Gebruiken jullie kinderlijke taal naar jullie kind toe en naar andere mensen als je het over je kind hebt? Ik kan er gewoon niet aan wennen.(hoeft ook niet) Doe het zelf ook niet en ik ben nog nooit een man tegengekomen die zo praat, niet naar hun kind en ook niet óver hun kind. Hier op het forum kom ik het ook vaak tegen; Mijn popje, mijn mopje, mijn dreumesje(!?!?), mijn prins(es)je, zoontje/dochtertjelief, mijn babykamer 13 mnd, mijn kleintje, die van mij, mijn kindje van 25 of30 maanden etc etc. De meeste mensen zullen wel weten dat het gaat om een klein kind als je zegt "mijn kind is 1 jaar" of dan ook. Gebeurt dat omdat je je kind "klein" wilt houden en/of het niet los kunt/ wilt laten? Misschien is het ook plaats- afhankelijk? Edit: ik vind het ook niet fijn dat er onder mijn tijdsbalk staat 30 weken zwanger, voor mij is het gewoon zoveel maanden. Maar ben er niet achter hoe dat aan te passen.
Tja. Zwangerschap in weken snap ik wel, want je kindje veranderd wekelijks. En een kindje van net 1 en een kindje van bijna 2 kun je ook niet met elkaar vergelijken. Idem met een kindje van bijna 3. Vandaar de maanden. Maar je gebruikt toch wel een liefkozende naam voor je kindje? Is dat zo raar dan?
Ik wil mijn dochter absoluut niet klein houden, kon t eerste jaar wel omkijken! In babytaal praat ik ook niet (je hebt pijn, geen auw. hond is hond en geen wafwaf etc) maar ..... Ik noem haar wel altijd prinses of poppie. En ze is nou eenmaal nog een klein dreumesje van slechts 70cm met een luier om
Wat is er kindertaal aan 'dreumesje' (dat is je kind toch ook op een bepaalde leeftijd? een kleine dreumes?), 'die van mij' (het is toch die van jou?) of een kindje van x aantal maanden (dat is het toch ook? een kind van 3 maanden is heel wat anders dan een van 15 maanden). Kijk, als je als voorbeeld: mijn kleine koetsjiewoetsjieschattepatatje had gebruikt, dan snap ik het, maar de meeste voorbeelden die je noemt zijn volgens mij volstrekt normaal. Bovendien gaan zwangerschappen per week, althans, bij de VK hebben ze het altijd over hoeveel weken ik zwanger ben, en niet hoeveel maanden. Maanden is nogal een grove indicator voor iets dat zo per week verandert. Volgens mij projecteer je je eigen issues hiermee een beetje op normaal taalgebruik, sorry. Prinsje of prinsesje vind ik wel weer niks, maar dat komt omdat ik niks met het koningshuis heb en ook de 'gender symboliek' die bij die woorden komt kijken niet zo van deze tijd vind.
Scheelt mij een hoop getyp: helemaal mee eens! Onze dreumes is bijna 2, tot die leeftijd gebruik ik vaak het aantal maanden om aan te geven hoe oud hij is, daarna het aantal jaren. Zowel mijn vriend als ik gebruiken veel koosnaampjes: boef, spook, beer etc. Gewoon, omdat we ze lief vinden
Ik praat gewoon normaal tegen mijn kinderen. Geen zacht stemmetje ofzo. Zoals iemand al noemde is een hond gewoon een hond inderdaad en heb je pijn. Ik moet persoonlijk altijd een beetje kotsen als ouders hun kroost prinsje/prinsesje of zoonlief/dochterlief noemen. Dus zal mijn kind zelf nooit zo noemen. Wel moppie of poppie haha. Vind het ook raar als mensen nog de leeftijd van hun kinderen in maanden zeggen als ze 1 jaar zijn geweest. Dan is het gewoon 1 - ruim 1 - 1,5 - bijna 2 - 2 jaar. Heb altijd het idee dat mensen dit doen om hun kind langer 'klein' te houden.
Wij praten heel bewust normaal tegen onze kinderen. Ik vind het zo raar klinken als mensen zeggen: 'heb je au'? Of 'kom maar bij mama'. Dat hoor ik zo vaak. Wij zeggen altijd: heb je pijn? Of 'kom maar bij mij'. Dat begrijpen ze prima, hoe jong ze ook zijn Daarentegen zeggen we wel heel vaak 'moppie' of 'lieverd' tegen onze kinderen i.p.v. de naam
Precies dit! Bedoel het is toch een klein mensje waar je lief tegen wilt praten..? Ipv een harde stem op te zetten.. Dat je koetiekoetiekoetie gedoe niets vind en dat je daar je mening over hebt en dat is prima maar de rest kan ik niet echt volgen...
Idd, zo dacht ik het ook. Je kunt inderdaad gewone woorden gebruiken voor voorwerpen en dieren, enzo, maar als iemand lekker moppie/prinses/snoepie/schatje zegt maak ik me daar niet druk om. waarom kan die van mij niet, of de kleintjes, zeker online ga ik niet constant de namen van mijn kinderen typen. de kinderen zijn toch van mij, en van mijn man....(en van zichzelf) Wij geven de kleintjes ook altijd gekke bijnamen, laatst kwam de oudste zelf met een gek gekozen naam voor onze 7 maanden oude baby...tja leuk toch, een beetje gek doen, wat fantasie gebruiken etc. Mijn man kan ook gewoon gek doen, en koetjiekoetjie tegen de kleine praten hoor. Maar dan ben ik vast een hele gekke moeder. aangezien ik ook gewoon mee doe met de fantasie van mijn kindjes, en gewoon mee kruip onder de dekens en vlucht voor de enge gemene fantasie kakatoe die door de slaapkamer vliegt
Nou dit inderdaad. Ik ben nu dus drie maanden zwanger . Maar bij twee maanden was ik 8 weken en dat is me niet nogal een verschil zeg.
Vroegah vond ik "kom maar naar mama" of "mama komt zo" ook zo stom klinken als een moeder het over zichzelf had. Maar, wat blijkt: het is voor veel mensen een automatisme en dat is niet voor niks. Voor jonge kinderen (aan het begin van hun taalontwikkeling) is het verschil tussen ik en jij helemaal nog niet duidelijk. Niet alleen de woorden, maar ook echt het 'zijn'. Het is dus helemaal niet verkeerd om dat zo te doen. Als je nu nog steeds zo over jezelf praat als je kind achttien is, wordt het ernstig overbodig. Verder praten wij ook gewoon normaal tegen onze kinderen. Ik gebruik iets vaker dan me lief is verkleinwoorden. Maar ja, een trui van onze kleine smurf is toch nog echt een truitje en zijn (loop-)fiets een fietsje. Toch komen er soms wel erg veel verkleinwoorden in één zin langs. Dan hoor ik het mezelf zeggen. En dan vind ik het zelf irritant, haha. Koosnaampjes gebruik ik op het forum omdat ik hier de namen van onze kinderen niet gebruik. En tegen de kinderen zelf ook wel. Onze jongst is dan vaak moppie, gup of boef. Afhankelijk van zijn bui. De oudste is ook lang 'boef' geweest. Tegenwoordig noem ik hem ook wel eens 'kerel', knul' of 'vent'. (Kom eens hier, vent." "Kom op knul, we gaan.") Onze oudste noemt mij vaak 'schat'. Lopen we op straat "Kom je schat?" Dan zie ik mensen wel eens raar kijken, haha. Met koosnamen zoals "prins(en)je" heb ik wat minder. Ik krijg daar een erg curling-parent gevoel bij. En dat gevoel gaat bij mij altijd gepaard met ondraaglijke jeuk.
Ik noem onze kinderen alleen bij hun voornaam als ze niet luisteren verder alleen koosnaampjes. Dingen als heb je au zeg ik niet, ik gebruik gewoon de woorden zoals ze horen. Tegen je kind praten op een kindertoontje (hoge stem ed) en dingen zeggen als kom maar bij mama zijn overigens heel normaal en horen bij de taal/hersenontwikkeling van jonge kinderen. Ik vind het persoonlijk een beetje raar dat je je daar aan stoort, eigenlijk. Ik kan het ook wel irritant vinden als mensen allerlei rare woordjes verzinnen om tegen een kind te praten, maar ik kan me er verder geen seconde druk om maken.
Ik vind mijn kind helemaal niet die van mij. Hij of zij is nog altijd van zichzelf. Waarom geef je je kind anders een naam? En dreumesje vind ik gek omdat dreumes al aangeeft dat het een kind van bepaalde leeftijd betreft, dus waarom nog meer verkleinen? En een kind ouder dan 1, dus bijv 13 mnd, is gewoon 1 of anderhalf etc.
Mijn kind heeft een naam gekregen en hem noem ik echt weleens schat. Maar ik ga niet met andere mensen praten over mijn schatje, mijn prinsje van 30 maanden. Mijn kind is gewoon 2. Halfjes doe ik ook niet aan na 1 jaar.
Ja, eens met wat je schrijft over babytaal. Maar dat jij haar pop noemt ofzo, dat doe je dan nog tegen haar, maar een dreumes, IS al een klein kind, dus waarom ook nog verkleinen.
Tot 1,5 snap ik het nog wel als de leeftijd in maanden wordt gezegd. Daarna vind ik "anderhalf" of eventueel "bijna twee" prima volstaan. Ik heb nooit 14 maanden o.i.d. gezegd. Ook geen 10 maanden, trouwens. Meestal gewoon: Hij is in oktober 1 geworden." Of "Hij wordt in oktober twee."
Wat een gedoe om niets. Wat maakt het nu uit hoe een ander praat tegen/over zijn of haar kind. Jij doet het op jouw manier en ik op die van mij. Zijn wel ergere dingen om je druk om te maken toch
Klinkt leuker denk ik? Ik weet t eigenlijk niet, iedereen heeft zijn eigen woordkeuze. Nooit over nagedacht dat dat iemand zou storen eigenlijk
Nah, oké, misschien moet ik ook wel stoppen met daarover te vallen, zijn idd wel ergere dingen Maar toch, leeftijd in maanden zeggen daar krijg ik wel jeuk van. Sorry. Ik ben zelf even denken... heel veel maanden oud. Of zoveel jaar en een half.