Sterkte. Mijn moeder is overleden aan uitgezaaide borstkanker. Ik herken je verhaal. Ik denk ook dat het niet meer lang zal duren zo te lezen. Ik vond het vreselijk dat mn moeder zo veward werd. Toen ze overleed was ik opgelucht dat het lijden voorbij was. Vreselijk.... Sterkte
Hij gaat letterlijk elke dag achteruit. Hij is constant verward, morgen word er een bed van de thuiszorg gebracht en andere hulpmiddelen. Hij gooit ook steeds zijn dekbed van zich af, hij geeft dan aan het heel heet te hebben, maar hij voelt in en in koud aan.. Erg vreemd? Hij is ook heel onrustig in zijn doen, kan niet rustig in bed liggen. Ik weet niet wat we er nog van moeten denken,zijn gedrag word steeds vreemder.
Dat heet hebben en tegelijkertijd koud aanvoelen, komt mij heel bekend voor. Dat had mijn moeder de laatste dag ook. Nogmaals heel veel sterkte.
Nog gefeliciteerd met je zoontje. Wat je beschrijft van je schoonvader komt mij bekend voor. Mijn moeder Had dit de laatste week en mijn vader de laatste paar uurtjes... Van afstand Is het lastig in te schatten maar vanuit je verhaal zou ik er niet van uitgaan dat het nog erg lang duurt en als je afscheid wilt nemen zou ik dat morgen als je erheen gaat zeker doen. Is er iemand die bij je schoonmoeder kan blijven?
Erg herkenbaar. Persoonlijk denk ik dat je moet rekenen op een uitvaart deze maand... Veel sterkte nogmaals.
Herkenbaar. Mijn vader was ook onrustig en moest soms weinig van zijn deken hebben. De dag dat hij daadwerkelijk overleed was hij ineens heel rustig, na een aantal onrustig uren/gedragingen. Ik denk echt dat het niet lang meer gaat duren als ik het zo lees. Heel veel sterkte en als je nog iets tegen hem wil zeggen zou ik daar niet te lang mee wachten...
Hoi, Ik denk ook dat het niet lang meer duurt.. Vanmiddag gaan we erheen, merk dat ik best bang ben om hem te zien, Ben bang te schrikken hoe hij er nu aan toe is. We hebben voor de kinderen gisteren een boekje gekocht,' dag opa' gelijk voorgelezen,ze hebben allebei stil zitten luisteren, hopelijk kunnen we ze zo een beetje voorbereiden.
Wij hebben vorige maand mijn schoonvader verloren aan prostaatkanker met uitzaaiingen. We hadden ons zoontje van drie en half uitgelegd dat opa heel erg ziek is en een sterretje zou worden. Toen hij overleed hebben we meteen die zelfde avond met ons zoontje naar de sterren in de hemel gekeken. Hij heeft er toen 1 aangewezen en gezegd daar is opa! Heel veel sterkte voor jullie allemaal.
Nou, we zijn weer thuis,vanmiddag heeft de huisarts uitgesproken dat hij waarschijnlijk eind volgende week niet meer haalt. Ik ben echt heel erg geschrokken hoe hij er aan toe is, Ontzettend benauwd, drinkt niet meer, plast niet meer, laat zijn ontlasting lopen, echt zielig. Hij praat ook alleen maar wartaal, en mompeld, ver weg, zijn ogen zien er dof uit, en hij heeft een erg geel gezicht. Vanmiddag was het bed gebracht van de thuiszorg, we hebben met zijn drieën hem in dat bed moeten krijgen, het was geen doen, zo slap en op, hij is gewoon helemaal op. En zijn buik, echt shocking, hij lijkt serieus 9 maanden zwanger, ze weten niet waar dat vandaan komt?? Hij heeft gelukkig geen pijn. Maar is wel heel erg onrustig, gooit zo de dekens af, vanmiddag schreeuwde hij tegen die papegaai boven zijn bed ' donder op' Hij heeft daarom haldol druppels gekregen drie keer per dag, hopelijk maakt hem dat wat rustiger. Vanaf vanavond wordt er gewaakt bij hem. Zodat mijn schoonmoeder ook nog iets kan slapen. Het klinkt misschien heel hard, zo bedoel ik het niet, maar ik hoop voor hem dat het geen week meer duurt zo. Dit gun ik echt niemand, zo verschrikkelijk benauwd. En dit alles in 1 week, 1 week gewoon.... niet te bevatten. Zondag wordt hij bedient, ze zijn katholiek namelijk, en hij heeft aangegeven dat wel te willen. Gr taart.
Ook ik herken veel in je verhaal. Ik heb 5 jaar geleden mijn vader verloren aan longkanker. Sterkte, het is een vreselijk proces om mee te maken. Ik hoop dat hij niet lang meer hoeft te lijden.
Ik hoop ook dat hij niet meer lang hoeft te lijden... Mijn man en ik zijn heel verdrietig nu, rottijd.
Wat verdrietig om te lezen dat hij zo hard achteruit gaat. Je klinkt niet hard als je zegt dat je hoopt dat het snel voorbij is. Je wilt hem niet langer zien lijden, dat is niet meer menswaardig. Ik heb mijn ouders op een gegeven moment ook 'doodgewenst'. Zo voelde dat voor mij. Maar later bedacht ik me, nee ik wens ze niet dood. Ik zou het liefst willen dat ze gezond en wel uit dat bed zouden stappen en nog 30 jaar zouden leven. Maar uit liefde gun ik ze hun rust en geen pijn meer. Dat is toch wel heel wat anders...en als dat betekent dat ze dan niet meer hier zijn...het zij zo. Ik wil ze alleen bij me houden als ze kwaliteit van leven hebben en dat hadden ze niet meer. Net als je schoonvader. Tuurlijk wil je hem het liefst nog 30 jaar bij je hebben, maar wel in goede gezondheid en niet op deze manier. Dat gun je niemand. Veel sterkte voor jullie...