Hoi iedereen, Ik heb veel vriendinnen, uit iedere fase van mijn leven nog wel wat. Zo heb ik een aantal die ik 1x in de paar maanden zie, een paar die ik iedere maand zie die net als ik kinderen hebben en waarmee ik veel te bespreken heb. En dan heb ik nog mijn beste vriendin.. en daar zit ik een beetje mee. Mijn vader is sinds oktober ernstig ziek, hij heeft kanker en heeft niet lang meer te leven. Mijn bevalling was vrij heftig en heb daarna een longembolie gehad. Inmiddels gaat het allemaal weer redelijk, werk weer en thuis alles op de rit. Alleen mijn relatie met haar is veranderd. Voorheen belden we iedere week en wisten we alles van elkaar. Nu hoorde ik tussen neus en lipppen door dat ze ging samenwonen en is ze in alles vrij mat. Ze vraagt niet naar mijn vader en hoewel ik snap dat dat voor veel mensen moeilijk is, doet het wel zeer. Als ik de WhatsApp berichten terugkijk komt het de laatste tijd wel vaak van mijn kant. Nu heb ik dat voorzichtig laten vallen laatst aan de telefoon. En begon ze direct over een andere vriendin van haar dat ie totaal geen rekening houdt met hoe druk ze het heeft en haar zo claimt etc. Dus ja.. dat zal waarschijnlijk de reden zijn dat ze minder contact opneemt. Vroeger gingen we altijd op stap! Ik heb best zin om weer een keer te gaan en heb dit ook wel tegen haar gezegd. Dan zegt ze: ik ga nooit meer op stap, vind er niet meer zoveel aan. En dan verteld ze me doodleuk de week erop dat ze weer op stap was geweest. Ik vind het gewoon jammer dat het zo gaat en mis het ook wel wat. Ik snap dat zij nu haar ei meer kwijt kan bij haar vriend en ik zelf ook veel bezig ben met mijn gezin, maar ik doe echt mijn best om veel contact te houden. Hebben jullie wel eens in een soortgelijke situatie gezeten, hoe gingen jullie ermee om? Of moet ik maar gewoon accepteren dat het zo gaat als je kinderen krijgt..
Ja als je kinderen krijgt kunnen vriendschappen veranderen. Jij bent in een andere levensfase terecht gekomen vriendin zonder kinderen nog niet. Kan goed komen of er kan meer afstand ontstaan. Misschien eens alleen afspreken om te winkelen even zonder kinderen.
Ik heb wel eens aan de andere kant gestaan. Ik had het zo druk met werk en mijn opleiding dat het contact met vriendinnen in die tijd meestal van hun kant moest komen. Ik hield het allemaal niet meer bij. Naar mijn vriendinnen toe zal dit best vervelend geweest zijn en ik ben ook nog steeds dankbaar dat ze het hebben geaccepteerd en dat het uiteindelijk de vriendschappen niet heeft veranderd. Jouw verhaal doet me daar eigenlijk een beetje aan denken. Maar het kan ook zijn dat ik er naast zit. Als je twijfelt of alles wel goed zit zou ik een keer met haar afspreken en bespreken of er iets is en aangeven wat je dwarszit (zonder beschuldigingen te maken naar elkaar). Succes ermee!
Helaas heel herkenbaar, maar kan mijn vinger er nog niet precies opleggen over het hoe en wat... Tja.
Herkenbaar en weet je wat heeft geholpen? PRATEN Als ik vind dat ik mijn vriendinnen te weinig zie of dat we nooit leuke dingen doen samen of weet ik veel wat dan geef ik dit aan. Vaak blijkt dat ze voor mij invullen of ik wel of niet mee kan of wel of niet ergens zin in heb omdat ik een kindje heb. Door aan te geven wat ik wil en kan blijft onze vriendschap top.
Het stuk dat je leven verandert en je minder tijd hebt is herkenbaar. Hierdoor heb ik met mijn vriendinnen ook een nieuwe modus moeten vinden en dat heeft even geduurd, het was gewoon even zoeken samen en naar elkaar toe uitspreken dat we vonden dat we elkaar te weinig zagen. Met 2 vrienden heb ik een seizoenskaart voor voetbal, ik zie ze dus sowieso eens per 2 weken een paar uur. Op de tribune kletsen we alleen maar en zien weinig voetbal maar het is altijd gezellig en thuis kijk ik studio sport . Mijn beste vriendin woont in Azie en met haar heb ik de afspraak dat we eens per 2 weken op zomdag bellen. We spreken de tijd af en ik schrijf het op de kalender zodat het een echte afspraak is en mijn vriend voor de kids zorgt in die tijd. Kortom; het gaat allemaal wat minder makkelijk en vanzelfsprekend maar door er met elkaar over te praten en er een weg in te vinden, hoeft er niet perse veel te veranderen als er kinderen komen, tenminste dat is mijn ervaring nu..
Idd, praten dus misschien is het allemaal één groot misverstand. Ik begrijp wel dat je haar erg mist, zeker nu er zoveel veranderd is en je het met haar had willen delen. Vriendschappen gaan nu eenmaal op en af soms, net als relaties. En net als relaties is ook daar de sleutel: communicatie. Ik supporter!
Ik heb helemaal geen vriendinnen meer van vroeger. Maar daar in tegen wel weer nieuwe vriendinnen met kinderen. En die hebben mijn vriendinnen van vroeger nog niet.
Helaas erg herkenbaar. Vlak voordat ik zwanger was had mijn vriendin een hele zware tijd. Ik was er voor haar en ze heeft zelfs 2 weken met haar kindje bij ons ingewoond. Toen ik zwanger was had ze al niet veel interesse. Daarover hebben we toen een gesprek gehad en ze beloofde er beter op te letten. Toen ben ik bevallen en een week voor die tijd hoorden we dat mijn moeder kanker had. Ze is wel na 1,5 week op kraamvisite geweest maar daarna kwam al het contact alleen van mijn kant. Vanaf haar was er absoluut geen interesse. Toen Liam een halfjaar was knapte er wat bij me. Ze had het belangrijkste in mijn leven maar 1 keer gezien en wist niet eens wie hij was. Toen heb ik haar een mail gestuurd, ik had op dat moment geen eens zin om met haar te praten. Op die mail kreeg ik een mail terug vol verwijten. Wat deed dat een pijn en wat heb ik daar een verdriet om gehad. Ik heb daar nog weer op gereageerd, daarna heeft ze mij van haar facebook afgegooid en heb ik nooit wat van haar weer gehoord. Ik wordt er nog steeds verdrietig van als ik dit typ.