Pfoe... Wat is loslaten soms moeilijk Dochter is gister op de camping lekker aan het spelen in de speeltuin. Na een half uurtje kom ik haar halen en zie ik haar in een hoekje zitten. Ik loop naar haar toe en vraag wat er is. Helemaal overstuur en huilend meld ze dar niemand met haar wil spelen... En dan breekt je moederhart zo vreselijk hard moest gewoon m'n tranen zelf inslikken. En dan wordt ze weet wakker vanochtend en wil ze weer naar de speeltuin spelen. Ik ben supertrots dat ze gewoon weer gaat maar ik moet al m'n vezels bij elkaar houden om er niet bovenop te zitten en haar te behoeden voor nog zo'n teleurstelling. Loslaten is het Mantra... Hoort erbij... Heb haar verteld dat dit ook gebeurd en dat dit niet aan haar ligt. Maar loslaten is verdomd lastig...
Met 5 jaar hier een beetje bij begeleiden is toch prima? Je hoeft er niet bovenop te zitten, maar het ook nog niet volledig los te laten...
Onze knul is net 5 maar laat hemook nog niet helemaal los, vanaf een afstandje meekijken is ook prima. Knap dat ze toch npg een keer gaat proberen!
Ik snap je helemaal. Is erg moeilijk, maar het hoort erbij helaas. Het is helemaal niet verkeerd om haar gewoon nog even te begeleiden en dat je wat vaker gaat kijken. Ik denk ook wel dat het nog los gaat lopen als ik naar onze ervaringen op de camping kijk. Wel super knap van haar dat ze het nog een keer ging proberen.