Ik zit een beetje met een dilemma. Onze dochter heeft denk ik last van verlatingsangst, al een tijdje. Ik wil haar niet laten huilen, maar daar zit een dilemma bij. Ons meisje is nl heel gevoelig, mijn ervaring is dat wanneer ik haar uit bed haal (wat ik dus wel steeds weer doe, omdat als ik erbij blijf zitten ze overstuur blijft) ze vervolgens overprikkeld raakt (ook al blijf ik in het donker zitten, praat ik alleen zachtjes, etc.). Het gevolg is dan dat ze uiteindelijk overstuur is en ook al is ze dan uit bed, toch blijft huilen in onze armen. Nou heeft mijn man van het weekend geprobeerd wat er gebeurd als hij haar in bed legt en dan toch vertrekt ondanks dat ze dan huilt (ze lijkt dan vaak boos te zijn, niet direct overstuur of verdrietig). Gevolg was, dat het binnen 3 minuten stil was. Wat zouden jullie in deze situatie doen? Haar een paar minuutjes laten huilen waarna ze toch rustig in slaap valt en dus ook aan haar slaap toekomt, of uit bed halen, met meestal het gevolg dat ze overprikkeld/oververmoeid raakt en daardoor overstuur. Of zijn er nog andere geweldige ideeen waardoor ze helemaal niet meer hoeft te huilen?
Hoi hoi, Als ik mijn dochter in bed leg huilt ze ook af en toe maar meestal als ik beneden ben is ze stil of na ongeveer 10 minuutjes. Als ze langer aan het huilen is haal ik haar er eventjes uit en dan is het ook goed.
Lekker laten liggen. Dan huilt ze 3 minuten voor ze in slaap valt. Wat geeft dat ??? Krijgt ze niets van hoor. (ook al is het hartverscheurend voor moeders om te horen) Kijk als ze echt te lang gaat huilen, moet je er wel heen. Maar 3 minuutjes is echt geen probleem hoor.
Maar is dat dan niet gewoon 3 minuten huilen om even de prikkels kwijt te raken? Dat is niet echt heel erg laten huilen toch? Kan me voor stellen dat ze juist door haar gevoeligheid de prikkels even van zich af moet huilen. Als ze nou na die paar minuten door gaat dan zou ik er persoonlijk ook inderdaad weer naar toe gaan. Voel je je goed bij die paar minuutjes laten of vind je dat eigenlijk ook al teveel voor jouw gevoel?
Hier zo'n beetje hetzelfde alleen ons meisje blijft niet liggen als ik haar in bed leg. Die staat meteen rechtop om vervolgens te blijven huilen tot ik haar pak op ons bed leg tot ze slaapt en dan kan ik haar weer terug in haar bedje leggen. Ik heb het vorige week 2x geprobeerd om haar in haar bedje in slaap te laten vallen maar dan gaat ze echt zo erg huilen tot snikken toe en dat terwijl ze nooit huilt. Ik weet het ook ff niet meer dan maar er langs blijven liggen (waar ik ook van geniet trouwens haha)
@ Rijtjes: Nee, het is niet huilen om de prikkels kwijt te raken, maar ze begint nu soms al te huilen voordat ze in bedje ligt, dus zodra ze weet dat ze naar bed 'moet'. In mijn ogen is het echt huilen omdat ze niet naar bed wil (en ik denk dan omdat ze verlatingsangst heeft). Ik voel me zelf verschrikkelijk als ze huilt, ook al is het maar een paar minuutjes. Ze is dan even zó ontzettend boos/verdrietig/gefrustreerd. Ik vind dat echt hartverscheurend en kan er heel slecht tegen. Momenteel heb ik het gevoel dat ik wel 'moet' omdat ze anders dus alleen maar meer gaat huilen/overprikkeld raakt. @babyhope Fijn dat ze dan bij je in bed wel in slaap valt in alle rust. Dat is hier dus niet zo. Als ik haar uit bed haal valt ze uiteindelijk wel in slaap, maar dan is ze ook echt oververmoeid van verdriet zeg maar... In de draagdoek werkt het helaas ook niet meer, in het begin was dat nog wel effectief.
Sommige kinderen huilen zichzelf in slaap, volgens mij is dat volstrekt normaal (dan hebben we het dus over een paar minuten). Je moet ze de tijd gunnen om in slaap te vallen, ermee in de weer gaan of aandacht aan schenken werkt dan averechts.
Maar ze was wel na 3 minuten stil toen je man haar in bed legde? Want misschien dat hij haar vaak in bed kan stoppen? Want met echt verlatingsangst duurt het toch langer voor ze stil zijn? En haat iets geven wat naar jou ruikt? Moeilijk hoor, ik zou het ook echt hartverscheurend vinden! Maar je zegt wel dat ze echt compleet overprikkeld raakt ook als je erbij blijft? Misschien een idee om op een stoel bij haar te gaan zitten. Haar evt op schoot te kalmeren en sowieso in haar buurt te blijven? Dus dicht in haar buurt te zitten met evt je hand op haar hoofdje/ruggetje? Duurt misschien wel een paar dagen, maar wellicht dat dit haar wel een veiliger gevoel geeft waardoor ze uiteindelijk meer rust krijgt? En ook verlatingsangst gaat volgens mij weer over toch? Dan zou ik vooral mijn gevoel volgen als ik jou was. Al krijg ik wel het idee dat je niet zo goed meer weet wat dat gevoel precies is of wel?
Lastig hoor! Mijn zoontje huilt meestal even een minuutje als we hem in bed leggen en heel soms 's nachts heel eventjes. Eigenlijk gaan we er nooit naar toe en is het binnen een paar minuutjes weer over en slaapt zoonlief weer. Hij wordt ook echt onrustiger wanneer we naar hem toe gaan. Maar het moet voor jou natuurlijk wel goed voelen! Misschien kun je voor jezelf afspraken dat je het bijvoorbeeld 3 of 4 dagen probeert met eventjes in slaap laten huilen om te kijken of het voor jou en je dochter werkt? Succes!
een paar minuutjes laten uitrazen lijkt me geen kwaad kunnen.Als ze daarna gelijk in slaap valt. als het echt te lang duurt zou ik haar toch even troosten.
Ik heb ook zo'n gevoelig meisje, ze is nu al anderhalf, maar rond die leeftijd van jou dochter begon bij ons ook wat meer moeite met slapen. Toen huilde ze ook heeeeel heftig, maar redelijk kort voor ze in slaap viel. Ze viel bij mij toen altijd op de arm in slaap, maar wel na eerst HEEL hard te huilen, en dan pakte ze haar fopspeentje en sliep in. Vervelend, maar ik had zelf het idee "Als ze bij mij huilt, is ze niet alleen"... Het is echt op je gevoel afgaan.... Ik leer haar nu pas ( anderhalf dus ) om zelf in bedje in slaap te vallen omdat ze dat nu pas lijkt te snappen. Dan leg ik eerst mn hand op dr rug tot ze rustig is, dan haal ik langzaam mn hand weg en blijf naast 't bedje zitten tot ze slaapt. Langzaam aan hoop ik zo steeds iets meer afstand te nemen. Loop ik weg, dan is 't harteloos huilen tot ik terug ben
@rijtjes: We zijn het nu even een paar dagen aan het proberen. En ze is altijd binnen 3-4 minuten stil. Soms gaat ze zonder te huilen slapen, soms huilt ze eventjes, gaat ze dan kletsen en valt vervolgens in slaap. Ik denk dat ik er op deze manier toch wel vrede mee kan hebben. Heb nu ook meer het idee dat het een soort protesthuiltje is 'ik wil niet naar bed'. Soms is ze al weer stil als ik de deur dicht doe. Wat ik nog wel heel moeilijk vind is als ze huilt terwijl ik haar aan het instoppen ben. Dan twijfel ik steeds in wat ik dan moet doen. Als ik bij haar blijf wordt ze niet rustig, behalve als ik haar uit bed haal. Maar ja dan raakt ze vervolgens dus oververmoeid en lukt het helemaal niet meer om in slaap te komen. Als ik op haar kamertje erbij blijf zitten, duurt het eigenlijk alleen maar langer. Komt denk ik doordat ze me dan wel kan zien en voelen, maar dat ze niet bij me in de armen is. We hebben besloten dat we het even doen zoals nu, dus toch gewoon de kamer uitgaan, we luisteren dan heel goed naar hoe ze huilt. Als het volume omhoog gaat of het te lang duurt dan gaan we meteen terug. Maar eigenlijk is dit de laatste paar dagen niet nodig geweest! @superjollie: dat hebben we inderdaad gedaan de laatste dagen. En blijkbaar heeft ze het op een een of andere manier toch even nodig of zo. Gelukkig is ze heel snel weer stil en komt ze zo beter aan haar rust toen dan wanneer we haar uit bed zouden halen.