Vanavond hier een hele gilsessie gehad van dochter. Ik wil niet dat ze gilt, dus ik zeg streng tegen haar dat dat niet mag. Soms pak ik haar bij haar arm of even de hand onder de kin om haar in de ogen te kijken dat de grens is bereikt. Vanavond bleef ze er in hangen, door vermoeidheid vermoed ik. Ongetwijfeld gebeurt dit ook wel eens bij jullie? Hoe reageren jullie naar je peuter toe of wat doe je in zo'n situatie?
Met een woedeaanval laat ik hem even doen maar dat komt weinig voor. met gillend spelen ga ik fluisteren. Dat vind hij dan grappig en gaat hij ook fluisteren
Als ze hier gilt vanwege een woede aanval dan krijgt ze even een time-out. Ik zeg wel eerst tegen haar dat ze niet moet gillen etc, maar hier is een time-out voor mijn meisje het beste. Als ik dat niet doe, dan blijft ze een half uur lang niet lekker in dr vel zitten. Zodra ik haar een time-out geef dan draait ze eerst 1 minuutje helemaal door, om het zo maar te zeggen, en dan is ze daarna weer helemaal rustig en vrolijk.
Op de gang zetten. Mogen ze gillen wat ze willen. Als ze weer rustig zijn mogen ze weer binnen komen.
Ik wilde dochter ook even alleen laten, maar dat was ook niet goed. Ging ze nog harder gillen. Eigenlijk was helemaal niks goed. Ik durf haar dan ook niet goed alleen te laten.
Mijn zoontje gilt ook vaak als het hem niet lukt of als hij zijn zin niet krijgt. Ik laat hem dan vaak even gaan duurt hooguit een minuut en dan stopt hij wel weer. Het komt ook wel eens voor dat hij echt lang blijft gillen. Dan breng ik hem naar de gang of zijn kamer en dan is het vaak snel weer afgelopen, omdat hij dat niet leuk vind.
Ik ga of naast zitten wachten dat ze zelf tot rust komt als ze zich afzet van mij. of ik knuffel haar en als ze rustig is praat ik zachtjes over het "probleem". Ze heeft bijna nooit woede aanvallen omdat ik ervoor nog bent: ik weet hoe ze kan reageren op een of andere en ik zorg dat ik nog voordar het uitleg/voorkom. En tja time out of pakken met kind foe ik niet niet aan nooit gedaan en voorlopig ga ook niet doen.
Hier zeg ik eerst dat hij moet stoppen luistert hij niet en gaat hij door dan steek ik 1 vinger op, bij blijven gillen steek ik mijn 2e vinger op en gaat hij dan nog door dan is het 3 en mag hij op zijn kamer verder gillen. Meestal is het hier vermoeidheid en niet toe willen geven dus als hij eenmaal op zijn kamer is pakt hij zijn speen en valt in slaap.
Dl gilt eigenlijk alleen uit plezier, of uit verveling. Dan reageer ik overdreven geschrokken 'oooh wat is hier aan de hand zeg' , dat vind ze meestal heel komisch. Als ik het negeer, dan wordt de hond nerveus en gaat in het ergste geval hard blaffen of haar oren wassen. Dan is ook over. Als ze heel erg moe is leg ik haar in bed, dan ga ik niet over dingen in discussie.
Hier gaat ze na 1 waarschuwing de gang op. Ik wil het niet hebben. Als ze rustig is mag ze weer terugkomen.
Op de gang zetten kon ik niet doen, omdat ze al in bed was. Misschien moet ik de volgende keer zeggen dat ik haar maar even alleen laat om uit te razen. Er over praten mocht niet want dan ging ze nog harder gillen. Ook kreeg ze haar zin niet met een aantal dingen. Op bed is op bed, maar ze bedenkt steeds meer dingen om te rekken. Gister kwam het overduidleijk door vermoeidheid. Ze was gewoon niet meer vatbaar voor iets en zat helemaal te trillen van inspanning.
Ik zeg altijd (zo rustig mogelijk) dat ik haar niet versta als ze gilt/schreeuwt en meestal gaat ze dan meteen over op toontje normaal... En zo niet mag ze kiezen, stoppen met gillen of op de gang gillen. Eigenlijk is het dan meestal wel klaar. Of ik loop er gewoon bij weg en dat is uiteraard niet haar bedoeling dus dan draait ze meestal ook wel bij
Ligt aan de reden, bv.: - Gillen om het gillen wil ik niet, dus dat zeg ik dan. Gaan ze door, dan mogen ze op de gang of op hun kamer gaan gillen, als ik er maar geen last van heb. - Gillen ze omdat ze moe zijn, dan zeg ik ook dat ik het niet wil, maar dan probeer ik of op schoot zitten helpt en anders breng ik ze naar bed. - Gillen tijdens het spelen (van enthousiasme of in het spel), dan probeer ik het te beperken tot een paar keer en dan weer normaal doen. En ik zeg inderdaad ook vaak dat ik het niet versta of pas reageer als ze normaal praten.
Gillen omdat ze moe zijn: helpt niks tegen behalve heel begrijpend en medelevend doen, troosten en ze op bed te leggen Gillen omdat ze hun zin niet krijgen: negeer ik als ik al uitleg heb gegeven, tenzij het echt de spuigaten uitloopt. Dan zet ik ze even een paar minuutjes apart en leg het dan nog eens uit. Gillen tijdens spelen: mag met mate anders vraag ik of het iets zachter mag Gillen omdat het leuk is om te gillen: wil ik niet hebben dus druk ik gelijk de kop in Klinkt best pedagogisch verantwoord, maar ze werken hier niet altijd aan mee dus zo perfect systeem is het ook niet
gillen in hun bed zou hier zijn: laten gillen en de kamer verlaten. bij mijn eerste ook vaak proberen troosten bij oververmoeid gillen. werkte niet, en word er zelf opgejaagd van en dat voelen ze ook, en werkt averechtes. nu dus alleen laten,en als ze terug rustig zijn( en niet inslaap gevallen) een knuffel gaan geven en wat troosten. zodat zetoch vredig kunnen gaan slapen. redenering; als ik gil ben ik allen; als ik rustig word komt mama terug. ai wat klink ik hard maar zo werkt het hier wel voor onze kids. mssis het voor hun ook goed om even ruimte te hebben als ze vanstreek zijn (bij mij is het toch ook als ik vanstreek ben er niemand rond mij moet hangen om te troosten of beriddeneren)
Ik negeer het. dan is het na 2 keer gillen niet meer leuk en stopt hij ermee. het geen wat hij erna gaat doen , dat stimuleer ik dan weer.... Zo blijft dat laatste leuker dan gillen!
Het opgejaagde gevoel herken ik. Vooral omdat ik haar graag stil wilde hebben. Kon ook niets goed doen. Als het gillen is zonder vermoeid te zijn, dan is het wel te handlen. Ze schreeuwt soms ook tegen ons, dan vraag ik rustig of ze het even op een normale toon kan zeggen. Dat werkt meestal. Mocht het weer voorkomen voor het slapengaan, dan laat ik haar wel even in haar bedje uitrazen. Ook al druist dat tegen mijn gevoel in.