Hier precies hetzelfde. Heet loslaten Zou het ook een beetje vreemd vinden als moeder mee zou komen 'spelen'. Kletspraatje bij brengen/ophalen vind ik meer dan genoeg
Tja, ik werk 4 dagen, dus ik ben er sowieso niet bij. Ik ben erg makkelijk. Natuurlijk wil ik een adres en telefoonnummer, graag iemand een keer gezien hebben, maar als er van zoonlief niemand bij hoeft te zijn, dan blijf ik niet uit mezelf. Het gaat er mij om hoe hij het ervaart. Een van zijn vriendjes durft nog niet goed alleen, dan zijn de vader of moeder van harte welkom. Maar verder, lekker laten gaan. Zou anders zijn als ik me niet prettig zou voelen bij een ouder, maar dat ik nog niet gebeurd.
Zo heb ik het eerlijk gezegd ook gedaan... Ik heb wel vertrouwen in mijn dochter dat ze voor zichzelf op komt en haar wensen/grenzen (netjes) kan overbrengen. De eerste keer vond ik het wel spannend, maar het wende heel snel... Bij mijn autistische zoon vind ik het een heel stuk moeilijker (dus in die zin herken ik het gevoel wel), omdat hij sociaal niet zelfredzaam is, soms in zijn broek plast, gebruiksaanwijzing heeft etc. Hij durft overigens ook nog niet alleen ergens te spelen, hij vraagt altijd of ik mee ga/blijf. En dat doe ik dan, drink dan gezellig koffie/thee met andere ouder. Maar ja, hij zit op speciaal onderwijs, dus speelafspraakjes zijn sowieso (door reisafstanden) anders en niet zo frequent.
Haha ik ook hoor. Hier vaak zat gehad dat ze ergens wilde spelen, maar dat ik die ouders alleen van gezicht kon. Dan even het adres uitwisselen en klaar. Maar goed,wij wonen ik een redelijk klein stadje, ons kent ons en ik luister erg goed naar dat onderbuik gevoel.