Mijn dochter is net 2 en begint eigenlijk net met praten. Haar eerste woordjes kwamen zo rond 18 maanden. Daarna stagneerde het een poosje en sinds een maandje of 2 weer een hoop woordjes erbij. Zij zegt dus al langere tijd woordjes maar papa en mama zegt zij pas sinds ongeveer 2/3 maanden. Papa noemt ze gewoon papa maar mij noemt ze dus ipv mama 'baba'. Op het begin kon ik er erg om lachen en was ik allang blij dat ze me überhaupt riep. Maar nu roept ze me al een tijdje zo en ik vraag me een beetje af wanneer ze me nou eens echt mama gaat noemen. Haar uitspraak in woordjes is nog niet denderend maar gezien taal laat op gang is gekomen is dat wel begrijpelijk. Ze kan dus ook wel mama zeggen en heel soms noemt of roept ze ook mama maar meestal is het baba. Iemand die dit herkent? Zou zo fijn zijn als ze me gewoon mama zou gaan noemen....
Opa was hier een van de eerste woordjes, oma was ook opa (die hoorde bij opa dus tja logica). Denk 4 weken geleden ofzo is t ineens oma wat de klok slaat en is opa ook ineens oma geworden. Na heel veel herhalen en wijzen "papa,mama, opa, oma" en opa vooral NIET laten reageren op "oma" en Oma juist wel, kloppen de labeltjes weer. Hier heeft mama ook heel lang geduurd zat ook een voordeel aan, midden in de nacht en 's ochtends is t "paaaaaaaapa!" en owee als de verkeerde komt, dat klopt niet! Blijf gewoon mama terug herhalen als je baba genoemd wordt. Desnoods met t handgebaar erbij, allicht valt t kwartje dan wat vlotter maar het is heel veel herhalen en labeltjes herordenen, periodes van rust en ineens een waterval nieuwe woordjes en dan slapen als een blok beton. Ik ken dat van mn vader (herseninfarct met restschade o.a. taal) bepaalde periodes gaan er laadjes open met woorden en andere momenten zitten die dicht, bij een uitzonderlijk goede praatdag is hij kapot aan het einde van de middag. Op een dag met weinig energie dan lukt t gewoon helemaal niet, net als andere dingen en is hij erg somber. Gebeurd nog veel dat hij a bedoeld en b zegt terwijl vlak ervoor a nog a was. Aantal van die dingen herken ik ook wel bij mn dochter. Nieuwste aanwinst is "schoonmaken", haar eigen naam (ook wel lastige hoor) en de 2-3 woord zinnetjes die zijn van de laatste 2 weken en ze is bijna 2,5.
Ja herkenbaar, mijn zoon is in maart 2 geworden en is ook wat laat met praten, begint pas sinds korts meer woordjes te zeggen en de uitspraak is nog heel onduidelijk van de meeste woorden. Hij noemt mij nu wel vaker mama, maar ik heet vooral nog papa. Ik zie het wel verbeteren dus ik maak me er geen zorgen om, komt vanzelf!
Als je gewoon naar Baba luistert blijf je misschien Baba tot dat ze van andere kinderen leert dat er meestal een mama en een papa is ze heeft denk geen rede om te denken dat Baba verkeert is ?Je kan het op een leuke manier proberen te leren en blijven herhalen mama komt er aan etc, Hier was de hond zijn naam maanden eerder als mama
Het is niet dat ze baba met papa verward. Papa is duidelijk papa en ik ben mama maar dus 'baba'. Ze weet wie mama is en verward mij niet met papa. Dus als je vraagt waar mama is wijst ze naar mij en als je naar mij wijst zegt ze baba en wijs je naar papa is het gewoon papa. Dus het is niet dat ze ons door elkaar haalt. De M spreekt ze dus uit als B bij mama. Terwijl ze wel echt mama kan zeggen. Ik verbeter haar met een compliment(goed zo, mama). Om niet te reageren bij baba vind ik wel hard want zij denkt immers dat zij gewoon mama zegt. Ben bang dat ik haar juist meer in verwarring breng want zij denkt dat ze het goed zegt.
Ik heb ook andere kinderen die roepen me ongeveer 240 keer per dag met mama Dus een vb heeft ze wel. Ze weet ook duidelijk het verschil tussen mij en haar papa maar de een is papa en ik ben dus baba. Uiteindelijk zal ze me echt wel een keer mama gaan noemen dus wil er ook geen big deal van maken. T zou alleen zo fijn zijn als baba gauw mama wordt
Als het beestje maar een naam heeft. Zou me er niet druk om maken, hier zegt zoontje papa, oma, opa, pake, beppe. Maar mamma of memmie zegt ie niet. Ik zou dolblij worden van baba.
Mijn zoontje heeft mij ook heel lang baba genoemd en nu sinds een week of 2 zegt hij wel mama. Ik zei ook steeds ‘mama komt’ of iets dergelijks zodat hij in elk geval de juist klank te horen kreeg. Ik gaf trouwens geen compliment erbij want baba was niet goed. Dus gewoon het juiste woord zeggen maar niet ‘goed zo’ erbij zeggen, want tenslotte is baba niet goed
Zou mij er niet zo druk om maken. Mijn zoontje zegt de ene helft van de woordjes goed en de andere helft zegt hij afgekort of gewoon anders. Hij is gek op auto’s maar zegt ‘apo’ daarentegen zegt hij wel gewoon ‘paprika’....je zou denken dat auto dan makkelijker is, maar blijkbaar voor hem niet Volgens mij moeten ze met 3 jaar pas voor 50% verstaanbaar zijn ofzo
Hier noemde ze juist papa, baba. En opeens een paar weken geleden zei ze een keer 'papa' en sindsdien zegt ze het dus altijd goed. Dat vind ik van die mooie momenten in de taalontwikkeling. Wat wij wel doen is het zelf altijd juist benoemen, dus als zij dan baba riep, zei ik: hé zie je ook papa aankomen?! De oudste heeft wel meer woorden verbasterd, is vanzelf goed gekomen.
Oh wat fijn, iemand met ervaring! Hoelang heeft jouw zoontje je baba genoemd? Ik geef haar geen compliment maar meer bevestiging en tegelijk verbeter ik haar. Zo van ja liefje ik ben mama hè. Ik wil liever niet zeggen dat ik baba niet ben omdat ik dan bang ben dat het een verkeerd signaal afgeeft. In haar hoofd zegt ze het immers goed.
Wat je zegt herken ik ook wel. Dat moeilijkere woorden soms makkelijker gaan dan de makkelijke woorden. En ook hier hoor ik vaak een eerste of alleen laatste deel van een woord. Ik denk dat ze sowieso meer zegt dan ik versta of begrijp maar merk ook wel dat ze lui is in taal. Zij weet bijv goed wat ja en nee is. Maar als ik haar iets vraag schudt ze vaak haar hoofd en zegt ze 'eh' ipv nee. Ik denk dat ze dat makkelijker vindt en wil haar de tijd geven vanzelf ja of nee te zeggen. Maar net zoals met dat baba wilde ik dat ze al zover was...
Toch een heel aantal maanden. Ik denk dat het voor hem te moeilijk was om de m en a bewust samen uit te spreken. Hij deed toen wel ‘per ongeluk’ mamamamama, maar echt bewust mama zeggen ging nog niet. Sinds hij echt mama zegt, kan hij ook opeens andere woorden met ‘ma’ zoals maan bvb. Ik denk dat je je niet te veel zorgen moet maken en dat het echt een kwestie is van de juiste klank ‘vinden’
Eehh voor ‘nee’ heeft mijn zoontje ook heel lang gedaan en hij heeft ook een periode gehad dat hij eerst het hele woord zei en dan opeens het eerste of laatste deel nog maar. Uiteindelijk werden het dan wel weer hele woorden, maar ik denk dat het een soort ontdekken en spelen is met woordjes. Kijken wat ze doen en wat voor een effect ze hebben. Ik zou haar inderdaad gewoon de tijd geven en haar laten weten dat je haar begrijpt en naar haar luistert, dan krijgt ze er vanzelf de lol in om nog meer te leren en uiteindelijk ook het goed uit te spreken.
Ok dan houd ik daar alvast rekening mee haha. Nou roept mijn dochter me nog niet zo heel lang. Zij kan dus wel echt mama zeggen en er is me geadviseerd zo veel mogelijk te oefenen met random klanken dus op zich gaat dat ook best goed. Nu je het zo zegt gebruikt zij de m in haar spraak nog helemaal niet. Ze vervangt m ook niet voor de b alleen bij mama dus. Het is wel echt een extra geruststelling dat jouw kindje het ook deed en het uiteindelijk vanzelf goedkwam.
Oh dit is ook weer een fijne geruststelling. Heel gek maar het voelt toch extra geruststellend als een andere mama dingen herkent . Snap t ook niet zo goed waarom ze dat doet. Ze kan gewoon nee zeggen maar kiest toch voor eh. Hetzelfde met 'ja'. Soms antwoordt ze 'ja' en soms klapt ze in haar handen. Dus als ik bijv iets grappigs doe of haar vraag of ze iets lekkers wil heb je kans dat ze ja zegt of gewoon in haar handen klapt(van enthousiasme). Icm met het 'baba' maakt het dat ik me soms afvraag of ze geen moeite met taal heeft. Daarentegen is ze net 2 jaar dus ik moet me gewoon niet zo aanstellen denk ik
Hier noemt dochter haar broer baba. Papa en mama en baba hebben we hier dus. Opa is iets wat klinkt tussen papa en popa in.
Mijn zoontje is ook bijna 2 maar zegt nog helemaal geen papa/mama of baba. Sterker nog, hij zegt helemaal niets behalve 1 2 3 4. Nu is hij denk ik wel een uitzondering, maar als kinderen baba zeggen dan is de mama niet ver weg!
Bij mijn dochter kwam taal ook vrij laat hoor. Rond 15 maanden begon zij ergens met dierengeluiden. Daarvoor zei ze wel bal maar die was ze een poosje weer kwijt. Pas met 1,5 jaar kwam die terug samen met een rits andere woorden. Tellen kwam hier trouwens ook best snel. En papa, mama(baba dus) en de namen van gezinsleden en kwamen pas ergens met 20 maanden en daarna ging het ineens snel. Ze is nu net 2 en ik hoor elke dag wel een nieuw woordje. Als je zoontje verder goed communiceerd dmv wijzen etc zou ik me verder geen zorgen maken. Ik hoor trouwens steeds vaker dat peuters tegenwoordig steeds later beginnen met praten..