ik ben nu 27 weken zwanger en ik kijk vreselijk op tegen de bevalling, dit is mijn eerste zwangerschap dus ik weet ook echt niet wat ik kan verwachten ofso... is er iemand die me wat tips kan geven qua boeken of websites ofso want ik pis echt in mijn broek! (figuurlijk natuurlijk)
Ik denk dat het vooral slim is om een goede cursus te doen. Zwangerschapsyoga of hypnobirthing (er bestaat hier al een topic over met boekentips). Angst zorgt voor spanning en spanning verergert de pijn en komt het verloop van de bevalling niet ten goede. Het is dus echt belangrijk dat je hier mee aan de slag gaat. Bespreek dit ook met je verloskundige. Zij kan je gerichte tips geven en het is ook van belang dat zij hiervan op de hoogte zijn. Vertrouwen hebben in jezelf en in je lijf is al stap 1. Daarnaast gaat het om loslaten, overgeven, accepteren en je realiseren dat ieder pijntje ervoor zorgt dat je ddichterbij het moment komt waarop je je kleine vasthoudt. Verder kan een foxus op ontsluitingscm's negatief werken. Vraag je dus af of je steeds hiervan op de hoogte gehouden wil worden. Teleurstellingen kunnen zorgen voor spanning en angst en dus meer pijn en dus meer spanning etc. Verder zou je nog kunnen denken aan een doula. Je kunt het!
Hier 33 weken (vrijdag 34 weken) zwanger van ons eerste kindje. Ik zal als tip geven om je niet overal op in te lezen dan maak je jezelf alleen maar angstiger als je verhalen hoor/leest... Ikzelf heb totaal geen angst en ben zeer relax en heb zin in de bevalling. Juist ook omdat ik niet weet wat me te wachten staat. En hoe relaxter jijzelf bent hoe beter je het aankan. Laat het over je heenkomen , want geen 1 bevalling is te vergelijken met elkaar. Probeer nog lekker te genieten van je zwangerschap zonder angst/stress. Ook de verhalen van andere mensen het ene oor in en het andere oor uit laten gaan. Als jij baat heb bij Bv een zwangerschapscursus moet je dat doen. Ook dit heb ik niet gedaan, want ik denk dat je op het moment van de bevalling niet meer gaat denken hoe of wat je daar geleerd hebt. Je gaat toch een soort van in je eigen keren. Maar moet zeggen dat ik er ook te nuchter voor ben maar het zal jou juist misschien wel kunnen helpen.. Vertrouw op je lichaam (er komt dan echt een oerkracht naar boven) Wij vrouwen kunnen het gewoon!
Vaak zijn er in je buurt cursussen bewust bevallen of anders soort cursussen. Het is heel fijn om daar met andere aanstaande moeders angsten en dromen te bespreken. Waar ben je bang voor? Het is fijn om dat met anderen te delen. Ik zag zelf niet op tegen de bevalling, heb me niet echt voorbereid. Tijdens de zwangerschap was ik heel bewust van mn kleintje en tijdens de bevalling heb ik ook echt contact met hem gezocht. Het was wel fijn om wat voorkennis te hebben, wat een bevalling inhoud, welke stappen je lichaam doorloopt
Ieder mens is inderdaad verschillend. Ik had inderdaad ook het gevoel dat ik zo weinig mogelijk van te voren wou weten. Just go with the flow zeg maar. Ik was op dat moment ook net 18 en voelde me heel erg zeker en rustig. Juist doordat ik niks wist. Ik heb voor mijn gevoel een erg fijne eerste bevalling gehad, juist doordat ik niks wist. (vk stempelde af met loodzware bevalling) De tweede bevalling wist ik natuurlijk al een beetje wat ik kon verwachten. Compleet anders en er weer gewoon ingedoken op het moment. De derde bevalling wist ik nog een beetje meer en toen moest ik mezelf voor blijven houden dat het me al twee keer gelukt was en dat het ook deze keer goed zou gaan. Prima bevalling gehad. Nu zwanger van nummer 4. Het is per mens verschillend. Wil je graag zoveel mogelijk weten of juist zo min mogelijk. Kennis is macht hoor ik wel eens maar onwetendheid kan juist ook erg fijn zijn. Tip ook van deze kant ga vooral niet lekker de hele dag verhalen lezen over bevallen of die programma's kijken op tv. Als je straks het gevoel krijgt dat je helemaal klaar bent met je zwangerschap kijk je toch ook anders tegen de bevalling aan. Blijf je met angst rond lopen maar deze dan vooral wel kenbaar!!!! Succes...
Voor mij werkte het juist goed om erover te lezen (op internet, in heb geen boeken in huis gehaald), op youtube filmpjes van bevallingen te kijken en een zwangerschapsyogacursus te doen. Hierdoor had ik het idee dat ik voorbereid was, dat ik enigszins wist was er zou komen (in grote lijnen dan, want iedere bevalling is anders) en ging ik vol vertrouwen de bevalling tegemoet. Uiteindelijk een prima eerste bevalling gehad zonder enge of pijnlijke ingrepen. Ik heb tijdens de bevalling nog wel teruggedacht aan de cursus, dus die was niet voor niets, in mijn geval. Dus al met al geldt voor mij: hoe meer ik weet over wat er kan gebeuren, hoe relaxter ik ben. De vraag is dus wat voor jou het beste werkt. Kennis opdoen of zalige onwetendheid?
Ik pis ook in mijn broek hoor. Maar dan letterlijk Ik heb heel veel gehad aan de cursus hypnobirthing. Die geeft echt vertrouwen in je eigen lijf en je eigen kunnen. Met de nodige ontspanningsoefeningen waar ik heerlijk op slaap. En inderdaad: Lees geen bevallingsverhalen meer. En zeker geen horror-verhalen!
bij de eerste heb ik het heel nuchter bekeken, er zijn miljoenen moeders op de wereld. daarvan zijn er ook miljoenen di een tweede of meer kinderen hebben. als zij er voor kiezen om zoiets nog een keer te doen dan moet het vast wel meevallen. en ik hield mezelf voor als je van de fiets valt heb je ook pijn, dan gaat over dus de pijn van een bevalling ook. bij de eerste heb ik wel een cursus gedaan. niet omdat ik wilde weten wat me te wachten stond maar omdat ik wilde weten wat ik moest doen. die cursus heeft me heel erg geholpen en ben blij dat ik hem gedaan heb. ik was tijdens de weeen de rustheid zelfe en dat heeft ervoor gezorgd dat ik het aan kon. ach en weet je ik ben best wel een pieper, maar zoals j ehet op tv ziet enzo van die gillende en kermende dames dat is naar mijn idee niet echt nodig volgens mij doen ze dat voor de camera. ik heb best wel pittige bevallingen gehad maar ga het nu voor een 3e x doen. het valt allemaal wel wat mee.
Denk dat heel veel vrouwen zich in jou herkennen. Wat mij veel steun heeft gegeven is de ervaring (vanuit beroep) van mijn oma: het lichaam is ervoor gemaakt. Heel belangrijk om rustig te blijven anders blokkeer je de hele boel. Wat mij vooral heeft geholpen is goed blijven adem halen de hele tijd. Trek je vooral niet teveel aan van alle verhalen die je hoort. Bij iedereen is het anders. Bij mij was de eerste er na 3 uur al. En ja: het doet pijn. Maar ik vond het echt prima te doen. Probeer ontspannen te blijven.
Vertrouwen hebben in je eigen lichaam, het leren aanvaarden, hoe meer je eraan toegeeft des te meer hormonen je lichaam aanmaakt om het te kunnen handelen. Ik dacht altijd zo; elke steek / wee brengt me dichter bij mijn kindje DUS BRING IT ON!! ik wil meer pijn want ik wil zo graag mijn kindje zien. Je groeit er ook naartoe, op den duur ben je ook moe van die buik, wil je graag weer normaal slapen, je lijf terug e.d. je bouwt er wel naartoe zeg maar. Een cursus kan nooit geen kwaad maar ik denk meer dat je wat moet doen met je eigen zenuwen onder controle krijgen, een baby krijgen gaat namelijk vanzelf, dat doet je lichaam wel, het is maar net hoe jij meewerkt of het ook vol te houden is voor jezelf (en zo niet dan zijn er genoeg mogelijkheden) Ik denk dat je misschien eens echte ervaringen moet horen vroeger dacht ik (van tv e.d.) dat alle bevallingen van die krijsbevallingen waren, echt vreselijk van die paniek / schreeuw vrouwen, bbrrrr) het KAN ook gewoon anders, heel relax, ontspannen en je kan zelf lachen tijdens je bevalling, maar ligt aan hoe je zelf erin staat, niemand die dat voor je kan doen helaas.
Ik was ook doodsbang om te bevallen, maar de laatste weken was ik zo nieuwsgierig naar ons meisje dat die angst gewoon verdween als sneeuw voor de zon. Ik was er opeens gewoon zo klaar voor! Ik had hier op de site wel veel bevallingsverhalen gelezen en misschien heeft dat bij mij wel wat geholpen. Dat deed mij beseffen dat miljarden vrouwen voor mij zijn bevallen en dat het mij dan ook wel zou lukken. En ja een bevalling is geen pretje, maar dit is ook verschillend voor iedereen. Ik had mij gewoon voorbereid op het ergste, hierdoor vond ik de pijn best wel te houden. Ben ook bevallen zonder epidurale, want toen ik vond dat het echt pijn deed mocht ik enkele minuten later al persen. Op die moment deed het pijn en heb ik een paar keer gedacht nee! Maar van zodra je mag persen gaat de hemel open . En van zodra ik mijn meisje vasthad kon ik mij al niet meer inbeelden hoeveel pijn het had gedaan. Zou het zo opnieuw willen doen! Vond het achteraf gezien gewoon gaaf . Je gaat het kunnen, een bevalling is niet te voorspellen, misschien word het voor jou een piece of cake, op die moment kan je meer hebben dan je denkt , laat het gewoon op je afkomen! Succes !
Ik was ook zoo bang pfff.. keek altijd one born every minute en las over bevalling (ook helbevallingen!) En voor mij werd de angst daardoor niet erger, maar door ernaar te kijken en over te lezen over verschillende bevallingen wist ik meer wat er ging gebeuren en wat er kon gebeuren... dus ik voelde me wel iets meer voorbereid! Toch was ik als de dood ervoor, met de vk besproken en alles ma dat helpt gewoon niet! Ze zeggen wel ogja je bent het zo weer vergeten, maar je moet er toch door heen! Je moet! Ik had me dan ook een bevalling voorgesteld in mn hoofd (thuis, geen ruggeprik, gelijkop je buik leggen) maar heb er ook vaak over gedroomd verschillende ddromen van hel tot een droom bevalling.. Toen het uiteindelijk begon savonds en de dag erna nog maar 2 cm had en mn vliezen werden gebroken door de vk, moest ik naar het ziekenhuis omdat ze erin had gepoept! Daar aangekomen had ik 3 cm en moest aan de weeopwekkers.. na wat weeenstormen en weer wat uren verder heb ik een ruggeprik gekregen want ik kon niet meer! Met nog steedsmaar 4 cm.. na 26 uur werd besloten om een ks te gaan doen omdat de hartslag daalde, nog steeds ma 4 cm had en ik geen vruchtwatrr meer had.. bleek achteraf dan.. eindelikk na 27 uur werd ze geboren!! Het was dus behoorlik klote en niks van mijn voorgestelde bevalling,, zelfs erna nog (dochter dronk niet en werd na neonatologie gebracht, bijna depressie door de ks en dacht dat ze niet van mij was) Maar de verhalen van ogja je bent t zo weer vergeten klopt dus niet! Ik heb dagen, weken, maandan aan mn bevalling gedacht, niet doordat t zo klote was, maar wauw wat is het eigenlijk mooi om mee te maken!! De weeenpijn enz vergeet je ook niet, alleen de scherpe randjes die vergeet je! En de pijn na de ks vergeet ik ook nooit meer pff wat was dat afzien zeg.. Tis nu weer bijna 6 weken geleden dat ik van mn tweede ben bevallen, dit x dmv een geplande ks, ik was weer bang maar oh wat had ik er zin in zeg! We mochten mee kijken op een scherm dus hebben de hele geboorte kunnen zien WAUW!! Maar toen van te voren de catheter geplaats moest worden (was ik super bang voor) begon t alweer pffff zovaak geprobeerd en t lukte maar niet.. de nacht na de ks schoot dat ding ook nog een x los.. en wow wat heb ik een pijn ehad na de ks, veel meer als bij mn eerste! En ik hoef geen derde meer, maar nu 6 weken later zou ik het weer zoo over willen doen! Dus denk eraan, tis het mooiste, machtigste en bijzonderste evaring die je ooit zult hebben en meemaken!! En bang zijn mag, maar probeer er niet teveel mee bezig te zijn! Tis moeilijk i know.. Maar ga vooral genieten en ik wens je heel veel succes bij de bevalling! Al duurt het nog wel even
Veilig bevallen van Beatrijs Smulder. Die heeft mij echt heel goed geholpen. Heb er inmiddels al drie bevallingen opzitten. Het is het mooiste wat er is.
Een haptonoom, cursus over bevallen, een goed gesprek met je vk over je angst kunnen helpen. Zomaar een gedachte: miljoenen vrouwen zijn je voor zijn gegaan, je bent als vrouw gemaakt om dit te doen. Je kindje is er al, in de maak, het moet er toch uit, dus berust daar in. Hoe rustiger en meer ontspannen je bent tijdens de bevalling hoe makkelijker het gaat. En je twijfels/angsten horen een beetje bij de hormonen ook.
Hier nog iemand die doodsangsten uitstaat, ben zelf niet van de cursussen maar heb wel een voorlichtingsavond gehad. Het is ons eerste kindje dus voorstellen welke pijn ik ga krijgen en of ik het wel aankan kan ik helaas niet, ik denk dat je totaal geen controle hebt mij ook erg beangstigd. Wel baalde ik goed toen ik hoorde dat je zelf niet mag kiezen of je pijnbestrijding wil, dit doet de verloskundige.
Zeker mag je zelf kiezen voor pijnbestrijding... zou een mooie boel worden als een vk dat voor je gaat besluiten. Alleen een voorlichtingsavond als je bang bent lijkt mij zeer onverstandig. Misschien toch over je cursusweerzin heen zetten? Of idd het boek Veilig bevallen aanschaffen cq lenen.
Tuurlijk mag je zelf kiezen of je pijnbestrijding krijgt. Bij de 1e heb ik een ruggenprik gehad. Net op tijd want de ontsluiting vorderde vrij snel. Uiteindelijk had ik 7cm toen ik hem kreeg. Dit kan misschien een aanleiding zijn voor een vk om te zeggen, nee het kan niet want het gaat te snel of wat dan ook. Nu heb ik van te voren al aangegeven evt weer pijnbestrijding te willen mits er de tijd voor is. De vk heeft het al in mijn dossier gezet... no problem!!!!
Ehm ons werd duidelijk verteld bij de voorlichtingsavond dat je hier niet zelf over beslist. Ze vertelde ons dat als de verloskundige zag dat het niet meer ging ze dit aangaf, en dat je dit zelf niet kon beslissen. Nu ik dit hier lees ga ik zeker het erover hebben bij de eerst volgende afspraak. En nee voel absoluut niet de behoefte om een cursus, boek of iets dergelijks te volgen, lezen of kijken ik weet dat ik mezelf dan nog gekker maak en er vanalles op los fantaseer. Ben wel erg blij met het nieuws over de pijnbestrijding, heel erg bedankt dames!!!
Sorry? Dit beslis je zelf, niet je VK. Voor sommige pijnstilling moet je in het ziekenhuis zijn, dat mag de VK niet verstrekken. Of het kan zijn dat je al aan het bevallen bent, dan kan pijnstilling misschien niet meer, dat bepaalt de VK. Hou er wel rekening mee dat pijnstilling effect op je kindje kan hebben. Hoe banger je bent voor pijn, hoe meer last je krijgt omdat je je lijf onder spanning zet.