Ook wij zitten er op dit moment midden in. Begin maart is diagnose longkanker bij mijn moeder (61) gekomen. Na onderzoeken is nu een maand bekend dat het overal uitgezaaid is (botten, lymfen, lever, hoofd, hals in ieder geval en volgens mij nog meer). Heeft chemo en immuno. Van de eerste chemo is ze vreselijk ziek geworden, opgenomen in ziekenhuis. Maandag start de 2e. We wonen zelf op ruim 2 uur rijden dus gaan er ook niet makkelijk heen. Zelf hebben we besproken dat ze nu vooral Moet doen wat ze zelf nog graag wil zodat ze op haar sterfbed positief kan terug kijken. Aan de andere kant: 2 jaar terug had mijn schoonvader longkanker zonder uitzaaiingen en hij is na een operatie en chemo volledig genezen... Sterkte
Wat een heftig nieuws hebben jullie gekregen!! Mijn vader heeft ook uitzaaiingen naar de botten en klieren en volgens mij ook nog meer.. denk ook niet dat hij kan genezen. Wat fijn dat je schoonvader wel genezen is!! Dan waren ze er bij hem optijd bij zeg. Mijn vader woont ook twee uur reizen van ons af maar komt soms nog wel onze kant op met zijn vrouw. Veel sterkte ook! Edit; vreselijk dat je moeder zo ziek is geworden van de chemo. Wat een hel Hopelijk van de tweede keer niet....
Ja ik weet dat gevoel ook nog zo goed, als de dag van gisteren, het moment dat je dat nieuws te horen krijgt, de grond wordt onder je voeten vandaan geslagen. En dan die onzekerheid, die angst. Heel logisch dat je je lamgeslagen voelt hoor. Nogmaals heel veel sterkte en een dikke knuffel!
Mijn beide ouders zijn overleden aan longkanker. Heel veel sterkte! Kan alleen maar zeggen. Probeer zoveel mogelijk herrineringen te maken en film alles, of maak foto's.
Mijn moeder had geen longkanker maar ook kanker. Ik vond het ergste eraan dat ik niet echt wist waar ik aan toe was, ze zei niet veel over haar situatie. Achteraf bekeken heeft zij waarschijnlijk veel meer geweten dan wij, ze wou bijv. geen kerstboom meer en is rond nieuwjaar gestorven. Waarschijnlijk wist ze zelf dat ze geen maanden meer had dus.
Moeilijk is dat hè hier ook mijn vader die niet veel praat, alles opkropt e.d.. ik laat hem zoveel mogelijk merken dat wij/ik hem steunen en er voor hem zijn. Hij alleen dingen moet doen en/of vertellen wat voor hem goed voelt. Het draait om hem en niet om ons. Heb veel steun aan mijn broertje gelukkig. Praat met hem veel erover.
@Niveah, hoe is het met je? Is er al meer bekend over het behandelplan? Heel veel sterkte de komende tijd.
Lief dat je dat vraagt! Hij kan pas 12 juni terecht. Ze probeerde eerder en dat zou mijn vader vandaag of morgen te horen krijgen anders blijft het 12 juni staan. Ze moeten dan een punctie doen. Het gaat best goed met hem. Hij neemt rust en doet leuke dingen. Ben ik heel blij om. Zag hem daarnet nog en hij zag er goed uit en zei dat hij een goede dag heeft. Die heeft ie gelukkiger vaker. Het afscheid nemen daarnet deed zeer want ik mis hem. Het is bijna 2 uur rijden dus best lange afstand. Ik heb het er moeilijk mee. Alles gaat door maar heb soms het gevoel stil te staan...
Wat vreselijk dat zoveel van jullie het ook hebben meegemaakt of meemaken Wij kregen vrijdag de uitslag over de aard van de tumor en het was het slechtste scenario helaas. Hij is ongeneeslijk ziek en krijgt alleen nog behandeling om zijn leven te verlengen en zo goed mogelijk te houden. Het is een snelgroeiende tumor in zijn hoofd en we hebben al een beetje kunnen merken wat voor invloed dat op hem heeft. Hij uit zich gelukkig heel makkelijk en zegt ook alles wat hij voelt en denkt. We genieten maar van elkaar zo lang als het gaat. En huilen ook veel samen natuurlijk. Een hele rare periode nu, ben ook nog hoogzwanger.
Och Meis wat enorm heftig! Ergste wat je maar te horen kunt krijgen. Vreselijk gewoon. Dat je hoogzwanger bent maakt het nog tegenstrijdiger allemaal. Heel veel sterkte. Waarin merk jij dat het invloed op hem heeft? Hopelijk zal hij niet hoeven lijden. Dat vind ik het ergste als je diegene zo ziet lijden en vechten.
Wat een super verdrietig bericht. Als eerste heel veel sterkte... Mijn vader kreeg op 46 jarige leeftijd te horen dat hij longvlieskanker had. (Mesothelioom) Dat is de meest agressieve vorm door asbest (werkgerelateerd militair) 2 maanden later was hij er helaas niet meer. (Is geopereerd en kreeg nog bestraling) Het verschilt heel erg per soort etc hoe ze kunnen behandelen en wat de prognose is. Wij wisten meteen dat het het meest ongunstige scenario was. Heel veel sterkte, het is gewoon super kut! Gemis blijft altijd, maar de scherpe randjes gaan ervan af. Ik hoop altijd maar dat hij mee kan kijken. Duim voor jullie op het best mogelijke voor nu. Knuffel...
Wat heftig! Wisten ze het zeker dat het door het werk kwam? Mijn vader heeft ook vroeger in het leger gewerkt maar weet niet of het daardoor kwam. Jong ook zeg 46!! Jeetje. Gewoon te jong om te gaan. De scherpe kantjes gaan er vast af na een poos maar weet zeker dat het heel lang zeer zal blijven doen. Ik wil niet aan dat moment denken. Bang dat ik er nooit meer uit ga komen. Mijn vader verdiend dit niet. Ik weer het, elk kind vind dat zijn vader of moeder dit niet verdiend en niemand verdiend dit. Ik ben nog steeds kapot.. concentreren is moeilijk.
Wat heftig @kellox, zo jong! Hoe oud was jij toen? De tumor zit in zijn spraaktaalgebied en hij vergeet nu al veel, gebruikt verkeerde woorden en kan namen niet meer onthouden. Maar een paar weken geleden was het erger, toen zat er veel vocht rond de tumor, maar dat is met medicatie afgenomen. Maar als de tumor verder groeit, zal het weer erger worden. Ik heb hem daarom twee weken geleden ook al de proefdruk van ons kaartje laten zien, dit was nog voor de operatie, omdat we niet wisten hoe hij daar uit zou komen. Hij vond het heel mooi om de namen alvast te horen en het kaartje te zien. Hopelijk blijft het nu gewoon een tijd zo 'goed' gaan, zodat hij de baby nog een tijdje bewust kan meemaken.
Ja dat was idd bewezen. Dat het 100% door asbest (werkgerelateerd) kwam en dat zat in de onderdelen van de helikopters waar ze toentertijd mee werkten. (Luchtmacht) Nu gelukkig niet meer. Helaas was mijn vader 1 van de eersten die daar toen ziek van werd en niet veel later volgden er meer. (Kan jaren duren voordat die deeltjes zich tot kanker ontwikkelen in de longen) Ik hoop dat er voor jullie meer hoop is! Mochten ze erachter komen dat het beroepsgerelateerd is kun je altijd terecht voor vragen. Knuffel!
16 pas helaas. Voor jou ook heel veel sterkte. Ik duim dat jullie nog een (voor zover dat kan) mooie tijd samen mogen hebben!
Super heftig! Ik hoop het ook maar het is al uitgezaaid.. ik kan alleen maar janken na hem vandaag weer gezien te hebben. Dankje voor de knuffel, knuffel terug!