Achteraf was het best een heftige bevalling als ik alles teruglees: Vrijdagnacht 30 mei, weer die heftige pijnen in mn buik, ziekenhuis maar weer gebeld en moest meteen komen voor CTG... Niks te zien alles was goed dus mocht weer naar huis, slaappil, moest mn telefoon uitzetten en lekker een gat in de dag slapen zaterdag.... Ok... Dus zaterdag was het 12 uur toen mn man ineens aan mn bed stond dat ik op moest staan want het ziekenhuis had gebeld dat ik terug moest komen. Heu!? Wakker.... Meteen aangekleed natuurlijk en onderwerg. Bleek dat de dienstdoende verloskundige (van de volgende ronde dus) de CTG uitslagen nog eens had bekeken en vond dat deze helemaal niet zo mooi waren, ze waren veel te constant en bovendien waren ze vergeten een echo te maken. Nou weer aan het CTG, echo, meteen werd de dienstdoende gyn erbij gehaald, ja hoor, VEEL te weinig vruchtwater, u word morgen om half 9 verwacht dan gaan we primen en maandag gaan we inleiden... ! (en vannacht ben ik notabene bijna uitgelachen toen ik vroeg om een inleiding!?!?) Dus wij naar huis en alles klaargemaakt om naar het ziekenhuis te gaan. We wisten dat we van het primen niks moesten verwachten, dat betekend inmiddels alleen maar dat je baarmoedermond klaargemaakt en weekgemaakt word met gel, ik had namelijk nog 0,0 ontsluiting. (sorry word lang verhaal zie ik maar kan het echt niet korter vertellen!) Zondag toucheerde de vk me weer en had ik een cmtje ontsluiting gekregen! Jippie! Nou ze heeft 2 keer gel ingebracht en dan zou ik dus de volgende ochtend ingeleid worden, kon wat krampen krijgen en eventueel wat voorweeen maarmeer moest ik er niet van verwachten. 15.00 uur, 2 uur na laatstse gel, een wee. Oh! en nog 1 en zo ging het wel even door, dus gemeld aan de verpleegkundige maar dat hoorde er allemaal bij.. Ok. Ze bleven terugkomen maar de verpleging bleef volhouden dat dat erbij hoorde, voorbuien, meneer gaat u maar lekker naar huis om te slapen dit duurt nog wel even, morgen begint het echte werk. De hele nacht heb ik alleen weeen op zitten vangen, de zuster gesmeekt of ze iets voor me konden doen want als dit VOORweeen waren en het echte werk nog langggg niet was begonnen ik dit echt niet vol ging houden maar ik werd uitgelachen.... Om 6 uur moest ik aan het CTG en toen ik om 7 uur op de bel drukte met de vraag of ik eraf mocht om te plassen werd er NEE gezegd, op je linkerzij het gaat niet goed met de baby... Nu had ik al gezien dat de hartslag steeds daalde al ik een wee had (die het CTG overigens niet al weeen zag maar al hobbeltjes) De gyn was er toen binnen een kwartiertje en toucheerde, 5 cm ontsluiting. (Voorbuien he!) Hij brak mn vliezen en zetten een elektrode op het hoofdje van de kleine en daar lag ik dan... Gelukkig kwam mn man niet heel veel later terug, die had ik niet willen bellen want het ging toch nog zo lang duren. Om 9 uur voelde de verloskundige hoe het ging, en toen had ik al 8 cm! Nou dan doe ik die laatste 2 cm ook nog wel want dat vond ik niet de moeite waard voor pijnbestrijding (ze deden echt heel makkelijk over ruggeprik krijgen trouwens maar dat wilde ik niet) Een uurtje later had ik 9 cm, ik was er bijna! Een uurtje later voelde ik dat het begon te drukken als ik een wee had, niet echt persdrang maar wel druk. Toucheren, maar er stond nog een randje... Inmiddels had ik al een infuus gekregen met vocht en weeopwekkers (deze waren voor de persweeen dalijk!?) en lieten ze via de elektrode op het bolleke van Justin vloeistof de baarmoeder inlopen. Hij kreeg het steeds moeilijker en ik ondertussen ook. De weeen waren heel onregelmatig, soms heel makkelijk te doen en soms lag ik te shaken van de pijn. Heb ook nog flink overgegeven en ik kan je zeggen dat dat dan helemaal verschrikkelijk is! Het randje was 3 keer geprobeerd weg te masseren, waaronder 1 keer tijdens dat ik moest persen (zonder persdrang of uberhaupt een heftige wee) maar hij blee niet staan, hoe erg zn hoofdje ook drukte, het randje kwam terug.... Ik heb de gyn. toen bijna gesmeeeeekt om iets te doen, ik lag al 4,5 uur met dat laatste beruchte randje wat niet wegging en ik was doodop (was inmiddels al bijna 24 uur bezig vanaf de eerste wee) Eigenlijk wilde ze eerst nog een ander onderzoek gaan doen waarna ik in huilen ben uitgebarst, ik kan veel hebben, ze hebben me niet 1 keer gehoord tijdens een wee, maar ik kon echt niet meer... Toen ging ze het ctg weer bekijken en ze draaide meteen weer terug en zei Nee, we gaan nu een keizersnee doen. Hoewel dat het ergste was wat ik me bedacht kon hebben was ik ZOOO blij! En dan gaat alles ZOOOO snel, ander bed, kleren uit (wat je nog aanhebt dan) catheter in, door de gangen, slangetjes overal, ruggeprik ( mijn ergste nachtmerrie maar het viel zoooooo mee, heb er niks van gevoeld) de gangenen door, lift in Ok in en op de oktafel.. En toen was de kleine man er in een paar minuutjes. Toen ik dat eerste kreuntje hoorde ben ik in janken uitgebarsten en niet meer gestopt, zo geweldig! Was alle drama van afgelopen uren alweer vergeten...echt waar... Al met al is de keizersnee en alles eromheen me erg meegevallen, maandag om 14:45 is Justin geboren en donderdagavond ben ik al thuisgekomen! Justin doet het erg goed, slaapt al bijna de nachten door (van 1 tot 6) en begint al weer goed aan te komen.... Ik geniet op het moment dus vooral van allebei mn mannen en mn kraamtijd! Groetjes Lonneke
Heftig meid! Dat gaat niet in je koude kleren zitten. Herken het verhaal dat je niet serieus genomen word, mij man werd bij de eerste ook naar huis gestuurd terwijl ik weeen had,hij moest maar wat bij slapen nu het nog kon, heb ook de hele nacht alleen gelegen, wat voel je je dan alleen, bah! Hoop dat je goed hersteld en geniet van je mannetje! En nog gefeliciteerd!
Van harte gefeliciteerd met je prachtige kindje en geniet van je kraamtijd! Goed gedaan, een TOPprestatie!
ik krijg bij het lezen van je verhaal last van plaatsvervangende kwaadheid... (over je plasvraag, ik kon slecht plassen, en na een katheter ging mijn ontsluiting in 10min van 5cm naar volledig, dus een lege blaas is zooo belangrijk!) En ook bij mij waren het op het uitwendige CTG alleen maar heuveltjes te zien terwijl het al wel weeen waren. Pas toen de electrode op mijn baarmoeder was vastgemaakt was het zichtbaar dat het weeen waren. (Dus de heuveltjes werden ineens bergen) Maar meid, gefeliciteerd en geniet er maar van! En dat het een lang verhaal is maakt niet uit, schrijf het lekker van je af! Groetjes Daphne