Zoals sommigen van jullie wellicht weten heeft mijn zoontje Sam (2 jaar) een ontwikkelingsachterstand. Enkele voorbeelden: - ging billenschuiven bij 14 maanden - ging staan bij 22 maanden - ging achter z'n loopkar lopen bij 23 maanden Medisch gezien is hij door de hele molen geweest en kunnen ze (gelukkig) niks raars vinden.... Onverklaarbare achterstand dus. Sam is onder behandeling van een fysiotherpeut die eens in de 3 weken bij ons thuis komt, maar de kinderarts in het Wilhelmina Kinderziekenhuis wilde graag dat hun eigen diagnostische fysio eens naar hem zou kijken om echt alles uit te sluiten. Wij 2 dagen na zijn 2e verjaardag naar Utrecht..... Na wat oefeningen met blokjes, tekenen en een bal probeerde ze hem los te laten staan en dat ging zo goed dat ze hem wilde laten proberen te stappen. En ja hoor hij deed z'n eerste losse stapjes!! Ik wist niet wat ik zag, so cute!! Hoe langer we oefenden, hoe leuker hij het vond worden! Na een half uur liep hij zelfs een meter of 7 de gang door! Thuis ook nog even geoefend en trots aan oma laten zien hoe goed hij kon stappen.... De volgende dag heb ik 'm weer in de woonkamer gezet, langzaam mijn handjes van die van hem losgemaakt, zodat 'ie los stond en zei "kom maar naar mama toe" terwijl ik een stapje achteruit deed. Hij riep héél hard "NEE" begon te huilen en zakte door zijn trillende beentjes.... Sindsdien nog een paar keer geprobeerd, maar nu 6 dagen later heeft hij nog steeds geen stap meer verzet. Komt dit iemand bekend voor? Is hij ineens zo bang dat hij niet meer durft? Hoe lang duurt dit? Hoe moet ik er mee omgaan? Maandag komt onze eigen fysio weer, maar ik vindt antwoorden van andere moeders net zo en misschien nog wel wat meer waarde hebben.... Groeten Mamvansam
Ik heb eerlijk gezegd nooit geoefend met mijn dochter, die liep gewoon ineens weg! Nou dan sta je ook raar te kijken hoor, geloof me. Maar nadat ze die keer had gelopen heeft het ook nog zo'n 2 weken geduurt voordat ze weer zelf ging lopen. Het is natuurlijk heeeel wat voor die kleintjes dat ze kunnen lopen, dus ik zou het gewoon tijd geven.
Ik ken een meisje, die is een maand ouder dan mijn dochter. Ze is dus van november 2007. Ze loopt ook nog steeds niet los, wel kan zij heel goed praten en zich verwoorden. Ze zegt dat ze los lopen eng vindt en het niet durft. Ze was ook een billenschuiver. Ze loopt wel heel goed aan de hand of achter de buggy. Ik weet dat ze ook physio heeft (of heeft gehad). Mijn dochter liep ook niet heel snel (terwijl ze verder wel snel is met alles) ook zij vond het doodeng en durfde het niet. Ze liet zich ook niet verleiden tot naar je handen lopen, wel liep ze aan een hand hele stukken en goed. Ik zou zelf gewoon afwachten en hem lekker aan de hand laten oefenen. Vind het zo zielig dat ze echt bang zijn en het niet durven. Je zoon is dus niet de enige.
Heeft ie geen spierpijn gehad, een half uur is best lang, voor die kleine beentjes. endat hij daarna bang is geworden dat het weer pijn ging doen. Ik zou hem gewoon zijn gang laten gaan, geen aandacht meer aan besteden.pushen werkt juist in het nadeel, denk ik. Maar ik kan me wel voorstellen dat je ontzettend trots bent!vooral als het wAt langer geduurd heeft.
Wat je zou kunnen proberen is met je man of moeder met je benen wijd tegenover elkaar te gaan zitten een stukje uit elkaar. Zo heeft hij het idee dat hij van alle kanten wordt opgevangen mocht het mis gaan. Steeds met zijn rug tegen jou aan zetten en de ander hem roepen en dan steeds heel voorzichtig zonder dat hij het ziet steeds verder uit elkaar. Onze jongste was wel jong maar zo heeft zij leren lopen. Ze hebben het idee dat je heel dichtbij bent en het ios ook nog eens een superleuk spelletje. Je hebt nu gezien dat hij het kan dus het moet ooit goedkomen!! Misschien is hij in zijn koppie wat onzeker dus lekker aanmoedigen dan komt het vast goed!
Wij hebben ook een dochter die liep pas bij ruim 2.5 jaar. Zitten kon ze pas bij 13 maanden enz. Uit eindelijk hebben ze bij Sam(grappig dat ze dezelfde naam hebben) wel een oorzaak gevonden. Ze heeft een chromosen afwijking. Sam heeft een tijd lang aangepaste schoenen gehad, omhaar steviger te maken. Echt ortopedishe schoenen. Nu kunnen we naar goede schoenenwinkels om schoenen te kopen. Wat niet makkelijk is. Erg kleine en smalle voet. Niks forceren zei de fysio, voorzichtig oefenen!