Oooh, wat een nare ervaringen heb jij (jullie). Juist na wat jullie hebben meegemaakt is dit heel verschrikkelijk. Ik zie iedereen opschrijven dat ze met je mee blijven hopen. Natuurlijk doe ik dat ook, alleen denk ik dat die hoop gevaarlijk is. Kijk dus uit voor een te harde klap vrijdag. Ik moest nog 2 weken doorlopen na de mededeling dat het mis was. In die 2 weken groeide mijn hoop steeds een beetje. Enerzijds goed, want dat houdt je een beetje op de been. Anderzijds ook wel moeilijk, want je houdt jezelf voor de gek. Sorry dat ik het zo zeg, maar ik bedoel alleen te zeggen dat je je niet teveel hierdoor moet gaan laten leiden. Is er ooit een oorzaak gevonden voor waarom het mis is gegaan met je dochter?? Wat betreft het begraven van dit kindje: na een curretage is daar geen mogelijkheid voor (tenminste, bij mij niet). Misschien kun je iets dat je aan deze zwangerschap doet denken begraven?? Sterkte meis, neem je tijd voor dit intense verdriet.
Ach nee, niet weer... wat een narigheid... Veel sterkte meid, ik duim voor een wonder en anders dat de curettage voorspoedig mag verlopen en dat je daarna alles kunt afsluiten en een plekje kunt geven. En als je behoefte hebt om tegen ons aan te praten of als je vragen hebt, dan roep je maar. Dikke knuf, Wendy
Hier zijn geen woorden voor en het gevoel in onbeschrijfbaar maar weet dat we er allemaal zijn voor u als is het via de pc... heel veel sterkte meisje en dikke knuffel Annabel
hallo lieve meiden, hartelijk dank voor jullie lieve reacties. mijn man ik hebben er veel aan en het doet ons goed zoveel steun te krijgen in deze dagen voor het morgen waarschijnlijk echt over is. mummy: ik weet dat ik geen valse hoop mag kweken maar onbewust doe je dat toch. ik probeer realistisch te blijven maar enigzins hopen op een wonder sleept mij een beetje door deze dagen heen met in mijn achterhoofd dat het vrijdagmiddag over zal zijn en dan zal ik mijn banner ook pas weg kunnen halen om het af te gaan sluiten. de twijfel voert nog steeds de boventoon, was vanmorgen weer vreselijk misselijk, overgeven, opgezette buik, gisteravond nog hardstikke moe. vanmorgen ook vreselijke krampen en ik dacht dat het waarschijnlijk wel spontaan zou komen maar het bloeden blijft uit en na mijn ontlasting zijn de krampen ook verdwenen. wat kan je lichaam je voor de gek houden hè wat er vorige keer mis is gegaan met ons meissie blijft een beetje gissen maar de gyneacoloog vermoedt dat de placenta op een klein hoekje loszat, ik had nl. constant donkerbruin bloedverlies vanaf de tweede maand tot de vijfde maand zwangerschap. 3 dagen voor de bevalling had ik een vruchtwaterpunctie laten doe (gezien mijn leeftijd) het vruchtwater had een colakleur en zelf denk ik dat ik een van de ongelukkigen was waarbij de punctie dus tot een vroeggeboorte kan leiden. ik hou het op een samenloop van factoren. placenta los en vruchtwaterpuntie dus daarom zijn mijn vliezen spontaan gebroken met 24 weken. het wrange is dat ik nog maar twee weken verwijderd was van de grens dat het levensvatbaar zou zijn. en dat is een hard gelach. dat heeft me ook een jaar lang bezig gehouden tot depressie aan toe. nu heeft het zonnetje een paar weken mogen schijnen en verschijnen er weer donkere wolken maar ik hoop dat de donderwolken weg blijven en dat het zonnetje maar weer gauw achter die wolken tevoorschijn komt. voor mijn man is het helemaal wrang, hij heeft nog geen eigen kinderen, althans, niet waar hij van kan genieten en zien opgroeien. zelf heb ik twee gezonde kinderen uit een vorige relatie. gisteren zei hij met de tranen in zijn ogen, ik hoop dat voor ons "driemaal scheepsrecht" geldt en dat gun ik hem zo!!! liefs nienke
NIenke, ik blijf aan je denken....Het is allemaal zo oneerlijk en onbegrijpelijk...De natuur is soms zo wreed...
Nienke, Ik zit echt met kippenvel. Ik hoop ook echt voor jullie op 3x scheepsrecht.. Ik snap wel dat je hoop hebt hoor. Ik stond ook nog te spugen boven de wc. Ik kon ook niet anders dan denken dat mijn lichaam wel heel wreed zou zijn als dit alemaal niet 'echt' was. Ik wens jullie heel veel sterkte morgen en de komende tijd. Ik duim dat er wanneer jullie eraan toe zijn snel een volgende zwangerschap volgt... Sterkte en laat je even weten hoe het met je is??
hallo lieve meiden, nogmaals dank voor de lieve berichtjes die na mijn laatste reactie gekomen zijn. het is nu dus echt over. ik ben niet meer zwanger hoewel mijn lichaam mij nog steeds iets anders doet denken (misselijk en overgeven) helaas heeft de echo vrijdagochtend alleen maar kunnen bevestigen wat we al wisten. het vruchtje was al aan het afbreken en gekrompen dus het was overduidelijk dat het vruchtje dood was. gelukkig hadden wij ons er al op ingesteld en konden we er in berusten. de curretage 's middags is ook meegevallen, op het lange wachten na. ik weet dat wachten lang duurd maar dit was wel weer heel ellendig. uiteindelijk was ik om 8 uur 's avonds weer thuis, doodmoe en na wat eten heb ik gelukkig de hele nacht wel doorgeslapen. heb weinig tot geen last meer van bloedingen maar zoals ik uit andere verhalen begreep kan dat natuurlijk nog komen. òp emotioneel vlak zal het nog wel even duren voordat we er weer bovenop zijn maar dankzij mijn schat van een gyneacoloog kunnen wij dit kindje straks bij onze dochter begraven. ik heb haar gevraagd of het mogelijk was het vruchtje na de curretage mee te mogen nemen om het te begraven en het zo op een goede manier af te sluiten en te verwerken. hoewel ze ons waarschuwde dat er niks van te zien was begreep ze wel dat wij dit graag wilde en heeft ze het vruchtje samen met wat vlokjes in een potje gedaan en hebben we dit meegekregen. er is ook inderdaad niets aan te zien en voor ons leken kan je er ook niet uithalen dat het een vruchtje is maar het was een beginnend leven en het is heel waardevol dat je het zo kan afsluiten. dus meiden, de mogelijkheid is er wel maar je zal bij de ene gyneacoloog harder moeten aandringen dan bij de ander denk ik maar als je dat zelf wil en ook nodig vind voor de verwerking is dit echt geen raar verzoek!! nu ff een weekje ontzwangeren en dan langzaam weer het gewone leventje oppakken, hoewel gewoon zal het nooit meer zijn maar hopelijk wel snel een plekje kunnen geven. groetjes nienke
Fijn dat het achter de rug is. Ik hoop dat het verwerken spoedig zal gaan (trouwens erg attent van de gyn om zo haar best te doen). Succes meid.
Gelukkig dat het nu achter de rug is meis. Fijn dat jullie zo'n lieve gyn hebben!!! Ik wens jullie heel erg veel sterkte. Liefs, mussie
Nienke, ik voel erg met je mee, heb vorige week hetzelfde meegemaakt... heb ook een hele dag moeten wachten, zonder eten of drinken, met krampen, af en toe naar de toilet om in een bakje alle overblijfselen op te vangen... (vanaf 10 uur 's ochtends toen ik opgenomen werd tot 11 uur 's avonds toen ik de curettage kreeg), vreselijk. Wel fijn trouwens dat je de resten van je kindje mee kreeg, soms kan dat helpen om het letterlijk een plekje te geven. [kan het niet laten, even vies verhaal:] Bij mij kwam bij de eerste lading de overblijfselen al mee maar die muts van een zuster zocht naar een embrio (ik was 11 weken) dus dat gooide ze door de plee!! Ik nog zeggen dat ik alleen (nog?) maar een lege vruchtwaterzak had en het zelfs aanwees (leek op een geplette grote grijze druif met rare sprietsels) maar zij vond dat ze beter wist. Daarna heb ik alleen nog bloedstolsels eruit gegooid, toen moesten ze daarvan pakken voor het onderzoek... [einde vies verhaal]. Goed, hoe dan ook, elke miskraam is een drama apart, altijd frustrerend en altijd heel verdrietig. Ik hoop dat je snel er boven op komt, meis, en jullie samen volgend jaar echt van een blakende gezonde zoon of dochter kunnen genieten!! Dan wil ik het trotse gezicht van je vent wel eens zien op een foto!