Na maanden geen last te hebben gehad, heb ik de laatste tijd weer af en toe last van paniekaanvallen. Door mijn therapie weet ik nu wel hoe ik er mee om moet gaan en resulteert het niet helemaal tot volledig paniek, maar ik voel me op zo'n moment wel erg erg naar. Ik ben nu op vakantie in Frankrijk en ben best druk met de kids en vannacht werd ik ineens misselijk wakker en voelde druk op de borst. Deze druk is een soort kortademigheid die ik de laatste tijd weer vaker voel. Ik werd er zo bang van, dus uit bed. Had een hele droge mond en dacht gelijk dat ik niet goed werd ofzo. Toen ik op de klok keek was het nog maar kwart voor 3, pffff ik raakte echt even in paniek. Uiteindelijk werd mijn zoontje wakker van mijn lawaai, ging naar de wc enzo.. en heb ik hem tussen ons in gelegd. Heb toen wel weer geslapen. Op een gegeven moment voelde ik ook echt weer rust in mijn lichaam. Eerst helemaal shaken, maar daarna zakte het weg en kon ik weer slapen. Maar nu is het dus bijna weer bedtijd en ben ik gewoon bang om te gaan slapen. Wie herkent dit? En wie heeft goeie tips. Ik kan in het donker altijd erg paniekerig zijn en zo gauw het dan bijna dag is is dat gevoel weg. Dan ben ik niet meer bang en zie ik alles zitten.
Paniekaanval.nl :: Benadering van angst door een dokter Lees dat topic maar eens door. Angst voor de angst... Verder denk ik dat je ontspanningsoefeningen kan doen voor het slapen gaan. Lekker even douchen etc. Eventueel je gedachten opschrijven en daar tegenover helpende gedachten zetten. En mijn huisarts zegt altijd, een nachtje niet slapen is niet zo erg, je kan dan nog best functioneren de volgende dag. Probeer lekker te rusten. Misschien dat je er iets aan hebt... Je kan ook een paracetamolletje nemen voor het slapen gaan. Dat helpt ook. Welterusten!
Wat mij helpt (ook soms paniekaanvallen) is besluiten dat ik niet HOEF te slapen. Want in je hoofd blijft malen dat je MOET slapen. Ik spreek met mezelf af dat het al goed genoeg is gewoon een beetje te liggen of een boek lezen. Vaak geeft het niet moeten al zo'n rust dat ik op mijn boek wakker word. Ik hoop dat je een rustige nacht hebt.
soms helpt het ook om bijvoorbeeld te focussen op je voeten, door je neus ademen en door je mond weer uit (niet te snel) en aan iets leuks denken of bedenken wat je die dag hebt gedaan..En bedenk: dit zit in je hoofd, er gebeurt niks met jou, het komt goed!
Meid.. slaap je wel eens overdag? Ik kan dan altijd wel heerlijk slapen.. en snachts kreeg ik ook vaak paniekaanvallen. Maar snachts is niet anders als overdag!!! Het is precies hetzelfde.. Er gebeurd helemaal niks met je en je kan heerlijk slapen.. Doe lekker je oogjes dicht strakjes en denk dat het overdag is. Je kindjes zijn lekker rustig en voor je het weet is het weer ochtend. En ben je heerlijk uitgeslapen!
ik bak zelf taarten als hobby (voor vrienden + familie) - en ik merk als het niet goed gaat met mezelf dat ik dan ga liggen verzinnen hoe mn eerst volgende taart eruit moet zien. Dus heb je geen creatieve hobby? Waar je je op kan focussen, waar je dan over na moet denken en waar je je dus volledig op kan richten eventjes? En wat anderen al zeiden: Een lampje aan. Als ik me minder goed voel doe ik ook het nachtlampje gewoon aan -dan is alles ineens wat minder eng sowieso.
Wat een lieve berichtjes allemaal, dank jullie wel! Het probleem met mij is dat ik voor 80 procent weet dat het hyperventilatie is. Er is altijd een twijfel dat het niet zo is en ik toch misschien wel met de ambulance naar het ziekenhuis moet. En nu op vakantie ga ik dan liggen malen hoe het dan moet op zo'n camping..? Ik werd gister zo gek en angstig in mijn hoofd dat ik bijna over de camping was gaan rennen. Gelukkig werd mijn zoontje toen wakker en had ik wat afleiding. En ik heb mijn man ook wakker gemaakt en het verteld. Die steunt me altijd enorm. Maar ik wil gewoon lekker kunnen genieten van het leven. Ik zit potdorie op dit moment aan de cote 'd azur vakantie te vieren. En dan maak ik me druk dat ik van het heuvelachtige landschap kortademig word tijdens een wandeling. Maar goed: ik hoop echt dat ik vannacht lekker kan slapen. zit nu behoorlijk rustig op de veranda en begin al een beetje moe te worden..... Ik vind die angstige gedachten alleen zo eng. Raar is dat he, weten dat er niks is, maar je toch ontzettend angstig voelen.
Wat vervelend dat je je zo voelt. Ik heb het ook lange tijd gehad. Je blijft in een circeltje zitten omdat je die angst hebt. en door die angst wek je het ook weer op omdat het zo extreem in je hoofd zit. Paar weken terug heb ik het ook weer gehad, ik bleef tegen mezelf zeggen dat er niks aan de hand is, en dat het gevoel zo weer weg is. Rustig in en uit ademen en gelukkig zakte het gevoel weer weg. Als je op bed gaat lees dan een boek ofzo. Ik word vaak moe van lezen en slaap daardoor ook goed. Of hou inderdaad een lichtje aan. Als je een aanval krijg ga dan ook lezen ofzo, je focust je dan op iets anders. Verder slik ik magnesium pillen. Ga maar eens googlen op magnesium en hyperventilatie. Magnesium schijnt te helpen met het ontspannen. Ik heb er echt baat bij. Vorig jaar was ik die pillen vergeten op onze vakantie, en kreeg na 5 dagen weer extreme hyperventilatie. Toen ik weer begon met de pillen was het over. Eigenlijk weet je heel goed dat er niks met je gebeurd, het is alleen dat je die angst uit je hoofd moet krijgen. En stel in het ergste geval je gaat wel onderuit door ik geloof te veel zuurstof in je bloed dan hersteld je lichaam zich zelf met het zuurstof. veel sterkte, hopelijk kun je toch genieten van je vakantie
Wat je kunt proberen is om je uitademhaling langer te laten worden, dus je daar op focussen. Ook helpt het juist om te bewegen. DUs dat rennen over de camping is eigenlijk nog niet zo'n gek idee.
Ik heb geen enkele ervaring met paniekaanvallen maar schijnbaar kun je het goed rationeel benaderen als je geen aanval hebt. Mijn tip zou zijn om nu om dingen op een papiertje te schrijven: - er is fysiek niks met mij mis - mijn angst is irrationeel - deze aanval komt voor uit hyperventilatie etc En dan dit papiertje naast je bed leggen. Als je dan 's nachts wakker wordt en niet meer rationeel kunt nadenken, helpt het misschien om te lezen dat je verstandelijk weet dat er niks mis is. Misschien komt het raar op je over maar ik denk dat ik het zo zou doen. Puur om mijzelf er aan te herinneren dat alles in orde is.
Ik had voordat de kindjes er waren ook (veel) last van hyperventilatie. Vraag me niet naar de reden, want die ken ik zelf ook niet. Wat ontzetten hielp, was dat als ik het voelde opkomen mijn man vroeg of hij mijn handpalm wilde masseren. Dus met zijn handen mijn rechterhand vast houden en met zijn duimen stevig de binnenkant van mijn hand masseren. Ik was in een mum van tijd weer "helder", want oh wat voel je je raar. De eerste keer dat ik het kreeg dacht ik echt dat ik dood ging.. En verder op je rug liggen zonder kussen. Handen op je buik, concentreer je op je ademhaling. Door je neus in en 5 tellen door je mond uit. Concentreer je op je voeten, op je enkels, op je knieen...tot dat je bij je kruin bent. Rek je dan zo lang mogelijk uit en ik weet zeker dat het weg is! Sterkte! Er is mee te leven, maar zo ontzettend vervelend!
Ik heb dit ook een paar keer meegemaakt, vooral in m'n pubertijd. Maar toevallig pas weer, 's nachts. Ook wij zaten op een camping in Frankrijk. notabene in een caravan waarvan de buren voor je gevoel naast je liggen. helpt ook niet echt mee zeg maar. Werkelijk, ik voelde me zo beroerd, maar diep van binnen wist ik dat het in m'n hoofd zat. En wat al eerder genoemd werd, ik had angst voor de angst, dat wist ik. Ik maakte mezelf gek met allerlei doemsenario's. Ik ben toen op m'n rug gaan liggen met m'n handen op m'n buik en ben me gaan concentreren op hele andere dingen. Over m'n werk bijv. dat wil je niet op je vakantie, maar het hielp mij wel. Zo intussen was ik alweer wat rustiger geworden en viel uiteindelijk weer in slaap. Voor de volgende nacht was ik ook bang en ik werd idd weer wakker, maar gelukkig zonder nare gevoelens. Het is erg vervelend idd. Sterkte en niet te vergeten., geniet van je vakantie!
Meiden ik heb super geslapen en tot nu toe geen last meer van benauwdheid. En dat ga ik ook zo houden. Ik weet nu dat ik het zelf allemaal doe, er is niks mis met mij!!!
Gelukkig maar! En dat is ook de hele kunst, het ermee leren omgaan: het herkennen en erkennen ervan! Heb het 's nachts gelukkig niet meer maar er zijn situaties dat het me weer overvalt en ik me er ook weer aan ga irriteren, wil het ook graag analyseren maar dat is helemaal niet nodig Fijne vakantie nog
Hier nog eentje die zich zo voelt. Ik heb mezelf voorgehouden dat ik niet hoef te slapen en uiteindelijk is het toch gelukt. Overdag alleen zijn (ik werk niet) is bij mij het ergste. Als mijn vriend er avond's is kruip ik lekker tegen hem aan en dat troost me. En aan leuke dingen denken. Klinkt allemaal heel cliché maar helpt wel. Heel veel sterkte voor komende nacht. Ik weet donders goed wat het is helaas.