Hallo allemaal, Wil me bij deze even aan jullie voorstellen en hoop hier gezellig mee te kunnen babbelen. Ik ben Fibi, 31 jaar en inmiddels zes en een half jaar getrouwd met mijn mannetje (logisch hè, ), hij is 40 jaar. Vanaf vorig jaar juni hebben wij besloten om er voor te gaan, we waren echt wel toe aan een kindje. We wilden eigenlijk wel eerder maar gezien de omstandigheden (door ziekte, heb onder andere fibromyalgie en een spastische darm) was de tijd er nog niet rijp voor. In september vorig jaar bleek ik zwanger te zijn maar helaas is dit uitgelopen op een miskraam bij zes en een halve week. Dit heeft er uiteraard behoorlijk ingehakt maar we hebben toch niet gewacht met het opnieuw proberen om zwanger te worden. met resultaat want inmiddels ben ik dus ruim vijftien weken zwanger! Ik heb inmiddels die echo's gehad, ééntje met zeven weken om te kijken of ik inderdaad "goed" zwanger was, ééntje met negen weken en ééntje met 11 weken i.v.m. een nekplooimeting. Deze gelukkig met een zeer positieve uitslag! Alles gaat dus hardstikke goed met de beeb. Zelf heb ik helaas wel de nodige kwaaltjes. Ben in de eerste trimester echt de hele dag door misselijk geweest. Omdat ik mijn pijnstillers (voor de fibromyalgie = weke delen reuma) moet laten staan, vind ik het af en toe ook best zwaar, ben ook erg moe. En de laatste weken heb ik erg veel last van mijn stuitje en pijn in mijn rug wat uitstraalt in mijn linker bil en bovenbeen. Ja ja, je moet er wat voor over hebben, hahahhaaah. Maar dat hoort er allemaal bij hoor. Heb het er ook met alle liefde voor over! Ik gebruik momenteel helaas nog wel één soort medicijnen en dat is Seroxat (antidepressiva). Wel in een lage dosis 20mg per dag maar ik ben ze echt nodig in verband met angst en paniekaanvallen en hyperventilatie waar ik last van heb als ik bijvoorbeeld uitgeput raak of bij stress en inspanning. Ik probeer er vanaf te komen maar vind het erg moeilijk. Heb vandaag toevallig ingestemd met een onderzoek in een ziekenhuis die mijn zwangerschap / bevalling / en de eerste zes jaar van het kindje gaan volgen om de gevolgen van antidepressiva in de zwangerschap goed in kaart te brengen. Er is namelijk nog veel te weinig over bekend. Zo, ik zie dat ik al weer aardig op dreef ben! Zal er dus eerst maar mee stoppen anders wordt het wel erg veel voor jullie om te lezen! Ik hoop nog veel te lezen en te leren hier op het forum. Groetjes Fibi!