Hoi allen, Zoals de titel al zegt zijn jamie zijn oma's (moeder en oma van mijn vriend!) te voorzichtig met mijn zoon en heeft dit al de nodige discussie opgeleverd. met te voorzichtig (of liever gezegd gewoon bang) bedoel ik het volgende: mijn zoon is 14 maanden en zeer zelfstandig maar.... hij krijgt niet de kans om alleen te spelen. constant zit 1 van de oma's erbij om alles wat hij doet nauwlettend in het oog te houden. terwijl hij hier thuis kan doen en laten wat hij wil met zijn speelgoed. als hij aan het spelen zit, zitten wij tv te kijken of aan de pc. we houden hem van een afstandje in de gaten. ook vinden zij het niet kunnen dat jamie alleen in de woonkamer is. terwijl wij in de keuken bezig zijn. ik laat jamie altijd "alleen" spelen in de woonkamer, of tv kijken en ondertussen schil ik bijvoorbeeld mijn aardappelen. af en toe steek ik mijn hoofd eens om de hoek om te kijken wat hij aan het doen is. bij hun thuis krijgt hij de kans niet om iets alleen te doen... bij alles word hij geholpen, bij het drinken, bij het spelen,... ook een groot discussie punt: zijn armbandje. zij wilt dat ik zijn armbandje iedere x als hij naar bed ga uitdoen. dit terwijl ik dit nog nooit gedaan heb! (hij draagt het sinds zijn geboorte en heeft er niet eens erg in dat hij er een aan heeft omdat hij het zo gewend is...) ze is bang dat hij het op eet... hij mag niet alleen naar zijn kamertje (kan hij absoluut niets verkeerd doen) hij mag niet alleen in de gang, (idem als kamer) ik word gek van deze discussies. hij is gewoon zelfstandig en ik geef hem de ruimte die hij nodig heeft om zich te ontwikkelen... zij verstikt hem... hij krijgt niet eens de kans om aan zijn neus te krabben... dan helpt ze wel ff... wat vinden jullie? ben ik te relaxed.. is zij te stressed... ik weet het niet meer hoor.
jij bent de moeder en jij weet waar je kind aan toe is ik laat amy-lynn ook lekker zelf spelen. heb alles zo staan dat t geen kwaad kan. heb een open keuken en ook ik internet als zei speelt
Oh, zeeeeer herkenbaar. Mijn schoonmoeder is ook een enorme neuroot wat mijn zoontje (16 maanden) betreft. Kick is een enorme boender en onderneemt van alles en continu. En dat gaat met vallen en opstaan. Hij is niet bepaald kleinzierig en huilt eigenlijk zelden als hij gevallen is / zich gestoten heeft etc. Ik vind dus ook dat oma wat meer moet ontspannen MAAAAAAR.... met je eigen kind ben je altijd gemakkelijker (tenminste dat geldt voor veel mensen) dan met het kind van een ander. En ik realiseer me dat Kick ook voor oma heeeeeel bijzonder en waardevol is. Geen wonder dat ze heel voorzichtig is. Ze past 1 dag in de week op, en dan mag zij bepalen hoe het loopt (tot ik thuis ben), dat geldt ook voor die dagen dat we bij hen zijn (dat is niet erg vaak). Op die manier heb ik voor mezelf er wel een vorm in gevonden. Oja, het komt er dus op neer: ZIJ hebben niets te zeggen over hoe jij of jullie het als ouder(s) doen en JIJ houdt je in wanneer je (s)moeder oppast of bij haar in huis. Bemoeit zij zich met het armbandje? Negeren en als hij bij haar slaapt, dan doen ZIJ 'm maar af.
vanuit mijn keuken kan ik ook alles redelijk goed in de gaten houden, bij ons is het meeste ook kindvriendelijk. ik heb geen tafel lakens op tafel, staan nooit kommen of borden ofzo op tafel, liggen nooit pennen of potloden of andere rommel. hebben geen trap. wc deur en badkamer deur enzo zijn dicht (wonen op appartement) en traphekje zodat hij niet in de keuken kan (daar staan de poetsmiddelen enzo) enige waar hij aan kan is aan de spulletjes die in de kasten liggen (ook niets super gevaarlijk maar net als kaarsjes en foto lijstjes enzo) maar dat hoor ik dus als hij in de kast zit... daarom dat ik hem altijd rustig laat spelen. ook klimt hij wel zelf op de bank, maar hij kan er dus ook weer zelf af zonder zich te bezeren... de stopcontacten zit hier geen beveiliging op maar jamie heeft hier nog nooit naar omgekeken ofzo... het is voor hem de normaalste zaak van de wereld dat die dingen daar zitten hij kijkt er dus niet naar om.... toch maakt oma hier overal een drama van.. WAT ALS, WAT ALS,.... het begint hier echt op mijn systeem te werken dat ze zich zo bemoeid... ik vind van mezelf niet dat ik hem kwaad doe ofzo... zij denkt hier duidelijk anders over.
oww wat herkenbaar! noa is ook vrij zelfstandig noa loopt wel is met een pen in haar handen maar steekt hem nooit in haar mond als ze loopt mijn schoonouders gelijk ow noa doe maar niet straks val je er mee met elk dingetje springen ze op voor als ze valt ja dus ze valt wel vaker ze is een echte rauw dauwer en rent ipv dat ze loopt en thuis valt ze wel 10 keer en ik moet zeggen na de 10 x geeft ze geen kik meer ze wordt hierdoor alleen maar hard zo zijn er wel meer dingen tuurlijk let ik wel op en als ze echt pijn heeft troost ik haar ook echt wel en als ze echt iets niet mag wat ik gevaarlijk vind dat mag ze dat ook niet zoals in de keuken komen als ik aan het koken ben dat vind ik gewoon heel erg gevaarlijk maar het is echt heel herkenbaar het is bij overal pas op, niet doen ze kan nooit is ontdekken
ik zou gek worden hoor! hier ook een heel zelfstandig jochie en hij kan heel goed zelf spelen. waarom zou ik hem dan hele heletijd in de gaten houden. ik hoef er toch niet als een bewakertje bij te zitten
Haha hoe herkenbaar. Mijn moeder en schoonouders hadden het allemaal vooral toen hij nog jonger was. Nu mijn moeder hem wat beter kent weet ze dat meneer niet in zeven sloten tegelijk loopt. Mijn schoonouders zien hem niet zo vaak en zijn nog steeds ontzettend spastisch met hem maar goed papa en mama zijn de baas en die zeggen wat er wel en niet mag en niet opa en oma! Gelukkig accepteren ze dat wel.
jullie begrijpen mij helemaal! ze zeiden ja, en als hij nou valt in de gang op zijn hoofd en hij loopt een hersenletsel op... zzzz als ik in de bank zit en hij valt hier om kan dat ook.... en als ik hem zie vallen. eer dat ik dan vanuit de bank bij hem ben ligt hij ook al op de grond. hier ook, iedere x als hij valt (zelfs al huilt hij niet!) gelijk oppakken en ooohh manneke... zzz ze maken er echt een mietje van! met een pen rond lopen mag jamie van mij niet. hij zou maar is vallen en het in zijn oog krijgen of in zijn buik.. dat vind ik dan weer wel gevaarlijk maar dat hij alleen in de gang is en ik in mijn woonkamer zit doet mij niets, omdat ik weet dat hij daar niets kan doen!
precies jij weet wat hij wel en niet kan. Jij weet dat jullie huis waar hij alleen mag zijn veilig genoeg is. Jammer dat ze dat blijkbaar na vele discussiesnog niet in willen zien (je hebt met hen erover gepraat toch?)
verschillende keren! maar in hun tijd lieten ze hun kinderen geen seconde alleen! er is een bepaalde reclame waar ze het altijd over heeft en die laat zien dat je extra voorzichtig moet zijn omdat de meeste ongelukken thuis gebeuren ed. ik zeg dat klopt wel, maar die ongelukken gebeuren ook wel als in in de bank zit en hij daar zit te spelen... (vallen bv) ze zei ja maar je moet alle gevaarlijke dingen wegdoen. ik zeg wat is er hier nou gevaarlijk? hij heeft een klein tafeltje en stoeltje, op dat stoeltje gaat hij zelf zitten en dan gaat hij zo aan zijn tafeltje zitten spelen. volgens haar is dat gevaarlijk want hij kan eraf vallen... alle stopcontacten moeten beveiligd worden want hij kan er iets insteken (oke, ergens heeft ze hierin mss gelijk, maar het feit dat ze dit iedere x als ze hier komt terug zegt grrrrr) nou, de kasten moet ik ook allemaal dicht tapen dan... verwarming, moeten kasten rond komen want daar kan hij zich aanverbranden. ik zei, van de week las ik op een forum dat een kindje in een kerstbal had gebeten, ik zeg zou dat willen zeggen dat ik nooit geen kerstboom mag zetten?? ik krijg het gewoon niet in haar hoofd gepraat dat het hier wel veilig is enzo... dat hij weet wat hij wel en niet mag (aan de kerstboom komt hij ABSOLUUT niet, omdat hij weet dat het niet mag, idem met verwarming en stopcontacten!) ik heb geen zin meer om het nog een x uit te leggen aan haar want ze is toch te koppig omdat aan te nemen...
wat misschien ook scheelt dat ik er redelijk relaxed over ben is dat ik 3 broers heb waar ik een beetje voor moest zorgen ed. als hun vielen riepen mijn ouders ook gewoon: komop, opstaan... nie aanstellen, word je hard van. en ik heb die redeneringen over genomen. mijn broers zijn regelmatig gevallen, steentjes in knie, of van de glijbaan gevallen of uit bed gevallen ed... ik vind: dat hoort er gewoon bij als kind zijnde... maar mijn oma zou hem het liefst in een hamsterbal stoppen zodat hem niets kan overkomen. ik vind: dat hoort bij de ontwikkeling en daar leert hij van..
Herkenbaar en toch weer niet. Schoonmoeder kan m'n zzontje ook niet met rust laten. Hij mag zelfs niet alleen spelen. Hij mag gewoon niets daar. Heel zielig. Anderzijds wil ze hem met haar autootje (die de naam auto niet waard is) overal mee naartoe sleuren. Dat vinden wij onverantwoord. Mijn moeder is al helemaal niet te vertrouwen. Zij heeft een gevaarlijke hond (heeft al verscheidene mensen gebeten). Wij hebben gevraagd om de hond niet in de buurt van de kinderen te laten. Daar heeft ze geen oren naar want de hond zal wel aan de kinderen wennen. Als ik dan zie hoe onstuimig m'n zoon met dieren omgaat (aan haren en oren trekken) maak ik me serieuze zorgen! Ze wil met m'n zoontje ook het hele land doorrijden om er overal mee te gaan uitpakken. Mijn moeder is echter een super gevaarlijke bestuurder en record houder in de familie qua aantal ongevallen!!
pfff ik zou persoonlijk jamie niet meegeven aan mensen die een gevaarlijke hond hebben. al zeker niet als zij denken dat "de hond" er wel aan went... ondertussen kan eht al te laat zijn... mijn moeder is net als mij. valt hij dan zegt ze Aboem! en gaat ze lachen, waardoor jamie dus ook gaat lachen enzo (behalve als ze merkt dat het serieus is natuurlijk!) maar meestal als hij valt dan is het niet erg,, mijn schoonmoeder of oma die pakken hem met een ruk van de grond om hem meteen te troosten, dit voor hij zelf nog maar de kans heeft om te huilen of te lachen! ja.. wat doet jamie, die schrikt van hun reactie en gaat huilen natuurlijk zzz... mijn ouders hebben een labrador van 9 jaar die altijd tussen de kinderen heeft gezeten... ik ben dus absoluut niet bang dat die wat zal doen maar ze moet hem nou ook weer niet alleen gaan laten enzo...
Hoe irritant ik zoiets ook zou vinden, toch zou ik het ook kunnen begrijpen. Het is logisch dat jij wat makkelijker bent met je kind, je kent hem door en door en weet dus wat hij wel en niet kan. Maar ik kan me prima voorstellen dat oma's wat voorzichtiger zijn omdat ze de verantwoordelijkheid over een kind van een ander hebben. Mijn schoonmoeder heeft er ook een handje van en ook ik heb weleens de neiging om daar iets over te zeggen, maar aan de andere kant, als ik te horen krijg dat ze tijdens mijn afwezigheid iets met mijn dochter gedaan heeft waarvan ik denk "nou liever nog niet, bloedlink" dan kan ik me ook zitten opvreten. Het is ook nooit goed Ik zeg er maar niets over, ze is verder ontzettend lief voor ons dochtertje en die keren dat ze haar ziet gun ik ze dan ook hun tijd samen. Maar irritant is het wel!
Hier niet zo sterk als bij jullie, maar ik merk dat de beide oma's hier ook wat sneller bang zijn dat er wat mis gaat. Ook wel logisch: zij kennen Thirza niet zo goed als ik, weten minder goed wat ze wel en niet kan, enz. Zo kan Thirza zelfstandig van de bank af, (ik heb haar van meet af aan nooit van de bank getild, maar haar begeleid eraf laten glijden achterstevoren, zodat ze op haar voetjes terecht kwam, (vanaf dat ze kon staan dan he?)). De oma's krijgen zo'n beetje een hartverzakking als Thirza op haar knietjes richting rand van de bank gaat en over de rand koekeloert... ik houd het in de peiling, (want uiteraard snap ik dat ze op deze leeftijd ook nog wel eens zomaar wel zo van de bank kan ploffen), maar over het algemeen draait ze keurig om, om dan haar beentjes over de rand te zwaaien en zich rustig naar beneden te laten zakken. Gaat heel af en toe wat te hard, zodat ze achterover valt. Tja, sneu, maar hoort er ook een beetje bij, daar leert ze van dat ze dat met beleid moet doen. Nouja, zo gaat dat dus met meer dingen, (trap-klimmen laten we haar ook regelmatig zelf doen, uiteraard alleen als wij achter haar lopen, Thirza speelt ook alleen in de kamer, als ik in de keuken ben (half-open keuken), ik laat haar ook rustig de hele bovenverdieping over struinen als ik daar de was opvouw, enz, enz. Denk dat het advies van Cygnet wel een mooie is: laat de oma's maar gewoon hun gang gaan als zij oppassen en spreek dat ook zo af: zij doen op die dagen hun ding en laten jou dan verder jouw ding doen thuis... Op een gegeven moment zou het dan toch wat meer bij elkaar moeten komen, want hij wordt natuurlijk ouder en zal zelf ook wel aan gaan geven bij de oma's dat ie te weinig ruimte krijgt,
O, en wat jessy ook zegt, is ook zoiets: de oma's hebben te maken met het feit dat ze de zorg voor het kind van een ander hebben... Voor jou is het je eigen kind. Dat maakt nogal uit; ik ben met Thirza ook gemakkelijker dan met de kids van mijn man. Bij m'n stiefkids speelt toch altijd de gedachte mee dat het niet mijn kids zijn en ik dus in die zin wel een zekere verantwoording heb af te leggen naar hun moeder, (als in: als zij een ongeluk krijgen, en dat komt omdat ik zoiets had van: Ze kunnen wel even zelf uitzoeken hoe dingen werken/gaan, dan zou ik me daar dus wel rottig over voelen, terwijl als dat bij Thirza zou gebeuren, ik het ook vervelend zou vinden, maar dan wel eerder iets heb van: pijn doen hoort ook bij het leven).
@rozemarijke... ook al zoiets, alleen van de bank, kan hij prima. erop ook. maar als oma het ziet is het: Sharon, ik vind het onverantwoord dat je hem dat alleen laat doen... ik bemoei me er ook niet mee met wat hun er thuis mee doen. dan zijn ze maar TE voorzichtig, dat zie ik niet. dan erger ik mij er niet aan. maar als ik erbij ben en ik zie hoe ze hem verstikken en geen meter van zijn zijde wijken dan komen die frustraties. toch zeg ik er niets van... ik heb zoiets van sebiet zijn wij weg en dan heeft hij alle ruimte die hij zelf wil. maar als ze dan hier binnen komt en ze ziet dingen die "volgens haar" niet door de beugel kunnen krijg ik een preek dat het niet verantwoord is, dat ik ongelukken uitlok,... doen jullie armbandjes af iedere x als ze op bed gaan?? ik vind het zo'n gekloot omdat ding terug an te krijgen en hij kijkt er toch niet naar... hij is 14 maanden en de beertjes moeten van haar uit zijn bed want dat is "gevaarlijk" zzz dat is toch echt van een mug een olifant maken lijkt mij
Hier ook zo, maar dan gelukkig in wat mindere mate als bij jou. Mijn moeder is altijd bang dat ze het te koud hebben, gewoon omdat zij een koukleum is. De oma van mijn man snapt geloof ik niet dat ze in de winter buitenspelen etc., omdat het dan koud is en als iets op de grond valt, dan is het gelijk vies. Als ze ergens aanzit, dan zegt ze gelijk 'oh, dat geen kwaad hoor, ik heb het vanmorgen nog gepoetst', terwijl ik gewoon oplet dat ze niets sloopt als we ergens op bezoek zijn, of iets helemaal bacterievrij is (oke, dat is niets), interesseert me niet zo. Alleen krijgen wij haar niet het gevaar uitgelegd van koffiedrinken met een kind op schoot, beetje krom. Mijn schoonmoeder heeft hondjes die ik niet vertrouw, zelf hebben ze zoiets van 'ooh, dat gaat wel goed, want ze zien het buurmeisje ook wel eens', maar de groeten, die beesten zijn er niet mee opgegroeid en kunnen een kind flink verwonden. We hebben zelf ook een hond, maar die is het gewend en dan nog houd ik ze altijd in de gaten als ze samen spelen ofzo. Mijn ouders hebben in de tuin een verhoogd terras, daarnaast is het gazon, wat zo'n 40 cm ofzo lager ligt. Mijn dochtertje wil dan van het terras op het gazon springen, maar dat mag ze absoluut niet van mijn moeder, want stel dat ze valt. Ja, dan zeg ik, dan valt ze zacht, want dan komt ze gewoon op het gras terecht. Maar nee, mijn moeder tilt haar er steeds vanaf, wat mijn dochtertje weer als een leuk spelletje ziet en zich er gerust 20 x achter elkaar af laat tillen. Nou ja, dat moeten ze zelf maar weten. Ergens begrijp ik het ook wel en bij ons is het allemaal niet zo extreem, maar vroeger werd ik aardig vrij gelaten in de meeste dingen als kind.
Ik snap ook wel dat opa's en oma's wat meer alert en oplettend zijn. Juist om de rede die genoemd is, jijzelf kent je kindje door en door en hun niet. Maar zoals TS aangaf dat de kleine niet eens alleen mag spelen, niet zelfstandig zonder hulp mag drinken. Tja dat gaat wel iets te ver, zo kan de kleine niet leren zelf alleen goed te drinken, of om gewoon lekker zelf alleen te spelen. Kindjes moeten immers ook hunzelf kunnen vermaken.
Oh ja, drinken blijven ze stug in een tuitbeker doen, terwijl ze allang uit een gewone beker drinkt, haar broodje wordt in 10 stukjes gesneden, die ze dan 1 voor 1 in haar mond mag doen en niet meerdere tegelijk en dan als het even kan, moet ze daarvoor in de kinderstoel zitten, terwijl ze hier al maanden op de tripptrapp zonder beugels of gewoon op een stoel zit.