Hey meid, Zie net dat je ongesteld bent geworden Veel sterkte! Hoeveel pogingen IUI ga je nog ondernemen? Wij hebben er 4 gedaan zonder resultaat. geloofde er ook niet echt in. Dan overgestapt naar IVF en met de 1ste poging gelijk zwanger. (zoontje van anderhalf nu) In februari de terugplaatsing gehad van een ingevrozen embryotje en gelijk weer zwanger (12 weken zwanger nu) Ik wil maar zeggen. Mss kan je het eens aanhalan dat je wil overstappen naar IVF? Wat is de reden dat jullie niet zwanger worden? Is er bij jou of je partner iets gevonden? Bij ons beide is er niets gevonden. Niemand kan verklaren waarom we niet zwanger worden op de natuurlijke manier. Na de geboorte van onze zoon niets gebruikt van voorbehoedsmiddel, en wederom na een dik jaar weer niet zwanger... Succes!
Onbegrepen subfertiliteit... Wat een frustraties levert dat op he! Wij zitten nu al dik 1,5 jaar in die 'status'. Pcos was het primaire probleem,maar toen na 12 gestimuleerde cyclussen een zwangerschap uitbleef en zelfs met IUI er geen zwangerschap ontstond (tot nu toe) hebben We allen onderzoeken gehad die ze konden doen (hsg, progesteron, bloedonderzoeken). Er Is geen verklaring voor waarom ik niet zwanger raak. Daarom ook de volgende stap ivf, maar ik ben zo bang dat ook dat niet gaat werken... (ongegronde angst natuurlijk, maar wel aanwezig). Na 3 jaar is die angst steeds sterker.. Aan de andere kant denk ik juist dat IVF het voor ons gaat zijn, maar de belasting van dat traject vind ik vooralsnog te groot. Ik merk dat het hele zwanger worden en de hormonen een behoorlijke invloed hebben op hoe ik me voel. Herkennen jullie dat?
Was hier ook zo, geen pcos. Maar wel ook alle2 binnenste buiten gedraait, alle onderzoeken gehad die maar kunnen. Alle 2 perfect vruchtbaar... Snap je het dan? Ik was ook zo bang dat het met de IVF niet zou lukken, is de laatste stap hé. Vroeg het elke keer ik mijn gyn zag, bij elke follikelmeting, elke controle... "gaan wij ooit een kindje krijgen"? Ik was zo bang Belangrijk is dat je er met positieve moed instapt in dat IVF gebeuren, je hebt dat echt nodig. Ik vond het niet zwaarder dan de iui. Prikken vond ik "leuk", want we waren toch stappen aan het ondernemen om een kindje te krijgen. Na de terugplaatsing veel angst en onzekerheid, ik geloofde er niet in, waarom zou ik nu ineens wél zwanger zijn? Toch was het zo, direct zwanger, we hebben een prachtige zoon van anderhalf. Nu bij de opstart om een ingevrozen embryo te laten terugplaatsen weer, angst, onzekerheid, zoveel geluk gaan we toch niet weer hebben? En kijk IVF kan een wereld van verschil betekenen Ik wens jullie allemaal snel een mooie zwangerschap en prachtig gezonde babytjes toe. Laat jullie hoofd niet hangen, 9 op de 10 koppels die via IVF gaan, krijgen inderdaad een kindje
Dag dames, ik zit ook in het IUI-traject. Vrijdag is het cd10 en heb ik een fm. Hopelijk groeien er dan 2 of 3 eitjes. Vorige ronde 5x50mg clomid geslikt, maar dat leverde geen extra eitje op. Nu de dosis verdubbeld, hopelijk heeft het zin... Bij ons dachten ze ook lang dat er geen reden te vinden was voor het uitblijven van een zwangerschap. Alles functioneert prima bij mij en zijn zwemmers zijn top. Dus het leek op onverklaarde onvruchtbaarheid. Tot ik in februari onder het mes ging voor een kijkoperatie in mijn buik (laparoscopie) om alles aan de binnenkant te controleren. De uitkomst was vrij verpletterend. Mijn rechter eileider was helemaal dik en verwrongen. Hij zat vastgeplakt aan zichzelf (dus dubbelgevouwen), stukken darm en nou ja het zag er zelfs voor mijn lekenogen ongezond uit. Verder was alles mooi. Maar die doet het dus niet. Hij zit dicht. Terwijl ik in mijn rechtereierstok wel eitjes produceer. Ze hebben vastgesteld dat dit al is sinds mijn acute blindedarmontsteking in 1991. Toen was ik 11. Ik ging menstrueren op mijn 13e en was toen dus al verminkt. Ik vind het nog steeds moeilijk te beseffen. Sinds 20 maanden geen anticonceptie meer, maar krijgt mijn lichaam het niet voor elkaar om eitjes via mijn linkereileider op te pikken en te mixen met het zaad, zegmaar. Zaadjes zijn daardoor ook mogelijk de weg kwijt? Hoe weten ze welke kant ze op moeten... Wat er precies misgaat blijft onduidelijk. Het is in elk geval een doolhof bij mij binnen. Het maakt me enorm onzeker.
Ik zit in een iets ander schuitje, maar ik begrijp zeker wel wat je voelt. Heb niet heel ver teruggelezen, welke medicijnen heb je tot nu toe gebruikt? Wat ik gebruikt heb staat in mijn handtekening. Ik heb wel last van bijwerkingen, maar ik vind het nog meevallen (hogere lichaamstemperatuur, een enkele opvlieger en meer/hevigere emotieschommelingen. Merk wel dat door dat laatste wij thuis meer woordenwisselingen hebben en dat vind ik heel erg... 😱 Maar het zit nog snor genoeg, we kunnen tegen een stootje. Maar hoe lang hou je dat vol hè, het is zo gemeen pijnlijk als het weer een ronde niet lukt...
Ik lees dat je inmiddels ongesteld bent geworden, nooo Als je vragen hebt over je aanstaande kijkoperatie dan stel je ze maar hoor! En, had de inseminatie in het ziekenhuis nog zin, vandaag? Heb je er nog een fm bij gekregen? Wat verrot dat ze met de feestdagen gesloten zijn, hè? Patiëntvriendelijkheid is dan even nergens te vinden 😖 Ook vandaag! Hoe ging het?
Dankjewel Ik ben best wel bang voor overstimulatie, je kunt dan zelfs in het ziekenhuis moeten worden opgenomen... Zijn er nog anderen die daar bang voor zijn, of ervaring mee hebben...? Nu wacht ik eerst weer wat reacties af hoor, sorry voor mijn gespam 😁😁
Ik ben er eerlijk gezegd niet bang voor had namelijk bij vorige keer iui 2 grote en twee kleintjes en aangezien ik weer 100 clomid heb denk ik dat het zelfde zou zijn. Ik had nooit gehoord dat ze je dan opnemen. Ik dacht het gaat dan niet door. Maar ik leer en lees steeds meer op deze site en af en toe voel ik me ook een beetje dom😜
MLady, ik heb eerst 3 cyclussen clomid geslikt, maar hier werd ik echt depressief van. Heel ellendig voelde ik me. Reageerde ook pas op de hoogste dosering en dan nog moeizaam. Daarom over gegaan op puregon en pregnyl. Dat spuit ik nu dik 2 jaar. Ik heb nu last van slaap problemen en daardoor ook last van stemmingswisselingen en ben erg moe. Merk ook dat ik de teleurstellingen steeds minder goed kan hebben. Het Is een cirkeltje. We hebben nu een paar keer pauze (1-4 maanden) tussendoor gehad, maar ik laad er inmiddels maar weinig van op. We kunnen er gelukkig samen goed doorheen steeds, maar het Is soms gewoon erg lastig als ik me zo naar voel.. Op je vraag wat betreft overstimulatie...ik heb 1x lichte overstimulatie gehad, cyclus werd afgebroken en ik moest vooral mijn gewicht in de gaten houden ivm vocht dat je dan vast kunt houden.
Hallo allemaal, Ik heb op 29 maart mijn 5e iui gehad, nu heb ik al een hele week last van enorme zere borsten, stijve tepels, steken in me liezen en buik soms last van brandend maagzuur (HIER NOOIT LAST VAN). Nu heb ik het gisteren gezellig gehad met mijn vriend, en daar kwam wat bloed vrij. Nu een dag verder heb ik alleen rood bloed met afvegen en enorme steken in mijn liezen. Zal dit al ongesteldheid zijn? Ik zit dus nu op dag 10 na mijn 5e iui. Normaal is er nog helemaal niks te bekennen, dus dit komt mij niet bekend voor.
Getver wat heb jij van een boel bijwerkingen last! Lijkt me best zwaar dan. En steeds zwaarder ook, niet alleen lichamelijk maar ook psychisch Hoop dat je steun hebt aan het forum, ik merk dat ik het fijn vind hier Nou ik duim voor jouw resultaat met 100mg! Ze willen bij mij 2 tot 3 eitjes laten springen, dus met 2 ben ik al blij! En nee dommie 😜😜 je belandt niet altijd in het ziekenhuis bij overstimulatie, maar het kan wel zo ernstig en gevaarlijk worden. Maar meestal wordt de IUI denk ik alleen maar afgebroken en kom je er met rust wel weer bovenop 😊
Hier heb ik geen ervaring mee, maar ik heb weleens gelezen dat je ook beetje bloed verliest bij innessting en schijnt roodbloed te zijn. Duim voor je dat het voorteken is voor iets moois😊
Hoi Mlady, Normaal word ik op dag 14-15 ongesteld na iui maar vind dit dus nog wel erg vroeg. Het is niet heel weinig bloed,het liep er behoorlijk uit zeg maar.. ( sorry voor deze vieze details)..