. Ik heb ruim 4 maanden door het huis gelopen, ze was echt een huilbaby, de draagdoek bracht haar gelukkig soms nog tot rust. Houd jezelf voor dat dit overgaat. En als je wanneer ze wakker wordt, meteen weer een speentje geeft en haar sust? Of wiegt?
Even wat dingen die me te binnen schieten... - Slaapt ze toevallig lekkerder op haar buik? - een badje voor het slaapje om rustig te worden - honger??? Flesje??? Succes!!
Herken je de slaapsignalen dan wel juist? Ik heb dat bij mijn zoon nooit in kunnen schatten, dus wat hier hielp was een ritme "inbouwen" maar toen was gij wel alweer wat ouder. Rrr moet je wel ook vol blijven houden, dat is niet iets dat je een maandje uitprobeert geloof ik. Misschien nog ff volhouden. Kan ook zijn dat jouw kleintje veel last heeft van krampjes? Wat hier hielp was lekker samen douchen en buikmassage.
Heel erg herkenbaar dit... Zoontje is nu 5 maanden en het gaat al stukken beter, dus er is hoop! eerste maanden ben ik alleen maar bezig geweest met hem in slaap krijgen... Overdag en 's nachts was het drama. 30x de speen erin, draagdoek tot rugpijn aan toe, wandelen (helpt niet, doet ie nog steeds geen oog dicht), etc. Sowieso is hij een buikslaper, dat doen we al vanaf 6 weken (met aerosleep matrasje), want op de rug is het helemaal nooit gelukt. Nu sinds een maand is hij van de nachtvoeding af, maar wordt hij nog steeds wakker 's nachts. Soms heel vaak, meestal 1x en dan zijn we een uur bezig met een speentje om hem weer in slaap te krijgen. Dus nog steeds niet top, en ik kijk vol jaloezie naar andere ouders die geweldige nachten maken en uitgerust zijn. Hij slaapt sowieso nooit in de auto en in de kinderwagen. Ik herken helemaal je uitputting en het gevoel dat het nooit goedkomt, maar echt: het gaat stapje voor stapje beter!
Hier ook de mannetje van drie maanden. een lief vrolijk opgewekt mannetje. Slapen overdag en nacht ging eerst nog wel, maar ging uiteindelijk steeds slechter. Mijn Benjamin heeft ook verborgen reflux, waar ze vanwege andere klachten (spruw, aft, en allergie) pas erg laat achter zijn gekomen. Nu sinds anderhalve week medicatie. Slaapjes overdag nog niet zo dramatisch als jullie ukkies, maar langer dan 45 minuten ook niet. Na 45 minuten vaak genoeg huilend wakker worden en dan proberen met een speentje te verlengen. Eerst sliep hij s nachts nog goed, maar nu is dat ook sinds twee weken mis en de laatste vier nachten om het uur wakker zo wat. AnnaBLN83, jouw ukkie ook verborgen reflux? Fijn om te lezen dat het slapen steeds stapje beter gaat.
Je zou eens een osteopaat kunnen proberen, kan zijn dat ze ergens een blokkade heeft. Dit bleek mijn zoontje te hebben en was dat de reden dat hij zo onrustig was en zo slecht sliep. Slechts drie behandelingen gehad en toen ging hij een stuk beter slapen. En heb je ook inbakeren geprobeerd? Wij gebruikten de pacco inbakerdoek en dat hielp ook mee
Ik krijg waarschijnlijk iedereen over me heen, maar ik heb haar laten huilen. Na 6,5 week met 10-12 uur per dag huilen deed ik dr zowat wat aan. Ik kon niet meer. Moet ik wel zeggen dat ze ook niet meer sliep bij mij, niet in de wagen, niet in de auto, nergens meer. Totdat ze uitgeput was 's avonds en 6 uurtjes sliep op mijn borst op de bank. Toen was ik op een avond zo overstuur dat mijn vriend (die wakker werd van mijn geschreeuw, hij lag al in bed omdat hij 's nachts werkt) zei: en nu leggen we haar in bed en desnoods dan maar huilen. Na een kwartier was het stil en sliep ze uren. We zijn toen ook meteen begonnen met de regelmaat, dus uit bed --> luier --> fles --> spelen --> moe? Dan naar bed. En ik geef zelfs de fles altijd in dezelfde stoel thuis. Na een dag hadden we een ander kind, wat zelf een ritme heeft ontwikkeld, wat ze nu, na 7 weken, nog steeds heeft. In het begin huilde ze nog regelmatig bij het gaan slapen, nu zelden meer. Het gekke is trouwens dat ze ook nog weleens klagerig kan huilen in dr slaap, dan laat ik haar lekker liggen. We hebben gesproken met huisarts en CB en ik denk dat we nu weten hoe het vele huilen is gekomen. We zijn haar op haar buik gaan leggen, maar wel beneden in de box, want ik durfde haar niet uit het zicht te hebben dan. Dat waren voor haar teveel prikkels. Waardoor ze slechter ging slapen, waardoor meer huilen, waardoor slechter slapen enz enz. Die avond hebben we dat patroon onderbroken en het gaat nu super. We hebben natuurlijk wel eerst bij de huisarts lichamelijke dingen uitgesloten. Nog steeds merken we dat ze snel geprikkeld is. Dagjes weg kunnen nog niet. Ze slaapt hooguit een uurtje in de auto, de rest van de rit is huilen. Als ze uit haar ritme wordt gehaald, reageert ze er echt meteen op. Ik vind dat allemaal niet onoverkomelijk, komt vanzelf wel. Ik ga mee in haar behoefte, dagjes weg en dat soort komt nog wel. En je kan bij haar ook echt niet gaan staan stofzuigen, wat je ook vaak hoort. Dat hebben we allemaal gewoon gedaan in het begin, maar zij wordt er wakker van. Ik zou dat ook worden, dus waarom zou ik van haar wel verwachten dat ze er doorheen zou slapen? Dus het huishouden wordt ook gewoon gedaan om haar ritme heen. Ze slaapt nu ongeveer 15-16 uur per 24 uur, de nachten ook door. Dat zij het goed doet, is voor mij belangrijker dan wat anderen vinden. O, en ja, ik vond het laten huilen ook niet leuk, maar ze huilde toch al zoveel, dit kon er ook nog wel bij. Zij had huilen soms nodig om bij in slaap te vallen. Als ze teveel prikkels had gehad, of uit haar ritme was geweest. En omdat ik haar er telkens weer uit haalde, werd ze alleen maar meer geprikkeld. Nu is dat huilen bijna nooit meer gelukkig. Nou, heel verhaal, sorry. Gevalletje verhaal ook soms kwijt willen, met mezelf verdedigen tegen de oordelen op voorhand
Nee ons kleintje heeft geen verborgen reflux ofzo, ik ben niet zo van het plakken van etiketten. Geloof wel dat het bestaat hoor, maar je hebt ook gewoon slechte slapers zonder verdere reden, zoals je ook baby's hebt die meteen fantastisch slapen. Komt vanzelf goed en is niks aan te doen!
Zo ging het ook bij ons. En ik had dezelfde twijfels. Het mooie is dat je kindje zichzelf langzaam wat van je gaat losmaken. Dat past in de ontwikkeling. Mijn zoon doet dat nu ook. Ik ben nu erg blij dat ik hem de nabijheid heb gegeven waar hij zo hard om vroeg. Rrr en prikkelreductie volhouden had hier totaal geen effect. Het omgekeerde zelfs. Het maakte me gestrest, omdat hij niet in slaap te krijgen was na gaapje 1, in slaap viel met voeden en poepte als ik hem net verschoond had. Toen ik na 9 weken besloot dat in slaap voeden, dragen, wiegen en bij me slapen me meer rust gaven dan wanneer ik er tegen vocht, kwam het goed. Als ik hem droeg, viel hij ook pas in slaap als ik het slaapkapje dicht deed (bondolino) en ritmisch wandelde en op zn kontje klopte. Oh en ik moest niet een hond, koe of mens tegenkomen, want van hoi! Boeh! of waf! werd ie weer wakker. Een maand geleden liet ik mijn blaffende hond uit en ik liep met een buurvrouw gelijk op te kletsen en ik dacht, goh wat issie toch stil daar op mijn rug. Ja hoor, in slaap gevallen. Even voor het contrast En nu vraag ik: ga jij straks lekker slapen? Zl:ja! Dan ga ik je lekker in bedje leggen, krijgt mama nog een kusje? Zl:nee! Daaaa daaah.. En dan ben ik beretrots op mijn mannetje dat helemaal zelf heeft bedacht dat hij het nu af en toe prima zonder mama en papa kan. Heb vertrouwen in jezelf. Het gaat veranderen. Je kindje is nog zó klein. Heeft je nog hard nodig. Je hart volgen is altijd beter dan een methode of advies uit een boekje. Sterkte met het vinden van je eigen weg.
Ik zou eerst nog een osteopaath proberen...mocht erniks medisch zijn...ook ik moet bekennen we hebben haar een dag laten huilen (niet super lang de eerst keer 10 minuten en die keer erna was ze na 5 minuten stil) bij naar bed gaan en ze sliep veel beter. Nog steeds is ze van de ritmes en regelmaat en herkenning. Ze heeft dat nodig. Zo weet ze na mijn verhaaltje krijg ik nog een flesje. Als ik haar boek dicht sla spugt ze de speen al uit..ze weet het gewoon.