Hallo allemaal, Mijn stiefdochter is 5,5 jaar. Ze woont nu een paar maanden bij ons. Haar mama heeft een vermoeden dat ze autistisch is, en ik zie dat er wel in. We kunnen haar pas over een paar maanden laten testen, maar ik zou graag wat punten aanhalen om te zien of dit typisch autistisch gedrag is of niet, want ik vind het soms moeilijk om er mee om te gaan... - Ze heeft een jonger broertje van 2,5 jaar. Hij is dikwijls wat wild, en kan haar dan slaan. De eerste keren dat dit gebeurde, liet ze het gewoon toe. Ze zei er niks van, buiten heel stilletjes 'au au'. We hebben haar echt moeten aanleren om ons dan te roepen, zodat we hem kunnen weghalen. Dat ze moet praten, anders weten we niet dat hij haar pijn doet, omdat we het niet altijd direct zien. - Als we in de winkel zijn, en ze moet naar het toilet, zegt ze het ook niet. Ik zie aan haar dat ze moet gaan, en ik vraag dan: moet je naar het toilet? En dan zegt ze 'ja'. Ze geeft het nooit zelf aan, terwijl ze dat thuis wel doet. - Qua eten: als ze iets niet lust of niet lekker vindt, verstopt ze haar eten. Dat hebben we pas gisteren ontdekt. Dus hebben we gezegd dat ze het moet zeggen als ze iets niet wil eten of niet lekker vindt, ipv het te verstoppen. Vandaag, juist hetzelfde. Weer eten verstopt. Zelfs na onze duidelijke uitleg dat ze het moet zeggen, verkiest ze nog altijd om niet te communiceren. Het grootste punt denk ik, is dat we het er echt uit moeten sleuren als er iets mis is met haar, of als ze iets niet graag heeft. Communiceren. Voor de rest is ze oversociaal, zegt hallo tegen wildvreemden en doet het goed met klasgenootjes op school. Zou dit autisme kunnen zijn? En indien ja, heeft iemand tips? Bedankt, dames!
Ik vind de voorbeelden die je noemt nou niet echt typische autisten trekjes. Toevallig heb ik onlangs wel begrepen dat op elke wildvreemde afstappen bij autisme kan (!! Kan, hoeft niet) horen. Omdat sommige autisten geen grenzen zien tussen mensen die dichterbij en verderweg van hen staan. Mijn dochter wordt momenteel al een tijd onderzocht, geobserveerd e.d., autistisme is nu ook genoemd als iets waar toch verder naar gekeken moet worden bij haar. Ik moet je dus wel zeggen dat ik nu geen ervaringsdeskundige ben. Edit: het klinkt meer alsof ze gewoon moeite heeft haar gevoelens en behoeftes te uiten. Schaamte wellicht?
Ik ben geen kenner, maar ik link dit niet direct aan autisme. Ik zou eerder denken, dat er ooit iets is gebeurd waardoor ze het idee heeft bepaalde dingen niet te kunnen of mogen zeggen. Dat iemand een keer tegen haar uitgevallen is. Of te vaak heeft gezegd, dat ze niet moet piepen, of niet moet zeuren. Kijkt ze je verder aan, als ze iets tegen jou (of anderen) zegt? Denken jullie aan klassiek autisme of aan asperger? Bij klassiek autisme gaat het vooral om de kwalitatieve beperkingen in interactie en communicatie. Denk bijvoorbeeld aan het totaal niet begrijpen van verschillende intonaties en gebaren, en die zelf ook niet gebruiken. Bijvoorbeeld als je boos op haar bent en je zet de handen in je zij en je zucht en kijkt boos. Als ze dat soort dingen niet snapt, heb je een kwalitatieve beperking in communicatie. Of zelf geen verschillende (en bij de situatie passende) emoties kunnen tonen met gezichtsuitdrukkingen en gebaren. Maar ook als ze qua gespreksstof en taalgebruik niet mee kan komen met leeftijdgenootjes. Dit zou al lang opgepikt moeten zijn op school, als dat zo is.
Als ik jouw voorbeelden lees, denk ik nou niet bepaald aan autisme. Eerder aan een heel gevoelig gesloten meisje. Ik kan mij goed vinden in de reactie van ladyxochi. Het lijkt erop dat zij zich niet durft te uiten, door???? Zeg het maar... Waarom denkt haar moeder aan autisme?
Ik vind dit ook geen typische kenmerken van autisme. Hoe is verder haar contactname naar jullie toe, als ze in gewone doen is? En met leeftijdsgenoten? Heeft ze op meerdere gebieden moeite met zich uiten of juist met het begrijpen van gevoelens en grapjes van anderen? Praat anders eens met haar leerkracht. Hij of zij kan je vast meer vertellen over hoe ze op school is. Ze lijkt me wel een erg gevoelig en onzeker meisje dus ik zou haar wel extra in de gaten houden.
Dat is niet zo eenvoudig te zeggen. Autisme uit zich anders in meisjes, de meeste stereotypen die je hoort zijn gebaseerd op gedrag van jongens/mannen met autisme. Dat wil niet zeggen dat meisjes dat gedrag dan niet vertonen, maar gemiddeld genomen reageren ze net even anders. Tel daar dan weer bij op dat ieder persoon met autisme uniek is. Mijn oudste zoon heeft klassiek autisme en wij, als ouders, vinden zijn totaal gebrek aan intentie/motivatie tot communiceren zijn grootste probleem. Dat herken ik wel in je verhaal, dat je stiefdochter niet op het idee komt deze dingen aan jou te vertellen. Maar of dat dan typisch autistisch is, ik denk dat kinderen zonder autisme deze problemen ook wel kunnen hebben. Voor de wc buiten de deur, geef haar eens een plaatje met een wc erop dat ze jullie kan geven als ze naar de wc moet. Dan kan ze jullie dat geven, misschien is dat net even makkelijker dan het vragen. En voor het eten zou ik haar een bakje geven, dan kan ze alles wat ze niet lust daar in doen.
Ik heb er twee met autisme en een hele vriendengroep met kinderen met autisme (via hulpverlening) en nee, ik vind dit niet typisch autisme. Niet gezegd dat ze het niet heeft, maar wat je noemt heeft er niet zoveel mee te maken
Ik vind het klinken als angst of verlegenheid? Zou er wel zeker mee aan de slag gaan, klinkt alsof er ergens iets mis is gegaan waardoor ze in bepaalde situaties zich niet durft te uiten... Dat hoeft niet per se iets ernstigs te zijn; als zij heel gevoelig is, kan bv 1x een 'foutje' (in haar ogen dan he!' al reden zijn om iets een volgende keer te vermijden. Met dat eten verstoppen bv; misschien vond ze ooit iets niet lekker, zei ze dat, maar kreeg ze als antwoord dat ze het absoluut moest eten, waardoor ze erg schrok en niet meer durft te zeggen dat iets niet lekker is. Ik heb zelf te maken gehad met angststoornissen, als kleuter al. Ik zei op school bv niks tegen juffen en meesters toen ik 4/5/6/7 was. Met kinderen sprak en speelde ik wel, bij volwassenen klapte ik volledig dicht. Vrij heftig gedrag zonder duidelijke oorzaak. En ik had heel veel kleine dingetjes die ik vermeed.
Ik lees uit deze voorbeelden ook geen autisme. Zegt niet dat het net zo is, maar deze voorbeelden lijken er in mijn ogen niet op. Elk persoon met ass is anders. Ook heeft vrijwel ieder persoon wel een eigenschap van ass. Kan het niet zijn dat ze moeite heeft met de overgang (van moeder naar jullie) en evt problematiek erom heen?
Sluit me aan bij voorgaande reacties: de voorbeelden die jij geeft, zijn bepaald niet typisch voor autisme. Dat wil niet zeggen dat dit niet speelt, maar zo'n diagnose gaat op basis van deze voorbeelden niet gesteld worden. Dan moet er in het gedrag toch echt nog een hoop meer en anders spelen, wil het autisme zijn. Waarom denkt de moeder aan autisme?
Ook ik zie in deze voorbeelden geen autisme. Eerder een meisje wat onzeker is en vooral niet lastig wil zijn. Een meisje wat graag alles goed wil doen ( pleasen )
Heel erg bedankt voor het meedenken allemaal! Het helpt ons erg vooruit. Dit waren de enige kenmerken in haar gedrag die ik aan autisme zou linken, voor de rest heeft ze er echt niks van weg. Waarom haar moeder aan autisme denkt, weten we niet. De relatie tussen mijn vriend en haar mama is nogal... kil. Ik veronderstel dat ze, net als ik, aan autisme dacht omdat stiefdochter zo moeilijk haar gevoelens kan uiten en er zo stoicijns onder blijft. Maar tegelijk is ze wel meelevend, ze troost me als ik droevig ben en is heel aanhankelijk. Ze maakt idd wel oogcontact. Tenzij we haar berispen, maar dan kijkt ze naar de grond uit schaamte omdat ze weet dat ze iets fout heeft gedaan. Dat is normaal kleutergedrag. Qua gesprekstof en taalgebruik achterlopen op leeftijdsgenootjes is zoiezo aan de orde, omdat ze franstalig is. Maakt het extra moeilijk voor de school om te zien of het autisme is, of gewoon de taalbarrière. De dingen die jullie noemen: zich schamen + gevoelig, gesloten, onzeker en angstig zijn + zich niet durfen uiten en willen pleasen, is denk ik terug te brengen op haar thuissituatie bij mama, waar er meer geroepen wordt op haar dan mee gepraat wordt. Daarom woont ze bij ons, omdat het voor mama teveel werd. Dus ik denk dat stiefdochter zichzelf op deze manier wat 'indekt'... Maar dat klinkt dus inderdaad serieus als ik het zo opgesomd zie.. Berte: dat van dat bakje is zoiezo een goed idee, autisme of niet
Ik vind dit juist totaal geen autisme. Mijn zoontje heeft klassieke autisme en reageerd juist erg heftig op aanraking of bijv slaan van andere kinderen op hem. Hij raakt dan totaal van de kaart. Ook is eten verstoppen niet iets wat ze zouden doen. Vooral om de rede, lust het niet ga het verstoppen. Kinderen met autisme denken daar niet over na. Daardoor zijn ze juist vaak eerlijk en onvoorstelbaar. Ze denken niet maar doen wat ze in hun hoofd hebben zonder na te denken over gevolgen etc. Lusten ze iets niet eten ze gewoon niet. Dwing je krijgen ze drift bui maar nee is nee. Ze gaan echt niet nadenken over de gevolgen van niet eten bijv straf etc. Wellicht angststoornis ofzo? Bang om straf te krijgen als ze niet eet en.dus verstopt, niet reageren op broertje omdat zij anders straf krijgt want ze is de oudste is en beter moet weten Zeg niet dat dat gebeurd hoor maar in een kinderhoofd zou dit wel kunnen. En dan dus niet "stout" willen zijn. als je een gevoelig kind bent wat geen fouten wil maken krijg je wel dit soort gedrag denk
Ik ben ook geen kenner maar ik vind dit toch ook geen kenmerken van autisme. Ik was zelf vroeger ook een beetje zo. Ik was gewoon heel verlegen en gesloten en gevoellig. Later ook heel lang moeite gehad met een eigen mening vormen maar dat is later helemaal goed gekomen, al blijft het gevoellige en het verlegen zijn er wel in zitten, dat is gewoon karakter.
Je zou eens met bv het cjg kunnen overleggen over wat je kan doen om haar zelfvertrouwen te boosten, haar handvatten te geven zichzelf beter te uiten, zodat ze bv weet wat ze moet doen als een kindje haar slaat (dus niet stil blijven zitten en het ondergaan, maar 'stop!' zeggen of een volwassene roepen bv). Er zijn heel veel leuke cursussen voor kleuters waar ze met plezier bv leren weerbaarder te zijn!
Mijn partner heeft autisme en alles wat hier staat komt mij echt niet bekend voor (dit is dan wel een volwassen maar symptomen en kenmerken zijn voor elke leeftijd het zelfde). Nu kent autisme meerdere aspecten natuurlijk maar in grote lijnen komen veel dingen overeen. Als ik dit lees denk ik eerder aan een heel onzeker en gesloten meisje..
Gezien wat je noemt over de relatie met moeder en de situatie daar thuis, lijkt me duidelijk dan dat dit geen autisme is. Dit is een kind dat toch gewoon beschadigd is door haar ervaringen. Zelfbeeld en zelfvertrouwen lijken mij aangetast. Wat ik zo van jou lees, lijkt me dat ze een liefdevol thuis heeft gevonden, dus ik zou denken dat dit met de tijd wel weer bij zal trekken. Praat met haar, benoem dat je standjes geeft om grenzen aan te geven, maar niet omdat ze niet OK is, geef haar veel complimenten voor wat ze goed doet en knuffel lekker veel
klinkt echt helemaal niet als autisme, maar eerder een beeld van een kind dat niet met jou durft te praten. ze voelt zich nog niet thuis denk ik. en ze vertrouwt het misschien niet dat jij iets gaat doen voor het broertje als hij zich slecht gedraagt. misschien moet jij meer alleen tijd met haar doorbrengen om een band, hechting te vormen. niet zeggen dat je moet plassen is echt zo klassiek zo plassen de kinderen vaak in hun broek, eerst een half uur tien keer antwoorden: 'NEE ik hoef echt niet' een 5 jarige dus...