Lotgenoten IUI gezocht..

Wij zijn nu ruim een jaar zelf aan het klussen wat niets opleverde, dus om zeker te weten dat alles bij ins in orde zou zijn, ben ik uiteindelijk naar m'n HA geweest en die verwees ons meteen door naar het ZH gezien onze leeftijden (37 en 40).
Heb een super regelmatige cyclus en elke maand springt er braaf en eitje over, bij mijn vriend is alles ook in orde, hoewel ze alleen zijn zaad hebben getest, verder hebben wij alleen maar bloedonderzoeken gehad ... Eind mei hadden we ons intake gesprek in het ZH, en meteen de week daarna kon ik beginnen met Clomid en daarna ovitrelle en dus 13 juni meteen mijn eerste iui. Heb dus net de hele cyclus achter de rug, maar het gaat voor mijn gevoel zo snel allemaal, met elke keer net te weinig informatie vooraf. Misschien ben ik daarom de laatste dagen zo emotioneel (en waarschijnlijk ook omdat mijn vriend deze week in het buitenland zit voor z'n werk..).
Heb vandaag alle spullen voor de volgende cyclus gehaald, maar zit nog een klein beetje te twijfelen of ik het toch niet een maandje oversla...nog geen maand geleden ging ik naar het ZH alleen voor informatie en nu heb ik al een hele cyclus iui achter de rug en zou ik volgende week weer kunnen beginnen voor ronde 2! Met alleen maar uitleg dat wij beiden gezond zijn en alleen volgens een vage berekening die onze arts niet eens kon uitleggen, dat wij onder de grens van 30% eigen kans hebben en daarom in aanmerking komen voor iui...

Gaat het bij jullie ook allemaal zo snel? Ik lees namelijk veel meer verhalen dat het allemaal zo lang duurt en dat er nog allemaal tests gedaan worden vooraf.

Nou ja, iig is dit dus even mijn verhaal. Ben wel blij dat ik het hier kwijt kan, ook omdat dit allemaal zo snel ging hebben wij het. Ook nog helemaal niet met vrienden en/of familie over gehad..en ik ben nu alleen thuis, dus dan gaan je gedachten alle kanten op

@ GFH & Lentekriebel: heel veel sterkte met wachten, vond dat wel lastig afgelopen 2 weken, wachten tot je bij het ZH een zwangerschapstest krijgt en daarna wachten tot je 's middags de uitslag krijgt...

@ Elba: ik heb volgens mij niet echt last gehad van bijwerkingen van ovitrelle, maar dat kan misschien ook omdat ik toen meer helemaal overrompeld was van het feit dat ik moest spuiten want dat was mij eerder ook niet verteld, dat kreeg ik s' ochtends te horen bij de echo met meteen prikles en 's avonds moest ik prikken...geeft je wel minder tijd om je zenuwachtig te maken omdat je ineens zelf moet prikken, maar had het toch liever voor de informatie verstrekking van tevoren gehoord dat dat er ook bij hoort...

@ Loves: heel veel succes, super balen van je miskraam, maar het is tenminste wel al een keer gelukt, dus het gaat zeker nog een keer lukken met een goed einde!

Ik hoop dat wij allemaal hier snel mogen afhaken!

 

Byzoen: Het klopt wel een beetje wat je zegt: het gaat zo snel. Wij hebben toen tegen elkaar gezegd dat we niet zomaar overal in zouden 'springen' en toch doe je het wel. De informatievoorziening is inderdaad ook nihil, ze gaan er maar vanuit dat je weet wat alles precies inhoudt. Er is maar 1 arts geweest die ons heeft gevraagd: Weten jullie wel wat IUI precies inhoudt en wat er gaat gebeuren? Toen hadden we al 1 IUI gehad!!!

Je moet je gevoel volgen en samen met je partner beslissen of je verder gaat of niet. Als het niet goed voelt, moet je het niet doen. Vlak na de eerste IUI was ik ook super emotioneel, omdat wij al onze hoop op de IUI hadden gevestigd. Wij waren er zó van overtuigd dat het zou lukken. Bij de tweede had ik daar minder last van, maar elke maand blijft het natuurlijk lastig dat 'iedereen' zwanger is en jij niet...

Ik vind het wel vreemd dat jij geen HSG of fertiloscopie hebt gehad. Hoe weten ze nu of jouw eileiders doorgankelijk zijn? Als dat niet zo is, dan heeft IUI ook weinig zijn. Ik zou het hier wel over hebben bij je volgende bezoek.

Loves: een miskraam lijkt me zo vreselijk! Ben je eindelijk zwanger en dan wordt je dat geluk weer afgenomen. Maar precies zoals je zegt: het geeft wel aan dat je zwanger kan worden...

 

@ lentekriebel, ja het is echt verschrikkelijk! Ik zei tegen mijn man; het zal toch niet zo zijn, zo lang doen om zwanger te worden en dan ook nog een miskraam. De dag dat we de echo kregen en het ons verteld werd hebben we alleen naar verdoofd op de bank gezeten. Ik was ook nog eens op moederdag uitgerekend... de gynaecoloog in het ziekenhuis zei: het is heel erg wat jullie meemaken maar ik zie liever een miskraam dan helemaal niet zwanger worden. Op dat moment vond ik het wel een beetje dubbel moet ik zeggen. Voel me nu helemaal niet anders als normaal dus verwacht dat de 3e keer ook niet is gelukt. As. Woensdag hebben we een tussentijds gesprek in het ziekenhuis ben benieuwd. Jullie moeten het ook gewoon op jullie tempo doen wat voor julie prettig is.

@ elba, heb je al nieuws of voel je je anders?

@ byzoen, wij hebben ook alle testen doorlopen voordat we aan iui zijn begonnen.
Liefs loves

 

hey...

heeft 1 van jullie ervaring in hormoon behandeling met een depressie in het verleden?
Wij zijn nu bijna 3 jaar bezig.. nog steeds niets.
In het ZKH hebben wij 3 maanden geleden het advies gekregen om te starten met IUI in combinatie met hormoon behandeling. Wij hebben gezegd dat te doen als we 3 jaar bezig zijn, want volgens de gyn en fa hebben we nog hoge kansen dat het spontaan gaat.
We wachten tot die tijd af.

liefs dieny

 

nee helaas geen ervaring mee, misschien een van de andere meiden wel

Liefs mij

 

NOu helaas hier geen goed nieuws, maar rode duivels op bezoek. Jammer dus. Maar wel veel eerder dan verwacht na 25-26 dagen (tellen is niet mijn sterktste kant). Hebben jullie dat ook dat je eerder ongesteld wordt?

eh, byzoen. Ja ik heb wel ervaring met depressie. Ik heb een post natale depressie gehad bij de geboorte van mijn zoontje. Nu ben ik weer ok. Ik was ook bang voor die hormonen. Maar het viel mij echt mee. van fostimon merk ik niks en van pregnyl, zwangerschapskwalen maar geen depressie verschijnselen. Volgens mij kan je het gerust doen en zijn er meiden die zelfs antidepressiva slikken en in de mmm zitten. Dus maak je niet druk en sterkte. Het is voor iedereen spannend en emotioneel dus schrik niet van je zelf als jeje soms wat minder voelt of gespannen! Sterkte!

He, lentekriebel dat gevoel dat je alle hoop op IUI hebt gevestigd en die teleurstelling als het dan niet lukt dat herken ik nu ook ja. Ik vond het zo spannend. Had jij dat ook?

 

@lieke86, hier nog geen nieuws. Voel me niet anders als normaal dus de moed is me alweer in de schoenen gezakt. As. woensdag hebben we een tussentijds gesprek in het zh dus dat wachten we nu maar even af. Ik ga duimen voor je hoor! Hopelijk is het deze keer raak voor jullie. Hou ons op de hoogte.

@ elba, jeej wat vervelend zeg! Ik heb bij de voorgaande keren elke keer rond dag 14 na de iui oud bloed verlies, daaraan weet ik elke keer dat ik ongesteld ga worden. Nou hopelijk is het ook snel raak voor jullie!

Liefs mij

 

@Elba
Thanks dit steld wat gerust, want de angst voor een terugval ligt best wel dicht bij de wens op een wondertje.

Eerder in dit forum werd de vraag gesteld of alle artsen sneller gaan dan hun patienten.
Ja vaak is dat wel zo. Zij zijn hier, gelukkig dat ze er zijn maar helaas dat ze nodig zijn, dagelijks mee bezig. Voor hun is het hele traject, hoelang het ook mag zijn en hoe zwaar, bekend eigenlijk normaal.
Een tip wat je daarin misschien kan helpen is alles vragen wat ook maar enigzins niet duidelijk is. Geef ook aan wanneer ze sneller gaan dan dat jij bij kunt houden, zowel de informatie als het lichamelijke en psychische gedeelte. Mensen in de medische wereld, met name artsen, hebben er vaak geen idee van dat wat voor hun "normaal" is en volstrekt duidelijk dat dat voor het merendeel van hun patienten, in het begin van (nieuwe) behandeling totaal niet normaal is.

Iedereen heel veel succes en sterkte. Ik hoop echt voor jullie dat het snel raak is.

Liefs Dieny

 

Gelukkig dieny, stelt het je wat gerusd. Ik denk niet dat je gaat terug vallen door de medicijnen. Dat zal wel mee vallen. Zeker niet van een keer en dan kan je altijd nog kijken hoe je reageert. Maar een mmm traject zal wel iets vragen van je stress vastheid. Maar dat vind iedereen moeilijk. Waarschijnlijk is dat voor jou niet anders. Bovendien heb je geleerd er mee te dealen tijdens je depressie dus dat scheelt. Je kent het dus hoef je er niet meer in te donderen. Succes!!!

 

Hallo allemaal,

ik hoop dat er ruimte is voor nog een lotgenoot erbij?
Even kort mijn verhaal.
Mijn vriend en ik (32 en 37) hebben al een gezonde zoon van bijna 6 en hebben sinds 4 jaar de wens voor een 2e.In 2009 een missed abortion gehad en vrij snel daarna in de mmm beland.Alles lijkt ok?!Inmiddels zijn we 9 IUI's verder en een ingelaste stop verder.In de stop weer zwanger geraakt maar helaas afgelopen maart weer een miskraam.Het vervolgplan (voor de stop)Zou zijn een hysteroscopie en dan nog één IUI.Voor dit laatste stukje van het trajest hebben wij ons afgelopen week laten doorverwijzen naar het UMC en nu maar wachten op een telefoontje...

 

Hoi Marise,
Zo te lezen zit het jou ook niet mee. Pfff wat een ellende. Wel fijn dat je zwanger kan worden. Maar als je het niet blijft dan is dat natuurlijk niet leuk. Sterkte met de laatste IUI. Hoelang had je pauze. Wat fijn dat je 10 x IUI mag. Wij maar 6, heb je enig idee hoe dat kan? Zet hem op. Trouwens zijn jouw IUI cycli ook korter dan normaal? En krijg je hormonen?
En een lotgenoot is altijd welkom, al had het fijner geweest als het anders was natuurlijk. !

 

Zeker fijn hier om lotgenoten te vinden maar daarom des te jammer dat het niet vanzelf gaat allemaal.

Ik laat het gewoon maar een beetje op me af komen. Ik heb gelukkig een super lief vriendinnetje, zij heeft hetzelfde meegemaakt en bij hun heeft het allemaal zeer spijtig niets geholpen (ze is 13 jaar ouder). Ik moet zeggen je verhaal delen is vreselijk eng maar zo'n opluchting te weten dat je niet de enige bent.

Helaas kan ik niet veel mensen helpen... wat betreft iui ed. omdat we er pas in september mee gaan starten, dwz eind augustus het ziekenhuis bellen om het traject iui op te starten.

De enige tip die ik iedereen mee kan geven is: neem je tijd. Dit is eigenlijk niet te doen, helemaal niet met trommelende eierstokken . Ik wil daarmee zeggen dat je goed naar je lichaam moet luisteren en ook naar het koppie.
Het heeft mij een jaar gekost (en ik ben er nog steeds mee bezig) om het allemaal iets los te kunnen laten en te genieten van wat ik wel heb.

Ik heb nog een vraag, hoe deal je met het feit dat anderen zwanger zijn/ een kindje hebben die net iets verder van je afstaan, een soort van kennissen. Ik zelf heb het mn. daar het zwaarste mee. Dat zijn de momenten dat ik de pijn voel....

Liefs dieny

 

Fijn dat ik welkom ben!Ik heb een klein beetje teruggelezen maar moet nog een beetje inkomen wie wie is hoor.Ik schreef mee met op een topic op een andere site maar dat bloedt een beetje dood.

@dieny, ik heb ervaring én met een depressie én met hormonen spuiten.Ik zag erg op tegen het spuiten maar het is mij al die maanden erg meegevallen.Ik had alleen, zoals iemand anders hier ook zei, wel wat milde zwangerschapsverschijnselen van de pregnyl.

En ik heb net als jij ook meer last met zwangere kennisen dan zwangere naasten.meestal ben ik even flink van de kaart en dan geef ik mezelf ook de ruimte om het verdriet er even uit te laten komen (als ik alleen ben of met mijn vriend)Eigenlijk gaat het dan na een paar dagen altijd wel weer.

@Elba, mijn cycli zijn niet korter bij IUI met hormonen.Ik heb een lange 2e fase (weet even niet meer hoe dat heet).Mijn eisprong voel ik altijd heel duidelijk.heel lang is hij vrij laat geweest, dag 16, 17.Toen heel lang dag 14 en nu al twee keer (na mijn laatste miskraam)op dag 12.En dan heb ik een cyclus van 29 dagen.Bij de latere eisprongen wel 32 dagen zoiets.

Onze pauze duurt nu vanaf begin dit jaar ongeveer.Ik weet het niet eens meer precies.Vorig jaar deze tijd hebben we ook een pauze van een aantal maanden gehad.We waren het gewoon even helemaal beu!Nu zijn we weer redelijk opgeladen om dat laatste stukje ook nog af te maken.Al zakt de moed je na zo'n tijd wel in de schoenen hoor.Om er nog vertouwen in te hebben bedoel ik.

 

O, en die 10 behandelingen krijgen wij omdat we niet echt openstaan voor IVF.Daarom gaan ze met ons wat langer door.Ik heb wel steeds meer mijn twijfels om misschien toch wel voor ivf te gaan maar mijn vriend ziet het niet zo zitten.Ik snap hem en zijn standpunt is ook altijd de mijne geweest maar toch twijfel ik steeds meer.Misschien als we eens gepraat hebben bij het UMC dat we dan wat beter weten wat we willen en wat nog mogelijk is

 

Hoelang willen ze nog IUI-en. Oei lastig hoor wel of niet ivf. Waarom wil hij niet? Misschien dat informatie of lotgenoten verhalen het allemaal wat helderder maken?

Ja, blijft lastig zwangere collega's ect. Ik bedenk me altijd dat ik er niet meer of minder zwanger van word als zij het wel zijn. En als het ter sprake komt dan vertel ik dat wij ook graag willen en dan begrijpen ze best wel dat dat lastig is en dat medeleven vind ik wel fijn. Maar de jaloesie, ja ach dat blijft. Ik dip ook als ik me zo'n visite groot heb zitten houden of bij mijn ex hockey team waar weer eens 3 zwangere zijn van nr2. Ja dat blijft kl*te om achter te blijven. It happens... Ik weet niet wat hier aan te doen is.

 

@ Marise 75
Thanks, dat geeft de burger weer moet.
Niet teveel van de hormonen aantrekken dus als die je het gevoel geven zwanger te zijn.

@ Elba en Marise 75
Even een dipje is idd niet erg, ik laat het ook maar gaan en probeer me dan weer op de leuke dingen te richten.

@Marisa 75
Best lastig als je voelt dat je zo graag een wondertje wilt. Op een gegeven moment wordt dat gevoel sterker dan alle negatieve verhalen en tegenargumenten. Het lijkt wel of het gevoel dan alleen maar sterker wordt.
Wel fijn voor je dat je het erover kunt hebben met z'n 2en.

Sterkte allemaal en ik hoop voor jullie dat het snel genieten is met een wondertje!!

Liefs dieny

 

Ik had hetzelfde, eerste 2 keren heb ik niks gevoeld en de laatste keer was het ook best pijnlijk moet ik zeggen. Gelukkig was het bij jou ook snel over. Nu idd weer 2 weekjes op het wachtbankje, hopelijk dan goed nieuws voor jullie! Ik ben woensdag naar het ziekenhuis geweest, moet begin augustus gaan starten met elke dag hormoon prikken ipv de clomid. Omdat ik maar 1 eitje blijf houden met de clomid. Ben benieuwd hoe het gaat lopen. Nu eerst een maandje rust omdat het ziekenhuis gesloten is deze maand. Ik zal duimen voor je! Liefs loves