Ik denk niet dat het schadelijk voor het kindje is om 2 dagen en 1 nacht bij iemand te logeren. Ik denk wel dat het schadelijk is voor het kind om 2 (in dit geval 3) ouders te hebben die over haar vechten.
Met het risico dat het een cat fight wordt..... Ik begrijp dat sommige dames vallen over het feit dat TS actiever betrokken wil zijn in het leven van haar dochter, maar we kunnen toch niet over haar gevoelens oordelen? We hebben toch allemaal wel eens een keuze gemaakt, die achteraf niet de juiste bleek te zijn. Of dat het anders bleek uit te pakken dan je dacht. Het is alleen maar goed dat ze dit uit. Ze wil het kind ook niet afpakken (of ik mis iets?!). Het lijkt mij dat haar dochter op latere leeftijd mss toch op zoek gaat, dus waarom nu niet al open kaart spelen en actief betrokken zijn vanaf het begin. In het leven van ieder kind zijn naast de opvoeders andere mensen die een hele belangrijke rol spelen, zoals ooms, tantes, opa's en oma's. Dus waarom niet haar (draag)moeder? Natuurlijk is het vervelend voor haar vaders, want die hadden wslk een andere voorstelling (tenminste...ik kan nergens zien wat hierover is afgesproken?). Maar net als TS hebben zij zich wellicht niet voldoende gerealiseerd waar ze aan begonnen, want dit gebeurt vaker. En wat betreft het belang van het kind. Ik geloof dat kinderen nooit genoeg liefde kunnen krijgen. Dus ik denk dat het 'logeren' geen probleem is en dat was de vraag van TS in eerste instantie.....
@ samurai, Volgens mij vallen de meeste mensen juist niet in het feit dat ze in beeld van het meisje willen zijn. Waar men wel over valt zijn de woorden over dat ze dingen wil 'eisen'. TS heeft al 1 oppas dag, maar zij wil meer. Daarbij gebruikt ze het woord eisen en zegt lettelijk "voor ik op hoge poten naar een advocaat ga". Daarnaast vraag ik mij echt af waarom de Fiom medewerker haar mening gewijzigd heeft. En als TS dit niet weet zal ze eerst daar achteraan kunnen gaan.
Nogmaals bedankt voor alle reacties, zitten gelukkig genoeg constructieve bij. Ik denk dat ik me door dat Fiom mens teveel heb laten meeslepen. Ik kwam daar in eerste instantie om over mijn verdriet te praten zodat ik de dingen een plek kan geven. Ik ben wel blij met de paar uurtjes per week die ik met baby kan doorbrengen. Ik ga haar verder toch wel missen of ze nou 1, 2 of 3 dagen bij me is. Ik heb wel aangegeven dat ik het gezag niet compleet durf over te geven omdat ik het niet vertrouw dat ik baby mag blijven zien en waarom niet. Zij begon het toen te hebben over twee dagen en een nacht en dat ik niet moet tekenen. Tuurlijk klonk me dat heerlijk in de oren. Heb het gewoon erg moeilijk met alles en ben dus zeer beinvloedbaar als het om baby gaat. Ik wil ook helemaal niet met een advocaat in de weer, ik wil van de pijn af. De mannen hebben zich, in mijn ogen, niet helemaal aan onze afspraken gehouden dus dat maakt het ook moeilijker om alles los te laten. Ik moet de dingen zo laten als ze zijn en goede hulp zoeken bij iemand die niet gaat lopen roepen dat ik baby twee dagen en 1 nacht moet nemen. Ik moet er voor zoon zijn en er voor zorgen dat hij blij en gelukkig is/wordt. En genieten van de uurtjes die ik met baby kan doorbrengen. Ik kreeg gisteren het nieuws te horen wat heel anders was als dat ik de afgelopen weken dacht dat het zou worden en heb in paniek? dit topic geopend. Bedankt voor hulp.
+1 Jij zegt wat ik dacht. ik vind dit echt heel sneu voor de vaders, je koos voor het draagmoederschap en dan moet je niet terug krabbelen. Behoorlijk egoistisch...
Tuc en Winterkindje, jullie mogen wat mij betreft door de stront zakken met jullie posts. Ik ga me tegenover jullie ook niet verdedigen.
Ik zou het gewoon bij de 6 uurtjes laten, hoe meer ze bij je is hoe moeilijker het voor je gaat worden. Als ze 2 dagen en een nacht bij je is dan woont ze gewoon gedeeltelijk bij jou ook, dan kan ik het mij zo voorstellen dat ze op een dag zegt ik wil langer blijven, of mag ik in de vakantie een week blijven. Of dat ze ruzie heeft met haar papa's en naar jou komt. Wat dan? Tuurlijk, kan ook bij 6 uurtjes maar dan heb je een andere band. 6 uurtjes per week is al veel lijkt mij voor een draagmoeder, dus ik denk dat je daar al heel blij mee kan zijn, je ziet haar elke week. En dat gaat vast makkelijker worden met de tijd. Het lijkt mij nu zo chaotisch dat je het ook nog geen plekje kan geven. Met de 6 uur zijn ze akkoord gegaan, is het dan mogelijk dat jullie dit zwart op wit zetten? Nu je nog de volledige voogdij hebt zijn ze natuurlijk bang dat je haar afpakt van hun. En je was hun draagmoeder en aan je verhaal te horen was het de bedoeling dat hun de volledige voogdij kregen? Ik denk ook als de papa's op papier hebben staan dat ze de volledige voogdij hebben en jij 6 uur bezoekrecht per week mocht het mogelijk zijn dit vast te leggen dan zullen ze ook rust hebben. En ik denk jij ook meer. En geniet vooral dan van de 6 uren die je elke week hebt met haar. Maar de baby woont nu dus bij haar papa's? Ik kan mij ook zo voorstellen dat als jij de volledige voogdij hebt en ze woont niet bij jou dat ze alimentatie kunnen gaan eisen van je maar ik weet niet hoe dat precies zit. Zowiezo kan je volgens mij niet zomaar een kind in huis nemen zonder dat je voogdij hebt maar ik weet ook daarvan niet precies hoe het zit en hoe jullie dit geregeld hebben.
Heel eerlijk: Als ik jou was zou ik per direct professionele hulp gaan zoeken om met je gevoelens om te gaan, en dan bedoel ik niet iemand van de Fiom. Daarnaast zou ik proberen om goede afspraken te gaan maken met de vaders. Maar bovenal zou ik mijn eigen gevoelens opzij zetten en vanuit moederliefde gaan handelen. Dat wil zeggen, goed gaan denken wat de baby nodig heeft in plaats van wat jijzelf wilt of nodig hebt. Zij is prioriteit nummer 1, en aan een grote rompslomp en dikke vette ruzies, heeft zij helemaal niets! Daarom moet je per direct je eigen gevoelens opzij gaan zetten, en gaan handelen vanuit haar bestwil, hoe moeilijk dat ook is, dat ben je wel aan haar verplicht, want jij (en de papa's) hebt er voor gekozen om haar op deze manier (bewust draagmoederschap) het leven te schenken.
Ik snap beide kanten.. Dan zul je voor co ouderschap moeten gaan.. Een van de vaders is ook vader, dus even veel rechten..
Is het niet zo dat de ene vader jullie dochter kan adopteren? Ik weet uiteraard niet wat jullie onderling hebben afgesproken van tevoren en ik weet ook niet hoe er om wordt gegaan bij contractbreuk. Want volgens mij wordt er bij draagmoederschap toch een contract ondertekend waarin alle onderlinge afspraken staan? Was het de bedoeling dat de vaders geheel voor het meisje zouden zorgen of zou jij haar sowieso zien. Soms kan er namelijk een vorm van open-adoptie worden afgesproken. Ik weet niet of dat bij draagmoederschap ook kan hoor, maar ik vraag het mij gewoon af. Het belangrijkste voor nu is om alle partijen bij elkaar te krijgen en alles op tafel te gooien en uiteraard heel goed kijken naar wat het beste is voor jullie allemaal met bovenaan jouw/hun dochtertje. Het lijkt mij gewoon niet bevorderlijk als jullie onderling spanningen hebben, ook al voeden jullie gezamenlijk het meisje op. Zij voelt namelijk die spanningen en je kunt wel bedenken dat dat erg ongezond is voor haar ontwikkeling.
Ik denk dat ik niet duidelijk was in mijn laatste post. Ik laat het voor wat het is. Heb inderdaad ook geen zin in ruzie en toestanden. Ik zal mijn gelijk krijgen, maar of dat in het belang van baby is, denk het niet. Tuurlijk zou ik het geweldig vinden om haar twee dagen en 1 nacht te hebben, maar die paar uur zijn voor mij ook goed. Ik moet gaan proberen mijn verdriet een plekje te geven. Ik ga inderdaad wel kijken of de regeling die we nu hebben juridisch vastgelegd kan worden zodat ik er zeker van kan zijn dat ik haar kan blijven zien zoals de afspraak altijd is geweest.
Vindt je?...ik bedoel dit dus nu totaal niet gemeen,maar jij weet als geen ander hoe het is om naar een kindje te verlangen...stel dat jij niet jouw weg bewandeld had maar met een draagmoeder in zee was gegaan..je bereid je 9 maanden voor op de komst van JOUW kindje en dan beslist moeder ineens dat ze het toch niet zo goed af kan staan. En ipv een kindje opvoeden met jouw geliefde en een gelukkig leven.zit je nu aan een soort van co ouderschap met een vrouw die niks met jullie relatie te maken heeft. Weg droom, weg gelukkig leven met een lang gekoesterde wens.
Knap van je! Veel sterkte met het vinden van een plekje voor je verdriet. Hopelijk kunnen jullie allemaal, op een goede manier, in contact blijven en wie weet is er in de toekomst wel meer mogelijk, als het vertrouwen onderling een beetje is hersteld.
Volledig eens met Samurai. Ik weet uit ervaring dat de kans groot is dat het meisje in een later stadium op zoek gaat naar haar biologische moeder. Dus iedereen die roept dat ts egoistisch is en het kindje moet loslaten uit liefde slaat m.i. de plank flink mis.
Ik wil je heel veel succes wensen en ik hoop dat het oorspronkelijke plan inderdaad nageleefd kan worden (6 uren per week bij jou). Als dit inderdaad al is afgesproken met jou en met de 2 vaders dan lijkt het mij redelijk dat dit ook nageleefd wordt. Maar ik heb het idee, zoals ik opmaak uit jouw verhaal, dat niet alleen jij maar ook de 2 vaders het oorspronkelijke plan zouden willen wijzigen. Hmmm, erg frustrerend allemaal. Nogmaals heel veel succes met alles, ik hoop dat er uiteindelijk 3 tevreden partijen zijn!
Ts, in plaats van nu zo te reageren op reacties die niet in je straatje passen. Wat ik me persoonlijk afvraag is je geeft aan dat je tijdens de zwangerschap al momenten had waarop je het idee had dat je haar niet kon afstaan. Heb je dit ook aangegeven bij de wensouders? Heb je iets met die gevoelens gedaan? Hulp gezocht om op dat moment te beginnen met accepteren dat je een bepaalde keuze hebt gemaakt, het draagmoederschap dus niet jouw kind/dochter maar je draagt iemand anders zijn kind, dat is namelijk de keuze die je maakt als je voor draagmoederschap gaat. Ik denk persoonlijk dat je hulp moet zoeken om te accepteren welke keuze je gemaakt hebt, namelijk het draagmoederschap. En dat je om het voor jezelf te kunnen accepteren juist de banden moet lossnijden in het belang van het kindje. Je maakt het jezelf namelijk zowel nu als later als het kindje groter is alleen maar moeilijker door dit door te zetten, een kindje wat in eerste instantie gewenst was door de 2 wensouders maar uiteindelijk (deels) opgeëist wordt door een derde die er ook iets over wil zeggen en omgang mee wil. Door die omgang maak je het jezelf op dit moment alleen maar moeilijker omdat je het daardoor niet kan accepteren, omdat je steeds opnieuw geconfronteerd wordt met de gevoelens in combi met de nog aanwezige hormonen zonder die middels acceptatie een plek te geven. Betreffende de wensouders snap ik hun reactie maar al te goed, nu geef je al hier aan dat je eerst voorgesteld hebt om op te passen (lees: het moeilijk maken voor jezelf) er wordt uiteindelijk akkoord gegeven met 6 uurtjes per week. Vervolgens geef je aan dat je haar 2 dagen en een nacht wil. Wat is daarin het volgende? (Want dat is wel hetgeen er bij hun in het hoofd rond draait, en wat je zelf in stand houdt als je geen afstand doet van het gezag!) je geeft nu aan dat je niet volledig voor een 2e kindje kan zorgen, maar wie geeft hen de garantstelling dat je over 1 of 2 maanden/jaren ineens bedenkt dat je het wel kan en zij met lege handen staan omdat je de afspraak terugtrekt? Je hebt immers gezag, geef je zelf aan, dus het recht om dat te doen en zaken te eisen! (Ik denk daar anders over, maar dat is mijn mening en niet alleen gebaseerd op draagmoederschap etc) je laat ook naar de wensouders niet bepaald zien dat ze je hierin kunnen vertrouwen als ik eerlijk ben. Ik denk dat in deze de beslissing om het kindje rust te geven en bij de wensouders te laten volledig en je terug te trekken het meest in het belang van het kindje is!
Dat ben ik niet met je eens aangezien als het kindje later op zoek gat naar haar biologische moeder, ze een moeder treft die iets heel groots voor een ander heeft gedaan (draagmoederschap) en daarvoor ook haar gevoelens in het belang van het kind opzij heeft durven en kunnen zetten!
Reactie op je eerste vraag, nee ik denk zeker niet dat het schadelijk is voor een baby om een nacht per week ergens anders te slapen (als het altijd dezelfde plek is), maar volgens mij heb je je onderhand neergelegd bij 6 uurtjes. @ iedereen die zegt dat loslaten in belang van kind is??? Waar halen jullie dit nou weer vandaan, het kind zal zich vervolgens een leven lang afvragen wie haar moeder is. In het belang van het kind is dat er geen ruzie is tussen alle 3 de verzorgers. Zolang de vaders en de draagmoeder op een normale manier met elkaar kunnen omgaan en praten, zie ik niet in waarom TS haar kindje niet een paar uur per week kan zien. Hierdoor is er alleen maar meer openheid en worden het kind een hoop vragen over haar afkomst bespaard. @ TS, ik zou idd professionele hulp zoeken en proberen de band met de vaders zo goed mogelijk te herstellen. Maak afspraken met de vaders en laat dit zo nodig vastleggen ... ik denk ook dat je uiteindelijk het gezag aan de vaders moet geven, aangezien zij de hoofdopvoeders zijn. Volgens mij zit je in een hele lastige en moeilijke situatie, dus ik wens jullie heel veel sterkte toe!